🕊 دلم‌ می‌خواست‌ در عصر دیگری دوستت‌ می‌داشتم‌
در عصری مهربان‌تر و شاعرانه‌تر
عصری که‌ عطرِ کتاب‌،
عطرِ یاس‌ و عطرِ آزادی را بیشتر حس‌ می‌کرد
دلم‌ می‌خواست‌ تو را
در عصر شمع‌ دوست‌ می‌داشتم‌
در عصر هیزم‌ و بادبزن‌های اسپانیایی
و نامه‌های نوشته‌ شده‌ با پـر
و پیراهن‌های تافتهٔ رنگارنگ‌
نه‌ در عصر دیسکو،
ماشین‌های فراری و شلوارهای جین‌

دلم‌ می‌خواست‌ تو را در عصرِ دیگری می‌دیدم‌
عصری که‌ در آن‌
گنجشکان‌، پلیکان‌ها و پریان‌ دریایی حاکم‌ بودند
عصری که‌ از آن‌ِ نقاشان‌ بود،
از آن‌ِ موسیقیدان‌ها،
عاشقان‌،
شاعران‌،
کودکان‌
و دیوانگان‌!

دلم‌ می‌خواست‌ تو با من‌ بودی
در عصری که‌ بر گل‌ُ شعرُ بوریا وُ زن‌ ستم‌ نبود!
ولی‌ افسوس‌
ما دیر رسیدیم‌
ما گل عشق‌ را جستجو می‌کنیم‌،
در عصری که‌ با عشق بیگانه‌ است‌!

✍ نزار قبانی

#شعر

🆔 @ToranjSUT

🎼 در بحبوحه ویرانی‌های جنگ جهانی اول، اِدوارد اِلگار آخرین اثر خود را با الهام از آوای مهیب جنگ به دنیای موسیقی تقدیم کرد. این کنسرتو در آن دوران چندان مورد توجه قرار نگرفت و شنوندگانِ آن زمان، این قطعه را از مد افتاده دانستند تا این شاهکار برای مدتی در سایه فراموشی باقی بماند.

🎻سال‌ها بعد اما، این قطعه با اجرای خیره‌کننده ژاکلین دو‌پرِ، نوازنده برجسته ویولنسل، جانی دوباره گرفت و به یکی از پر فروش ترین قطعات موسیقی کلاسیک تبدیل شد!

#موسیقی

🆔 @ToranjSUT

▪️فریدون شهبازیان، آهنگساز و رهبر برجسته ارکستر ایران، امروز شنبه ۲۲ دی‌ماه، در سن ۸۲ سالگی درگذشت.

🎼 وی طی دوران فعالیت خود با خوانندگان برجسته‌ای همچون محمدرضا شجریان، عهدیه، سیمین غانم، عارف، علیرضا افتخاری و دیگران همکاری‌های ماندگاری داشت. از آثار برجسته او می‌توان به «جام تهی» با صدای محمدرضا شجریان، «کاشفان فروتن شوکران»و «رباعیات خیام» با دکلمه احمد شاملو و همچنین چندین موسیقی‌متن فیلم اشاره کرد.


یاد و خاطره این هنرمند بزرگ در دل دوستداران موسیقی ایران جاودان خواهد ماند.🖤

🆔 @ToranjSUT

📑 احمد تفضلی، زبان‌شناس، ایران‌شناس، پژوهشگر و مترجم، به عنوان یکی‌از برجسته‌ترین استادان زبان پهلوی و نیز زمینهٔ زبان‌های ایرانی میانه به‌ویژه پارسیگ و پارتی در سطح جهانی زبانزد است.
مقالات تحقیقی او، که تعدادشان به حدود صد می‌رسد، نمونه‌هایی از دقت و روش‌شناسی علمی است.او نه تنها در زبان‌ها و فرهنگ‌های کهن ایران تسلط داشت، بلکه در زبان عربی و فرهنگ اسلامی نیز مهارت داشت و تحقیقات او به مآخذ قدیمی عربی استناد می‌کند که او را از دیگر همکارانش متمایز می‌کرد.

📖 او به همکاری با دیگر پژوهشگران نیز اهمیت می‌داد و از جمله آثار او می‌توان به «واژه‌نامه مینوی خرد»، «اسطوره زندگی زرتشت» و ترجمه‌های مختلف از متون کهن اشاره کرد.
همچنین کتاب زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن که با همکاری دکتر ژاله آموزگار نوشته شد، منبع بسیار خوبی برای بررسی این زبان است که در سلسله جلسات دیوان ایرانشهر نیز از آن استفاده شد.

▪️مرگ ناگوار او در قتل های زنجیره‌ای دهه ۷۰ و بریده شدن رشته حیات درخت تناوری که می‌توانست سال‌های سال پربار زندگی کند دردناک و باورنکردنی است. به بهانه سالروز درگذشت او یاد او را گرامی می‌داریم🖤

#بهانه

🆔 @ToranjSUT

🎞 ضعف موهبتی عظیم است اما قوّت هیچ است، هیچ. آدمی‌زاد هنگامی که به دنیا می‌آید ضعیف است و نرم. هنگامی که می‌میرد سخت است و ناحساس. درخت هنگامی که دارد رشد می‌کند و قد می‌کشد نرم است و باانعطاف. ولی خشک و سخت که می‌شود می‌میرد. سخت‌ بودن و قوّت‌ ملازمان رکاب مرگ‌اند. انعطاف‌داشتن و ضعف جلوه‌های طراوتِ وجودند. آخر، آنچه سخت شده است هرگز ظفر نخواهد یافت.

💬 از گفتار شخصیت استاکر در فیلم Stalker اثر جاودانه آندری تارکوفسکی

#سکانسی_از_فیلم

🆔 @ToranjSUT

🎼 اپرای "کارمِن" یکی از شاهکارهای برجستهٔ ژرژ بیزه، آهنگساز فرانسوی قرن نوزدهم، است که به شکلی بی‌نظیر شور و کشش عشق، آزادی و تراژدی را به تصویر می‌کشد. پرده اول این اپرا، شروعی پرشور است که داستان کارمن، زن کولی آزادمنش و مرموز، و مواجههٔ او با سربازی به نام دون خوزه را معرفی می‌کند.

🎶 نسخه‌ای که توسط ماریا کالاس، یکی از برجسته‌ترین سوپرانوی‌های تاریخ اپرا، اجرا شده، به طور ویژه‌ای شایسته توجه است. صدای او که آمیخته‌ای از قدرت، ظرافت و عمق احساسی است، روح شخصیت کارمن را زنده می‌کند. کالاس با اجرای فوق‌العادهٔ خود نه تنها شور و شیدایی کارمن را نشان می‌دهد، بلکه پیچیدگی‌های درونی و شور آزادی‌خواهانهٔ این شخصیت را نیز به تصویر می‌کشد.

#موسیقی

🆔 @ToranjSUT

📝 گاه در جست‌وجوی مقصدی گام می‌زنم که خود را در سایه‌اش گم می‌کنم…
در لایه‌های اعماق روح، تضادهای ناپیدا رخ می‌نماید و مرا از درک ماهیت خود باز می‌دارد.

اکنون در طلب آن کس هستم که برای من آرمان های دیگری میخواهد اما من، بی‌آنکه خواسته باشم، دنیای دیگری را برای خود می‌سازم. آنگاه که به خود باز می‌گردم باز او را میخواهم و باز سخنانم به رنگ‌هایی مبهم آغشته می‌شود که معناهای خود را از دست داده‌اند. در اشتباهاتم غرق می‌شوم و بی‌آنکه از خود بگذرم، به خود اجازه می‌دهم که ادامه دهم، زیرا عشقی که چشمانم را به خود بسته، مرا به سوی دنیایی دیگر کشانده و به دگرگونی‌ای نادیده و ناخواسته سوق داده است.
در این مسیر سخت، به سوی موفقیت پیش می‌روم، اما این رسیدن بی‌او برایم همچون خطای روزگار است.

اومرا به اشتباه شناخت…
من هیچ‌گاه این راه را تنها نمی‌خواستم…
این جایگاه، این موقعیت، همه و همه تنها با او برایم قابل تحمل است...


✍️ متین آزادی

#قلم_ما
#دل‌نوشته_ما

🆔 @ToranjSUT

‍ «رفتم که رفتم
یا
مرثیه‌ای برای کنار رفتگان»

در راستای اینکه اخیراً مقادیر معتنابهی از مسئولان محترم به دلیل برخی برکناری ها استعفا داده و تشریف برده‌اند و در راستای قبلی - یعنی ضرورت خواندن غزل خداحافظی در هنگام رفتن برخی مسئولان محترم - پیشنهاد می‌شود که سرود شبه انقلابی زیر که اخیراً متناسب با نیازهای مملکتی بازسازی شده است، در محل و جمع زیر خوانده شود:

۱- در یک سالن بزرگ کلیه برکنار شده‌ها جمع شوند.
۲- جمعی از هواداران آنان در اطراف به حال ناراحتی سرشان را پایین بیندازند.
۳- سرود به صورت دسته جمعی خوانده شود و شاه‌بیت آن توسط جمع تکرار شود.
«سرود بی‌وفا، رفتم که رفتم»
از بر حضرتعالی درحالی که دامانم را می‌کشیدم
ای نامهربان! رفتم
و شما، از دل سوخته مجنون اینجانب
هرگز نشانه‌ای مشاهده نمی‌فرمایید
«لذا، رفتم که رفتم»
پس از اینجانب شما جام دست جناحین مختلف خواهید شد
و در محافل مسأله‌دار حضور خواهید یافت.
و در این راستا، هر ماهیتی اینجانب داشتم
و هر ماهیتی حضرتعالی داشتید، مهم نیست
و با عنایت به این امر
«به صورت محرمانه، رفتم که رفتم»
ای بی‌وفا! ای بی‌وفا!
بعد از این لطفا اینجانب را فراموش بفرمایید
چرا که از دست مبارک شما هیچ چیز نمی‌نوشم
« و لذا، بی‌وفا‌، بی‌وفا، بی‌وفا، رفتم که رفتم»

نتیجه اخلاقی: کاری کنید که وقتی از سرکار رفتید، مردم خوشحال نشوند.
نتیجه سیاسی: همه عمرها به قبرستان و همه کارها به پایان ختم می‌شود.
نتیجه اجتماعی: همه قضاوت‌ها به قضاوت نهایی مردم ختم می‌شود.

✍ زنده‌یاد ابراهیم نبوی، بی‌ستون؛
آخرین طنز نوشته‌های ایشان در تهران به طور روزانه در روزنامه نشاط در قالب "بی‌ستون" در سال‌‌های ۷۷ تا ۷۸، قبل از توقیف این نشریه، منتشر می‌شد.

#بهانه

🆔 @ToranjSUT

🎧سووشون
🎼همایون شجریان و تهمورس پورناظری

#موسیقی

🆔 @ToranjSUT

📝 گریه کن که گر سیل خون‌گری ثمر ندارد
ناله‌ای که ناید ز نای دل اثر ندارد

هرکسی که نیست اهل دل، ز دل خبر ندارد

دل ز دست غم مفر ندارد
دیده غیر اشک تر ندارد

این محرم و صفر ندارد

گر زنیم چاک
جیب جان چه باک

مَرد و جز هلاک
هیچ چارهٔ دگر ندارد

زندگی دگر ثمر ندارد

✍ عارف قزوینی


-به مناسبت سالروز درگذشت عارف قزوینی؛ شاعر، موسیقی‌دان و تصنیف‌ساز ایرانی دوران قاجار و پهلوی که به‌خاطر سرودن تصنیف‌ها و غزل‌های سیاسی، میهنی و عاشقانه‌اش شناخته می‌شود.

🎼 موسیقی پیوست‌شده، گریه کن نام یکی از تصنیف‌های معروف اوست که درباره فوت کلنل محمدتقی‌خان پسیان از شهدای برجسته مشروطه‌ست. تنظیم آن با روح‌الله خالقی و خواننده آن زنده‌یاد غلامحسین بنان می‌باشد.


#بهانه
#شعر

🆔 @ToranjSUT

«خیابان یک‌طرفه»

🔷 قدرت نهفته در یک جادۀ روستایی وقتی در آن قدم بزنیم متفاوت است با وقتی از رویش با هواپیما بگذریم. به همین نحو، قدرت نهفته در یک متن، وقتی آن را بخوانیم متفاوت است با وقتی از رویش نسخه‌برداری کنیم. مسافران هواپیما تنها می‌بینند که چگونه جاده از میان دشت می‌گذرد و پیش می‌رود و چطور مطابق با قوانین حاکم بر زمین‌های اطراف تغییر می‌کند. تنها کسی که روی جاده قدم می‌زند از قدرتی که در اختیار آن است با خبر می‌شود؛ راه برای کسانی که از هواپیما به آن نگاه می‌کنند، چیزی بیش‌تر از یک پهنۀ گسترده نیست، اما کسی که روی آن راه می‌رود، در هر گردشش هم‌چون ندای فرمانده‌ای که سربازان را به پیش فرامی‌خواند، دوردست‌ها، مناظر زیبا، پهنه‌ها و دورنماها را احضار می‌کند.

▪️پس تنها متنی که از رویش نسخه برداری شده، مسلط بر روح کسی‌ست که خود را به آن سپرده است؛ در صورتیکه خواننده‌ی معمولی هرگز جنبه‌های نوِ درونِ خود را که متن در صددِ گشودن آن است، کشف نمی‌کند: آن جاده را که جایی وارد جنگل درونش می‌شود و برای همیشه پشت آن بسته می‌شود، نمی‌تواند بشناسد.

✍ والتر بنیامین


#برش_کتاب

🆔 @ToranjSUT

▪️رسانه‌ها امروز کار بسيار خطرناکی انجام می‌دهند؛ آن‌ها تصاویر دستکاری‌شده را به ما عرضه می‌کنند و مدعی‌اند که این تصاویر واقعی هستند. بايد به ترديد‌ها ميدان بدهيد و باور به این تصاویر را به چالش بکشید و زير سوال ببريد. اين موضوع را مرتبا در آثارم يادآوری می‌کنم، این از خشم من از نفوذ گسترده رسانه به تمامی جنبه‌های زندگی و ادعای آن‌ها بر دانستن همه‌چیز، ناشی می‌شود.
◽️هیچ‌گاه در تاریخ بشر، انسان به این سادگی به دانسته‌هایی ورای تجربیات شخصی خود دست نیافته بود. قبل از این، باورها و آگاهی‌های هر فرد از تجربیات مستقیمش شکل می‌گرفت، اما امروز رسانه‌ها حقیقت را بازتاب داده و به خانه‌هایمان نفوذ کرده‌اند، و این حس کاذب را در انسان ایجاد کرده‌اند که همه‌چیز و همه‌کس را می‌شناسد. این یک توهم بزرگ و جنونی فراگیر است!

💬 میشائیل هانِکه، فیلم‌ساز برجسته اتریشی


#نقل_قول

🆔 @ToranjSUT

🎼 موومانِ دوم از Piano Trio No.2، یکی از زیباترین آثار موسیقی مجلسی قرن نوزدهم و از برجسته‌ترین دستاوردهای فرانتس شوبرت، آهنگساز بزرگ اتریشی است.
این اثر، که در واپسین سال‌های عمر کوتاه شوبرت نوشته شده، ترکیبی شگفت‌انگیز از ملودی‌های سرشار از احساس، هارمونی‌های عمیق، و گفتگوی بی‌نقص میان سازهای پیانو، ویولن و ویولنسل است. هر بخش از این تریو، انعکاسی از نبوغ شوبرت در بیان حسرت، شادی و زیبایی است.

#موسیقی

🆔 @ToranjSUT

🔸نقاشی در سینما:
هیچکاک و هاپر

🎥 هیچکاک را با سبک تعلیق منحصربه‌فرد و فیلم‌های زبانزدش در تاریخ سینما می‌شناسیم. قاب‌بندی‌های بی‌نقص و ایده‌هایی که فراتر از زمان خود بودند، او را به یکی از اثرگذارترین کارگردانان سینما بدل کرده‌اند.
هیچکاک نیز همچون بسیاری از فیلم‌سازان بزرگ، در آثارش به دیگر شاخه‌های هنری ارجاع‌های متعددی داده است؛ به‌ویژه نقاشی، که نقش پررنگی در خلق میزانسن‌های خاص و تأثیرگذار او داشته است.

🎞 فیلم روانی نه‌تنها از برجسته‌ترین آثار هیچکاک بلکه یکی از شاهکارهای تاریخ سینما به شمار می‌رود. فیلمی با نگاهی عمیق و متمرکز به ظرفیت‌های انسانی.
در طراحی ظاهر خانه مشهور این فیلم، هیچکاک از نقاشی «خانه کنار ریل» اثر ادوارد هاپر الهام گرفته و با نمای لانگ‌شاتی مشابه، ارجاعی مستقیم به این اثر هنری داده است.


بالا: نقاشی خانه کنار ریل (House‌ By Railroad) اثر ادوارد هاپر
پایین: فیلم روانی (Psycho) اثر آلفرد هیچکاک


✍️ اَسرار

#نقاشی_در_سینما
#سلسله_متن
#قلم_ما

🆔 @ToranjSUT

▪️دیرگاهی است که در این تنهایی
   رنگ خاموشی در طرح لب است.
      بانگی از دور مرا می‌خواند
       لیک پاهایم در قیر شب است.

رخنه‌ای نیست در این تاریکی؛
   در و دیوار به هم پیوسته.
     سایه‌ای لغزد اگر روی زمین
      نقش وهمی است ز بندی رسته.

نفس آدم‌ها
  سر به سر افسرده است.
    روزگاری است در این گوشه پژمرده هوا
     هر نشاطی مرده است.

دست جادویی شب
   در به روی من و غم می‌بندد
     می‌کنم هر چه تلاش،
        او به من می‌خندد.

نقش‌هایی که کشیدم در روز،
   شب ز راه آمد و با دود اندود
     طرح‌هایی که فکندم در شب،
       روز پیدا شد و با پنبه زدود.

دیرگاهی است که چون من همه را
    رنگ خاموشی در طرح لب است
       جنبشی نیست در این خاموشی،
            دست‌ها پاها در قیر شب است.


✍ سهراب سپهری

#شعر

🆔 @ToranjSUT

🎼 بازمانده‌ی ۹۸
🎙 نسخه با دکلمه
🎶 ساخته سیامک آقایی - دی ماه ۹۹
▪️تقدیم به بازماندگان فجایع ۱۳۹۸

#موسیقی

🆔 @ToranjSUT

▪️وای بر ما، زیرا که روز رو به زوال نهاده است و سایه‌های عصر دراز می‌شوند،
و هستی ما چون قفسی که پر از پرندگان باشد
از ناله‌های اسارت لبریز است،
و در میان ما کسی نیست که بداند
که تا به کی خواهد بود.

موسم حصاد گذشت و تابستان تمام شد،
و ما نجات نیافتیم؛
مانند فاخته برای انصاف می‌نالیم و نیست؛
انتظار نور می‌کشیم و اینک، ظلمت است.
و تو ای نهر سرشار که نفس مهر تو را می‌راند،
به سوی ما بیا
به سوی ما بیا...


📖 عهد عتیق، مزامیر داوود؛ کتاب ایوب و ارمیا

💬 از گفتار متن فیلم‌مستندِ شاعرانه «خانه سیاه است» اثری از فروغ فرخزاد با صدای خود او، درباره زندگی جذامیان

#سکانسی_از_فیلم

🆔 @ToranjSUT

⛰لبخند دره

دست او آیا نخواهد چید؟
سیب را از شاخه امید؛
نو‌نهال مهر را پربار
چشم او آیا نخواهد دید؟

نه نخواهد دید
دست او از شاخه امید،
میوه شیرین نخواهد چید

باز می‌گردد، دریغا؛ بازگشت او
نیشخند دره ها را تاب نتواند
پیش طعن کوهها از شرم گشتن آب نتواند
باز می‌گردد و می‌خواند:

دره‌! ای آغوش بگشوده
جاودان آغوش بگشوده
انتظارت چیست؟
کارت چیست؟
هان؛ پذیرا می شوی این عابرِ آواره را در خویش؟
این پریشان خورده سر بر سنگ را دل‌ریش؟
دره! آیا این پریشان را ز درگاهت نمی‌رانی؟
دره! ما را جاودان در گرمیِ آغوشِ خاموشت نمی‌خوانی؟

دره خاموش است؛
دره سر تا پای آغوش است
و سکوتی سرد و صامت،
در فضا گسترده سنگین بال
ناگهان پژواکِ وای مرد در دره طنین افکند
جغد زد شیون
چرخ زد کرکس
دره زد لبخند

✍ حمید مصدق

🔸به مناسبت زادروز حمید مصدق؛ شاعر و حقوقدان ایرانی

#شعر
#بهانه

🆔 @ToranjSUT