📌
Imom Zahabiy dedi: “Ayol uchun rioya etishi vojib amallar:
1️⃣Eridan hamisha hayo, andishada turishi.
2️⃣Uning oldida ko‘zini yerga tikishi.
3️⃣Amrlariga itoat etishi.
4️⃣So‘zlaganda sukut saqlashi.
5️⃣Kelgan vaqtda o‘rnidan turib qarshilashi.
6️⃣Gʻazabini keltiradigan narsalardan uzoq bo‘lishi.
7️⃣Uydan chiqayotganda u bilan birga eshikka kuzatib chiqishi.
8️⃣Uyqu orom vaqtida o‘zini (mehri muhabbati, e’tiborini) ko‘rsatishi.
9️⃣Eri yo‘q vaqtida uning mol-mulkida, uyida va to‘shagida xiyonat qilmasligi.
🔟Eri uchun Xushbo‘y bo‘lishi.
1️⃣1️⃣Og‘zini misvok bilan, jismini mushku anbar va xushbo‘yliklar bilan parvarish qilishi.
1️⃣2️⃣Uning oldida ziynatlanib, bezanib yurishi.
1️⃣3️⃣Uni ortidan g‘iybat qilmasligi.
1️⃣4️⃣Erining oilasi va qarindoshlarini izzat- ikrom qilish.
1️⃣5️⃣Uni (topgan tutganini) kam bo‘lsada, ko‘p o‘rnida ko‘rishi.
SAMIMIY INSONLAR
Imom Zahabiy dedi: “Ayol uchun rioya etishi vojib amallar:
1️⃣Eridan hamisha hayo, andishada turishi.
2️⃣Uning oldida ko‘zini yerga tikishi.
3️⃣Amrlariga itoat etishi.
4️⃣So‘zlaganda sukut saqlashi.
5️⃣Kelgan vaqtda o‘rnidan turib qarshilashi.
6️⃣Gʻazabini keltiradigan narsalardan uzoq bo‘lishi.
7️⃣Uydan chiqayotganda u bilan birga eshikka kuzatib chiqishi.
8️⃣Uyqu orom vaqtida o‘zini (mehri muhabbati, e’tiborini) ko‘rsatishi.
9️⃣Eri yo‘q vaqtida uning mol-mulkida, uyida va to‘shagida xiyonat qilmasligi.
🔟Eri uchun Xushbo‘y bo‘lishi.
1️⃣1️⃣Og‘zini misvok bilan, jismini mushku anbar va xushbo‘yliklar bilan parvarish qilishi.
1️⃣2️⃣Uning oldida ziynatlanib, bezanib yurishi.
1️⃣3️⃣Uni ortidan g‘iybat qilmasligi.
1️⃣4️⃣Erining oilasi va qarindoshlarini izzat- ikrom qilish.
1️⃣5️⃣Uni (topgan tutganini) kam bo‘lsada, ko‘p o‘rnida ko‘rishi.
SAMIMIY INSONLAR
- Eng qo'rqinchili so'z nima Olrich?
- " Ammo " bo'lsa kerak.
- Nima uchun Olrich?
- O'zidan avval aytilgan barcha so'zlarni o'ldiradi. Masalan " Seni sevaman, ammo... " kabi!
#Ah_be_Olrich
SAMIMIY INSONLAR
- " Ammo " bo'lsa kerak.
- Nima uchun Olrich?
- O'zidan avval aytilgan barcha so'zlarni o'ldiradi. Masalan " Seni sevaman, ammo... " kabi!
#Ah_be_Olrich
SAMIMIY INSONLAR
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ФАҚАТ ЎТА АҚЛЛИ ОДАМЛАРГИНА ТОПА ОЛАДИГАН МАНТИҚИЙ САВОЛ!!!
Муслима, Мадина, Робия ва Мубина хонада қолишди. Муслима идиш ювяпти, Мадина шаҳмат ўйнаяпти, Робия овқат қиляпти.
Савол: Мубина нима қиляпти?
SAMIMIY INSONLAR
Муслима, Мадина, Робия ва Мубина хонада қолишди. Муслима идиш ювяпти, Мадина шаҳмат ўйнаяпти, Робия овқат қиляпти.
Савол: Мубина нима қиляпти?
SAMIMIY INSONLAR
Эй жума кунининг соҳиби бўлган Роббим иймонимизга саломатлик ризқимизга барокат ҳонадонларимизга саодат юртимизга тинчлик ҳотиржамлик қалбларимизга ҳузур ва сакийнат ато эт.🤲
Жума муборак 🤲❤️
SAMIMIY INSONLAR
Жума муборак 🤲❤️
SAMIMIY INSONLAR
Nafsingga urush e’lon qil!
Oʻtkazib yuborgan ibodatlaring endi yoʻq, Oʻqimagan zikrlaring, dilga ozor bergan soʻzlaring, ustidan chiqmagan va’dalaring, yelkangda koʻtarib yurgan yuking yoʻq.
Avvalgi sen—yoʻqsan.
Kelajak va oʻtmish—yoʻq.
Bugun bor.
Hoziring bor.
Tavbalar qabul qilinadigan eshiklar bor.
Avfdan umid qilayotgan–sen borsan.
Yugur oʻzingni qutqar.🤩
SAMIMIY INSONLAR
Oʻtkazib yuborgan ibodatlaring endi yoʻq, Oʻqimagan zikrlaring, dilga ozor bergan soʻzlaring, ustidan chiqmagan va’dalaring, yelkangda koʻtarib yurgan yuking yoʻq.
Avvalgi sen—yoʻqsan.
Kelajak va oʻtmish—yoʻq.
Bugun bor.
Hoziring bor.
Tavbalar qabul qilinadigan eshiklar bor.
Avfdan umid qilayotgan–sen borsan.
Yugur oʻzingni qutqar.🤩
SAMIMIY INSONLAR
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
- Baʼzida kerakli payt aytilgan ikki ogʻiz shirin soʻz hamma dardga davo boʻla oladi..
SAMIMIY INSONLAR
SAMIMIY INSONLAR
O'zingni hech kimga keraksiz inson deb his qilganingda, meni butun borlig'im senligingni unutma..
SAMIMIY INSONLAR
SAMIMIY INSONLAR
Insonlar vaqt o'tgan sari o'zgarmaydilar. Balki vaqt o'tgan sari kim ekanliklarini ko'rsata boshlaydilar xolos.
SAMIMIY INSONLAR
SAMIMIY INSONLAR
– Seni tushunaman, lekin…
– Bo‘ldi, bas. Tushunsang, “lekin”ga hojat qolmas edi…
Izoh: Haqiqat shuki, chinakam tushunish hech qanday “lekin”ni talab qilmaydi. Tushunish - bu qalb orqali his qilish, shunchaki aql bilan emas. Agar sizni chin dildan tushunishsa, hech qanday bahonaga hojat qolmaydi.
SAMIMIY INSONLAR
– Bo‘ldi, bas. Tushunsang, “lekin”ga hojat qolmas edi…
Izoh: Haqiqat shuki, chinakam tushunish hech qanday “lekin”ni talab qilmaydi. Tushunish - bu qalb orqali his qilish, shunchaki aql bilan emas. Agar sizni chin dildan tushunishsa, hech qanday bahonaga hojat qolmaydi.
SAMIMIY INSONLAR
Hali seni uchratmagan bo'lsamda, ikkimizni o'xshash tomonlarimizni his qilaman. Masalan, sen ham dunyoning qayeridadir yolg'izsan. Men ham.
SAMIMIY INSONLAR
SAMIMIY INSONLAR
Nasib qilmas ekan ikkimizga baxt,
Biz birga bo'lmagan peshonamiz sho'r.
Na sen menikisan na men seniki,
Uyalmay sog'inib yashashimni ko'r.
SAMIMIY INSONLAR
Biz birga bo'lmagan peshonamiz sho'r.
Na sen menikisan na men seniki,
Uyalmay sog'inib yashashimni ko'r.
SAMIMIY INSONLAR
Keyin hech narsa gapirging kelmay qoladi, bir nuqtaga tikilgancha o'tiraverasan. O'zinga ko'milib)
SAMIMIY INSONLAR
SAMIMIY INSONLAR
ШУКР ҚИЛГАН...
Бир синфдошим бор эди. Отаси “катта жой”да ишлар, бадавлат яшашар эди. Маҳаллада биринчи бўлиб телевизор олишган эди. Синфдошим яхши ўқирди. Еттинчи синфни битирган куни мотоциклли бўлди. Мактабни олтин медал билан тугатди.
Йиллар ўтди. Бир куни кўришиб қолдик.
– Ишлар қалай? – десам, зарда билан қўл силтади:
– Расво! Домлам ўлгудек мараз! Номзодлик ишимни чўзиб ётибди.
Йиллар ўтди. Тағин кўришдик.
– Ишлар қалай?
– Расво! Ўғлим кўп ичади. Кеча яп-янги машинанинг пачағини чиқариб келди!
Йиллар ўтди. Яна кўришдик.
– Ишлар қалай?
– Расво! Қизимнинг турмуши нотинч. Қайнонаси ёмон. Судлашмоқчиман.
Йиллар ўтди. Синфдошим бетоб деб эшитдим. Шифохонага борсам, ранги бир ҳолатда ётибди.
– Соғлиқ қалай?
– Расво! Қанд касали деган палакат адойи-тамом қилди. Ўлиб-ўлмайман, тузалиб-тузалмайман!
Тавба, деб гапирай-ку, фаришталар омин деган эканми, узоққа бормади, бечора… Яна бир синфдошим бор эди. Отаси урушдан яримжон бўлиб қайтган, тўкилиб кетай деб турган кулбада туришарди. Яхши ўқирди. Лекин медалга “илинмади”.
Йиллар ўтди. Бир куни кўришиб қолдик.
– Ишлар қалай?
– Худога шукр, яхши!
Мебел фабрикасида ишлаяпман. Кундузи дурадгорлик қиламан. Кечаси уч кунда бир қоровулман. Яқинда велосипед олдим.
Йиллар ўтди. Тағин кўришдик.
– Ишлар қалай?
– Худога шукр, яхши! Ўғлим ўқишни битириб, чет элга ишга кетди.
Йиллар ўтди. Яна кўришдик.
– Ишлар қалай?
– Худога шукр, яхши! Қизим фарзанд кўрди. Неварамга бешик олишга кетяпман!
Йиллар ўтди. Синфдошим бетоб деб эшитдим. Худди ўша, бошқа синфдошим ётган шифохонада экан. Ранги бир ҳолатда.
– Соғлиқ қалай?
– Худога шукр, яхши! Буйрак жиндай шамоллабди. Берган дардига шукр!
Яқинда уни тағин кўрдим.
– Ишлар қалай?
– Худога шукр, яхши! Тўнғич неварамнинг бўйи чўзилиб қолди. Худо хоҳласа, беш-олти йилда невара куёв кўраман. Тўйга келасан-а?!
Ўткир Ҳошимов
“Ярим аср дафтари”дан
SAMIMIY INSONLAR
Бир синфдошим бор эди. Отаси “катта жой”да ишлар, бадавлат яшашар эди. Маҳаллада биринчи бўлиб телевизор олишган эди. Синфдошим яхши ўқирди. Еттинчи синфни битирган куни мотоциклли бўлди. Мактабни олтин медал билан тугатди.
Йиллар ўтди. Бир куни кўришиб қолдик.
– Ишлар қалай? – десам, зарда билан қўл силтади:
– Расво! Домлам ўлгудек мараз! Номзодлик ишимни чўзиб ётибди.
Йиллар ўтди. Тағин кўришдик.
– Ишлар қалай?
– Расво! Ўғлим кўп ичади. Кеча яп-янги машинанинг пачағини чиқариб келди!
Йиллар ўтди. Яна кўришдик.
– Ишлар қалай?
– Расво! Қизимнинг турмуши нотинч. Қайнонаси ёмон. Судлашмоқчиман.
Йиллар ўтди. Синфдошим бетоб деб эшитдим. Шифохонага борсам, ранги бир ҳолатда ётибди.
– Соғлиқ қалай?
– Расво! Қанд касали деган палакат адойи-тамом қилди. Ўлиб-ўлмайман, тузалиб-тузалмайман!
Тавба, деб гапирай-ку, фаришталар омин деган эканми, узоққа бормади, бечора… Яна бир синфдошим бор эди. Отаси урушдан яримжон бўлиб қайтган, тўкилиб кетай деб турган кулбада туришарди. Яхши ўқирди. Лекин медалга “илинмади”.
Йиллар ўтди. Бир куни кўришиб қолдик.
– Ишлар қалай?
– Худога шукр, яхши!
Мебел фабрикасида ишлаяпман. Кундузи дурадгорлик қиламан. Кечаси уч кунда бир қоровулман. Яқинда велосипед олдим.
Йиллар ўтди. Тағин кўришдик.
– Ишлар қалай?
– Худога шукр, яхши! Ўғлим ўқишни битириб, чет элга ишга кетди.
Йиллар ўтди. Яна кўришдик.
– Ишлар қалай?
– Худога шукр, яхши! Қизим фарзанд кўрди. Неварамга бешик олишга кетяпман!
Йиллар ўтди. Синфдошим бетоб деб эшитдим. Худди ўша, бошқа синфдошим ётган шифохонада экан. Ранги бир ҳолатда.
– Соғлиқ қалай?
– Худога шукр, яхши! Буйрак жиндай шамоллабди. Берган дардига шукр!
Яқинда уни тағин кўрдим.
– Ишлар қалай?
– Худога шукр, яхши! Тўнғич неварамнинг бўйи чўзилиб қолди. Худо хоҳласа, беш-олти йилда невара куёв кўраман. Тўйга келасан-а?!
Ўткир Ҳошимов
“Ярим аср дафтари”дан
SAMIMIY INSONLAR