حکایت علم هم همین است. عده‌ای می‌آیند و عده‌ای می‌روند و دست آخر اویی دانشمند می‌شود که یک جایی از عمرش تصمیم می‌گیرد که خود را وقف معبد علم کند. کم ندیده‌ام افرادی را که اگر در دانشگاه می‌ماندند آن وقت میشد بگویی خوش به حال ما در دانشگاه! اما باری بنا به ضروریات روحی یا مادی خود تصمیم گرفتند که وارد زمین بازی دیگری شوند. چه بسا افرادی هم که در رفتنشان خیر کثیر است. برای دانشمند شدن داشتن آموزش کافی، مهارت یا استعداد کافی نیست. آن چه که از هر چیز مهم‌تر است روحیه‌ای است که نگذارد به کار دیگری فکر کنی. شاید کسی می‌تواند دانشمند شود که از نپرداختن به علم در عذاب باشد. کسی که روی صندلی‌اش بدون فکر کردن به یک مسئله علمی می‌تواند مدت‌ها آرام و قرار بگیرد حتما خارج از معبد علم زندگی راحت‌تر و جذاب‌تری را پیدا می‌کند. بی‌خود نیست که پلانک می‌گوید بر دروازه‌های معبد علم حک شده که «شما باید ایمان داشته باشید»! در چرخش روزگار، ممکن است هر کسی مسیرش به معبد علم بخورد. اما از میان آنان، کسی در معبد باقی می‌ماند که از اقامت در آن‌جا بیشترین لذت را می‌برد ...
نگاره از کتاب سبکی تحمل‌ناپذیر هستی از میلان کوندرا. @sitpor
حکایت علم هم همین است. عده‌ای می‌آیند و عده‌ای می‌روند و دست آخر اویی دانشمند می‌شود که یک جایی از عمرش تصمیم می‌گیرد که خود را وقف معبد علم کند. کم ندیده‌ام افرادی را که اگر در دانشگاه می‌ماندند آن وقت میشد بگویی خوش به حال ما در دانشگاه! اما باری بنا به ضروریات روحی یا مادی خود تصمیم گرفتند که وارد زمین بازی دیگری شوند. چه بسا افرادی هم که در رفتنشان خیر کثیر است. برای دانشمند شدن داشتن آموزش کافی، مهارت یا استعداد کافی نیست. آن چه که از هر چیز مهم‌تر است روحیه‌ای است که نگذارد به کار دیگری فکر کنی. شاید کسی می‌تواند دانشمند شود که از نپرداختن به علم در عذاب باشد. کسی که روی صندلی‌اش بدون فکر کردن به یک مسئله علمی می‌تواند مدت‌ها آرام و قرار بگیرد حتما خارج از معبد علم زندگی راحت‌تر و جذاب‌تری را پیدا می‌کند. بی‌خود نیست که پلانک می‌گوید بر دروازه‌های معبد علم حک شده که «شما باید ایمان داشته باشید»! در چرخش روزگار، ممکن است هر کسی مسیرش به معبد علم بخورد. اما از میان آنان، کسی در معبد باقی می‌ماند که از اقامت در آن‌جا بیشترین لذت را می‌برد ...
نگاره از کتاب سبکی تحمل‌ناپذیر هستی از میلان کوندرا. @sitpor
Telegram, which does little policing of its content, has also became a hub for Russian propaganda and misinformation. Many pro-Kremlin channels have become popular, alongside accounts of journalists and other independent observers. Given the pro-privacy stance of the platform, it’s taken as a given that it’ll be used for a number of reasons, not all of them good. And Telegram has been attached to a fair few scandals related to terrorism, sexual exploitation and crime. Back in 2015, Vox described Telegram as “ISIS’ app of choice,” saying that the platform’s real use is the ability to use channels to distribute material to large groups at once. Telegram has acted to remove public channels affiliated with terrorism, but Pavel Durov reiterated that he had no business snooping on private conversations. So, uh, whenever I hear about Telegram, it’s always in relation to something bad. What gives? One thing that Telegram now offers to all users is the ability to “disappear” messages or set remote deletion deadlines. That enables users to have much more control over how long people can access what you’re sending them. Given that Russian law enforcement officials are reportedly (via Insider) stopping people in the street and demanding to read their text messages, this could be vital to protect individuals from reprisals. Groups are also not fully encrypted, end-to-end. This includes private groups. Private groups cannot be seen by other Telegram users, but Telegram itself can see the groups and all of the communications that you have in them. All of the same risks and warnings about channels can be applied to groups.
from tr
