group-telegram.com/JAAMEbaaz/3534
Last Update:
⭕️الگوی اقتصادی ایران
▪️چرا می‌گوییم هر سیستم غیر لیبرال لزوما به رانت و فساد می‌انجامد؟
▪️تیول‌داری و نوچه‌پروری چگونه اقتصاد ایران را در تله فساد انداخته است؟
در دوره حکومت آل‌بویه بر ایران اصطلاحی به نام «اِقطاع» رواج پیدا کرد که منظور از آن، واگذاری زمین به افراد نظامی در ازای خدماتی بود که این افراد ارائه می‌کردند. در زمان سلجوقیان این زمین‌ها علاوه بر اینکه به نظامیان داده می‌شد، در اختیار افراد دیگر نیز قرار می‌گرفت. با حمله ایلخانان مغول، تحولاتی در تشکیلات اراضی به وجود آمد و نظام اقطاع جای خود را به تیول‌داری داد. از دوره حکومت ایلخانان تا به قدرت رسیدن رضاشاه، تیول‌داری در ایران رایج بود.
تیول‌داران افرادی مورد عنایت شاهان بودند که از طرف شاه اختیار کامل منطقه یا سرزمینی را در دست می‌گرفتند. این تفویض به مفهوم واگذاری اختیار جان و مال رعایای این مناطق نیز بود. تیول‌داران در برابر لطف شاه می‌پذیرفتند بخشی از باج و خراج دریافتی خود را به دربار بپردازند. حدود نیم‌قرن گذشت و نظام شاهنشاهی در ایران برچیده شد اما تیول‌داری در ایران نه‌تنها از بین نرفت، بلکه گسترش هم یافت. البته نه به شکل سنتی‌اش بلکه شکلی مدرن به خود گرفت و در شکل سیاسی و اقتصادی روز‌به‌روز رشد کرد. تیول‌داری سیاسی به وضعیتی گفته می‌شود که در آن، گروه اندکی قدرت را در دست دارند و معادلات سیاسی را تعیین می‌کنند. این افراد به خاطر نفع خود حاضر هستند به هزینه جامعه هر سیاستی را پیاده کنند.
تیول‌داری اقتصادی نیز به وضعیتی گفته می‌شود که در آن، اقتصاد در گرو بنگاه‌های دولتی (بنگاه‌هایی که جایگزین شهر‌ها و استان‌ها شده‌اند) و مدیران این بنگاه‌ها قرار گیرد و مدیران این بنگاه‌های دولتی که امتیاز مدیریت این بنگاه‌ها را از سوی سیاستمداران دریافت می‌کنند، تعهد و مسوولیتی برای حفظ سرمایه‌های مادی و انسانی بنگاه ندارند و حرف‌شنوی آنها درباره ترکیب هیات مدیره و مدیران زیرمجموعه و همچنین پروژه‌های مربوطه، به معیار اصلی فعالیت‌هایشان تبدیل می‌شود.
گسترش این دو نوع از تیول‌داری مدرن، یعنی تیول‌داری سیاسی و اقتصادی در ایران طی چند دهه گذشته، از یک طرف بستر هر آنچه را که برای ریشه دواندن فساد در ایران نیاز بود فراهم کرد و از طرف دیگر به کلاینتالیسم، حامی‌پروری یا نوچه‌پروری دامن زد. منظور از کلاینتالیسم این است که فرد صاحب مال و قدرت با اهداف سیاسی و اقتصادی از نفوذ و امکانات خود استفاده کند تا افرادی را به عنوان نوچه در کنترل خود گیرد. نوچه به معنی عامل زیردست است و کسی که به حامی خود خدمت کند، منافع اقتصادی و سیاسی خواهد داشت. وقتی نوچه‌های سیاسی در مناصب مدیریتی قرار می‌گیرند، شرکت‌ها و بنگاه‌ها را به عنوان تیول خود می‌دانند و این‌گونه می‌شود که دیگر در اقتصاد شاهد تخریب خلاق و گسترش رقابت نبوده‌ایم. تیول‌داری و نوچه‌پروری عامل اصلی ریشه دواندن فساد در ایران است. از این‌رو در ادامه ابتدا به طور جزئی‌تر به این سوال پاسخ خواهیم داد که منظور از تیول و تیول‌داری چیست و سپس رابطه آن را با فساد بررسی خواهیم کرد و خواهیم گفت که در ایران چگونه می‌توان با فساد حاصل از میراثی که ایلخانان مغول بر جای گذاشتند مبارزه کرد.
ادامه در مشاهده فوری
#مرتضی_مرادی
#تیول_داری
#نوچه_پروری
#منشا_فرضیه
#برادران_قاچاقچی
#فلسفه_اقتصاد
#فلسفه_سیاسی
#لیبرالیسم
#اقتصاد_اسلامی
#پشتونیسم
#اراذل_پژوهی
#الیگارشی
#ابوذر_هم_باشه_فاسد_میشه
@JAAMEbaaz | فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی
@mghlte | عصر روشنگری
▪️مشکلات ساختار اجتماعی ایران
▪️قراردادهای جالب نفتی دوران احمدی‌نژاد
▪️نفت ، ملی شد یا دولتی؟
▪️منشا ناکارآمدی و فصاد در سیستم نظام مقدس
▪️نقش اوباش در سپهر سیاست ایران
▪️الیگارشی
BY جامعه باز و دشمنان آن ( فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی )
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/JAAMEbaaz/3534