دغدغه ایران

تراشکاران سخت مشغول کارند

محمد فاضلی

تراشکاران رسته مهم و بسیار شریفی از صنعتگران هستند که اهمیت‌شان در صنعت بر اهل فن پوشیده نیست. اما دسته خاصی از تراشکاران هم در ایران هستند که ملتی را بدبخت می‌کنند. این‌ها به‌طور خاص «هزینه» می‌تراشند، از جیب ملت هم می‌تراشند، به حساب خودشان نقد می‌کنند. و تنوع ابزارهای تراش‌شان هم جالب توجه است. سه نمونه:

یک. تراشیدن هزینه با ابزار دیوار سفارت.

دو. تراشیدن هزینه با ابزار سیاست‌گذاری

سه. تراشیدن هزینه با ابزار تریبون.

تراشکاری با ابزار دیوار سفارت، از سال اوایل انقلاب تا همین چند سال پیش که از دیوار سفارت انگلیس و عربستان بالا رفتند، سابقه طولانی دارد. اثراتش هم که از نور آفتاب روشن‌تر است.

تراشکاری با ابزار سیاست‌گذاری هم فراوان است. تراش دادن روح و روان مردم با طرح صیانت، فیلترینگ اینترنت و گشت ارشاد نمونه‌های شناخته‌شده است. آخرین مورد آن‌ها که رسانه‌ای شده، اعلام وزارت کشور مبنی بر تکلیف نداشتن برای دادن گواهینامه موتور به خانم‌هاست.

نوع سوم یعنی تراشکاری با ابزار تریبون سابقه‌ای دیرینه و تنوعی حیرت‌انگیز دارد. برای مثال، مسئولی در شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره نسبت موشک یمنی‌ها و ایران اظهارنظر کرده بود. نمونه مشهور این نوع تراشکاری، تراش دادن بخش مهمی از منافع ملی با ابزار «نفی هولوکاست» است که در سطح رئیس‌جمهور با کیفیت تراش بالا انجام شد. هنوز اثرات این تراشکاری را می‌توانید مشاهده کنید.

انواع جدیدتر این نوع تراشکاری را می‌توانید در اظهارنظر درباره نابود کردن یهودِ عنود، سخن گفتن از نابودی یهودیان و سخنرانی در مجمعی بین‌المللی درباره اسرائیل ببنید. همه این تراشکاری‌ها در شرایطی انجام می‌شود که از روز روشن‌تر است که سیاست رسمی کشور، اجتناب از درگیری مستقیم در جنگ، مدیریت تنش و خودداری از جنگ‌طلب نشان دادن ایران است.

جماعت تراشکار، چند چیز می‌تراشند:

یک. مسأله‌های قلابی می‌تراشند و به دستورکار حکمرانی تبدیل می‌کنند. مسأله‌هایی که ربطی به دردهای کشور و مردم ندارند، اما این‌ها تراشیده‌اند و عین مجسمه ابوالهول روی میز گذاشته‌اند تا مملکت معطل این‌ها باشد.

دو. این‌ها هزینه می‌تراشند و هزینه را ملت بیچاره، اقتصاد ایران، محیط‌زیست ایران و نسل‌های متوالی ایرانیان می‌پردازند.

سه. این‌ها منافع ملی را می‌تراشند، کوچک می‌کنند، و ایران را دورمانده‌تر از توسعه و زندگی معمولی برای مردمانش، میان جنگلی از آن‌چه تراشیده‌اند رها می‌کنند.

چهار. این‌ها سفره هر ایرانی را می‌تراشند، و اغلب از مسیر تراشیدن سفره ایرانیان، سفره خود را غنی می‌سازند. بخشی از آن‌چه را که از سفر و جیب ایرانیان می‌تراشند در سفره خودشان می‌توان مشاهده کرد.

گاهی اوقات دقت آن‌چه می‌تراشند و روی میز کشور و مردم ایران می‌گذارند، چنان زیاد و حساب‌شده است که در دستی بودن ماشین تراشکاری‌شان شک می‌کنم. ماشینی که به این دقت مسأله، هزینه و خسارت می‌تراشد، حتماً برنامه‌ریزی دقیقی دارد و از هوش طبیعی و مصنوعی وافری بهره می‌برد.

گیر تراشکارها افتاده‌ایم، آن تراشکارهای شریف که در صنعت می‌شناسیم نه! تراشکارهایی که ایران را می‌تراشند. تراشکاران سخت مشغول کارند، از جیب و سفره، تا روح و روان، تا منافع ملی، تا امنیت تا اخلاق و ثبات، تا ریشه فرهنگ و هنر را می‌تراشند. تراشکاران سخت مشغول کارند، سخت!
 
@fazeli_mohammad

www.group-telegram.com/tw/fazeli_mohammad.com/4128

47.5K viewsOct 16 at 17:14

تراشکاران سخت مشغول کارند

محمد فاضلی

تراشکاران رسته مهم و بسیار شریفی از صنعتگران هستند که اهمیت‌شان در صنعت بر اهل فن پوشیده نیست. اما دسته خاصی از تراشکاران هم در ایران هستند که ملتی را بدبخت می‌کنند. این‌ها به‌طور خاص «هزینه» می‌تراشند، از جیب ملت هم می‌تراشند، به حساب خودشان نقد می‌کنند. و تنوع ابزارهای تراش‌شان هم جالب توجه است. سه نمونه:

یک. تراشیدن هزینه با ابزار دیوار سفارت.

دو. تراشیدن هزینه با ابزار سیاست‌گذاری

سه. تراشیدن هزینه با ابزار تریبون.

تراشکاری با ابزار دیوار سفارت، از سال اوایل انقلاب تا همین چند سال پیش که از دیوار سفارت انگلیس و عربستان بالا رفتند، سابقه طولانی دارد. اثراتش هم که از نور آفتاب روشن‌تر است.

تراشکاری با ابزار سیاست‌گذاری هم فراوان است. تراش دادن روح و روان مردم با طرح صیانت، فیلترینگ اینترنت و گشت ارشاد نمونه‌های شناخته‌شده است. آخرین مورد آن‌ها که رسانه‌ای شده، اعلام وزارت کشور مبنی بر تکلیف نداشتن برای دادن گواهینامه موتور به خانم‌هاست.

نوع سوم یعنی تراشکاری با ابزار تریبون سابقه‌ای دیرینه و تنوعی حیرت‌انگیز دارد. برای مثال، مسئولی در شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره نسبت موشک یمنی‌ها و ایران اظهارنظر کرده بود. نمونه مشهور این نوع تراشکاری، تراش دادن بخش مهمی از منافع ملی با ابزار «نفی هولوکاست» است که در سطح رئیس‌جمهور با کیفیت تراش بالا انجام شد. هنوز اثرات این تراشکاری را می‌توانید مشاهده کنید.

انواع جدیدتر این نوع تراشکاری را می‌توانید در اظهارنظر درباره نابود کردن یهودِ عنود، سخن گفتن از نابودی یهودیان و سخنرانی در مجمعی بین‌المللی درباره اسرائیل ببنید. همه این تراشکاری‌ها در شرایطی انجام می‌شود که از روز روشن‌تر است که سیاست رسمی کشور، اجتناب از درگیری مستقیم در جنگ، مدیریت تنش و خودداری از جنگ‌طلب نشان دادن ایران است.

جماعت تراشکار، چند چیز می‌تراشند:

یک. مسأله‌های قلابی می‌تراشند و به دستورکار حکمرانی تبدیل می‌کنند. مسأله‌هایی که ربطی به دردهای کشور و مردم ندارند، اما این‌ها تراشیده‌اند و عین مجسمه ابوالهول روی میز گذاشته‌اند تا مملکت معطل این‌ها باشد.

دو. این‌ها هزینه می‌تراشند و هزینه را ملت بیچاره، اقتصاد ایران، محیط‌زیست ایران و نسل‌های متوالی ایرانیان می‌پردازند.

سه. این‌ها منافع ملی را می‌تراشند، کوچک می‌کنند، و ایران را دورمانده‌تر از توسعه و زندگی معمولی برای مردمانش، میان جنگلی از آن‌چه تراشیده‌اند رها می‌کنند.

چهار. این‌ها سفره هر ایرانی را می‌تراشند، و اغلب از مسیر تراشیدن سفره ایرانیان، سفره خود را غنی می‌سازند. بخشی از آن‌چه را که از سفر و جیب ایرانیان می‌تراشند در سفره خودشان می‌توان مشاهده کرد.

گاهی اوقات دقت آن‌چه می‌تراشند و روی میز کشور و مردم ایران می‌گذارند، چنان زیاد و حساب‌شده است که در دستی بودن ماشین تراشکاری‌شان شک می‌کنم. ماشینی که به این دقت مسأله، هزینه و خسارت می‌تراشد، حتماً برنامه‌ریزی دقیقی دارد و از هوش طبیعی و مصنوعی وافری بهره می‌برد.

گیر تراشکارها افتاده‌ایم، آن تراشکارهای شریف که در صنعت می‌شناسیم نه! تراشکارهایی که ایران را می‌تراشند. تراشکاران سخت مشغول کارند، از جیب و سفره، تا روح و روان، تا منافع ملی، تا امنیت تا اخلاق و ثبات، تا ریشه فرهنگ و هنر را می‌تراشند. تراشکاران سخت مشغول کارند، سخت!
 
@fazeli_mohammad

BY دغدغه ایران