چشم‌و‌چراغ

‍⚫️ به احترام درگذشت #محمدابراهیم_اقلیدی، مترجم و پژوهشگر (۳ مهرماه ۱۳۲۷ - ۲۵ شهریورماه ۱۴۰۳)

محمدابراهیم اقلیدی: کتاب‌های درسی ما نه‌تنها زبان فارسی را به بچه‌ها آموزش نمی‌دهند، بلکه علاقه به زبان فارسی را در بچه‌ها می‌کُشند. در کنار «فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی» یک متنی هم از گلستان سعدی می‌آورند. دبیر به دانش‌آموزان می‌گوید: این لغت‌ها را معنی کنید. دست‌آخر هم نمی‌فهمند. نمی‌دانم قصه، بوستان سعدی، شعر حافظ، شعر آقای علی معلم دامغانی، شعر آقای سبزواری، شعر آقای وحید نیکخواه چه ربطی به هم دارند؟ تحول باید از آموزش‌وپروش شروع شود. ببینید، وقتی کتاب‌های درسی کشور کانادا یا امریکا را می‌بینیم و یا کتاب‌های درسی انگلیسی و فرانسوی و ... متوجه می‌شویم که کتابشان، کتاب روز است. شکسپیر را آورده‌اند در دبیرستانشان. در دانشگاه باید کار کنند روی شکسپیر. باید کار سنگین بکنند و روی خودِ متن شکسپیر هم باید کار سنگین بکنند... شیفتگی‌مان به آثار گذشته نباید طوری باشد که دانش‌آموزان و مخاطبان جوان و نوجوان ما در این‌ها غرق شوند. خوشبختانه ‌غرق نشده‌اند...، اگر می‌شدند قضیه خیلی بدتر بود.
...
محمد شریعتی: ... این‌که ما بیاییم کل سنت ادبی‌مان را به اعتبار این‌که کهنه است کنار بگذاریم، ما را دچار مشکلاتی دیگر می‌کند.
محمدابراهیم اقلیدی: اتفاقاً این یک جور کنار گذاشتن است!... درواقع، آن ادبیات را می‌کُشد، چون‌که انگیزۀ نقد و پرسش را در مخاطب می‌کُشد.
...
شهرام رجب‌زاده: موافقم، یکی از عیوبی که ما در رویکردمان به متون کهن می‌بینیم، شباهت آن با برخورد بچه‌پولدارها با ثروت پدری‌شان است. هرچه هست، همان است که از پدرشان رسیده. ما مسلماً ثروتی داریم که از پیشینیان به ارث رسیده، اما خودمان چه کرده‌ایم؟... این ثروت محل نقد است... برخورد نقادانه با گذشته از مهم‌ترین اموری است که می‌تواند حتی در شناخت آن چیزهایی که داریم به ما کمک کند.

خلاصۀ بخشی از: «میزگرد: متون کهن مقدس نیستند؛ گفت‌وگو و مصاحبه»؛ مصاحبه‌شوندگان: اقلیدی، ابراهیم؛ رجب‌زاده، شهرام؛ شریعتی، محمد؛ پژوهش‌نامۀ ادبیات کودک و نوجوان؛ زمستان ۱۳۸۰، شمارۀ ۲۷، ص ۴۸–۴۹.

#گروه_واژه_گزینی_فرهنگستان_زبان_و_ادب_فارسی
@cheshmocheragh

www.group-telegram.com/ru/cheshmocheragh.com/4912

1.9K viewsedited  Oct 2 at 04:52

‍⚫️ به احترام درگذشت #محمدابراهیم_اقلیدی، مترجم و پژوهشگر (۳ مهرماه ۱۳۲۷ - ۲۵ شهریورماه ۱۴۰۳)

محمدابراهیم اقلیدی: کتاب‌های درسی ما نه‌تنها زبان فارسی را به بچه‌ها آموزش نمی‌دهند، بلکه علاقه به زبان فارسی را در بچه‌ها می‌کُشند. در کنار «فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی» یک متنی هم از گلستان سعدی می‌آورند. دبیر به دانش‌آموزان می‌گوید: این لغت‌ها را معنی کنید. دست‌آخر هم نمی‌فهمند. نمی‌دانم قصه، بوستان سعدی، شعر حافظ، شعر آقای علی معلم دامغانی، شعر آقای سبزواری، شعر آقای وحید نیکخواه چه ربطی به هم دارند؟ تحول باید از آموزش‌وپروش شروع شود. ببینید، وقتی کتاب‌های درسی کشور کانادا یا امریکا را می‌بینیم و یا کتاب‌های درسی انگلیسی و فرانسوی و ... متوجه می‌شویم که کتابشان، کتاب روز است. شکسپیر را آورده‌اند در دبیرستانشان. در دانشگاه باید کار کنند روی شکسپیر. باید کار سنگین بکنند و روی خودِ متن شکسپیر هم باید کار سنگین بکنند... شیفتگی‌مان به آثار گذشته نباید طوری باشد که دانش‌آموزان و مخاطبان جوان و نوجوان ما در این‌ها غرق شوند. خوشبختانه ‌غرق نشده‌اند...، اگر می‌شدند قضیه خیلی بدتر بود.
...
محمد شریعتی: ... این‌که ما بیاییم کل سنت ادبی‌مان را به اعتبار این‌که کهنه است کنار بگذاریم، ما را دچار مشکلاتی دیگر می‌کند.
محمدابراهیم اقلیدی: اتفاقاً این یک جور کنار گذاشتن است!... درواقع، آن ادبیات را می‌کُشد، چون‌که انگیزۀ نقد و پرسش را در مخاطب می‌کُشد.
...
شهرام رجب‌زاده: موافقم، یکی از عیوبی که ما در رویکردمان به متون کهن می‌بینیم، شباهت آن با برخورد بچه‌پولدارها با ثروت پدری‌شان است. هرچه هست، همان است که از پدرشان رسیده. ما مسلماً ثروتی داریم که از پیشینیان به ارث رسیده، اما خودمان چه کرده‌ایم؟... این ثروت محل نقد است... برخورد نقادانه با گذشته از مهم‌ترین اموری است که می‌تواند حتی در شناخت آن چیزهایی که داریم به ما کمک کند.

خلاصۀ بخشی از: «میزگرد: متون کهن مقدس نیستند؛ گفت‌وگو و مصاحبه»؛ مصاحبه‌شوندگان: اقلیدی، ابراهیم؛ رجب‌زاده، شهرام؛ شریعتی، محمد؛ پژوهش‌نامۀ ادبیات کودک و نوجوان؛ زمستان ۱۳۸۰، شمارۀ ۲۷، ص ۴۸–۴۹.

#گروه_واژه_گزینی_فرهنگستان_زبان_و_ادب_فارسی
@cheshmocheragh

BY چشم‌و‌چراغ