یعنی شما صبح که بیدار می شوی حرکتی انجام می دهی یعنی مجموعه امکانات و توانایی ها و استعدادهای خودت را در یک مسیری به جریان می اندازی آن مسیر چیست؟
👈اصل مصرف و خرج شدن را ناچار و مجبوریم اما اینکه مصرف چه چیزی شویم به انتخاب ماست و حالا همه مان هم داریم از صبح تا شب انتخاب می کنیم. از این انتخاب هایتان راضی یا ناراضی هستید؟ باید مروری کنید امروز صبح تا شب مصرف چه چیزهایی شدید؟
پول و مقام و زیبایی و شهرت و امکانات و رفاه و اینها چیزهایی اند که داریم از صبح تا شب برایشان می دویم.
صبح تا شب ما چه کسانی دارند در زندگی مان می چرند
چریدن را امام سجاد دارد کجا دارد؟ در دعای مکارم. حضرت می فرماید که امرنی ما کان عمری بذله فی طاعتک
👈من را عمر بده مادامی که عمرم یک لباس کهنه و فرسوده در طاعت توست. ولی اگر عمرم شد مرتع شیطان و چراگاه شیطان و فاقبضنی الیک. من را زودتر ببر. حالا نگاه کنید عمر ما چقدر چراگاه شیطان است. این یعنی همان مصرف شیطان شدن. ما مصرف شدن خودمان را تا حالا می دانستیم یا نه. می فهمیدیم داریم مصرف می شویم یا نه؟ مصرف کی داریم می شویم؟ چقدر نظارت کردیم که مصرف کی داریم می شویم؟

نگاه انسان به زندگی
@bayenatt110

نقش انسان و شغل او
@bayenatt110

ترکیب انسان
@bayenatt110

🌿در انتخاب مكتب، در انتخاب هدف‏ هم اصولى هست، معيارهايى هست. اگر بدون اين اصول شروع كنى، صدمه مى‏ بينى.

🌿هدف ‏ها بر اساس نياز و ساخت انسان نقد مى ‏خورند

🌿دست‏ هاى ابولهب، كارهاى او، قدرت او بى ‏حاصل است، بى‏ بار است، زيانبار است؛ چون كارهاى زياد مادام كه در جايگاه خود ننشسته باشد، حاصلى ندارد. انسانى كه در جايگاه خودش قرار نگرفته كارهايش گره‏ گشا نيست و حجم عملش تو را اغفال نكند. حجم عمل هزار عمله ‏اى كه بدون نقشه كار مى‏ كنند وبال خودشان و صاحب كارشان است؛ چون آن ‏جا كه طرح در دست نيست و نقشى به دست نيامده، عمل بى ‏حاصل است.👈 عمل با «طرح» و طرح با «هدف‏» و هدف‏ با «قدر» انسان، در رابطه است.

🌿هنگامى كه انسان به نور پشت مى ‏كند و جهت و هدف‏ را از دست مى ‏دهد، 👈ناچار حيرت و سر درگمى‏ گريبانش را مى‏ گيرد و ناچار دل تنگى و ضيق‏ او را در هم مى ‏فشارد؛ چون در تاريكى و ابهام، توانايى‏ ها و استقامت انسان صفر مى ‏شود.

🌿حال‏ اگر بيشتر از اين نظام علمى معتقد بودى، اگر حق و هدفدارى‏ را شناخته بودى و زيبايى و جمال را آن هم در وسعت و عمقش يافته بودى كه همه چيز زيباست و همه چيز با اجزا و با جايگاه و با هدفى‏ كه براى او در نظر گرفته‏ اند هماهنگ است، حتى رنج‏ ها و درگيرى ‏ها، 👈حتى مصيبت ‏ها و اندوه ‏ها، همه با بافت انسان و ساخت جهان هماهنگ است و اگر از حجم استعدادهاى انسان استمرار و ادامه‏ ى او را كشف كرده بودى و به روزى ديگر، نه آگاهى، كه عشق و گرايش آورده بودى، 👈اين اعتقاد به استمرار و اين‏ درك‏ از زيبايى و آن‏ باور به حق و هدف‏، چه در موقعيت ضعف و چه در هنگام قدرت، تو را تنها نمى ‏گذارد؛ كه ظرفيت و ظرافت و كار گسترده براى روزى كه باورش كرده‏ اى از تو جدا نمى ‏شود. توچه در چاهى زندان شده باشى و يا در اوجى نشسته باشى، محبوس و اسير و وابسته نيستى، كه مى ‏خواهى روزى ديگر را. و مى‏ بينى زيبايى بلا و رنج و مصيبت را. و مى شنوى نجواى حق را. و مى ‏دانى حدود و نظام‏ ها و قانونمندى ‏ها را.

🌿شناختِ‏ آدم‏ ها و توجه‏ به شرايط و زمينه‏ ها و يادآورى‏ مستمر از هدف ‏ها و احاطه‏ ى‏ بر احتمالات و تجربه ى‏ مستمر و تحليل و جمع بندىِ‏ آزاد از تجربه‏ ها، مى ‏تواند تحول شكست و يا صحنه‏ ى آخر پيروزى را در نظر بياورد و از خامى پيروزى و ذلت و پذيرشِ شكست جلوگير شود.

🌿براى دستيابى به اهداف و يا پيروزى بر دشمن، به چه عناصرى نياز هست؟
شناخت صحيح هدف با توجه به نيازها و مشكلات و مراحل (طرح)،
اطلاعات دقيق و كافى از راه ‏هاى موجود يا ممكن (اطلاعات)،
ايجاد امكانات (روش اجرايى)،
تربيت افراد هماهنگ با هدف،
مديريت و هماهنگى ميان امكانات و افراد و اهداف،
حساب احتمالات نسبت به حوادث ناخوانده،
وقت شناسى و بهره ‏بردارى به موقع،
نظارت مستمر بر مبدأ تا مقصد،
ظرفيت و ظرافت،
تقسيم انرژى و نيرو با توجه به حوادث پيش بينى نشده.
اينها و جز اينها عناصرى است كه براى موفقيت و پيروزى لازم و ضرورى است. ما مى ‏توانيم اين مجموعه را به طرح و اطلاعات و روش و اجرا و يا به مديريت و طرح و اجرا، بازگردانيم؛ همان ‏طور كه مى ‏توانيم اين عناصر را ساده‏تر، ريزتر و گسترده‏ تر دنبال كنيم. در هر صورت داستان از اين‏ جا آغاز مى ‏شود كه شخصى و يا جمعى، به هدفى روى مى‏ آورند. از اين ‏جا، اين شخص و يا نماينده‏ ى اين جمع بايد هدف را بررسى كند و نيازها و مراحل و مسائل و مشكلات و راه‏ ها و امكانات و افراد و احتمالات را در نظر بگيرد و برنامه ‏ريزى كند و كارها را تقسيم كند و امكانات را توزيع كند و جريان اجرا را مستمراً كنترل نمايد، در حالى كه براى حوادث ناخوانده، امكانى نگاه داشته و براى هر احتمالى جايى گذاشته است و براى پيروزى يا شكست يا توقف، برنامه‏ اى تهيه كرده و يك بعدى و خام نيست و يك چشم ندارد.
همان ‏طور كه مى‏ بينى اين عنصر مديريت است كه مجموعه ‏ى طرح و اجرا و امكان و اطلاعات را به هم ربط مى ‏دهد و از آن بهره مى‏ گيرد. و درست همين عنصر است كه مى ‏تواند از كوثر بهره ‏مند و يا محروم باشد.
@goftomanbesharat

کلاس های آموزشی تربیتی آنلاین سه شنبه ها ساعت ۱۸

آدمی بزرگ تر از این دنیاست
@goftomanbesharat

آن چه من را به حركت وادار مى‌كند،علم به چيزى نيست،اضطرار به آن است.احتياج به آن است.مادامى كه من،دين را حتى اگر قبول كردم،خدا را حتى اگر باور كردم كه هست،اگر به آن نياز نداشته باشم وبگويم بدون دين مى‌توانم راهم را بروم ومى‌توانم بدون دين زندگى كنم،طبيعتاً دين يادر متن نمى‌آيد،بر كنار مى‌شود، يااگر هم مى‌آيد متن بى‌بديلى نيست،مى‌تواند نسخه بَدَل داشته باشد
اينجاست كه تواز دين مى‌توانى كنار بكشى.ثبات تو در رابطه با دين ممكن است متغير باشد. يك روز باشى يك روز نباشى.اين ديگر مربوط‌ است به شرايطى كه تو دارى.دين متن تو نيست.يك روز آن را دارى، يك روز ندارى
حاشيه‌ى زندگى توست
اما اگرآدمى باور كرد كه دين براى من ضرورت است،چرا؟چون علم من در حوزه‌ى هفتادسال مى‌تواند كارگشا باشد،فلسفه‌ى من هم در حوزه‌ى علم من مى‌تواند روشنگر باشد وعرفان من هم و قلب من هم و مجموعه مسائل و نقطه‌هاى آسيب وآفتى كه در دل من هست با مجموعه‌ى راهى كه در پيش دارم واهدافى كه دارم جمع‌بندى وشناسايى مى‌شود،آن موقع اگر من اين مجموعه را فهميدم،به وحى روى مى‌آورم،اين نياز را مى‌فهمم.اينجاست كه در خدا جدال نمى‌كنم.
روح انتظار با دستيابى به امن ورفاه و رهايى كه آرمان‌هاى انسان معاصروشايد خود ما هم باشد،آرام نخواهد گرفت وكسانى كه همراهى حجّت و معيّت محمّد و آل محمّد را مى‌خواهند نمى‌توانند تا اين سطح قرار بگيرند وتا اين حدّ آرام باشند،كه انسان معاصر چه بسا بتواند با تكيه بر علم و عقل و عرفان،بدون نياز به وحى و مذهب تا اين مرحله گام بردارد وبا عقل جمعى و روح جمعى وغريزۀ جمعى به اين مهم نائل آيد پس ما كه از ضرورت وحى واضطرار به حجّت و انتظار حجّت دم مى‌زنيم بايد از اول حساب را روشن كنيم وسنگمان را حق كنيم؛👈چون ما مدعى هستيم كه آدم براى بيشتر از هفتاد سال برنامه‌ريزى شده ومعتقد هستيم كه بافت وساخت انسان و جهان با اين سطح از #رفاه وامن و رهايى،سازگار نيست.تحول نعمت‌ها و محدوديت‌ها و خودآگاهى و مرگ‌آگاهى، آدمى رادر متن رفاه، راحت نمى‌گذاردودر شب عروسى به فكر عزا و بارهاى سنگين فرداها مى‌اندازد.

◼️◾️ ما معتقديم كه چه در مرحله ‏ى معرفت #دين و دين‏ شناسى و چه در مرحله‏ ى تأثيرگذارى معرفت و يقين بر عمل و تصميم بايد به حلقه‏ ى واسطى توجه داشت كه اصل و اساس #معرفت و #عمل را شكل مى‏ دهد
◾️همان‏طور كه در آن جمله‏ ى دعا آمده بود:
مكن اليقين فى قلبى
من با اين‏كه مى‏ دانم #آب در كوزه است به سراغ آب نمى‏ روم،چون تشنه نيستم ولى با احتمال اين‏كه در چند كيلومترى آب هست حركت مى‏ كنم،چه #عطش را با خود دارم وآرام نمى‏ گيرم.
📚 کتاب وارثان عاشورا،

🌿آرمان انسان، خوبی یا خوشی
درک صحیح از آرمان و اهداف صحیح در زندگی:
از ویژگی ولایت خدا این که این نقش را به مومنین تفهیم می کند: «خداوند با سرپرستى و رهبرى خود، ايمان آورنده ‏ها را از تاريكى نفس و خلق و دنيا، به نور مى ‏كشاند و تمامى هستى و هدف هستى را به آنها نشان مى ‏داد و نقش آنها را برايشان مشخص مى ساخت، كه لذت و قدرت و رياست و تنوع و سرگرمى و رفاه نيست، كه اين هدف‏ها و اين نقش‏ها به اين قدر و اين همه استعداد نياز نداشت و به خودآگاهى و آزادى نياز نداشت، كه اين خودآگاهى مزاحم لذت و رفاه است و در متن خوشى ‏ها، از افول و غروب آنها حكايت مى ‏نمايد.
و اين وجود فراباش، آينده را در حال مشاهده مى نمايد و پاييز را در بهار مى ‏بيند و جدايى را در هنگام وصل احساس مى نمايد. و اين است كه در كنار خوشى ‏ها ناخوش است. و همين نشان مى ‏دهد كه 👈👈ساخت انسان و ساخت جهان متحول، با لذت و خوشى و رفاه و سرگرمى هماهنگ نيست.
و اين خداست كه مؤمن هاى عاشق را از سياهى هوس ‏ها و جلوه ‏ها و حرف‏ها آزاد مى ‏كند و به نور وحى گره مى ‏زند.»
تفاوت اینکه هدف خوبی باشد یا خوشی، در سبک زندگی انسان نیز اثر گذار است.
«برّ» خوبى است، نه خوشى‏؛ چرا كه بين خوبى و خوشى‏ تفاوت است.
🌟گاهى ما رفت و آمدها و صله رحم‏هايمان براى خوشى‏ است، نه براى‏ برّ و خوبى و اين دو فرقشان روشن است.
خربزه براى مريض خوش است، ولى خوب نيست و دارو براى او خوب است، ولى خوش نيست.
✨چيزهايى براى ما خوش‏ هستند كه‏ خوب‏ نيستند و رشدى در ما نمى ‏آورند.
هدف‏هايى كه از هر عملى مى‏توانند بهره ‏مند شوند، امّا هدف شما كه عبوديت و قرب خداست، تنها با خير و خوبى، نه با خوشى‏ و هوس‏ها، دست يافتنى است.