سیمافکر | Simafekr

سیمافکر | Simafekr

خیال خام زلنسکی - فوریه ۲۰۲۵ 💡سیمافکر؛ ویدئورسانه فرهنگ و سیاست ایران @simafekr_com

خیال خام

زلنسکی - فوریه ۲۰۲۵

در عرصه بین الملل، تامین منافع ملی، آن‌چیزی است که برای کشورهای مختلف الویت دارد. ایجاد معاهدات و سازمان‌های بین المللی به این خاطر منطقی است که تهدیدات وجودی نظام بین‌الملل برای بازیگران مختلف را کاهش می‌دهد و آن‌ها را در دستیابی به اهداف خود یاری می‌دهد. هنگامی که کارکرد این معاهدات و پیمان‌ها در دستیابی به منافع ملی برای یک بازیگر کمرنگ شود، دیگر توجه و اهمیت دادن به این سازمان‌ها و پیمان‌ها منطقی به نظر نمی‌رسد.

در جنگ بین دو کشور، هیچ‌ بازیگر ثالثی خود را به خطر نمی‌اندازد مگر آنکه امکان سرایت تهدید به خاک کشور خود را حس کند‌‌؛ بنابراین مادامی که خطر و تهدید وجود داشته باشد، حضور در سازمان‌های بین المللی، پیمان‌ها و کمک به یکی از طرفین جنگ توجیه پذیر است. هنگامی که تهدید جنگ برای این بازیگر ثالث رفع بشود، دیگر منطقی نیست که خود را به خاطر جنگی که در آن منفعتی ندارد، به خطر بیاندازد.

زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، تنها دو هفته پیش در مصاحبه با پیرس مورگان، با خوش‌خیالی گمان می‌کند که در نزاع اوکراین و روسیه، آمریکا و سازمان‌های بین المللی حتما در کنار او باقی خواهند ماند، غافل از آنکه در عرصه روابط بین الملل، هیچ الگویی از دوستی-دشمنی دائمی وجود ندارد و آن چیزی که اهمیت دارد، دستیابی به منافع ملی است. در این الگو، اوکراین یک تاریخ مصرفی داشت، تاریخ مصرفی که با آمدن ترامپ و تغییر استراتژی آمریکا به پایان رسید. حالا اوکراین برای بقای خود مجبور است که حاکمیت روسیه بر مناطق تصرف شده خاک خود را بپذیرد و جنگ را بدون دستیابی به پیروزی که آرزویش را داشت، به پایان ببرد.

💡سیمافکر؛ ویدئورسانه فرهنگ و سیاست ایران
@simafekr_com

www.group-telegram.com/us/simafekr_com.com/1368

1.1K viewsFeb 24 at 17:25

خیال خام

زلنسکی - فوریه ۲۰۲۵

در عرصه بین الملل، تامین منافع ملی، آن‌چیزی است که برای کشورهای مختلف الویت دارد. ایجاد معاهدات و سازمان‌های بین المللی به این خاطر منطقی است که تهدیدات وجودی نظام بین‌الملل برای بازیگران مختلف را کاهش می‌دهد و آن‌ها را در دستیابی به اهداف خود یاری می‌دهد. هنگامی که کارکرد این معاهدات و پیمان‌ها در دستیابی به منافع ملی برای یک بازیگر کمرنگ شود، دیگر توجه و اهمیت دادن به این سازمان‌ها و پیمان‌ها منطقی به نظر نمی‌رسد.

در جنگ بین دو کشور، هیچ‌ بازیگر ثالثی خود را به خطر نمی‌اندازد مگر آنکه امکان سرایت تهدید به خاک کشور خود را حس کند‌‌؛ بنابراین مادامی که خطر و تهدید وجود داشته باشد، حضور در سازمان‌های بین المللی، پیمان‌ها و کمک به یکی از طرفین جنگ توجیه پذیر است. هنگامی که تهدید جنگ برای این بازیگر ثالث رفع بشود، دیگر منطقی نیست که خود را به خاطر جنگی که در آن منفعتی ندارد، به خطر بیاندازد.

زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، تنها دو هفته پیش در مصاحبه با پیرس مورگان، با خوش‌خیالی گمان می‌کند که در نزاع اوکراین و روسیه، آمریکا و سازمان‌های بین المللی حتما در کنار او باقی خواهند ماند، غافل از آنکه در عرصه روابط بین الملل، هیچ الگویی از دوستی-دشمنی دائمی وجود ندارد و آن چیزی که اهمیت دارد، دستیابی به منافع ملی است. در این الگو، اوکراین یک تاریخ مصرفی داشت، تاریخ مصرفی که با آمدن ترامپ و تغییر استراتژی آمریکا به پایان رسید. حالا اوکراین برای بقای خود مجبور است که حاکمیت روسیه بر مناطق تصرف شده خاک خود را بپذیرد و جنگ را بدون دستیابی به پیروزی که آرزویش را داشت، به پایان ببرد.

💡سیمافکر؛ ویدئورسانه فرهنگ و سیاست ایران
@simafekr_com

BY سیمافکر | Simafekr