🔹 مواجهه با هر امر چند‌جانبه را عموماً می‌توان به سه لایه‌ی سیاست‌گذاری، راهبردی و بنیادین تقسیم کرد. اگر بخواهم مثال بزنم، یک لحظه تصور کنید در ذهن رئیس دانشگاه صنعتی شریف قرار دارید. عمدهٔ اشتغالات ذهنی او نسبت به دانشگاه را می‌توان ذیل این سه عنوان مرتب کرد و کمی منظور از این سه عنوان را روشن‌تر کرد؛ مثلاً ممکن است یک اشتغال ذهنی رئیس دانشگاه، مسائل کوتاه‌مدتی همچون پول غذای دانشگاه و یا تعمیرات سطح دانشگاه و افکار روزمرۀ این‌چنینی باشد. این جنس دغدغه‌ها در لایهٔ سیاست‌گذاری قرار می‌گیرد. دغدغه‌های کوتاه‌مدتی که در کالبد همین دانشگاه باید پاسخش را جست‌وجو کرد و عمدتاً ناظر به زمانی در آیندهٔ نزدیک هستند.
🔸 جنس دیگر مشغولیت فکری او ممکن است مربوط به اهدافی در آیندهٔ بلند‌تر ولی باز در همین کالبد باشد؛ برای مثال رئیس دانشگاه ممکن است به این بیاندیشد که چگونه دانشگاه را در رتبه‌بندی‌های جهانی بهبود ببخشد، چگونه قراردادهای بیشتری با صنایع داخلی تنظیم کند و ... این جنس فکرها را عموماً مسائل راهبردی مربوط به دانشگاه می‌نامند. کمی اگر تعمق کنیم می‌بینیم که پرداختن به مسائل راهبردی، یک‌سری مسائل سیاست‌گذاری در آیندهٔ نزدیک را به صورت عمده حل می‌کند. برای مثال اگر دانشگاه تفکر عمیقی دربارهٔ شرکت‌های خود با صنعت و کیفیت بهبود آن بکند، احتمالاً کمتر به مشکلات مالی روزمره دچار می‌شود. به همین دلیل، مواجههٔ راهبردی را مواجهه‌ای بالاتر از مواجههٔ سیاست‌گذارانه می‌نامم.
🔹 البته که تنها دغدغه‌های راهبردی و اهتمام به حل آن‌ها ما را بی‌نیاز از پرداختن به دغدغه‌های سیاست‌گذارانه نمی‌کند، ولی تا وقتی تغییرات جدی در مسائل راهبردی دانشگاه ایجاد نشود بعید است که تفکرات سیاست‌گذارانهٔ معطوف به دانشگاه رنگ جدیدی به خود بگیرد. حال به ذهن رئیس دانشگاه مفلوک که با کوهی از مشکلات روبرو است برگردیم. عموماً رؤسای دانشگاه در دنیای پیرامونی ما در بهترین حالت محدود به این دو جنس دغدغه می‌مانند، و در بدترین حالت هم تنها به مسائل سیاست‌گذارانه و پرداخت به آن‌ها اکتفا می‌کنند. ولی رئیس دانشگاه ذهنی ما کمی می‌خواهد درباره‌ی دانشگاه عمیق‌تر بیاندیشد و درباره‌ی بنیادهای دانشگاه هم دغدغه‌هایی دارد...
🔹 مواجهه با هر امر چند‌جانبه را عموماً می‌توان به سه لایه‌ی سیاست‌گذاری، راهبردی و بنیادین تقسیم کرد. اگر بخواهم مثال بزنم، یک لحظه تصور کنید در ذهن رئیس دانشگاه صنعتی شریف قرار دارید. عمدهٔ اشتغالات ذهنی او نسبت به دانشگاه را می‌توان ذیل این سه عنوان مرتب کرد و کمی منظور از این سه عنوان را روشن‌تر کرد؛ مثلاً ممکن است یک اشتغال ذهنی رئیس دانشگاه، مسائل کوتاه‌مدتی همچون پول غذای دانشگاه و یا تعمیرات سطح دانشگاه و افکار روزمرۀ این‌چنینی باشد. این جنس دغدغه‌ها در لایهٔ سیاست‌گذاری قرار می‌گیرد. دغدغه‌های کوتاه‌مدتی که در کالبد همین دانشگاه باید پاسخش را جست‌وجو کرد و عمدتاً ناظر به زمانی در آیندهٔ نزدیک هستند.
🔸 جنس دیگر مشغولیت فکری او ممکن است مربوط به اهدافی در آیندهٔ بلند‌تر ولی باز در همین کالبد باشد؛ برای مثال رئیس دانشگاه ممکن است به این بیاندیشد که چگونه دانشگاه را در رتبه‌بندی‌های جهانی بهبود ببخشد، چگونه قراردادهای بیشتری با صنایع داخلی تنظیم کند و ... این جنس فکرها را عموماً مسائل راهبردی مربوط به دانشگاه می‌نامند. کمی اگر تعمق کنیم می‌بینیم که پرداختن به مسائل راهبردی، یک‌سری مسائل سیاست‌گذاری در آیندهٔ نزدیک را به صورت عمده حل می‌کند. برای مثال اگر دانشگاه تفکر عمیقی دربارهٔ شرکت‌های خود با صنعت و کیفیت بهبود آن بکند، احتمالاً کمتر به مشکلات مالی روزمره دچار می‌شود. به همین دلیل، مواجههٔ راهبردی را مواجهه‌ای بالاتر از مواجههٔ سیاست‌گذارانه می‌نامم.
🔹 البته که تنها دغدغه‌های راهبردی و اهتمام به حل آن‌ها ما را بی‌نیاز از پرداختن به دغدغه‌های سیاست‌گذارانه نمی‌کند، ولی تا وقتی تغییرات جدی در مسائل راهبردی دانشگاه ایجاد نشود بعید است که تفکرات سیاست‌گذارانهٔ معطوف به دانشگاه رنگ جدیدی به خود بگیرد. حال به ذهن رئیس دانشگاه مفلوک که با کوهی از مشکلات روبرو است برگردیم. عموماً رؤسای دانشگاه در دنیای پیرامونی ما در بهترین حالت محدود به این دو جنس دغدغه می‌مانند، و در بدترین حالت هم تنها به مسائل سیاست‌گذارانه و پرداخت به آن‌ها اکتفا می‌کنند. ولی رئیس دانشگاه ذهنی ما کمی می‌خواهد درباره‌ی دانشگاه عمیق‌تر بیاندیشد و درباره‌ی بنیادهای دانشگاه هم دغدغه‌هایی دارد...
Since its launch in 2013, Telegram has grown from a simple messaging app to a broadcast network. Its user base isn’t as vast as WhatsApp’s, and its broadcast platform is a fraction the size of Twitter, but it’s nonetheless showing its use. While Telegram has been embroiled in controversy for much of its life, it has become a vital source of communication during the invasion of Ukraine. But, if all of this is new to you, let us explain, dear friends, what on Earth a Telegram is meant to be, and why you should, or should not, need to care. Oh no. There’s a certain degree of myth-making around what exactly went on, so take everything that follows lightly. Telegram was originally launched as a side project by the Durov brothers, with Nikolai handling the coding and Pavel as CEO, while both were at VK. The company maintains that it cannot act against individual or group chats, which are “private amongst their participants,” but it will respond to requests in relation to sticker sets, channels and bots which are publicly available. During the invasion of Ukraine, Pavel Durov has wrestled with this issue a lot more prominently than he has before. Channels like Donbass Insider and Bellum Acta, as reported by Foreign Policy, started pumping out pro-Russian propaganda as the invasion began. So much so that the Ukrainian National Security and Defense Council issued a statement labeling which accounts are Russian-backed. Ukrainian officials, in potential violation of the Geneva Convention, have shared imagery of dead and captured Russian soldiers on the platform. There was another possible development: Reuters also reported that Ukraine said that Belarus could soon join the invasion of Ukraine. However, the AFP, citing a Pentagon official, said the U.S. hasn’t yet seen evidence that Belarusian troops are in Ukraine. Continuing its crackdown against entities allegedly involved in a front-running scam using messaging app Telegram, Sebi on Thursday carried out search and seizure operations at the premises of eight entities in multiple locations across the country.
from tw
