#sacral_museum #менск
Нарэшце здзейсніў даўнюю задуму - схадзіў у музей.
Амаль сакрэтны, амаль закрыты. Ня ведаю, чулі вы пра музей старабеларускай культуры, але мой шлях быў доўгі і пачаўся недзе ў Гальшанах. Бо спачатку я даведаўся, пра надмагілле Паўла Стэфана Сапегі і трох(!) яго жонак (а іх усяго было 4, вядома, неадначасова), чытаючы пра мясцовы касцёл Яна Хрысціцеля ды вельмі шкадуючы, што не атрымалася трапіць унутр. Пазней даведаўся, што надмагілляў у ім ужо няма і яны захоўваюцца ў гэтым самым музеі, але ён быццам і не працуе, знаходзіцца ў корпусе Акадэміі навук. А яшчэ пазней даведаўся, што хаця і не працуе, як класічны музей, але ж завітаць туды можна.
Першы тэлефонны званок злучыў мяне з загадчыкам музея. Ён прадыктаваў 2 новых нумары, куды тэліць, каб наглядчык адкрыў і запусціў. Другі званок падараваў трэці варыянт нумару, які дакладна абяцаў звязаць з наглядчыкам. Яшчэ званок. Там размова праходзіла ў стылі "вы хто такія? Я вас ня ведаю..." У выніку ўсё склалася добра і дзверы адчыніліся🤗Але прасілі тэліць і дамаўляцца загадзя, бо "ідзе ж навуковая праца". Добра і дзякуй вам шчыры за гэтую ласку🙏

Дык чым жа каштоўныя тыя надмагіллі? Ну, хаця б тым, што іншых прыкладаў такіх пахавальных твораў у Беларусі няма. І, калі раней усе чатыры фігуры нябожчыкаў былі наўпрост складзены побач адзін аднаго (быццам гарэм магнацкі), то зараз, пад час рэканструкцыі музея, помнікі ўсталявалі ў гіпатэтычную яруснай кампазіцыю тыпу алтара, якая магла быць пабудаваная ў францысканскім касцёле. Зроблена па аналогіі з пахаваннем Льва Сапегі ў віленскім касцёле.
Павал Стэфан Сапега памёр у 1635 годзе, адпаведна і верагодна недзе пасля гэтай падзеі і былі створаны помнікі (ва ўсякім разе ягоны).

Закіну ў каментары нумары ўстановы, каб і вы маглі ўласна пабачыць гэтую прыгажосць. Пакуль пускаюць бясплатна. Але дамаўляйцеся загадзя, бо могуць не пусціць☝️А так мажліва і экскурсію атрымаеце.
Сурганава 1/1.

#sacral_data
6 красавіка 1869 года ў родавым маёнтку ў Паланечцы пайшоў з жыцця мецэнат, фалькларыст і масон - Канстанцін Радзівіл.
Займацца службовай кар'ерай Канстанціну Мацеевічу было ня вельмі цікава, таму свае высілкі і сродкі ён накіроўваў у культурнае рэчышча. Збіраў у сядзібе бібліятэку і творы мастацтва, напісаў "Статыстычны нарыс Навагрудскага павета" і "Этнаграфічныя звесткі пра жыхароў Навагрудскага павета", збіраў народныя песні, апісваў абрады.
У 1863 годзе пісаў прашэнне генерал-губернатару Мураўёву аб замене смяротнага прысуду паўстанцкаму кіраўніку Зыгмунту Чаховічу (той атрымае спасылку ў Сібір). Напэўна сам памятаў, як па маладосці ўдзельнічаў у таемных гуртках і быў арыштаваны пасля паўстання дзекабрыстаў снежанцаў(?).

Некалі даўно давялося пабачыць той самы, тады закінуты, палац. У пэўны час яго пачалі аднаўляць прыватныя асобы. Падаецца, зараз, працы там спыненыя...

Дарэчы, народзіны ў яго былі ўчора. Было б пацешна спярша выкаціць допіс з гэтай нагоды, а праз дзень пахаваць. Але ўстрымаўся.

#менск #sacral_museum
Калі быць шчырым, то наўрад ці б я так актыўна імкнуўся ў музей пры акадэміі навук, калі б не тыя шыкоўныя надмагіллі. А між тым, ёсць там цікавыя рэчы і без таго. Ад каменных сякер і керамікі да артэфактаў Сярэднявечча. Ад народных строяў да абразоў ды культавых скульптураў з храмаў, частку якіх можна было сустрэць на выставах нацыянальнага мастацкага ці якой іншай галерэі.