شرح عشق

دکتر  محمد کاظم یوسف‌پور
 عضو هیأت علمی دانشکده  زبان وادبیات فارسی – رئیس وقت دانشکده
از اوایل دهۀ هشتاد زمانی که ایشان آمدند تا قسمت­های نیمه‌تمام دانشکدۀ علوم انسانی را به انجام برسانند با ایشان آشنا شدم. پیش از آن دورادور وصفشان را شنیده بودم. آن زمان من رئیس دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی بودم. در روز افتتاح، ایشان به همراه استاد جعفر خمامی­زاده برای افتتاح تشریف آوردند. بعد از آن هر از گاهی با هم دیدارهایی داشتیم. آشنایی نزدیک­تر من با ایشان به مناسبت خاصی بود؛ من مدتی به دلیل جراحتی که در پایم داشتم، مجبور بودم از عصا استفاده کنم. در یکی از همان روزها آقای دکتر مرا دیدند و ماجرای عصا را جویا شدند و من هم برایشان گفتم. توصیه کردند روزی در منزل خدمتشان برسم تا ایشان پای مرا معاینه کنند. از آنجا که من می­دانستم ایشان داروساز است، خدمتشان رسیدم. پای مرا، که جراحت آزاردهنده­ای هم داشت، معاینه کردند. پس از چند روز به قول خودشان با یک فرمول جالینوسی، پمادی ساختند و با دستور استعمال به من رساندند. بعد از استفاده از آن می­توان بگویم به شکل معجزه‌آسایی جراحت رو به بهبودی گذاشت و من از آن رنج نجات پیدا کردم. حُسنی که این دیدار از نزدیک برای من داشت، پی‎بردن به علائق مشترک بود. ایشان تعلق خاطر بسیاری به ادبیات و متون کلاسیک، به‌ویژه حافظ، دارند. همان روز اولی که خدمتشان رسیدم، بهانه­ای پیش آمد تا در حضور ایشان غزلی از حافظ بخوانم. دیوان حافظ را برداشتم و همین‌که مصرع اول را خواندم، دیدم آقای دکتر ادامۀ بیت را از حفظ می­خوانند. برای من این مقدار آشنایی ایشان با حافظ و درک ایشان از شعر حافظ بسیار جالب بود. آنجا بود که دیدیم هر دو ما محبوبی مشترک داریم و این محبوب مشترک، پیوند ما را هم قوی کرد. از آن زمان تا به امروز لااقل هفته­ای یک‌بار خدمتشان می­رسم و متنی می­خوانیم؛ معمولاً حافظ و گاهی مثنوی و سعدی و متون دیگر. به این ترتیب ارتباط ما ادامه پیدا کرد و ارادت بنده به ایشان روز به روز بیشتر ­شد.
ایشان ویژگی­های بارز شخصیتی بسیاری دارد. یکی از این ویژگی­ها تعلق خاطر ایشان به مطالعه است؛ چه در متون ادبی کلاسیک و چه در حوزۀ تاریخ ایران. ایشان بسیاری از کتاب­های تاریخ معاصر را با جدیت مطالعه کرده­اند. ایشان حین مطالعۀ این کتب، در حواشی بسیاری از صفحات تاریخ معاصر، یادداشت­هایی دارند و از مشاهدات خودشان یا مطالعۀ متون دیگر شواهدی می­آورند که نظر مؤلف کتاب را زیر سؤال می­برد. با این وصف که ایشان دکترای داروسازی دارند، آشنایی نزدیک و عمیق ایشان با ادبیات برای من بسیار جالب بود. و این بیشتر به دلیل ذوق شخصیشان بود که مطالعات ادبی را دنبال کردند.
یکی دیگر از خصوصیات خاص و بارز ایشان این است که دارای یک فرهنگ شفاهی بسیار عمیق و متقن هستند. از سال‌های دور حشر و نشر ایشان بیشتر با افراد اهل هنر و قلم بوده و به این واسطه اندوخته­های بسیار ارزشمند هنری، ادبی و فرهنگی برای خودشان فراهم کردند.
یکی از موارد جالب زندگی ایشان که شاید برای کسانی که از دور ایشان را می­شناسند تعجب­آور باشد این است که ایشان بسیار مقتصد و اهل قناعت­اند. شاید کسی گمان کند دکتر  ابریشمچیانی که میلیاردها تومان برای دانشگاه هزینه می­کند، باید زندگی بسیار مجللی داشته باشد. ولی این‌طور نیست؛ مبل­های منزل ایشان را شاید آدمی با وضع متوسط هم نپذیرد که در منزلش باشد. بر سفرۀ ایشان معمولاً یک غذا بیشتر نیست. هیچ‌گونه اسراف و تکلفی ندارند. به خاطر دارم روزی به اتفاق آقای قدیمی، که حکم پسر دکتر  ابریشمچیان را دارند و نمایندۀ ایشان هم محسوب می­شوند، به سفری رفته بودیم. در مسیر برای صرف ناهار به رستورانی رفتیم که آشنای آقای قدیمی بودند. خب در حضور دکتر  ابریشمچیان طبیعی است که ما دست به جیب نشویم. وقتی برای گرفتن سفارش آمدند، آقای دکتر دو پرس غذا و سه سرویس سفارش دادند. آقایی که سفارش می­گرفت برایش عجیب بود؛ مخصوصاً که آقای قدیمی هم در کنار ما بود. آقای قدیمی مقداری با دست بازتر در زندگی شخصی­شان عمل می­کنند. آن آقا که رفت، دکتر گفتند که همین دو پرس غذا برای هر سه نفر ما کافی است و ما را سیر می­کند که همین‌طور هم شد.
ایشان بسیار مراقب‌اند که در زندگی­شان اسراف نکنند. از ویژگی‎های ارزشمند شخصیتی ایشان پایبند بودن به قرارهایی است که می­گذارند. در سال­های اخیر عمل­های جراحی سنگین برای آقای دکتر پیش آمد که خوشبختانه توانستند این مراحل را که همه ما را نگران کرده بود، پشت سر بگذارند. با توجه به حالشان و نیازشان به استراحت بیشتر، باز هم اگر قراری بگذارند و قول بدهند، رأس ساعت حضور پیدا می­کنند.

www.group-telegram.com/us/sharhe1402.com/8

193 viewsDec 10, 2023 at 19:18

دکتر  محمد کاظم یوسف‌پور
 عضو هیأت علمی دانشکده  زبان وادبیات فارسی – رئیس وقت دانشکده
از اوایل دهۀ هشتاد زمانی که ایشان آمدند تا قسمت­های نیمه‌تمام دانشکدۀ علوم انسانی را به انجام برسانند با ایشان آشنا شدم. پیش از آن دورادور وصفشان را شنیده بودم. آن زمان من رئیس دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی بودم. در روز افتتاح، ایشان به همراه استاد جعفر خمامی­زاده برای افتتاح تشریف آوردند. بعد از آن هر از گاهی با هم دیدارهایی داشتیم. آشنایی نزدیک­تر من با ایشان به مناسبت خاصی بود؛ من مدتی به دلیل جراحتی که در پایم داشتم، مجبور بودم از عصا استفاده کنم. در یکی از همان روزها آقای دکتر مرا دیدند و ماجرای عصا را جویا شدند و من هم برایشان گفتم. توصیه کردند روزی در منزل خدمتشان برسم تا ایشان پای مرا معاینه کنند. از آنجا که من می­دانستم ایشان داروساز است، خدمتشان رسیدم. پای مرا، که جراحت آزاردهنده­ای هم داشت، معاینه کردند. پس از چند روز به قول خودشان با یک فرمول جالینوسی، پمادی ساختند و با دستور استعمال به من رساندند. بعد از استفاده از آن می­توان بگویم به شکل معجزه‌آسایی جراحت رو به بهبودی گذاشت و من از آن رنج نجات پیدا کردم. حُسنی که این دیدار از نزدیک برای من داشت، پی‎بردن به علائق مشترک بود. ایشان تعلق خاطر بسیاری به ادبیات و متون کلاسیک، به‌ویژه حافظ، دارند. همان روز اولی که خدمتشان رسیدم، بهانه­ای پیش آمد تا در حضور ایشان غزلی از حافظ بخوانم. دیوان حافظ را برداشتم و همین‌که مصرع اول را خواندم، دیدم آقای دکتر ادامۀ بیت را از حفظ می­خوانند. برای من این مقدار آشنایی ایشان با حافظ و درک ایشان از شعر حافظ بسیار جالب بود. آنجا بود که دیدیم هر دو ما محبوبی مشترک داریم و این محبوب مشترک، پیوند ما را هم قوی کرد. از آن زمان تا به امروز لااقل هفته­ای یک‌بار خدمتشان می­رسم و متنی می­خوانیم؛ معمولاً حافظ و گاهی مثنوی و سعدی و متون دیگر. به این ترتیب ارتباط ما ادامه پیدا کرد و ارادت بنده به ایشان روز به روز بیشتر ­شد.
ایشان ویژگی­های بارز شخصیتی بسیاری دارد. یکی از این ویژگی­ها تعلق خاطر ایشان به مطالعه است؛ چه در متون ادبی کلاسیک و چه در حوزۀ تاریخ ایران. ایشان بسیاری از کتاب­های تاریخ معاصر را با جدیت مطالعه کرده­اند. ایشان حین مطالعۀ این کتب، در حواشی بسیاری از صفحات تاریخ معاصر، یادداشت­هایی دارند و از مشاهدات خودشان یا مطالعۀ متون دیگر شواهدی می­آورند که نظر مؤلف کتاب را زیر سؤال می­برد. با این وصف که ایشان دکترای داروسازی دارند، آشنایی نزدیک و عمیق ایشان با ادبیات برای من بسیار جالب بود. و این بیشتر به دلیل ذوق شخصیشان بود که مطالعات ادبی را دنبال کردند.
یکی دیگر از خصوصیات خاص و بارز ایشان این است که دارای یک فرهنگ شفاهی بسیار عمیق و متقن هستند. از سال‌های دور حشر و نشر ایشان بیشتر با افراد اهل هنر و قلم بوده و به این واسطه اندوخته­های بسیار ارزشمند هنری، ادبی و فرهنگی برای خودشان فراهم کردند.
یکی از موارد جالب زندگی ایشان که شاید برای کسانی که از دور ایشان را می­شناسند تعجب­آور باشد این است که ایشان بسیار مقتصد و اهل قناعت­اند. شاید کسی گمان کند دکتر  ابریشمچیانی که میلیاردها تومان برای دانشگاه هزینه می­کند، باید زندگی بسیار مجللی داشته باشد. ولی این‌طور نیست؛ مبل­های منزل ایشان را شاید آدمی با وضع متوسط هم نپذیرد که در منزلش باشد. بر سفرۀ ایشان معمولاً یک غذا بیشتر نیست. هیچ‌گونه اسراف و تکلفی ندارند. به خاطر دارم روزی به اتفاق آقای قدیمی، که حکم پسر دکتر  ابریشمچیان را دارند و نمایندۀ ایشان هم محسوب می­شوند، به سفری رفته بودیم. در مسیر برای صرف ناهار به رستورانی رفتیم که آشنای آقای قدیمی بودند. خب در حضور دکتر  ابریشمچیان طبیعی است که ما دست به جیب نشویم. وقتی برای گرفتن سفارش آمدند، آقای دکتر دو پرس غذا و سه سرویس سفارش دادند. آقایی که سفارش می­گرفت برایش عجیب بود؛ مخصوصاً که آقای قدیمی هم در کنار ما بود. آقای قدیمی مقداری با دست بازتر در زندگی شخصی­شان عمل می­کنند. آن آقا که رفت، دکتر گفتند که همین دو پرس غذا برای هر سه نفر ما کافی است و ما را سیر می­کند که همین‌طور هم شد.
ایشان بسیار مراقب‌اند که در زندگی­شان اسراف نکنند. از ویژگی‎های ارزشمند شخصیتی ایشان پایبند بودن به قرارهایی است که می­گذارند. در سال­های اخیر عمل­های جراحی سنگین برای آقای دکتر پیش آمد که خوشبختانه توانستند این مراحل را که همه ما را نگران کرده بود، پشت سر بگذارند. با توجه به حالشان و نیازشان به استراحت بیشتر، باز هم اگر قراری بگذارند و قول بدهند، رأس ساعت حضور پیدا می­کنند.

BY شرح عشق