Пачаць варта з таго, што адназначны адказ на пытанне "Чым ёсць быццё/нішто?" даць нельга, так як самі па сабе "быццё" і "нішто" – гэта перадусім проста словы, а розныя аўтары надавалі ім розныя вызначэнні і розныя месцы ў сваім светапоглядзе.
Як філософскія паняцці, "быццё" і "нішто" фігуруюць ужо ў часы антычнасці, а ўпершыню сустракаюцца ў старажытнагрэцкага Парменіда, які вызначае быццё як ўсю рэяльнасць, сукупнасць усяго існуючага. Яно не мае пачатку, мае толькі цяперашні час, і адпаведна, нязменна, ды па прыродзе абсалютна (але абмежавана, і, што цікава, мае форму шара). З гэтага ён выводзіць, што небыццё немагчыма паводле вызначэння, так як калі б яно было, то з'яўлялася б часткай быцця. Таксама, Парменід кажа, што быць – гэта тое ж самае, што думаць.
За ім, пытанне "быцця"-"нішто" развівае бацька атамістыкі Дэмакрыт, які вызначае нязменную элементарную часціцу, "атам", як быццё, а нішто – як пустэчу, прамежак паміж імі, тое, што адрознівае адзін "атам" ад іншага. Падобны погляд меў і Платон, за выключэннем таго, што паводле яго, быццё – гэта не "атамы", але нематэрыяльныя ідэі. Небыцця як такога ў філосафа хутчэй няма. Не быць, паводле Платона, можна толькі чымсьці канкрэтным, а тое, што не ёсць чымсьці, мысляр называе Іншым. Аднак не быць усім адразу, цалкам супрацьпастаўляцца быццю – немагчыма.
Вучань Платона Арыстоцель вызначаў быццё як цэльную жывую субстанцыю (альбо існасць) з сваемі ўласцівасцямі, прычым чалавек можа пазнаваць толькі іх, але самое быццё застаецца недасяжным да пазнання людзьмі (такая сабе антычная "рэч у сабе"). Небыццё ў філосафа можна ўмоўна падзяліць на тры аспэкты, тры кантэксты, у якіх можна гаварыць пра яго: хлусня, патэнцыял/магчымасць, адмаўленне.
Першы выходзіць з уяўлення аб тым, што праўда – гэта ўсё існае, уся рэальнасць, а хлусня з'яўляецца сукупнасцю ўсяго таго, што не адпавядае аб'ектыўнай рэчаіснасці.
Другі адсылае нас да вучэння Арыстоцеля пра матэрыю: матэрыя можа здабыць форму, і тады яна стане рэччу, і гэта будзе яе актуальным быццём. Тут жа трэба казаць і аб патэнцыйным быцці. У гэтым сэнсе Арыстоцель таксама гаворыць пра небыццё.
Трэці аспект, адмаўленне, азначае, што небыццё – гэта тое, што робіць нешта гэтым нечым, праз адмаўленне таго, чым гэтае нешта не з'яўляецца. Можна сказаць, гэта ў пэўным сэнсе, філасофскі сэнс адмоўнае часціцы "не".
Пачаць варта з таго, што адназначны адказ на пытанне "Чым ёсць быццё/нішто?" даць нельга, так як самі па сабе "быццё" і "нішто" – гэта перадусім проста словы, а розныя аўтары надавалі ім розныя вызначэнні і розныя месцы ў сваім светапоглядзе.
Як філософскія паняцці, "быццё" і "нішто" фігуруюць ужо ў часы антычнасці, а ўпершыню сустракаюцца ў старажытнагрэцкага Парменіда, які вызначае быццё як ўсю рэяльнасць, сукупнасць усяго існуючага. Яно не мае пачатку, мае толькі цяперашні час, і адпаведна, нязменна, ды па прыродзе абсалютна (але абмежавана, і, што цікава, мае форму шара). З гэтага ён выводзіць, што небыццё немагчыма паводле вызначэння, так як калі б яно было, то з'яўлялася б часткай быцця. Таксама, Парменід кажа, што быць – гэта тое ж самае, што думаць.
За ім, пытанне "быцця"-"нішто" развівае бацька атамістыкі Дэмакрыт, які вызначае нязменную элементарную часціцу, "атам", як быццё, а нішто – як пустэчу, прамежак паміж імі, тое, што адрознівае адзін "атам" ад іншага. Падобны погляд меў і Платон, за выключэннем таго, што паводле яго, быццё – гэта не "атамы", але нематэрыяльныя ідэі. Небыцця як такога ў філосафа хутчэй няма. Не быць, паводле Платона, можна толькі чымсьці канкрэтным, а тое, што не ёсць чымсьці, мысляр называе Іншым. Аднак не быць усім адразу, цалкам супрацьпастаўляцца быццю – немагчыма.
Вучань Платона Арыстоцель вызначаў быццё як цэльную жывую субстанцыю (альбо існасць) з сваемі ўласцівасцямі, прычым чалавек можа пазнаваць толькі іх, але самое быццё застаецца недасяжным да пазнання людзьмі (такая сабе антычная "рэч у сабе"). Небыццё ў філосафа можна ўмоўна падзяліць на тры аспэкты, тры кантэксты, у якіх можна гаварыць пра яго: хлусня, патэнцыял/магчымасць, адмаўленне.
Першы выходзіць з уяўлення аб тым, што праўда – гэта ўсё існае, уся рэальнасць, а хлусня з'яўляецца сукупнасцю ўсяго таго, што не адпавядае аб'ектыўнай рэчаіснасці.
Другі адсылае нас да вучэння Арыстоцеля пра матэрыю: матэрыя можа здабыць форму, і тады яна стане рэччу, і гэта будзе яе актуальным быццём. Тут жа трэба казаць і аб патэнцыйным быцці. У гэтым сэнсе Арыстоцель таксама гаворыць пра небыццё.
Трэці аспект, адмаўленне, азначае, што небыццё – гэта тое, што робіць нешта гэтым нечым, праз адмаўленне таго, чым гэтае нешта не з'яўляецца. Можна сказаць, гэта ў пэўным сэнсе, філасофскі сэнс адмоўнае часціцы "не".
The Russian invasion of Ukraine has been a driving force in markets for the past few weeks. WhatsApp, a rival messaging platform, introduced some measures to counter disinformation when Covid-19 was first sweeping the world. But Kliuchnikov, the Ukranian now in France, said he will use Signal or WhatsApp for sensitive conversations, but questions around privacy on Telegram do not give him pause when it comes to sharing information about the war. Unlike Silicon Valley giants such as Facebook and Twitter, which run very public anti-disinformation programs, Brooking said: "Telegram is famously lax or absent in its content moderation policy." The perpetrators use various names to carry out the investment scams. They may also impersonate or clone licensed capital market intermediaries by using the names, logos, credentials, websites and other details of the legitimate entities to promote the illegal schemes.
from ua
