انجمن علمی جراحی مغز و اعصاب

#با_مقاله_درس_بخوانیم
#Vascular_Malformation
#مالفورماسیون_عروقی
#part3

❇️ طبقه بندی ناهنجاری های عروقی
‏بیش از دو دهه پیش، Mulliken و Glowacki یک سیستم طبقه بندی بیولوژیکی را برای ناهنجاری های عروقی مادرزادی بر اساس آسیب شناسی اندوتلیال و سیر طبیعی ضایعه معرفی کردند. این طبقه‌بندی بعداً توسط مولیکن و یانگ اصلاح شد و از سال 1996 توسط انجمن بین‌المللی مطالعه ناهنجاری‌های عروقی (ISSVA) پذیرفته شد.
‏Waner و Suen دو تغییر جزئی در طبقه بندی Mulliken انجام دادند. آنها اصطلاح "ناهنجاری های شریانی وریدی" را نادرست دانستند و به جای آن استفاده از "ناهنجاری های مویرگی" را توصیه کردند، زیرا در بستر مویرگی است که در آن شانت های شریانی وریدی کوچک قرار دارند. آنها اصطلاح "ناهنجاری رگ" را برای خال لکه ‌شرابی(nevus flammeus) معرفی و آنها را بر اساس اندازه طبقه بندی کردند. این طبقه بندی به شرح زیر است:
1.عروق بین 50 تا 80 میکرومتر که از نظر بالینی به صورت ماکول های صورتی ظاهر می شوند.
2.عروق هایی بین 80 تا 120 میکرومتر با رنگ تیره تر از دسته قبلی.
3.عروق هایی بین 120 تا 150 میکرومتر با رنگ بنفش قرمز.
4.عروق بزرگتر از 150 میکرومتر، از جمله عروق گشاد شده که تشکیل گره های قابل لمس با ظاهر سنگفرشی و رنگ بنفش می دهند. این گروه همچنین شامل ناهنجاری‌های خط وسط وریدی است که معمولاً به عنوان لکه‌های ماهی قزل آلا، نیش لک‌لک یا بوسه‌های فرشته شناخته می‌شوند.
متخصصان دیگر ناهنجاری‌های وریدی را بر اساس مکان و ویژگی‌های همودینامیک طبقه‌بندی کرده‌اند، که به طور خاص در ارزیابی اثربخشی اسکلروتراپی مفید است. فلبوگرافی برای تعیین ویژگی های همودینامیک ضایعه ضروری است، اگرچه سی تی آنژیوگرافی ممکن است در آینده جایگزین آن شود.
ناهنجاری های وریدی به چهار گروه تقسیم می شوند: ناهنجاری های جدا شده بدون درناژ محیطی، ناهنجاری هایی که به وریدهای طبیعی تخلیه می شوند، ناهنجاری هایی که به وریدهای دیس پلاستیک تخلیه می شوند و اتساع وریدی. دو نوع اول معمولاً راحت‌تر درمان می‌شوند و بهتر به اسکلروتراپی پاسخ می‌دهند.

📌 در نهایت، پیشرفت طبیعی یک ناهنجاری شریانی وریدی را می توان بر اساس مرحله رشد آن به مراحل مختلفی تقسیم کرد. شوبینگر این مراحل را به شرح زیر دسته بندی کرده است:
1- خاموشی: با علامت صورتی- بنفش و وجود شانت های شریانی وریدی که قابل تشخیص با استفاده از سونوگرافی اکو- داپلر است.
2- گسترش: شبیه به مرحله I اما از نظر بالینی ضربان دار، با عروق پرپیچ و خم قابل توجه و چرخش های تنگ است.
3- تخریب: مانند مرحله II اما همراه با تغییرات پوستی دیس تروفیک، زخم، خونریزی و درد مداوم است.
4- نارسایی : مشابه مرحله III، که مرتبط با نارسایی قلبی است.

🖌 گردآورنده : دکترامیرمحمد توحیدی نیا


مارا به دوستان خود معرفی کنید…🌱

🆔@Neurosurgery_association

www.group-telegram.com/sa/Neurosurgery_association.com/1965

3.8K viewsSep 16 at 10:59

#با_مقاله_درس_بخوانیم
#Vascular_Malformation
#مالفورماسیون_عروقی
#part3

❇️ طبقه بندی ناهنجاری های عروقی
‏بیش از دو دهه پیش، Mulliken و Glowacki یک سیستم طبقه بندی بیولوژیکی را برای ناهنجاری های عروقی مادرزادی بر اساس آسیب شناسی اندوتلیال و سیر طبیعی ضایعه معرفی کردند. این طبقه‌بندی بعداً توسط مولیکن و یانگ اصلاح شد و از سال 1996 توسط انجمن بین‌المللی مطالعه ناهنجاری‌های عروقی (ISSVA) پذیرفته شد.
‏Waner و Suen دو تغییر جزئی در طبقه بندی Mulliken انجام دادند. آنها اصطلاح "ناهنجاری های شریانی وریدی" را نادرست دانستند و به جای آن استفاده از "ناهنجاری های مویرگی" را توصیه کردند، زیرا در بستر مویرگی است که در آن شانت های شریانی وریدی کوچک قرار دارند. آنها اصطلاح "ناهنجاری رگ" را برای خال لکه ‌شرابی(nevus flammeus) معرفی و آنها را بر اساس اندازه طبقه بندی کردند. این طبقه بندی به شرح زیر است:
1.عروق بین 50 تا 80 میکرومتر که از نظر بالینی به صورت ماکول های صورتی ظاهر می شوند.
2.عروق هایی بین 80 تا 120 میکرومتر با رنگ تیره تر از دسته قبلی.
3.عروق هایی بین 120 تا 150 میکرومتر با رنگ بنفش قرمز.
4.عروق بزرگتر از 150 میکرومتر، از جمله عروق گشاد شده که تشکیل گره های قابل لمس با ظاهر سنگفرشی و رنگ بنفش می دهند. این گروه همچنین شامل ناهنجاری‌های خط وسط وریدی است که معمولاً به عنوان لکه‌های ماهی قزل آلا، نیش لک‌لک یا بوسه‌های فرشته شناخته می‌شوند.
متخصصان دیگر ناهنجاری‌های وریدی را بر اساس مکان و ویژگی‌های همودینامیک طبقه‌بندی کرده‌اند، که به طور خاص در ارزیابی اثربخشی اسکلروتراپی مفید است. فلبوگرافی برای تعیین ویژگی های همودینامیک ضایعه ضروری است، اگرچه سی تی آنژیوگرافی ممکن است در آینده جایگزین آن شود.
ناهنجاری های وریدی به چهار گروه تقسیم می شوند: ناهنجاری های جدا شده بدون درناژ محیطی، ناهنجاری هایی که به وریدهای طبیعی تخلیه می شوند، ناهنجاری هایی که به وریدهای دیس پلاستیک تخلیه می شوند و اتساع وریدی. دو نوع اول معمولاً راحت‌تر درمان می‌شوند و بهتر به اسکلروتراپی پاسخ می‌دهند.

📌 در نهایت، پیشرفت طبیعی یک ناهنجاری شریانی وریدی را می توان بر اساس مرحله رشد آن به مراحل مختلفی تقسیم کرد. شوبینگر این مراحل را به شرح زیر دسته بندی کرده است:
1- خاموشی: با علامت صورتی- بنفش و وجود شانت های شریانی وریدی که قابل تشخیص با استفاده از سونوگرافی اکو- داپلر است.
2- گسترش: شبیه به مرحله I اما از نظر بالینی ضربان دار، با عروق پرپیچ و خم قابل توجه و چرخش های تنگ است.
3- تخریب: مانند مرحله II اما همراه با تغییرات پوستی دیس تروفیک، زخم، خونریزی و درد مداوم است.
4- نارسایی : مشابه مرحله III، که مرتبط با نارسایی قلبی است.

🖌 گردآورنده : دکترامیرمحمد توحیدی نیا


مارا به دوستان خود معرفی کنید…🌱

🆔@Neurosurgery_association

BY انجمن علمی جراحی مغز و اعصاب