Грэка-католікі Беларусі

 8 сакавіка 1946 г. пачаўся Львоўскі псеўдасабор, які стаў адной з ключавых падзей у гісторыі Грэка-Каталіцкай Царквы (ГКЦ). Гэтае мерапрыемства, якое атрымала назву "псеўдасабор", было арганізавана савецкімі ўладамі і Маскоўскім патрыярхатам з мэтай ліквідацыі Брэсцкай уніі 1596 г. і далучэння грэка-католікаў да Рускай праваслаўнай Царквы. Сабор адбыўся ва ўмовах жорсткага палітычнага і рэлігійнага ціску, без удзелу законнай царкоўнай улады і сапраўдных прадстаўнікоў ГКЦ.

🌱Перадумовы падзеі
Пасля ІІ сусветнай вайны Савецкі Саюз усталяваў кантроль над Заходняй Украінай, дзе дамінавала Грэка-Каталіцкая Царква. Гэтая Царква мела моцныя нацыянальныя і культурныя пазіцыі, што выклікала раздражненне савецкай улады. Сталін разглядаў ГКЦ як палітычную пагрозу, паколькі яна мела сувязі з Ватыканам, які ўспрымаўся як "буржуазны" і "антысавецкі" цэнтр уплыву.

У 1945 г. савецкія органы бяспекі арыштавалі кіраўніцтва ГКЦ, у тым ліку мітрапаліта Ёсіфа Сліпога і ўсіх біскупаў, якія адмовіліся перайсці ў праваслаўе. Такім чынам, Царква была пазбаўленая свайго законнага духоўнага кіраўніцтва. Савецкія ўлады, выкарыстоўваючы падкантрольных святароў, арганізавалі так званы "ініцыятыўны камітэт" для пераводу ГКЦ у праваслаўе.

💥Ход сабора
Львоўскі псеўдасабор адбыўся 8-10 сакавіка 1946 г. у саборы Святога Юра. З больш чым 2000 святароў ГКЦ у падкантрольных саветам абласцях удзел у "саборы" прынялі толькі каля 216 святароў, якіх выбралі савецкія ўлады.

На саборы было прынята тры асноўныя рашэнні:
1. Адмена Брэсцкай уніі 1596 г.
2. "Вяртанне" грэка-католікаў у лона Рускай праваслаўнай Царквы.
3. Заклік да Ватыкана разарваць сувязі з былой Грэка-Каталіцкай Царквой.

Гэтыя рашэнні прымаліся пад наглядам савецкіх спецслужбаў, а супраціў з боку святароў жорстка падаўляўся.

🔥Наступствы і рэпрэсіі
Пасля сабора ГКЦ была забаронена, яе маёмасць канфіскаваная, а храмы перададзеныя Рускай праваслаўнай Царкве. Святары, якія адмовіліся перайсці ў праваслаўе, падвяргаліся рэпрэсіям: многія былі арыштаваныя, сасланыя ў лагеры ці нават расстраляныя.

Падпольная дзейнасць ГКЦ працягвалася, нягледзячы на жорсткія рэпрэсіі. Толькі ў 1989 г., напярэдадні распаду СССР, ГКЦ была афіцыйна адноўлена.

📌Заключэнне
Львоўскі псеўдасабор 1946 г. стаў адной з найбольш драматычных старонак у гісторыі Грэка-Каталіцкай Царквы. Ён быў некананічным і праводзіўся пад ціскам савецкіх уладаў, што робіць яго рашэнні несапраўднымі. Нягледзячы на гвалтоўнае далучэнне да Маскоўскага патрыярхату, ГКЦ не знікла, а захавалася ў падполлі і праз дзесяцігоддзі вярнулася да адкрытага служэння.

www.group-telegram.com/tw/carkva.com/6714

172 viewsMar 8 at 12:00

 8 сакавіка 1946 г. пачаўся Львоўскі псеўдасабор, які стаў адной з ключавых падзей у гісторыі Грэка-Каталіцкай Царквы (ГКЦ). Гэтае мерапрыемства, якое атрымала назву "псеўдасабор", было арганізавана савецкімі ўладамі і Маскоўскім патрыярхатам з мэтай ліквідацыі Брэсцкай уніі 1596 г. і далучэння грэка-католікаў да Рускай праваслаўнай Царквы. Сабор адбыўся ва ўмовах жорсткага палітычнага і рэлігійнага ціску, без удзелу законнай царкоўнай улады і сапраўдных прадстаўнікоў ГКЦ.

🌱Перадумовы падзеі
Пасля ІІ сусветнай вайны Савецкі Саюз усталяваў кантроль над Заходняй Украінай, дзе дамінавала Грэка-Каталіцкая Царква. Гэтая Царква мела моцныя нацыянальныя і культурныя пазіцыі, што выклікала раздражненне савецкай улады. Сталін разглядаў ГКЦ як палітычную пагрозу, паколькі яна мела сувязі з Ватыканам, які ўспрымаўся як "буржуазны" і "антысавецкі" цэнтр уплыву.

У 1945 г. савецкія органы бяспекі арыштавалі кіраўніцтва ГКЦ, у тым ліку мітрапаліта Ёсіфа Сліпога і ўсіх біскупаў, якія адмовіліся перайсці ў праваслаўе. Такім чынам, Царква была пазбаўленая свайго законнага духоўнага кіраўніцтва. Савецкія ўлады, выкарыстоўваючы падкантрольных святароў, арганізавалі так званы "ініцыятыўны камітэт" для пераводу ГКЦ у праваслаўе.

💥Ход сабора
Львоўскі псеўдасабор адбыўся 8-10 сакавіка 1946 г. у саборы Святога Юра. З больш чым 2000 святароў ГКЦ у падкантрольных саветам абласцях удзел у "саборы" прынялі толькі каля 216 святароў, якіх выбралі савецкія ўлады.

На саборы было прынята тры асноўныя рашэнні:
1. Адмена Брэсцкай уніі 1596 г.
2. "Вяртанне" грэка-католікаў у лона Рускай праваслаўнай Царквы.
3. Заклік да Ватыкана разарваць сувязі з былой Грэка-Каталіцкай Царквой.

Гэтыя рашэнні прымаліся пад наглядам савецкіх спецслужбаў, а супраціў з боку святароў жорстка падаўляўся.

🔥Наступствы і рэпрэсіі
Пасля сабора ГКЦ была забаронена, яе маёмасць канфіскаваная, а храмы перададзеныя Рускай праваслаўнай Царкве. Святары, якія адмовіліся перайсці ў праваслаўе, падвяргаліся рэпрэсіям: многія былі арыштаваныя, сасланыя ў лагеры ці нават расстраляныя.

Падпольная дзейнасць ГКЦ працягвалася, нягледзячы на жорсткія рэпрэсіі. Толькі ў 1989 г., напярэдадні распаду СССР, ГКЦ была афіцыйна адноўлена.

📌Заключэнне
Львоўскі псеўдасабор 1946 г. стаў адной з найбольш драматычных старонак у гісторыі Грэка-Каталіцкай Царквы. Ён быў некананічным і праводзіўся пад ціскам савецкіх уладаў, што робіць яго рашэнні несапраўднымі. Нягледзячы на гвалтоўнае далучэнне да Маскоўскага патрыярхату, ГКЦ не знікла, а захавалася ў падполлі і праз дзесяцігоддзі вярнулася да адкрытага служэння.

BY Грэка-католікі Беларусі