group-telegram.com/shariftoday/19094
Last Update:
«تابلوی اعلانات ناموزون سردر»
✴️ سردر اصلی دانشگاه که در محوطه ورودی جنوبی شریف و بَرِ خیابان آزادی ساخته شده، شهریور ۱۳۹۶ افتتاح شد، هرچند حدود یک سال و نیم قبل از آن، در اردیبهشت ۹۵ و همراه با برنامه‌های پنجاه‌سالگی دانشگاه هم یک افتتاح صوری به خودش دیده بود تا مثلا برای یک دانشگاه صاحب‌قران، آبروداری کند. البته در برنامه‌ریزی‌های اولیه قرار بود افتتاح سردر به مهر ۹۴ برسد.
🔹 پیش این سردر آجری، ورودی اصلی شریف نمایی جز نرده‌هایی فلری و یک تابلوی آبی‌رنگ که اسم و لوگوی دانشگاه با رنگ سفید و اندازه بزرگ روی آن خودنمایی می‌کرد، نداشت. این در حالی بود که خیلی از دانشگاه‌های مطرح کشور، از جمله تهران، امیرکبیر و تربیت مدرس، سردرهایی داشتند که از نظر معماری و زیبایی نسبتا جیب‌شان پر بود و برخی‌شان مثل سردر دانشگاه تهران، بعد از عمری دیگر برای خودشان نماد و نشانه‌ای شده بوده و به اسکناس‌های زمانی پراستفاده پنجاه‌تومانی هم راه یافته بودند.
🔹 شریف از اوایل دهه ۹۰ تصمیم گرفت دستی به ورودی اصلی‌اش بکشد و سروشکلی به آن بدهد. ابتدا آذر ۹۲ روابط عمومی فراخوانی برای طراحی سردر دانشگاه منتشر کرد (+). مرداد ۹۳، از بین بیش از ۳۷۰ اثر ارسال‌شده، ۵ طرح برتر معرفی و سه طرح اول، برای اجرا به هیئت‌رئیسه دانشگاه ارجاع داده شد (+). اما به شکل عجیبی، دانشگاه نتایج این مسابقه را کنار گذاشت و خرداد سال ۹۴ اعلام کرد که از ده معمار برجسته ایرانی دعوت کرده تا ظرف مدت یک ماه طرح خودشان برای سردر شریف را ارائه نمایند که هشت نفر از آنها دعوت دانشگاه را پذیرفته‌اند. در نهایت دو طرح ارائه‌شده از سوی مهندس شهاب‌الدین ارفعی (همین سردر فعلی) و دکتر فواد رفیعی به‌طور مشترک رتبه اول را کسب کرد و طرح مهندس صالح حاجی‌میری در جایگاه سوم قرار گرفت (+). همان زمان بود که دانشگاه وعده آماده شدن سردر در مهر ۹۴ را داد. به هر حال، سردر اصلی شریف بعد از دو سال از زمان مشخص شدن طرحش و با صرف بودجه‌ای چند میلیارد تومانی به قیمت‌های سال‌های ۹۵ و ۹۶ (درباره بودجه ساخت سردر در آن زمان عددهایی بین ۳ تا ۶ میلیارد تومان گفته می‌شد)، به بهره‌برداری کامل رسید، هرچند انتقادهای مختلفی، از ظاهر تا بودجه و کاربردش به آن وارد بود (+ و + و +).
🔹 غرض از این مرور مختصر تاریخ، کاربرد اضافه و ناموزونی‌ست که در یک سال اخیر به سردر اصلی دانشگاه تحمیل شده و چه در اعلام نیاز و الزامات دانشگاه برای سردر و چه در طرح‌های ارائه‌شده برای آن، جایی نداشته است. دانشگاه (حالا چه روابط عمومی و رئیس و چه برخی گروه‌های دانشجویی پرنفوذتر و نزدیک‌تر به رئیس دانشگاه) در یک سال گذشته، قسمت بالایی سردر را فضای مناسبی برای نصب بنرهای مناسبتی و اعلام مواضع رسمی دانشگاه دیده‌اند. هرچند در سال‌های قبل هم چند مورد محدود و معدود از این نصب بنرها در قسمت بالایی سردر (مثلا در ایام محرم) دیده شده بود، اما در بیشتر روزهای یک سال گذشته، سردر دانشگاه، از این بنرها بی‌نصیب نبوده و رهگذران خیابان آزادی را از موضع رسمی دانشگاه آگاه کرده است. تا جایی که حافظه ما یاری می‌کند، محکومیت حملات اسرائیل به نوار غزه، حمایت از حمله تلافی‌جویانه ایران به اسرائیل، اعلام برنامه روز عید غدیر، تصویر رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه فقید پس از حادثه سقوط بالگرد آنها و محکومیت ترور اسماعیل هنیه در تهران از جمله موضوعات بنرهای نصب‌شده در یک سال گذشته بوده است.
🔹 مستقل از موضوع و محتوا و پیام این بنرها و سوال در چرایی لزوم اعلام موضع درباره اتفاقات مختلف کشور از سوی دانشگاه به این سبک و سیاق، نصب آنها روی سردر دانشگاه ناموزون و اضافه بر چیزی‌ست که از ابتدا برای سردر پیش‌بینی شده و از آن انتظار می‌رود. همان‌قدر ناموزون و اضافه که روی سردر دانشگاه تهران یا سردر دانشگاه تربیت مدرس یا برج آزادی بنر یا پارچه‌ای نصب شود و موضعی توی چشم و ذهن مخاطبان رهگذر برود. سوای این، نصب بنرهایی با آن ابعاد به کمک پیچ و میخ و این‌جور چیزها، به همراهی بادی که ممکن است زیر بنر بیفتد، به مرور زمان صدمات فیزیکی قابل توجهی را هم به نمای این سردر پرهزینه وارد می‌کند که همین الآن هم با کمی دقت احتمالا بتوان آثارش را دید. ایضا که اگر هم دانشگاه اصرار دارد موضع رسمی‌اش را به همه بفهماند، به روش‌های مبتکرانه‌تر و فناورانه‌تر و خلاقانه‌تری می‌تواند روی بیاورد، شبیه نورپردازی‌هایی که در مناسبت‌های ملی و مذهبی، برج آزادی تهران به خودش می‌بیند، یا بهره بردن از میله‌های پرچمی که در سمت غربی فضای سردر تعبیه شده و مثلا در ایام عزا می‌توان پرچم‌های نصب‌شده روی آن را به رنگ مشکی درآورد. لازم نیست حتما با نصب بنرهایی بزرگ به جان سردر افتاد.
