🔴جوابیه سازمان ثبت احوال کشور به انتشار خبر "ثبت ناخوش احوال" د...
https://www.sabteahval.ir/module/News/Shownews/page-1530/index.aspx?NewsId=213873&NewsDate=14030619

پیرو انتشار یادداشت فوق در روزنامه اعتماد مدیریت محترم ثبت احوال کشور این پاسخ را منتشر کرده است. همانطور که در متن یادداشت هم آورده بودم، پس وقفه‌ای قابل توجه در دولت آقای رییسی در نهایت تا پایان سال ۱۴۰۲ این اطلاعات در دسترس قرار گرفت ولی در ۶ ماه گذشته آمار به‌روز با جزییات در دسترس نبود. بعلاوه دسترسی به لینک همین آمار هم مدتی است پیچیده‌تر و سخت‌تر شده است. در هر حال تشکر می‌کنم و امیدوارم این موارد نیز حل شود.

.
🔴هیات منصفه!!!

🔹مدیرمسئول روزنامه‌ی اعتماد: هیات منصفه‌ی مطبوعات که هر بار نام مرا اشتباه می‌کند، گوش شنوایی برای دفاعیه ما ندارد!

🔹دکتر بهروز بهزادی مدیر مسئول روزنانه در اعتماد نوشت: حرف زیادی ندارم؛ شک دارم سخنگوی هیات منصفه‌ای که بیش از ۲ سال است روند داوری پرونده‌های ما را دنبال می‌کند و هر بار پس از دادگاه بلافاصله با رسانه‌ها مصاحبه کرده و خبر محکومیت ما را قرائت می‌کند، اساسا به سخنان و دفاعیه‌های ما گوش فرا داده باشد.

🔹مشخص است رییس دادگاهی که هر بار و طی هر محاکمه ۴ الی ۵ بار مرا به نام می‌خواند، اما پس از پایان دادگاه و در جریان مصاحبه‌های خود نام مرا به اشتباه رسانه‌ای می‌کند، توجهی به اظهارات و دفاعیه‌های من ندارد. نام صحیح من، بهروز بهزادی است که طی سال‌های اخیر همواره و هر بار از سوی سخنگوی این دادگاه بهزاد بهزادی اعلام می‌شود.


🔘به نظر من(عبدی) اگر کسی در پی آن است که بداند چه ضربه هولناکی به نظام رسانه‌ای ایران وارد شده و چه کسانی مرجعیت رسانه‌ای کشور را دو دستی از کشور بیرون کرده و امنیت ملی را به خطر انداخته‌اند باید تصمیمات هیات منصفه موجود را مستند کرده و تحلیل کند. آقای اکبر نصراللهی متنفذترین فرد این هیات و سخنگوی آن است. البته اغلب آقایان هم سن بالایی دارند و ناآشنا با رسانه هستند و حوصله کافی برای شنیدن و نظر دادن ندارند. با توجه به همین ویژگی‌های موجود در هیات منصفه است که الزام‌آور بودن نظر آنان برای قاضی را منتفی کرده‌اند. این که می‌گویند همه نهادهای مدرن را گرفته‌ایم ولی بشدت سنت‌زده(نه به معنای مثبت سنت) کرده‌ایم یکی هم همین نهاد هیات منصفه است. بعدا تجربه خودم از این جلسات را خواهم نوشت.

🔴بارها گفته شده

🔘اگر یادداشتهای گوناگون مرا در نقد قانون جوانی جمعیت و فرزندآوری پیگیری کرده باشید بارها تاکید کرده‌ام که، این قانون تورم را و زیان‌بار است. نه تنها موجب افزایش فرزندآوری نشده که شاهد کاهش هم هستیم ولی تورم و فساد بانکی آن را تماما تجربه می‌کنیم.

🔘قاعدتا آقای رییس کل بانک مرکزی این مسأله را از ابتدا می‌دانسته است ولی نشنیدم که در دولت رییس به این صراحت طرح مسأله کند. این قانون را تغییر دهید تا نتایج منفی آن بیش از این بر سر مردم آوار نشده است.

⭕️ رئیس بانک مرکزی: در قضیۀ وام ازدواج و فرزندآوری انتظاری که از نظام بانکی دارند بسیار بالاتر از منابع بانک‌ها است.

🔹تحقق این موضوع یا ما را از اهداف‌مان در مورد نقدینگی و تورم دور خواهد کرد یا باعث بی‌انضباطی نظام بانکی خواهد شد.

🔹امسال قرار بوده ۲۰۰ همت وام ازدواج و فرزندآوری بدهیم و تا آخر سال پرداخت می‌شود. تا الان به ۲۲۷ هزار نفر وام پرداخت شده و ۳۵۵ هزار نفر در صف هستند.

🔹اگر ثبت‌نام افزایش پیداکند برآورد ما این است که برای پرداخت وام به همۀ متقاضیان ۸۰۰ همت نیاز داریم.

🔴بخش اصلی وفاق

🔺اعتماد ۲۱ شهریور ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘در یادداشت دیروز با عنوان «قابل توجه آقای رییس‌جمهور» به ضرورت وفاق درون حکومت اشاره کردم و توضیح دادم که اگر حکومت بدون وفاق با جامعه هم بتواند اهداف خود را پیش ببرد ولی بدون وفاق درونی(و نه یکدستی ویرانگر) قادر به تحقق هیچ هدفی نیست. پس تامین وفاق درون حکومت مقدمه لازم برای بهبود هر سیاستی است و این امری بدیهی و پیش‌فرض است.

🔘در حکومت‌های دموکراتیک یا استبدادی، جمهوری یا سلطنتی، فردی یا جمعی و... وجود این وفاق برای امر حکومت‌داری لازم و ضروری است. همان گونه که رانندگی با خودرو در هر لحظه فقط با یک نفر ممکن است، نمی‌توان مدیریت حرکت خودرو و رانندگی را میان دو یا چند نفر تقسیم کرد. خودرو ممکن است سرقتی و مالکیت آن نامشروع باشد، ولی رانندگی آن فقط به عهده راننده است.

🔘متأسفانه در ایران برای مدت‌های طولانی هر از گاهی دچار مشکل شکاف درون ساختار قدرت می‌شویم. مسأله‌ای که در دولت آقای خاتمی و بعدها در ابعاد بزرگ‌تری در دولت روحانی به وفور و با شدت دیده می‌شد و راهبری موثر دولت را غیر ممکن می‌کرد. البته بجای آنها هم دولت‌های یکدست می‌آمدند که زیان‌بار بودند.

🔘ولی اگر این شکاف حل شود و وفاق بر دولت و حکومت سایه افکند، مسأله دیگری اکنون وجود دارد که آن نیز باید حل شود. مساله تحقق وفاق با مردم است. نتایج انتخابات نشان داد که حدود نیمی از مردم و هر کدام به دلایلی رای نداده و از سیاست رسمی فاصله گرفته‌اند و این وظیفه حکومت و دولت است که به مرور زمان آنان را متمایل به دولت کند و این فاصله را بردارد.

🔘مهم‌ترین ضعف بسیاری از دولت‌های موجود در ایران فقدان سرمایه اجتماعی برای سیاست‌گذاری‌های مهم است. در غیاب وفاق میان دولت و ملت، این سرمایه اندک است و امکان تصمیم‌گیری‌های شجاعانه و به سود مردم را از دولت سلب می‌کند. تنها دوره‌ای که این نوع تصمیمات ممکن شد دوره اصلاحات و خاتمی بود که ارز تک نرخی گردید. سوخت و انرژی هم در مسیر آزادسازی قیمت بود که ناگاه زلزله ویرانگر دولت بعد آمد و همه‌چیز را خراب کرد. دوباره ارز چند نرخی شد و با شعار عیدی به مردم بساط برنامه چهارم برای آزادسازی قیمت انرژی را برچیدند.

🔘بنابراین در گام دوم باید تامین وفاق ملی را زیربنای اقدامات دولت قرار داد. برای این کار باید چند اقدام مهم کم‌هزینه را در دستور کار قرار داد. اقداماتی که در حال دیر شدن است.
یکی از ویژگی‌های نهادهای رسمی ما به قول سعید لیلاز بی تصمیمی، دیر تصمیمی و بد تصمیمی است. در مواجه با مسایل اغلب تصمیم نمی‌گیرند، اگر بگیرند دیر می‌گیرند آن هم بطور معمول تصمیم بدی است. قطعا این توصیف فراگیر نیست ولی واقعیت مهمی است.

🔘نمونه روشن آن ماهواره بود که چه هزینه‌های هنگفتی را به نیروی پلیس و جامعه و مردم بار کرد و در تخریب دیش‌های ماهواره نمایش‌هایی دادند، ولی همه به فراموشی سپرده شد و اکنون گویی به خاطره‌ها پیوسته است، و نه از قانون آن نشانی هست و نه از اجرای آن. تنها چیزی که از آن باقی ماند عقب‌ماندگی بیش‌تر رسانه ملی و ناکارکردی رسانه‌های داخلی و خروج مرجعیت رسانه‌ای از کشور است.

🔘اکنون دقیقاً همان اتفاق در موضوع اینترنت، و مسأله زنان در حال رخ دادن است. پرسش این است که چرا این سیاست‌های غیر موثر و پرهزینه و زیان‌آور در حال تکرار شدن است؟ باور کردنی نیست. آقای پزشکیان باید هر چه زودتر در چند مسأله زیر که موجب وفاق ملی می‌شود، اقدام قاطع کند. باید هر چند مورد را با مقامات عالی طرح و به نحو معقولانه‌ای به نتیجه برساند.

🔘قابل تصور نیست که کشوری چون ایران همچنان در حل این چند مسأله درمانده باشد. چند مسأله‌ای که گویی هیچ چشم‌اندازی برای تحقق سیاست‌های رسمی آن‌ها وجود ندارد. چرا قادر به تصمیم‌گیری نیستیم؟ یا بد تصمیم می‌گیریم؟ آیا تصمیم خوب را مصداق شکست سیاست‌های رسمی می‌دانیم؟

🔘همه می‌دانیم که شعارهایی که در موضوع جنگ و در سال‌های ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۶ داده می‌شد، به وفور تکرار می‌گردید، ولی هنگامی که معلوم شد آن شعارها به هر دلیلی تحقق‌ناپذیر است، قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفتیم، و امروز هیچ کس عدول از آن شعارها را مصداق شکست نمی‌داند، سهل است که از این تغییر سیاست دفاع، و سیاست‌های پیش از آن نقد شده است.

🔘در اینجا به اهم این موضوعات اشاره می‌کنم که حل آنها نه تنها هیچ هزینه‌ای ندارد بلکه موجب کاهش هزینه‌ها هم خواهد شد. مسأله اینترنت، مسأله زنان، مسأله رسانه، مسأله روابط خارجی، مسأله گزینش‌ها. اینها شکاف‌های مهم در جامعه ماست که به سهولت قابل برطرف شدن است. البته نگاه صفر و صد هم ندارم. همین که به نحو ملموسی در مسیر حل قرار گیرد کافی است. در هفته آینده و به مرور وضعیت هر کدام از این موارد را توصیف و تحلیل می‌کنم.

🔴زندان در زندان؛ درباره نامه خانم هاشمی

🔘گرچه ۳۸ ماه زندان بودم ولی از همان موقع همیشه خوشحال بودم که علی‌رغم سختی‌های زندان انفرادی، فقط یک ماه را در بند عمومی به سر بردم. این حس ناشی از تجربیات زندانیان بند سیاسی(پیش و پس از انقلاب) بود که یا شنیده یا مطالعه کرده بودم و هیچگاه دوست نداشتم در چنین فضایی آکنده از بدبینی و اتهام زنی و بسته‌ای زندگی کنم.‌

🔘جالب است که در همان یک ماهی که در بند عادی بودم زندانیان سیاسی این بند در اقلیت بودند و تازه از بند سیاسی به آنجا آمده بودند و چقدر از فضای بند زندان سیاسی بد می‌گفتند و خوشحال بودند که به بند زندانیان عادی و مالی آمده‌اند. در این سال‌ها هم توصیف‌های زیادی از زندان عمومی بندهای سیاسی شنیده بودم که موجب تأسف بود. بخشی از بدبختی‌های دوران پس از انقلاب محصول همین تنش‌های درون زندان بود که پس از انقلاب روی مردم و جامعه آوار شد.

🔘خانم فائزه هاشمی در خصوص فضای زندان نامه‌ای را منتشر کرده است که از جهت حقیقت یابی شجاعانه بود و موجب احترام است. به نظر من این گونه نقدها از سوی کسانی که تصور می‌رود از جناح و جبهه مورد انتقاد هستند بیشتر شنیده می‌شود و موجب تلطیف فضای سیاسی و تمایز میان حق و باطل می‌شود و باید به خانم هاشمی تبریک گفت که در این راه پیشگام شده‌اند. برای بهبود شرایط عمومی کشور باید از جایی آغاز کنیم که خودمان هم در آن حضور داریم. اگر قرار است از بیان حقیقت نترسیم ابتدا باید در باره خود آزادانه حرف بزنیم.

🔴فراتر از لجاجت

🔺چهارشنبه ۲۱ شهریور ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘 مدیرعامل توانیر اعلام کرد که: «عدم تغییر ساعت رسمی کشور بیش از ۷۰۰ مگاوات بر مصرف روزانه برق در اوج بار اضافه می‌کند، در حالی که متوسط رشد مصرف برق در ۱۰ سال گذشته ۴.۷ درصد بوده، این تقاضا در سال جاری ۲ برابر متوسط ۱۰ ساله رشد داشته است.»

🔘این میزان برق کمابیش به اندازه برق تولیدی نیروگاه اتمی بوشهر است. امیدوارم که مسیولیتی حکومتی متوجه شوند که چه خسارات بزرگی از سوی مجالس و دولت‌های یک‌دست‌سازی شده به کشور وارد شده است. خساراتی که هیچ مبنایی جز لجاجت و نابخردی محض سیاسی ندارد.

🔘من در این چند سال حداقل ۴ بار درباره قانون زیان‌بار «نسخ قانون تغییر ساعت رسمی کشور» نوشتم ولی نشنیدند. شورای نگهبان مسئول اصلی شکل دادن به این نوع مجالس است.

🔘این آخرین یادداشت من در خرداد امسال درباره همین موضوع است که بی‌توجهی به آن موجب تشدید وضعیت کسری برق شد.

https://www.group-telegram.com/abdiabbas.com/6655

🔴حکومت و امنیت؛
خطاب به ریاست محترم قوه قضائیه

🔺 پنجشنبه ۲۲ شهریور ۱۴۰۳

🔘امروز پنجشنبه روزنامه‌ها تعطیل بودند اینجا می‌نویسم. مهمترین وظیفه حکومت حتی مهمتر از عدالت تامین امنیت است البته بی‌عدالتی محض به معنای ناامنی کامل است ولی در کلیت ماجرا امنیت مقدم بر هر چیز است. کسی تعریف می‌کرد که در کشوری پیشرفته امتحان گواهینامه رانندگی می‌داد رسید به چهار راه و چراغ سبز بود سرعت را کم کرد و از چهارراه رد شد. امتحان کننده پرسید چرا سرعت را کم کردی؟ گفت احتیاط کردم که اگر خودروی از طرف دیگر آمد تصادف نکنم. گفت خودروهای دیگر از چراغ قرمز رد نمی‌شوند و نیاز نبود احتیاط کنی. این یعنی حاکمیت قانون و امنیت. حالا ببینیم در اینجا چه خبر است؟

🔘ریاست محترم قوه قضائیه تا کنون بارها در باره ممنوع‌الخروجی‌ها تذکر داده است از جمله همین امسال برای چندمین بار تاکید کردند که: ▪️«اگر کسی ممنوع‌الخروج شده باید به او اعلام شود نه اینکه در فرودگاه همراه خانواده‌اش متوجه شود.»▪️ خوب آیا این یک خواهش است یا دستور قانونی؟

🔘دو روز پیش خانم مریم مقدم، کارگردان سینما اعلام کرد که که پاسپورت وی و همسرش دوباره توقیف شده است. مسأله اصلی در ادامه است که می‌گوید: ▪️«در حالی که می‌خواستم بعد از مدتی طولانی بروم  و خانواده‌ام را در سوئد ببینم و شاید بتوانم در نمایش فیلممان حضور داشته باشم، در فرودگاه پاسپورتم را دوباره توقیف کردند و گفتند که مجددا من و بهتاش(همسرش) ممنوع‌الخروج شده‌ایم. بعد از تهیه بلیط و پرداخت خروجی و کلی هزینه دیگر. تازه یک هفته بود که پاسپورتمان را پس داده بودند. متوجه نمی‌شوم اگر نمی‌خواستند اجازه خروج بدهند چرا پاسپورت‌ها را پس دادند؟ که روح ما را بیازارند و به ما خسارت وارد کنند؟»▪️

🔘جدا از مساله‌ای که برای این خانم و همسرشان پیش آمده این فرآیند اعلام ممنوع‌الخروجی هنگام حضور در گیت بعد از آنکه چمدان‌ها تحویل داده شده است کار غیر مدنی خلاف حرمت شهروندی و حتی عقل سلیم است. چرا ممنوع‌الخروجی را در سامانه ثنا اعلام نمی‌کنید؟ این شهروندآزاری از کجا آمده است؟ بلیت هواپیما از بین می‌رود و پولش قابل برگشت نیست چون امکان کنسلی نیست. هزینه خروجی که گرفته شده را چه کسی تقبل می کند که پس دهد؟ وقتی خروجی صورت نگرفته است. گمان نمی‌رود که تاخیر پرواز هواپیمای خارجی به دلیل بیرون آوردن چمدان‌ها، بدون پرداخت خسارت برای فرودگاه باشد.

🔘در ضمن این همه وقت مسافرین که معطل خروج چمدان ها می‌شوند کجا می‌رود؟ همه این عوارض کلان مادی در برابر تبعات روانی و سیاسی این رفتار هیچ است؟ یعنی چی که پس از یک سال ممنوع‌الخروجی از اداره گذرنامه زنگ بزنند بیایید گذرنامه را بگیرید بعد سه روز در فرودگاه دوباره ممنوع الخروج شوند؟

🔘مسأله این است که آقای اژه‌ای با روسای قبلی قوه از دو جهت تفاوت مهمی دارد. هم با سیر تا پیاز این قوه و حقوق مربوط به مردم و دخالت‌های ضابطان آشنا هستند و هم اراده‌ای برای اصلاح این وضعیت دارند. اگر اراده نبود هیچگاه در این مورد بطور مکرر سخن نمی‌گفت همان‌گونه که قبلی‌ها هم چیزی نمی‌گفتند. پس اگر این اراده می‌خواهد محقق شود باید دستور رسیدگی در همین مورد را صادر کنند. اگر قانونی بوده صریحا اعلام کنند تا همه بدانند چه قوانینی داریم و اگر قانونی نبوده با مقصرین برخورد و خسارت مادی و روانی نیز از آنان تادیه گردد.

🔘مگر نه این به تصریح قرآن اگر یک نفر بدون حق کشته شود گویی همه را کشته‌اند پس تضییع حق هر فرد نیز به معنای تضییع حق عموم مردم است. امیدوارم این مورد رسیدگی و خسارت جبران و پایه‌ای برای رفتارهای بعدی شود.

‍ 🔴گفتگو با محمدرضا نیکفر در باره آینده سیاسی ایران

🆔 @abdiabbas

🔴مسأله اول؛ فیلترینگ

🔺اعتماد ۲۴ شهریور ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘پیرو یادداشت هفته پیش(با عنوان بخش اصلی وفاق) درباره اقداماتی که برای تقویت وفاق با مردم باید انجام شود به ۵ موضوع اشاره شد که اکنون به شرح مختصر اولین مورد آن یعنی فیلترینگ پرداخته می‌شود. مساله‌ای که مطابق معیارهای پیش‌گفته حل آن کم‌هزینه و بسیار پر سود است و باید در فوریت قرار گیرد.

🔘واقعیت این است که به عنوان یک شهروند و روزنامه‌نگار هر چه گشتم که دلایلی قابل اتکا برای فیلترینگ پیدا کنم نیافتم. اگر گزارش رسمی در این باره وجود دارد آن را منتشر کنند. به هر حال اینترنت موضوعی است که با زندگی روزمره اغلب مردم مرتبط است و سیاست‌گذار باید پاسخگو باشد. شاید دلایلی دارند، پس چرا از بیان رسمی آن عاجز و شاید هم شرمنده هستند؟ سرنوشت قاضی فیلترینگ‌کننده که معلوم شد، ولی هنوز این سیاست زیان‌بار تغییر نکرده است؟ شاید ناشی از ضعف سیستم سیاسی ما است که در گرفتن تصمیمات سلبی؛ فوری و بی‌پروا عمل می‌کند در مقابل در تصمیمات ایجابی و مثبت بسیار محتاط و دیر و بد تصمیم است.

🔘به طور کلی روشن است که دسترسی آزاد به همه آنچه که در اینترنت هست، عوارض گوناگونی دارد. چه برای فرد و چه برای حکومت. ولی راه مقابله با آنها نباید به گونه‌ای باشد که هم شکست بخورد و هم عوارض را بیش‌تر کند. فیلترینگ در ایران از نوع شیوه‌های مقابله غیرموثر و زیان‌بار است.

🔘اولین مسأله‌ای که موجب تعجب می‌شود، ناکارآمدی فیلترینگ است، به عبارت دیگر هم اکنون ده‌ها میلیون نفر از فیلترشکن استفاده می‌کنند و آن را هر چند با صرف زمان و هزینه دور می‌زنند. همان گونه که حکومت ایران تحریم‌ها را دور می‌زند. البته تحریم‌کنندگان جهانی با علم به اینکه ایران تحریم‌های آنها را دور می‌زند بر تداوم تحریم اصرار می‌کنند، زیرا موجب افزایش هزینه برای ایران می‌شود. در واقع تحریم جز سخت شدن صادرات و واردات شاید ۲۵ تا ۳۰ درصد هم به زیان مردم و اقتصاد ایران است.

🔘این کار مطلوب کشور تحریم‌کننده است، چون می‌خواهد، حکومت و مردم ایران اذیت و از یکدیگر دور شوند، ولی آیا حکومت ما هم می‌خواهد مردم اذیت و از خودش دور شوند؟ حتی اگر با خرید فیلترشکن خارجی، فیلترینگ را دور بزنند؟ اگر بلی، دیگر حرفی نمی‌ماند. ظاهراً چنین چیزی را نخواهند گفت و نمی‌گویند. پس علت فیلترینگ چیست؟ از سوی دیگر همانگونه که مبارزه علیه ماهواره شکست خورد بزودی استارلینک هم فیلترینگ را بلاموضوع خواهد کرد. و بدتر این که موجب خروج سرمایه از کشور و بی‌اعتباری بیشتر اینترنت داخلی می‌شود.

https://telegra.ph/مسأله-اول-فیلترینگ-09-13

🔴مسأله دوم؛ زنان

🔺اعتماد ۲۵ شهریور ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘پس از اینترنت دومین مسأله‌ای که باید به نحو ملموسی به سوی حل شدن آن حرکت کرد، موضوع زن و جایگاه اجتماعی و حقوق آن است. موضوعی که در مقایسه با رفع فیلترینگ حل آن به نسبت سخت‌تر ولی سود آن بیشتر است. خوشبختانه در دولت جدید هم وزیر زن است و هم تعداد معاونان و مدیران زن به نحو چشمگیری افزایش یافته‌اند در نتیجه یک‌ گام بجلو برداشته شده است. ولی مسأله زنان در ایران و حل آن فراتر از آن چیزی است که در تصور رسمی وجود دارد.

🔘مسأله زنان را نمی‌توان به تبلیغات ماهواره و بیگانگان یا مخالفت با اسلام و انقلاب و ترویج فساد و از این دست ادعاها تقلیل داد. مسأله زنان در اصل ناشی از سیر تحولات جامعه است. همچنان که با گذشت زمان و وارد شدن در مراحل توسعه، مردان نیز خواهان مشارکت و حضور اجتماعی می‌شوند و علیه استبداد می‌شورند، با فاصله‌ای زمانی این مطالبه برای زنان هم ایجاد می‌شود.

🔘کافی است که به وضعیت زنان در آموزش عالی نگاه کنیم که در ۵۰ سال گذشته از ۳۰ درصد اکنون به ۶۰ درصد رسیده است، تعداد زیادی از آنان هم‌پا و یا جلوتر از مردان، سطوح پیشرفته آموزش عالی را طی می‌کنند. آنان در تمام سطوح آموزشی به نحوی در حال جلوزدن از مردان هستند. این سبقت زنان بازتاب متناظری در ساختار قدرت و مدیریت کشور و‌ عرصه عمو
می ندارد. به همین علت است که سهم زنان از اشتغال کشور بسیار پایین است و حداکثر ۱۴ درصد و در برخی برآوردها تا ۱۰ درصد هم گفته شده است.

🔘علت مشارکت زنان برای شغل فقط بخش عرضه نیست که آنان نیازمند شغل باشند، بلکه بخش تقاضا نیز تشنه نیروی کار توانمند و تحصیل‌کرده است. مهم‌تر از همه اینکه هزینه زندگی بدون اشتغال زن و مرد به راحتی تأمین نمی‌شود. مجموعه این مسایل به علاوه تحولات فرهنگی موجب شده است که زنان ایرانی احساس تبعیض کنند.

https://telegra.ph/مسأله-دوم-زنان-09-14

🔴مسأله سوم؛ رسانه‌های رسمی

🔺اعتماد ۲۶ شهریور ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘اگر بخواهیم فقط یک ویژگی متمایزکننده از جامعه ایران را در مقایسه با دیگر جوامع مهم امروزی معرفی کنیم، شاید وضعیت ناکارکردی رسانه‌های رسمی آن بویژه صدا و سیما در میان چند انتخاب اول ما باشد. علت روشن است. بعید می‌دانم کشور مهمی باشد که رسانه‌های رسمی و تلویزیون آن به اندازه ایران کم‌مخاطب و در برخی زمینه‌ها در حد بی‌مخاطب باشند و از نظر رسانه‌ای استقلال نداشته باشند. بهره‌وری این نهاد مهم آنچنان اندک است که بعضاً تعجب می‌کنیم، و بی‌اختیار می‌پرسیم مگر می‌شود؟ دو سال پیش برخی از شرکت‌های تبلیغات‌دهنده که قراردادهای بلندمدت تبلیغاتی داشتند، حاضر بودند، پول تبلیغات را بدهند ولی تبلیغات سفارش داده شده آنها منتشر نشود، زیرا اثرات منفی بر فروش آنها داشت. البته این رسانه از حیث تأثیرگذاری منفی بویژه در اختلافات درونی قدرت، هم‌چنان کارآمد است.

🔘چرا باید این وضع اصلاح شود؟ اول از همه به این خاطر که آنان از بودجه مردم تأمین می‌شوند و باید در خدمت مردم باشند، رسانه باید به بهبود فضای سیاسی و اجتماعی و حس خشنودی مردم و آگاهی آنان کمک کند، برای این کار نیازمند چند ویژگی است. اول درک درست و دقیق از کارکرد رسانه در دنیای جدید. دوم به کارگیری نیروهای رسانه‌ای و کاربلد، سوم ارزیابی بازخورد فعالیت‌ها و بالاخره پاسخگویی در برابر مردم است.

🔘مهم‌ترین مشکل رسانه رسمی در ایران این است که متولیان آن درک درستی از کارکرد و محدودیت‌های رسانه ندارند. نهادهای دیگر هم بعضاً دچار این مشکل هستند. اخیراً وزیر آموزش و پرورش دولت جدید جمله‌ای را گفته است که بسیار عجیب است. ▪️«مهم‌ترین وظیفه ما در آموزش و پرورش، اقامه فرهنگ نماز، قرآن و ایثار و فداکاری در فضای تعلیم و تربیت است. اگر می خواهیم جامعه سعادتمندی داشته باشیم بنا بر راهبردهای قرآنی، راهی نداریم جز اقامه نماز و اقامه فرهنگ ایثار.»▪️

https://telegra.ph/مسأله-سوم-رسانه%E2%80%8Cهای-رسمی-09-15

🔴صدا و سیما با این گونه نظرسنجی‌ها خود را به قعر جایگاه رسانه‌ای پرتاب کرده است.
آقای رییس‌جمهور؛ تا هنگامی که رسانه رسمی در دست نیروهای ضد وفاق است این اَبَر پروژه و طرح وفاق شما به نتیجه نهایی نمی‌رسد.

🆔 @abdiabbas

🔴مسأله چهارم؛ سیاست خارجی

🔺اعتماد ۲۷ شهریور ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘شاید خواننده گمان کند که در این یادداشت قصد نقد سیاست خارجی به شیوه متعارف و کارشناسی را دارم. این کار نه وظیفه من است و نه صلاحیت آن را دارم. معتقدم که برخلاف حوزه‌های داخلی چون امور سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و... در حوزه سیاست خارجی پیچیدگی‌های تصمیم‌گیری سخت‌تر است و به اطلاعات و داده‌های به روز‌تری نیز نیازمند است که من ندارم. از این نظر بحث در باره سیاست خارجی تا حدودی سهل و ممتنع است. به عبارت دیگر هر کس می‌تواند با کوچک‌ترین خبر و رفتاری اظهار نظر نماید، در حالی که پشت هر موضع‌گیری حکومت‌ها انواع و اقسام منافع یا توافقات خوابیده است. بنابراین می‌کوشم که از منظر دیگری وارد موضوع شوم بدون اینکه قصد پرداختن به جزییات سیاست خارجی را داشته باشم.

🔘پیش از هر چیز باید بپذیریم که ادبیات دیپلماتیک مقامات کشورها، چیز زیادی را در ماهیت این روابط تغییر نمی‌دهد. اصل اساسی در روابط میان کشورها منافع ملی آنها است. در واقع این قول معروف را باید سرلوحه قرار داد که ما دوست و دشمن دایمی نداریم، آنچه که داریم منافع ملی دایمی است. منافعی که همیشه باید تعریف روشنی از آن حداقل در میان اغلب نخبگان کشور باشد و طبعاً شیوه تحقق آن را به عهده مسئولان سیاست خارجی گذاشت.

🔘ولی منحصر نمودن پیش‌برد سیاست خارجی به مسئولین کشور، خطای بسیار فاحشی است و این یکی از نقاط ضعف سیاست خارجی ایران است. در واقع بخشی از سیاست خارجی از طریق مراودات نهادهای خارج از دولت‌ها شکل می‌گیرد و به کمک دولت می‌آید، ولی چون سیاست‌های رسمی ما قادر به انتقال ارزش‌ها و رفتارها و‌ مواضع خود نیست، خود را از این اهرم و امکان مهم محروم کرده است.

🔘در اغلب نظرسنجی‌هایی که در چند دهه اخیر دیده‌ام اکثریت قاطعی از مردم یعنی بیش از ۵۰ یا ۶۰ درصدشان از سیاست خارجی کشور دفاع می‌کردند، ولی این نتیجه در دهه اخیر تغییر کرده و این حمایت به زیر ۵۰ یا حتی حدود ۳۵ درصد رسیده است. این گونه حمایت مردم در کمتر موضوعی در کشور است که برای چند دهه بالای ۵۰ یا ۶۰ درصد باشد، و شاید بتوان گفت منحصر بفرد بوده است.

https://telegra.ph/مسأله-چهارم-سیاست-خارجی-09-16

🔴نقض وفاق ممنوع

🔺سه شنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘یکی از مهمترین مسایلی که در جریان وفاق باید مورد توجه قرار گیرد توقف کامل اظهارات مقامات حکومتی علیه یکدیگر در فضای عمومی است. هیچکدام از مقامات حکومتی نباید در عرصه عمومی برای یکدیگر تعیین تکلیف کنند. آنها از طریق جلسه سران قوا یا سایر جلسات مکرری که با هم دارند می‌باید مسایل و اختلافات خود را حل کنند.

🔘من نمی‌دانم که رییس دیوان چه گفته است ولی در هر حال باید به این مسأله توجه کرد. اکنون دو ماه است که خوشبختانه از این گونه حرفها نشنیده بودیم. این بدترین اقدام علیه وفاق درون ساختاری است.

▪️اظهارات منتسب به رئیس دیوان عالی کشور در انتقاد از رئیس جمهور صحت ندارد

🔹ساعتی پیش خبری منتسب به رئیس دیوان عالی کشور در برخی رسانه‌ها منتشر شد که در آن، حجت‌الاسلام منتظری انتقاداتی را نسبت به رئیس جمهور مطرح کرد.
🔹این در حالی است که رسانه رسمی قوه قضاییه، خبرگزاری میزان، خبر اظهارات رئیس دیوان عالی کشور را منتشر کرده که در این خبر بخش ادعا شده با عنوان انتقادات رئیس دیوان عالی کشور از رئیس جمهور وجود ندارد.
🔸بررسی سایت رسمی دیوان عالی کشور نیز نشان می‌دهد این بخش از اظهارات در سایت دیوان عالی کشور هم وجود ندارد و واقعی نیست.

🆔 @abdiabbas

🔴مسأله پنجم؛ گزینش‌ها

🔺اعتماد ۲۸ شهریور ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘بروز اغلب نارسایی‌های موجود کشور از گزینش‌ها آغاز می‌شود. منظور از گزینش‌ها وجود مقررات و ضوابط نوشته یا نانوشته‌ای است که برای حضور هر شهروند در مدیریت عمومی کشور در تمامی سطوح وجود دارد. این گزینش‌ها نه تنها در مدیریت عمومی دیده می‌شوند، بلکه در نهادهای غیر حکومتی و مدنی نیز مشهود است. هر گاه ضوابط محدودکننده‌تر و یا سلیقه‌ای شود، به طوری که افراد محدودی بتوانند از فیلتر این ضوابط عبور کنند، چند مشکل مهم ایجاد خواهد شد.

🔘اول اینکه ورود معیارهای غیر حرفه‌ای و تنوع و افزایش این معیارها برای تصدی امور، موجب می‌شود که حضور در این صندلی‌های مدیریتی یا شغلی، به شدت غیر رقابتی شده و افراد فاقد صلاحیت، عهده‌دار امور شوند. اجازه دهید یک مثال زده شود. فرض کنید که برای ورود به تیم‌های ملی نیز گزینشی مثل گزینش در مجلس یا ادارات را بگذارند. به طور قطع افرادی با رکوردها و توانایی‌های بسیار پایین پذیرش و گزینش می‌شوند، و هیچ کدام از این انتخاب‌شدگان در پایین‌ترین سطوح مسابقات فرامرزی قادر به رقابت و پیروزی نخواهند بود.

🔘در اینجا مشکل دوم پیش می‌آید. کسی که رکوردهای بالایی دارد یا در هر رشته بازیکن خوبی است، سعی می‌کند تا حدی ملاحظات رسمی را رعایت کند تا حذفش نکنند. البته تا حدی و فقط در ظاهر رعابت می‌کند، این یک توافق نانوشته است. «آنان» باید در فضای عمومی مغایر با ارزش‌ها و خواست‌های رسمی حرفی نزنند و «اینها» نیز آن ورزشکار را به تیم ملی دعوت کنند. در این مرحله ریاکاری و نفاق و دروغگویی شکل می‌گیرد. احتمالاً طرف برای همراهی با ساختار رسمی بی‌وضو هم نماز می‌خواند و با روزه‌خواری افطاری هم می‌دهد.

🔘زرنگ‌ترین آنها کلی شعارهای متناسب خواست سیاست و ساختار رسمی می‌زند، در حالی که اصلاً اعتقادی به این مسایل ندارند. البته همه آنان این‌گونه نیستند ولی کم‌ هم نیستند. جالب اینکه ساختار رسمی هم اغلب خطاهای آنان را نادیده می‌گیرد و صدایش را در نمی‌آورد تا مجبور نشود از تیم ملی اخراجشان کند، زیرا مردم نمی‌پذیرند و خودشان هم راضی نیستند که قهرمان را اخراج کنند.

https://telegra.ph/مسأله-پنجم-گزینش%E2%80%8Cها-09-17

‍ 🔴زمان‌پریشی

🔺پاسخ به پرسش‌های سردبیر محترم تجارت فردا، ۱۶ شهریور ۱۴۰۳

🔹هفته ‌نامه تجارت فردا پرونده ویژه‌ای را درباره شریعتی منتشر کرد و به همین مناسبت طرح روی جلد نشریه را به تصویر شریعتی در لباس شعبده‌بازی اختصاص داد. در این زمینه از پرسش‌های زیر را مطرح کرد.

🔹برخی معتقدند افرادی نظیر دکتر علی شریعتی مقدس و قابل احترامند و رسانه نباید با چنین طرح‌هایی به تمسخر آنها بپردازد. اما برخی معتقدند روشنفکرانی که نظراتشان بر روندهای کشور اثرگذار بوده، مقدس نیستند و رسانه باید فکر و اندیشه آنها را نقد کند.
▪️شما با کدام نظر موافقید؟
▪️با این جلد موافق هستید یا نه؟
▪️اگر هستید چرا؟ اگر نیستید چرا؟

پاسخ‌های من:

🔘۱- موافق ایده‌ها و‌ گزاره های مرحوم شریعتی نیستم و از اواسط دهه ۶۰ بکلی از آن فاصله گرفتم، ولی او را در ظرف زمانی خودش می‌فهمم.

🔘۲- از حیث این که هر نشریه‌ای حق دارد در چارچوب عرف و قانون، ایده‌ها و نظراتش را منعکس کند از حق آزادی رسانه دفاع می‌کنم.

🔘۳- فارغ از این حق آزادی، معتقدم استفاده از آن باید منصفانه و اخلاقی باشد. از این رو چنین برداشتی از شریعتی را اخلاقی و مطابق واقعیت او نمی‌دانم و مهمتر از آن بازتاب دادن این ایده را؛ در حالی که بطور قطع نمی‌توان چنین کاری را در حق بسیاری دیگر کرد، عملی منصفانه و حرفه‌ای نمی‌دانم. ولی در نهایت منعی هم برای این کار نمی‌بینم. باید عادت کرد چه بسا دیر یا زود نوبت به همه برسد.

🔘۴- نمی‌دانم فعالان و نظریه‌پردازان امروز چند سال دیگر زنده خواهند بود که شاهد ارزیابی تاریخی از عملکرد خود باشند.

🔘۵- مسأله شریعتی مسأله فرد نیست. کسانی هم که در آن زمان کمونیست بودند بعدا فرصت تغییر نظر را پیدا کردند. فقط تفاوت شریعتی و امثال او این بود که عمر بیشتری نکردند. رقم خوردن این تفاوت دست کسی نیست. اگر می‌خواهیم درباره افراد داوری کنیم بدون افتادن در دام «زمان‌پریشی» آنان را در زمان خودشان با هم مقایسه کنیم. و الا حرف‌هایی در سخنان ارسطو هم پیدا می‌شود که کودک کلاس اولی امروز هم به آن می‌خندد. ولی ارسطو همچنان و چون همیشه در قله است.

🆔 @abdiabbas

🔴کشت ویروس ضد وفاق

🔺۲۹ شهریور ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘آقای قالیباف در آخرین اظهار نظر خود تاکید کرد که: ▪️«در راستای تعامل صحیح دولت و مجلس، ضروریست انتصابات رده‌های میانی هیئت دولت نیز در چارچوب اصولی که رئیس جمهور محترم، تحت عنوان وفاق ذکر کرده اند، صورت گیرد؛ و همانطور که ایشان بر ضرورت رعایت قانون، در تمامی انتصابات تاکید دارند مجلس نیز در کمیسیون‌های تخصصی بر حسن اجرای قوانین موضوعه به ویژه قانون نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس نظارت خواهد کرد.»▪️

🔘واقعیت این است که در همه این موارد قانون وجود دارد هر چند برخی از قوانین مانع جدی در راه بکارگیری نیروهای صاحب صلاحیت هستند و هدف تصویب آن هم حذف دیگران بوده. در باره برخی قوانین حتی با وجود تایید نهایی آنها با اطمینان می‌توان گفت که مغایر با عقل متعارف مدیریت امور است از جمله قانون منع بکارگیری افرادی که فرزندانشان تابعیت خارجی دارند. که از نظر منطق قانونگذاری در تاریخ ایران خواهد ماند.

🔘اگر از این موارد هم بگذریم قوانین دیگری هستند که از ابتدا نقض شده‌اند، مثل قانون منع بکارگیری بازنشستگان؛ که در عمل آن اندازه استثنا به آن می‌خورد که فربه‌تر از قاعده شده است. با این حال همه این ایرادات یکسو، ولی بیان عمومی اختلاف نظرات از سوی مقامات بالا آغاز مشکل است.

🔘شما هر هفته با آقای رییس‌جمهور جلسه دارید و حتی هر لحظه هم دسترسی دارید و می‌توانید مسایل خود را آنجا و بطور مستقیم و رودر رو طرح و حل و فصل کنید. به عرصه عمومی آوردن زیان‌بار است. در این دوماه خیلی خوب عمل کردید اجازه ندهید خراب شود هر مسأله‌ای که دارید صریح و البته دوستانه و بطور مستقیم طرح و‌ حل کنید و به فضای عمومی نیاورید. میکروب ضد وفاق را در فضای عمومی نباید کاشت.

🔘شخصا آنچه که تاکنون دیده‌ام فقط چند مورد معدود انتصاباتی بود که ملاحظات سیاسی مقدم بر ملاحظات حرفه‌ای بوده است. قریب به اتفاق منصوبین را که می‌شناسم در درجه اول در کار خود حرفه‌ای بودند یا منصوب کنند او را حرفه‌ای تشخیص داده و در درجه دوم معتقد به رویکرد وفاق بوده‌اند. منتقدین چه از اصولگرایان و چه اصلاح‌طلبان منتقد، با رویکرد سیاسی نقد می‌کنند. البته اینها به معنای آن نیست که همه انتصابات بی عیب و نقص است اتفاقا اگر دست پزشکیان از سوی ملاحظات مجلس باز بود قطعا برخی وزرا کارآمدتر هم می‌شدند.

🔴آیا این تبعیض حقوقی نیست؟

🔺۳۱ شهریور ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘آقای زیدآبادی در گفتگوی تلویزیونی نکاتی را گفته که خودش شاهد بوده یا توانایی اثبات آن را دارد. ولی فوری علیه او اعلام جرم شده است. در مورد دیگران هم از این موارد به نسبت پیش‌پا افتاده فراوان است. ولی این مورد را هم ببینید که چقدر راحت با تکذیب از کنار آن می‌گذرند در حالی که اگر دروغ باشد که ظاهراً تکذیب کرده‌اند طرح آن در صدا و سیما از ادعاهای عجیب و ویرانگر است.

▪️ادعای عملیات اسرائیل در ایران نادرست است

🔹اخیراً نویسنده و مجری یکی از برنامه‌های اینترنتی گفته بود اسرائیل طی یک ماه اخیر در ایران عملیات داشته، اما پیگیری‌های خبرنگار تسنیم از منابع امنیتی حاکی از نادرست بودن این خبر است.

🔹این مجری گفته بود صهیونیستها در یک ماه اخیر در ایران دست به عملیاتی زدند که طی آن برخی به شهادت رسیدند و مقادیری سند هم ربوده شده است. او مدعی شد که اجازه انتشار این خبر در رسانه‌ها داده نشده است. و درباره منبع گفته‌های خود هم اعلام کرده بود که یک فرد اطلاعاتی این حرف را به او زده است!

🔹در همین رابطه منبع آگاه امنیتی در ادامه به تسنیم خاطرنشان کرد: تمامی فکت‌های این خبر اشتباه است و معلوم نیست کدام منبع نامطلع چنین اطلاعاتی به وی داده است.

🔹این اظهارات خصوصاً پس از سلسله عملیات‌های تروریستی اخیر رژیم‌صهیونیستی در فلسطین و لبنان، بازخورد زیادی در فضای مجازی پیدا کرده است.

🔴گرانیگاه وفاق

🔺اعتماد ۱ مهر ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘خبری که هفته گذشته از قول رییس محترم دیوان عالی کشور در نقد رفتار آقای رییس جمهور منتشر شد، به سرعت تکذیب گردید و این نشان از درایت ایجاد شده حداقل در بخشی از ساختار سیاسی ایران دارد. امیدواریم موقتی نباشد. چرا این مسأله مهم است؟ این یادداشت در مقام توضیح گرانیگاه وفاق است.

🔘به نظرم مهم‌ترین تحولی که در دو ماه گذشته رخ داده کوشش برای شکل‌گیری وفاق در ساختار قدرت است. این مسأله حتی مهم‌تر از وفاق با مردم است. گر چه من در یادداشت‌های هفته پیش، پنج حوزه‌ای که باید متحول شود تا وفاق با مردم شکل بگیرد را توضیح دادم و معتقدم که حتی اگر وفاق درون ساختاری هم شکل بگیرد، غیر ممکن است که بدون وفاق با مردم و جامعه بتوان وفاق درون ساختاری را پایدار کرد، ولی همچنان معتقدم که در گام اول باید وفاق درون ساختار قدرت شکل بگیرد.

🔘این وفاق چند لایه دارد. اول وفاق درون دولت، دوم وفاق درون مجموعه نهادهای حکومتی، و سوم بازتاب این وفاق در صدا و سیما و رسانه‌هایی که از منبع عمومی ارتزاق می‌کنند. وظیفه اول و مهم آقای رییس جمهور این نیست که مسایل متعارف و گر چه مهم دولت را حل و فصل کند، اینها را باید به عهده معاون اول، معاون اجرایی و سایر همکاران خود واگذار کند. وظیفه اصلی آقای پزشکیان پیش بردن پروژه وفاق درون ساختار به علاوه وفاق با مردم و تثبیت حمایت افراد رأی‌دهنده و جلب حداکثر ممکن از افرادی که رأی ندادند، است.

🔘مسأله مهم این است که در غیاب وفاق درون ساختاری هیچ تحول مثبتی رخ نداده و نخواهد داد. تحولاتی هم که با وفاق درون ساختاری رخ می‌دهد، اگر با وفاق نسبی با مردم همراه نشود، ناپایدار است. و اگر هر دو مورد وفاق وجود نداشته باشد که فاجعه‌بار است. راهبرد یک‌دست‌سازی با این تحلیل بود که وفاق درون حکومت شکل بگیرد و از این طریق تحرکی جدی به سوی پیشرفت رخ دهد و مردم مزه آن را بچشند، و به تبع آن با اکثریت قابل توجهی از مردم نیز وفاق صورت گیرد و کشور به سوی اهداف تعیین شده حرکت کند.

🔘ولی به عللی این راهبرد شکست خورد، شکستی که پیش از آن هم پیش‌بینی شده بود. علت اول این است که شکل‌گیری اراده بر تحقق وفاق و یک‌دستی برای موفقیت لازم است ولی کافی نیست. باید برنامه و ایده‌های علمی و قابل اجرا نیز داشت که جناح یک‌دست شده فاقد آن بود و به صورت کاریکاتوری سعی می‌کرد ایده‌های دولت پیش را پیگیری کند.


https://telegra.ph/گرانیگاه-وفاق-09-21

🔴اگر جای پزشکیان بودم صداوسیما را تحریم می‌کردم

🔺انصاف‌نیوز اول مهر ۱۴۰۳

▪️گفتگو در باره عملکرد صدا و سیما علیه رییس‌جمهور و دولت

✍️عباس عبدی

🔹عباس عبدی با اشاره به نوع مواجهه‌ی صداوسیما با دولت چهاردهم پیشنهاد می‌دهد که دولت به شکل فوری در باره بودجه‌ی این سازمان تصمیم گرفته و صداوسیما را تحریم کنند. این تحلیلگر سیاسی در گفت‌وگو با انصاف نیوز گفت:

🔘اینکه فردی نظر خود را در یک برنامه‌ی تلویزیونی می‌گوید مهم نیست. البته ممکن است بسیاری با آن نظر موافق نباشند و آن را سخیف هم بدانند. مشکل از اینجا شروع نمی‌شود که بیان چنین حرفی در چارچوب آزادی بیان است یا خیر بلکه مسئله اینجاست که صداوسیما اصلا رسانه‌ای نیست که بیانگر دفاع از آزادی بیان باشد.

🔘او با بیان اینکه رادیو و تلویزیون ایران رویکرد مشخص روایت‌محوری در چارچوبی که خودشان تعیین می‌کنند دارد، گفت: آنها صرفا آنچه در آن روایت جا بگیرد را بیان می‌کنند و حرفی خارج از آن روایت را کسی حق ندارد بیان کند. اگر در زمان آقای رئیسی کسی چنین حرفی را می‌زد برنامه تعطیل می‌شد و بارها عذرخواهی می‌کردند. شاید گوینده هم به وضعیت ناخواسته‌ای دچار می‌شد.

🔘در حال حاضر هم کسی حق ندارد چنین حرفی که در این برنامه‌ی تلویزیونی گفته شد را درباره‌ی افراد مورد قبول این رسانه بگوید. آزادی بیان یک کل تجزیه‌ناپذیر است؛ اینطور نمی‌شود که من به شما توهین یا نقد کنم اما شما نتوانید نسبت به من نقدی بیان کنید.

🔘آقای عبدی با تاکید بر اینکه این مسئله فقط منحصر به دولت نیست و مسئولان دولتی نباید بگویند عیبی ندارد به ما چنین حرف‌هایی می‌زنند، گفت: اگر یک رسانه‌ی بی‌طرف این حرف‌ها را به دولت بزند اشکالی ندارد و هیچ‌کس هم حق ندارد مانع فعالیت آن بشود به شرط اینکه بتوان حرف‌های مشابه درباره‌ی افراد مشابه را بیان کرد اما دولت باید از زاویه‌ی دیگری به این موضوع نگاه کند.

🔘این روزنامه‌نگار ادامه داد: چنین اظهاراتی شمشیر کشیدن به روی دولت از طرف رسانه‌ای است که از پول ملت ارتزاق می‌کند. دولت باید در باره بودجه این رسانه‌ تصمیم‌گیری کند. دولت مسئله‌ی صداوسیما را خیلی صریح و روشن باید حل کند؛ یا باید وضعیت آزادی کامل باشد یا این موارد را هم کنار بگذارند. اینطور نمی‌شود که در زمینه‌های دیگر محدودیت باشد اما به دولت هر چه دوست دارند بگویند.

🔘اگر جای آقای پزشکیان باشم با صداوسیما قطع رابطه و آن را تحریم می‌کنم. صداوسیما باید به جایگاهی که شایسته‌ی یک رسانه‌ی ملی است بازگردد. پاشنه آشیل رویکرد «وفاق» رسانه‌های رسمی ولی غیرمسئول هستند.

🔘این تحلیلگر سیاسی گفت: هیچ نیازی به هیچ نوع برخوردی نیست. ما با ابراز این نظر مشکلی نداریم. این اظهارنظر در نهایت به نظر ما به ضرر خود گوینده است اما صداوسیما باید چنین امکانی را برای همه فراهم کند. اگر این کار را نمی‌کند برای هیچ کس هم نباید این امکان را فراهم کند. البته مسیر درست حرکت رادیو و تلویزیون در مسیر آزادی و ایجاد امکان برای اظهارنظر آزاد همه درباره‌ی مسائل مختلف کشور است.

🔘او ادامه داد: اینکه او گفته شرم می‌کند اصلا مسئله‌ای نیست، خیلی‌های دیگر هم از روسای جمهور قبلی شرم می‌کنند. نیازی به کار خاصی درباره‌ی این اظهارنظر نیست و او حق دارد نظرش را بگوید. این رادیو و تلویزیون است که حق ندارد تا زمانی که افرادی که نظرات مشابهی درباره‌ی دیگران دارند را دعوت نمی‌کند اظهارات این افراد را هم پوشش دهد. راه درست ایجاد امکان اظهارنظر آزاد همه درباره‌ی مسائل مختلف کشور است.