مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

مغالطه شماره ۲۲

فصل دوم
#ادعای_بدون_استدلال


💠مغالطه بستن راه استدلال💠

در کتابهایانگلیسی این مغالطه به نام #استدلال_ازراه_سنگ شناخته می‌شود.

https://www.group-telegram.com/tw/mghlte.com

در مورد این مغالطه این داستان را نقل می کنند که دو نفر در حال قدم زدن در باره اندیشه های فلسفی جرج بارکلی بحث می کردند ،از جمله درباره این نظریه بارکلی که می‌گوید: هر چیز وقتی موجود است که مورد ادراک واقع شود و شی غیر مُدرک یعنی شی ای که کسی آن را درک نکند موجود نیست .
یکی از آن دو نفر این نظریه را مردود می داند و در همان حال قدم زدن لگدی به یک سنگ می‌زند و می‌گوید: این سنگ رد نظریه بارکلی است .
البته آن شخص خطا کرده بود چون سنگ ،شکل ،حجم و اثر برخوردها با آن سنگ همه ادراکاتی از آن سنگ است و لذا سخن بارکلی که گفته بود 'هر چیز وقتی موجود است که مورد ادراک واقع شود' به این وسیله ابطال نشد.
اما به این ترتیب نام #استدلال_ازراه_سنگ از آن پس بر این مغالطه باقی ماند .
حالت طبیعی این است که وقتی شخصی مدعای را مطرح می‌کند و در صدد اثبات مطلبی است پس از مطرح کردن مدعای خود به بیان ادله ای بپردازد که متناسب با قوت یا ضعف آن ادله بتوان درباره درستی یا نادرستی آن مدعا قضاوت کند.
اما گاهی شخص ، از این حالت طبیعی و منطقی خارج می‌شود و پس از مطرح کردن مدعای خود سخنی می‌گوید که رابطه آن مدعا با استدلال‌های موافق و مخالف را قطع می کند و به این ترتیب خود را از بیان ادله آن مدعا بی نیاز می نماید.
مثال:
در این موضوع عقل چندان راهگشا نیست، اگر شما بتوانید دریچه های قلب خود را باز کنید در آن صورت صحت این سخنان را به خوبی درک خواهید کرد.
بستن راه استدلال از دو نظر جنبه مغالطه آمیز دارد زیرا
✳️از یک طرف شخص مغالطه کننده هیچ استدلالی برای مدعای خود ندارد با توسل به این مغالطه نادرستی یا ضعف مدعای خود را می پوشاند.
✳️و از سوی دیگر با ارتکاب این مغالطه اجازه نمی‌دهد که مدعای مورد نظر مورد نقادی دیگران قرار گیرد.
یعنی همانطور که راه استدلال موافق و بیان دلیل برای اثبات مدعای به وسیله خود او بسته می شود ، امکان استدلال‌های مخالف یعنی بیان اشکال و اعتراض به آن مدعا نیز صرف می شوند.
مثال:
من حاضر به همکاری با او نیستم و به نظر من آدم متقلبی ست ، من وقتی به چهره اشخاص نگاه می کنم می فهمم چه جور آدمی هستند.

در قرآن کریم می خوانیم که وقتی حضرت صالح علیه السلام در میان قوم ثمود و به تبلیغ و بیان آیات و دستورات الهی پرداخت پاسخ آنها این چنین بود:
ما سخنان تو را نمی‌پذیریم زیرا به تو و همراهانت فال بدزدیم.

سوره نمل آیه ۴۷

توضیح صوتی این مغالطه

مطالب مربوط:
ساتیا سای بابا
مثال های دیگر

Telegram

مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

حق‌را بشناس اهل حق‌را خواهی شناخت.
فلسفه های
معرفت/ذهن/زبان/سیاست/حقوق/اقتصاد/تکامل/اخلاق/مذهب/هنر/ریاضی/فیزیک/ زندگی/موفقیت/شهوت

مثال زنده‌‌ مغالطات

آرشیو با تفکیک موضوعات:
www.group-telegram.com/tw/mghlte.com/2227

www.group-telegram.com/tw/mghlte.com/508

283 viewsedited  Jun 3, 2019 at 14:09

مغالطه شماره ۲۲

فصل دوم
#ادعای_بدون_استدلال


💠مغالطه بستن راه استدلال💠

در کتابهایانگلیسی این مغالطه به نام #استدلال_ازراه_سنگ شناخته می‌شود.

https://www.group-telegram.com/tw/mghlte.com

در مورد این مغالطه این داستان را نقل می کنند که دو نفر در حال قدم زدن در باره اندیشه های فلسفی جرج بارکلی بحث می کردند ،از جمله درباره این نظریه بارکلی که می‌گوید: هر چیز وقتی موجود است که مورد ادراک واقع شود و شی غیر مُدرک یعنی شی ای که کسی آن را درک نکند موجود نیست .
یکی از آن دو نفر این نظریه را مردود می داند و در همان حال قدم زدن لگدی به یک سنگ می‌زند و می‌گوید: این سنگ رد نظریه بارکلی است .
البته آن شخص خطا کرده بود چون سنگ ،شکل ،حجم و اثر برخوردها با آن سنگ همه ادراکاتی از آن سنگ است و لذا سخن بارکلی که گفته بود 'هر چیز وقتی موجود است که مورد ادراک واقع شود' به این وسیله ابطال نشد.
اما به این ترتیب نام #استدلال_ازراه_سنگ از آن پس بر این مغالطه باقی ماند .
حالت طبیعی این است که وقتی شخصی مدعای را مطرح می‌کند و در صدد اثبات مطلبی است پس از مطرح کردن مدعای خود به بیان ادله ای بپردازد که متناسب با قوت یا ضعف آن ادله بتوان درباره درستی یا نادرستی آن مدعا قضاوت کند.
اما گاهی شخص ، از این حالت طبیعی و منطقی خارج می‌شود و پس از مطرح کردن مدعای خود سخنی می‌گوید که رابطه آن مدعا با استدلال‌های موافق و مخالف را قطع می کند و به این ترتیب خود را از بیان ادله آن مدعا بی نیاز می نماید.
مثال:
در این موضوع عقل چندان راهگشا نیست، اگر شما بتوانید دریچه های قلب خود را باز کنید در آن صورت صحت این سخنان را به خوبی درک خواهید کرد.
بستن راه استدلال از دو نظر جنبه مغالطه آمیز دارد زیرا
✳️از یک طرف شخص مغالطه کننده هیچ استدلالی برای مدعای خود ندارد با توسل به این مغالطه نادرستی یا ضعف مدعای خود را می پوشاند.
✳️و از سوی دیگر با ارتکاب این مغالطه اجازه نمی‌دهد که مدعای مورد نظر مورد نقادی دیگران قرار گیرد.
یعنی همانطور که راه استدلال موافق و بیان دلیل برای اثبات مدعای به وسیله خود او بسته می شود ، امکان استدلال‌های مخالف یعنی بیان اشکال و اعتراض به آن مدعا نیز صرف می شوند.
مثال:
من حاضر به همکاری با او نیستم و به نظر من آدم متقلبی ست ، من وقتی به چهره اشخاص نگاه می کنم می فهمم چه جور آدمی هستند.

در قرآن کریم می خوانیم که وقتی حضرت صالح علیه السلام در میان قوم ثمود و به تبلیغ و بیان آیات و دستورات الهی پرداخت پاسخ آنها این چنین بود:
ما سخنان تو را نمی‌پذیریم زیرا به تو و همراهانت فال بدزدیم.

سوره نمل آیه ۴۷

توضیح صوتی این مغالطه

مطالب مربوط:
ساتیا سای بابا
مثال های دیگر

BY مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری