LiteraryCenter_of_YazdUni Telegram Group

❤3

259 views07:40

بگیر این سر مایه‌ور جاه او
تو را زیبد اندر جهان گاه او

بر این گفتهٔ من چو داری وفا
جهاندار باشی یکی پادشا

چو ضحاک بشنید اندیشه کرد
ز خون پدر شد دلش پر ز درد

به ابلیس گفت این سزاوار نیست
دگر گوی کاین از در کار نیست

بدو گفت گر بگذری زین سخن
بتابی ز سوگند و پیمان من

پدر را بکش و جای او را بگیر. چرا که سزاوار این جایگاه هستی. اگر این گفته‌ی من را گوش کنی، پادشاه می‌شوی و به هرچه بخواهی می‌رسی
ضحاک که این را شنید، ناراحت شد و به ابلیس گفت که این کار درستی نیست و نمی‌توانم انجامش دهم. پس راه دیگری به من پیشنهاد بده
شیطان گفت که اگر از این کار سر باز بزنی، عهد و پیمانی که با من بسته‌ای را زیر پا گذاشته‌ای

بماند به گردنت سوگند و بند
شوی خوار و ماند پدرت ارجمند

سر مرد تازی به دام آورید
چنان شد که فرمان او برگزید

بپرسید کاین چاره با من بگوی
نتابم ز رای تو من هیچ روی

بدو گفت من چاره سازم ترا
به خورشید سر برفرازم ترا

مر آن پادشا را در اندر سرای
یکی بوستان بود بس دلگشای

آن‌وقت به دلیل وفا نکردن به عهد، خوار و ذلیل می‌شوی و پدرت همه‌چیز را برای خودش نگاه می‌دارد و نیکو می‌ماند.
با حرف‌هایش، ضحاک را قانع کرد تا این کار را انجام دهد.
ضحاک راه را از شیطان پرسید و گفت هرچه بگوید را اطاعت می‌کند.
ابلیس هم گفت که من چاره کار را فراهم می‌کنم و کاری می‌کنم که مانند خورشید بدرخشی و سرافراز شوی
مرداس در خانه‌اش، باغی داشت دلگشا

گرانمایه شبگیر برخاستی
ز بهر پرستش بیاراستی

سر و تن بشستی نهفته به باغ
پرستنده با او ببردی چراغ

بیاورد وارونه ابلیس بند
یکی ژرف چاهی به ره بر بکند

پس ابلیس وارونه آن ژرف چاه
به خاشاک پوشید و بسترد راه

سر تازیان مهتر نامجوی
شب آمد سوی باغ بنهاد روی

به چاه اندر افتاد و بشکست پست
شد آن نیک‌دل مرد یزدان‌پرست

سحرگاه، برای پرستش خدا بیدار می‌شد و آماده‌ی پرستش خدا می‌شد
او به باغ می‌رفت و بدنش را می‌شست (در آبگیری که در باغ قرار داشت). غلامش هم با خود چراغی نیاورده بود.
ابلیش چاه عمیقی کند و روی آن را با با خس و خاشاک پوشاند و صاف کرد تا ردی از چاه باقی نماند.
پادشاه عرب، آن بزرگمرد ارجمند، شبانگاه به باغ آمد و در آن چاه افتاد. و اینگونه بود که آن نیک‌مردِ خداپرست، از دنیا رفت.
پرستنده: نوکر (غلام و کنیز)

به هر نیک و بد شاه آزاد مرد
به فرزند بر نازده باد سرد

همی پروریدش به ناز و به رنج
بدو بود شاد و بدو داد گنج

چنان بدگهر شوخ فرزند او
بگشت از ره داد و پیوند او

به خون پدر گشت همداستان
ز دانا شنیدم من این داستان

که فرزند بد گر شود نرّه شیر
به خون پدر هم نباشد دلیر

مرداس، همیشه پسرش را دوست داشت. از نیک و بد او ناراحت نمی‌شد و هیچ‌گاه از او ناامید نمی‌شد و نفرینش نمی‌کرد. پسرش را به سختی بزرگ کرده بود و همیشه به داشتن پسرش افتخار می‌کرد و خوشحال بود و می‌خواست ثروتش را برای او به ارث بگذارد. اما پسرش فتنه‌انگیز و بدذات بود و از راه حق (راه پدرش) خارج شد.
او در مرگ پدر شریک شد (دستش به خون پدر آلوده شد). از دانایی شنیدم که می‌گفت ...
فرزند بد، هرچقدر هم که ذات بدی داشته باشد و هرچقدر هم که بزرگ و دلیر و ناپاک شود، باز هم نمی‌تواند دستش را به خون پدر خودش آلوده کند.

مگر در نهانش سخن دیگرست
پژوهنده را راز با مادرست

فرومایه ضحاک بیدادگر
بدین چاره بگرفت جای پدر

به سر بر نهاد افسر تازیان
بر ایشان ببخشید سود و زیان

مگر آنکه دلیل پنهانی دیگری وجود داشته باشد. که این مورد را باید از مادرش سوال کرد.
در نهایت، ضحاک پست‌فطرت و ستمگر، به این روش، بر تخت پادشاهی پدر نشست و جای او را گرفت.
ضحاک، تاج اعراب را بر سر گذاشت و فرمانروای مردمش شد.
(فکر کنم خودتون معنی رو گرفتید:))

چو ابلیس پیوسته دید آن سخن
یکی بند بد را نو افگند بن

بدو گفت گر سوی من تافتی
ز گیتی همه کام دل یافتی

اگر همچنین نیز پیمان کنی
نپیچی ز گفتار و فرمان کنی

جهان سربه‌سر پادشاهی تو راست
دد و مردم و مرغ و ماهی تو راست

چو این کرده شد ساز دیگر گرفت
یکی چاره کرد از شگفتی شگفت

جوانی برآراست از خویشتن
سخنگوی و بینا دل و رایزن

همیدون به ضحاک بنهاد روی
نبودش به جز آفرین گفت و گوی

ابلیس که دید کارش نتیجه داده، به فکر تجدید پیمان افتاد
دوباره به سراغ ضحاک رفت و به او گفت که دیدی وقتی به حرف‌هایم گوش دادی، به آرزویت رسیدی
اگر همچنان با من بر سر عهد و پیمان بمانی و هرچه می‌گویم گوش بدهی و فرمانبردار باشی، پادشاه تمام جهان خواهی شد.
بعد از آن، نقشه‌ی عجیب دیگری کشید
در هیبت جوانی خوش‌سخن و زیرک و مشاور ظاهر شد ...
به دربار ضحاک رفت و مدام از او تعریف کرد (چرب‌زبانی می‌کرد).

#قسمت_چهارم
#پادشاهی_جمشید
#بخش_چهارم
⚜️|@LiteraryCenter_of_YazdUni

❤7

404 views07:40