Ertaga bayram ekan. Endi kitob sovgʻa qilish navbati sizlarniki deb yozaman degandim. Yozmasimdan oldin 50-60 kishi qochib qolibdi. Bunaqa emas-da endi doʻstlar 🤣🤣🤣 Qanday qilib yer ostida ilon qimirlasa sezasilareeey 😛

Uxlashga rosa harakat qildim. Keyin bildimki shu postni qoʻymasam uxlolmas ekanman. Xullas, mana bu ikki kitobni ham bugun sovgʻa qilishdi. Kitob hadya qilish kuni munosabati bilan.

Ana endi bemalooool uxlasam boʻladi. Hurmat bilan azoblash xizmati 2.1 Pro Max Ultra 😛

➡️@qora_yigit

Yapon yozuvchisi Haruki Murakamining o‘z hayot falsafasi, odatlari, o‘ylari haqida yozgan "Yugurmasaydim yozolmasdim" kitobini o‘qishni boshladim.

Kitobni qaysidir ma’noda bo‘lajak yozuvchi-yu tarjimonlarga darslik o‘laroq qabul qildim. Yozuvchining kuchi har qanday matnda sezilib turishiga yana bir bor amin bo‘lyapman. Shunchaki yugurish haqida shunday katta kitobni o‘qib zerikmaslik mumkinligini hech o‘ylab ko‘rmagandim.

Endi bir-ikki kun Murakami va yugurish haqida yozib boshlaringizni qotirsam kerak)))

➡️@qora_yigit

#finished

Nihoyat "AKS" to'plamidagi barcha kitoblarni tugatdim.

Gulnoz Mo‘minovaning “Havo”si to'plamdan o'qigan oxirgi kitobim bo'ldi. Va bu seriyani shu kitob bilan yakunlaganimdan qaysidir ma'noda xursandman. "Havo" "AKS"ning darajasini ancha yuqoriga ko'tarib berdi men uchun.

Adabiyot nafaqat insonning yuragiga, balki tafakkuriga ham yo‘naltirilgan san’at. Aynan shu jihati bilan "Havo" meni o‘ziga tortdi. She’rlarni o‘qigan sari so'zlar ortidagi ruhiy iztirobni chuqurroq his qilib bordim.

Masalan, “Iyul” she’rida:
"Ko‘nglim qudug‘ini quritdi iyul,
Mendan chiqib ketdi yuvvosh ginachi" deydi Gulnoz opa. “Aytib bo‘lmaydigan qo‘shiq” esa "Havo"dan oldin ham tanish edi. Bu she’rda portlash, faryod va isyon bor.

Gulnoz Mo‘minova she’riyatining menga eng yoqqan jihati ichki kechinmalar va falsafiy qatlamning uyg‘unligi bo'ldi.
"Ichkari, ichkari, sirli ichkari,
Surur shovqinidan pinhon et meni!"

Ichkarilik – bu ruhiy xotirjamlikka intilish, shovqinli hayotdan chekinish, o‘z ichki dunyosi bilan yuzma-yuz qolish istagi. She'rni o'qiganimda menda ham shu istak borligini qayta his qildim, o'z tiilimdan yozilgandek o'qidim she'rni.

Aytgancha, bu she’rlarni o‘qishning o‘zi yetarli emas, ularni his qilish kerak, yashab ko'rish kerak...
"Makondoda yomg‘ir tinar.
Rutubat anqir havodan –
Shishgan o‘pkalar tubiga
Cho‘kayotgan og‘ir rutubat".

Umuman olganda, “Havo” nafaqat "AKS"ni, balki zamonaviy o‘zbek she’riyatini ham falsafiy va badiiy jihatdan baland bosqichga olib chiqqan. Bu kitobni hatto she'r oʻqib yurmagan odamga ham bemalol tavsiya qila olaman.

➡️@qora_yigit

Yomg‘ir haqida qiziq bir maqola o‘qib qoldim.

Yomg‘irda, yomg‘irli kunlarda odamlar o‘zlarini boshqacharoq his etishadi. O‘zgacha maroq bilan uxlashadi. Qandaydir baxtliroq, qandaydir xotirjam his etishadi o‘zlarini. Masalan, menda shunaqa. Sizda ham shundaymi?

Bu xotirjamlikning sabablaridan birini olimlar inson genetikasiga muhrlanib qolgan qo‘rquv hissi bilan bog‘lashibdi.

Yomg‘ir yog‘ib turgan paytda odamlarga hujum qilishi mumkin bo‘lgan, odamlarni yeydigan yirtqich hayvonlar ovga chiqishmas ekan. Shu sababli juda qadim zamonlarda himoyasiz bo‘lgan insonlar genetik kodlarida yomg‘ir paytida uxlash xavfsiz degan tushuncha muhrlanib qolganmish. Ana shu sabab insonlar beixtiyor yomg‘irli kunlarda o‘zlarini boshqacharoq his etadi, xotirjam bo‘ladi deya fikr bildirishibdi olimlar.

Bu fikrlar qanchalik asosli yoki asossiz bilmadim. Hozircha bu ilmiy bir qarash. Ammo men bu qarashga ishondim. Menga juda asoslidek tuyildi. Yomg‘irli kunda yirtqichlar ov qilmasligiga ishonchim komil bo‘lgani bois Oynur bilan ozroq o‘ynadik 😃 Yomg‘irli havoda maza qilib kezindik.

Bugun boshqa qaytmaydi. Uni maroq bilan o‘tkazing. Ayniqsa, yomg‘irli kunlarni. Chunki ko‘chada sizga xavf soladigan yirtqichlar bo‘lmasligiga olimlar kafolat berishmoqda 😁

➡️@qora_yigit