مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

«نگاه داشت شهریاریِ آنکس که به یاری سالاران ( سران نظامیان ) به شهریاری رسد ، دشوارتر است ، تا آن کس که به یاری مردم می رسد.
آنکه به یاری سالاران به شهریاری رسد ، خویشتن را در حلقه ی کسانی می بیند که خود را همتایان وی می شمارند و از این رو به دلخواه ، ایشان را فرمان نتوان داد و سامان نتوان بخشید.

اما آن که به یاری مردم به شهریاری رسد ، خود را بی‌همتا می‌بیند و کسی نیست- یا کمتر کسی هست- که از وی فرمان نَبَرد.

افزون بر این سالاران را شرافتمندانه و بدون آزار رساندن به دیگران ، خرسند نتوان کرد ،
اما مردم را می‌توان ، زیرا خواسته‌های مردم نجیبانه تر است از سالاران ، از آن رو که سالاران در پی زور گویی‌اند ، حال آنکه مردم تنها در پی آنند که زور نشنوند.
و نیز باید افزود که
❌شهریار ، در میان مردمی که با وی کینه‌ور باشند ، آسوده نتوان زیست.

زیرا مردم بسیارند.

ولی از دشمنی سالاران اندیشه نتوان کرد که اندک شمارند.

شهریاری که دشمنی مردم را برانگیخته باشد ، بدترین چیزی که از آن چشم می‌تواند داشت ، آنست که او را تنها بگذارند.
اما اگر سالاران دشمن شوند نه تنها وی را تنها خواهند نهاد که سر به نافرمانی برخواهند داشت.
سالاران دوراندیش ترند و زیرک تر و بهنگام برای نجات خود به پا می خیزند و
همیشه به هواداری آنکس برمی‌خیزند که برای بُرد ، بختیارتر باشد.❗️

و افزون بر این
✅شهریار ناگزیر است ، همیشه با همین مردم سر کند ، اما سالاران را می‌توان از سر باز کرد ، زیرا ایشان را هر روز می توان افزود و کاست و به دلخواه برکشید و فرو کشید.
سردارانی که اهل چپاول نیستند ، می‌باید گرامی داشته و نواخت و آنانی را که جز این کنند ، بر دو دسته می باید کردن : ....
.
.
.
... و اما آن که به یاری مردم به شهریاری دست می باید ، در نگاه داشت دوستی دوستی ایشان بکوشد و این کاری است آسان ، زیرا مردم جز آن نخواهند که بر ایشان ستم نرود‌.

آن که به رغم خواست مردم و به پشتیبانی سالاران به شهریاری رسد ، باید نخست در آن کوشد تا مردم را با خویش بر سر مهر آورد و این نیز کاری است آسان ، اگر که ایشان را در پناه گیرد. چون اگر مردم از شهریاری که چشم آزار دیدن از وی دارند نیکی بینند ، بیشتر شکرگزار نعمت خواهند شد و به وی سرسپرده تر از شهریاری خواهند بود که می‌توانست به یاری ایشان به پادشاهی رسد.

بر سر مهر آوردن مردم را راه های بسیار است.

✅ این اصل را بگویم و بگذرم که:
شهریار را از دوستی مردم گریزی نیست وگرنه در روزگار ناسازگار وی را پناهی نخواهد بود.

اما چون شهریاری
-تکیه بر مردم زند.
- دلیر و شایسته فرماندهی باشد و
- در سیه روزی دل به نومیدی نسپارد و
- دیگر اسباب را نیز فراهم داشته باشد و
-با اندیشه‌ی بلند و تدبیر ، همه چیز را به سامان کرده باشد.
همگان را تواند برانگیخت و خویش را فریب خورده مردم نخواهد یافت و بنیاد کار خویش را استوار خواهد دید.

این گونه شهریاریها آنگاه با خطر رویارویی شوند که بخواهند حکومت مردمی را به حکومت #خودکامه بدل کنند.

#شهریار
#ماکیاولی
#فلسفه_سیاسی

فلسفه ی سیاسی دهباشی:

https://www.group-telegram.com/ru/mghlte.com/2470

Telegram

مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

⭕️ افکار غلط و خطرناک حسین دهباشی :

https://www.group-telegram.com/ru/mghlte.com/2764

جناب دهباشی این انسانِ ظاهرا آرمان خواه اما خطرناک در نوشته‌شان عنایت ندارند که:

همه ی دیکتاتورها ( پهلوی ، قذافی ، صدام و...) کم و بیش دور زمانی همین اندیشه ها را داشته اند که « ما در مقابل…

www.group-telegram.com/ru/mghlte.com/2495

280 viewsedited  Jan 7, 2021 at 15:25

«نگاه داشت شهریاریِ آنکس که به یاری سالاران ( سران نظامیان ) به شهریاری رسد ، دشوارتر است ، تا آن کس که به یاری مردم می رسد.
آنکه به یاری سالاران به شهریاری رسد ، خویشتن را در حلقه ی کسانی می بیند که خود را همتایان وی می شمارند و از این رو به دلخواه ، ایشان را فرمان نتوان داد و سامان نتوان بخشید.

اما آن که به یاری مردم به شهریاری رسد ، خود را بی‌همتا می‌بیند و کسی نیست- یا کمتر کسی هست- که از وی فرمان نَبَرد.

افزون بر این سالاران را شرافتمندانه و بدون آزار رساندن به دیگران ، خرسند نتوان کرد ،
اما مردم را می‌توان ، زیرا خواسته‌های مردم نجیبانه تر است از سالاران ، از آن رو که سالاران در پی زور گویی‌اند ، حال آنکه مردم تنها در پی آنند که زور نشنوند.
و نیز باید افزود که
❌شهریار ، در میان مردمی که با وی کینه‌ور باشند ، آسوده نتوان زیست.

زیرا مردم بسیارند.

ولی از دشمنی سالاران اندیشه نتوان کرد که اندک شمارند.

شهریاری که دشمنی مردم را برانگیخته باشد ، بدترین چیزی که از آن چشم می‌تواند داشت ، آنست که او را تنها بگذارند.
اما اگر سالاران دشمن شوند نه تنها وی را تنها خواهند نهاد که سر به نافرمانی برخواهند داشت.
سالاران دوراندیش ترند و زیرک تر و بهنگام برای نجات خود به پا می خیزند و
همیشه به هواداری آنکس برمی‌خیزند که برای بُرد ، بختیارتر باشد.❗️

و افزون بر این
✅شهریار ناگزیر است ، همیشه با همین مردم سر کند ، اما سالاران را می‌توان از سر باز کرد ، زیرا ایشان را هر روز می توان افزود و کاست و به دلخواه برکشید و فرو کشید.
سردارانی که اهل چپاول نیستند ، می‌باید گرامی داشته و نواخت و آنانی را که جز این کنند ، بر دو دسته می باید کردن : ....
.
.
.
... و اما آن که به یاری مردم به شهریاری دست می باید ، در نگاه داشت دوستی دوستی ایشان بکوشد و این کاری است آسان ، زیرا مردم جز آن نخواهند که بر ایشان ستم نرود‌.

آن که به رغم خواست مردم و به پشتیبانی سالاران به شهریاری رسد ، باید نخست در آن کوشد تا مردم را با خویش بر سر مهر آورد و این نیز کاری است آسان ، اگر که ایشان را در پناه گیرد. چون اگر مردم از شهریاری که چشم آزار دیدن از وی دارند نیکی بینند ، بیشتر شکرگزار نعمت خواهند شد و به وی سرسپرده تر از شهریاری خواهند بود که می‌توانست به یاری ایشان به پادشاهی رسد.

بر سر مهر آوردن مردم را راه های بسیار است.

✅ این اصل را بگویم و بگذرم که:
شهریار را از دوستی مردم گریزی نیست وگرنه در روزگار ناسازگار وی را پناهی نخواهد بود.

اما چون شهریاری
-تکیه بر مردم زند.
- دلیر و شایسته فرماندهی باشد و
- در سیه روزی دل به نومیدی نسپارد و
- دیگر اسباب را نیز فراهم داشته باشد و
-با اندیشه‌ی بلند و تدبیر ، همه چیز را به سامان کرده باشد.
همگان را تواند برانگیخت و خویش را فریب خورده مردم نخواهد یافت و بنیاد کار خویش را استوار خواهد دید.

این گونه شهریاریها آنگاه با خطر رویارویی شوند که بخواهند حکومت مردمی را به حکومت #خودکامه بدل کنند.

#شهریار
#ماکیاولی
#فلسفه_سیاسی

فلسفه ی سیاسی دهباشی:

https://www.group-telegram.com/ru/mghlte.com/2470

BY مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری