امیر طاهری
سقوط قصاب دمشق: برندگان و بازندگان
در سال ۱۹۴۸ میلادی، اندکی پس از اعلام استقلال اسرائیل، ارتش‌های پنج کشور عرب به دولت نوپای یهودیان حمله کردند. این سرآغاز نبردی بود که تا امروز ادامه دارد. همان‌طور که می‌شد انتظار داشت، خنثی کردن ارتش‌های متجاوز مصر، اردن هاشمی، لبنان، سوریه و عراق به‌سرعت در رأس اولویت‌های اسرائیل قرار گرفت. لوی اشکول جانشین داوید بن گوریون، اولین نخست‌وزیر اسرائیل، تأکید کرد که «ما باید اعراب را هرچند گاه یک‌بار، به دندان‌سازی ببریم و دندان‌های آنان را بکشیم!»
در طی هفت دهه گذشته و پس از چندین جنگ کوچک و بزرگ، می‌توان گفت که دندان‌های موردبحث کشیده شده‌اند. مصر و اردن هاشمی با نظارت آمریکا و از راه مذاکرات، با اسرائیل صلح کرده‌اند و دیگر خطری برای موجودیت آن کشور به شمار نمی‌روند؛ اما سه کشور دیگر یعنی لبنان، سوریه و عراق با دخالت یک بازیگر دیگر به دندان‌سازی کشانده شدند و بی‌آنکه در جنگ با اسرائیل شکست‌خورده باشند، ارتش خود، یعنی قابلیت آزار رسانی به دولت یهود، را از دست داده‌اند. این بازیگر، جمهوری اسلامی در ایران، به رهبری آیت‌الله روح‌الله خمینی و جانشین او آیت‌الله علی حسینی خامنه‌ای است که در طی نزدیک به ۳۰ سال، موفق شد ارتش‌های لبنان، سوریه و عراق را عملاً خنثی کند و با ایجاد دولت‌دردولت، هر سه کشور را در مسیری نامعلوم قرار دهد.
هشت سال جنگ با عراق و پس‌ازآن دو جنگ دیگر عراق با ائتلاف بزرگ به رهبری ایالات‌متحده آن کشور را از ردیف دشمنان فعال اسرائیل خارج کرده است. مناطق کردنشین عراق از ربع قرن پیش دارای مناسبات تنگاتنگ با اسرائیل هستند. دولت بغداد نیز با آنکه هنوز رسماً با اسرائیل رابطه برقرار نکرده است، به‌طور غیررسمی با آن کشور در ارتباط است. جمهوری اسلامی با ایجاد چهار گروه مسلح مزدور حشدالشعبی، نجبا، حزب‌الله و عصائب اهل الحق مانع بازسازی ارتش ملی عراق به صورت تنها نیروی قانونی مسلح شده است.
در لبنان، جمهوری اسلامی با تأسیس حزب‌الله، نه‌تنها ارتش لبنان بلکه تمامی ساختار دولتی آن کشور را به سطح اشباح سرگردان تنزل داده است. لبنان دیگر نه‌تنها خطری جدی در سطح نظامی نیست، بلکه خود نیز تبدیل‌شده است به سرزمینی بی‌دفاع.
در سوریه، قیام ملی ۲۰۱۱ میلادی می‌توانست با سرنگونی نظام خانواده اسد آن کشور را در مسیر بازسازی به شکل یک دولت نیرومند و متکی به مردم قرار دهد و در نتیجه دست‌کم در درازمدت، خطری برای اسرائیل باشد. در آنجا نیز جمهوری اسلامی با دخالت نظامی، خرج میلیاردها دلار و از ۲۰۱۴ به بعد با کشاندن روسیه به جنگ داخلی سوریه، مانع از آن شد که آن کشور بازسازی شود. یک نتیجه دخالت جمهوری اسلامی نابودی ارتش سوریه بود. دیروز سرلشکر حسین سلامی، فرمانده سپاه پاسداران در جمهوری اسلامی، تلویحاً پذیرفت که در لحظه سقوط بشار الاسد، سوریه فاقد یک ارتش به معنای واقعی بود. افسران و سربازان سوری حاضر نبودند حتی برای حفظ دولت خود بجنگند، چه رسد به اینکه خطری برای اسرائیل باشند.
موفقیت جمهوری اسلامی در نابودی دولت و ارتش سوریه به اسرائیل امکان داد که با بیش از ۵۰۰ حمله هوایی، تأسیسات زیربنایی سوریه را در هم بکوبد یا به عبارت دیگر، دندان‌های سوریه را برای آینده‌ای قابل پیش‌بینی بکشد. بدون کمک جمهوری اسلامی، اسرائیل ممکن نبود بتواند یکی از سرسخت‌ترین و دیرپاترین دشمنان عرب خود را به خاک سیاه بنشاند.
با این اوصاف آیا نمی‌توان گفت که آقایان خمینی و خامنه‌ای دانسته یا نادانسته، در خدمت اسرائیل بوده‌اند؟
نکات دیگری نیز هست که بر احتمال دادن پاسخ مثبت به این سؤال می‌افزاید.
نکته اول: جمهوری اسلامی موفق شد تا ایران را که در ۱۳۵۷ دوست اعراب به شمار می‌رفت، به‌سرعت به صورت دشمن شماره یک اعراب درآورد. در ۱۳۵۷، حتی لیبی و یمن جنوبی کمونیست هم که سال‌ها با ایران دشمنی کرده بودند، در مسیر عادی‌سازی مناسبات خود با تهران قرارگرفته بودند. امروز اما به هر کشور عربی که سفر کنید و بپرسید کدام کشور را تهدیدی برای خود می‌دانید؟ پاسخ این خواهد بود: جمهوری اسلامی در ایران. نگاه به ایران به‌عنوان دشمن یا تهدید شماره یک سبب شد که بیش از نیمی از اعضای اتحادیه عرب از جمله سازمان آزادی فلسطین رسماً یا عملاً اسرائیل را به رسمیت بشناسند و در بعضی موارد، مناسبات تنگاتنگ با دشمن دیروز خود برقرار کنند.
نکته دوم: شکل گرفتن جمهوری اسلامی‌ــ در جای ایرانی که نیرومندترین و مطمئن‌ترین شریک و دوست دموکراسی‌های غربی به شمار می‌رفت‌ــ به‌عنوان صادرکننده تروریسم و دشمن غرب، به اسرائیل امکان داد تا نقش ایران دیروز را از آن خود کند. این عبارت که «اسرائیل خط مقدم دفاع از دموکراسی و جهان آزاد است»، هم در اروپای غربی و هم در ایالات‌متحده، شنوندگان فراوان دارد.
@AmirTaheri4
سقوط قصاب دمشق: برندگان و بازندگان
در سال ۱۹۴۸ میلادی، اندکی پس از اعلام استقلال اسرائیل، ارتش‌های پنج کشور عرب به دولت نوپای یهودیان حمله کردند. این سرآغاز نبردی بود که تا امروز ادامه دارد. همان‌طور که می‌شد انتظار داشت، خنثی کردن ارتش‌های متجاوز مصر، اردن هاشمی، لبنان، سوریه و عراق به‌سرعت در رأس اولویت‌های اسرائیل قرار گرفت. لوی اشکول جانشین داوید بن گوریون، اولین نخست‌وزیر اسرائیل، تأکید کرد که «ما باید اعراب را هرچند گاه یک‌بار، به دندان‌سازی ببریم و دندان‌های آنان را بکشیم!»
در طی هفت دهه گذشته و پس از چندین جنگ کوچک و بزرگ، می‌توان گفت که دندان‌های موردبحث کشیده شده‌اند. مصر و اردن هاشمی با نظارت آمریکا و از راه مذاکرات، با اسرائیل صلح کرده‌اند و دیگر خطری برای موجودیت آن کشور به شمار نمی‌روند؛ اما سه کشور دیگر یعنی لبنان، سوریه و عراق با دخالت یک بازیگر دیگر به دندان‌سازی کشانده شدند و بی‌آنکه در جنگ با اسرائیل شکست‌خورده باشند، ارتش خود، یعنی قابلیت آزار رسانی به دولت یهود، را از دست داده‌اند. این بازیگر، جمهوری اسلامی در ایران، به رهبری آیت‌الله روح‌الله خمینی و جانشین او آیت‌الله علی حسینی خامنه‌ای است که در طی نزدیک به ۳۰ سال، موفق شد ارتش‌های لبنان، سوریه و عراق را عملاً خنثی کند و با ایجاد دولت‌دردولت، هر سه کشور را در مسیری نامعلوم قرار دهد.
هشت سال جنگ با عراق و پس‌ازآن دو جنگ دیگر عراق با ائتلاف بزرگ به رهبری ایالات‌متحده آن کشور را از ردیف دشمنان فعال اسرائیل خارج کرده است. مناطق کردنشین عراق از ربع قرن پیش دارای مناسبات تنگاتنگ با اسرائیل هستند. دولت بغداد نیز با آنکه هنوز رسماً با اسرائیل رابطه برقرار نکرده است، به‌طور غیررسمی با آن کشور در ارتباط است. جمهوری اسلامی با ایجاد چهار گروه مسلح مزدور حشدالشعبی، نجبا، حزب‌الله و عصائب اهل الحق مانع بازسازی ارتش ملی عراق به صورت تنها نیروی قانونی مسلح شده است.
در لبنان، جمهوری اسلامی با تأسیس حزب‌الله، نه‌تنها ارتش لبنان بلکه تمامی ساختار دولتی آن کشور را به سطح اشباح سرگردان تنزل داده است. لبنان دیگر نه‌تنها خطری جدی در سطح نظامی نیست، بلکه خود نیز تبدیل‌شده است به سرزمینی بی‌دفاع.
در سوریه، قیام ملی ۲۰۱۱ میلادی می‌توانست با سرنگونی نظام خانواده اسد آن کشور را در مسیر بازسازی به شکل یک دولت نیرومند و متکی به مردم قرار دهد و در نتیجه دست‌کم در درازمدت، خطری برای اسرائیل باشد. در آنجا نیز جمهوری اسلامی با دخالت نظامی، خرج میلیاردها دلار و از ۲۰۱۴ به بعد با کشاندن روسیه به جنگ داخلی سوریه، مانع از آن شد که آن کشور بازسازی شود. یک نتیجه دخالت جمهوری اسلامی نابودی ارتش سوریه بود. دیروز سرلشکر حسین سلامی، فرمانده سپاه پاسداران در جمهوری اسلامی، تلویحاً پذیرفت که در لحظه سقوط بشار الاسد، سوریه فاقد یک ارتش به معنای واقعی بود. افسران و سربازان سوری حاضر نبودند حتی برای حفظ دولت خود بجنگند، چه رسد به اینکه خطری برای اسرائیل باشند.
موفقیت جمهوری اسلامی در نابودی دولت و ارتش سوریه به اسرائیل امکان داد که با بیش از ۵۰۰ حمله هوایی، تأسیسات زیربنایی سوریه را در هم بکوبد یا به عبارت دیگر، دندان‌های سوریه را برای آینده‌ای قابل پیش‌بینی بکشد. بدون کمک جمهوری اسلامی، اسرائیل ممکن نبود بتواند یکی از سرسخت‌ترین و دیرپاترین دشمنان عرب خود را به خاک سیاه بنشاند.
با این اوصاف آیا نمی‌توان گفت که آقایان خمینی و خامنه‌ای دانسته یا نادانسته، در خدمت اسرائیل بوده‌اند؟
نکات دیگری نیز هست که بر احتمال دادن پاسخ مثبت به این سؤال می‌افزاید.
نکته اول: جمهوری اسلامی موفق شد تا ایران را که در ۱۳۵۷ دوست اعراب به شمار می‌رفت، به‌سرعت به صورت دشمن شماره یک اعراب درآورد. در ۱۳۵۷، حتی لیبی و یمن جنوبی کمونیست هم که سال‌ها با ایران دشمنی کرده بودند، در مسیر عادی‌سازی مناسبات خود با تهران قرارگرفته بودند. امروز اما به هر کشور عربی که سفر کنید و بپرسید کدام کشور را تهدیدی برای خود می‌دانید؟ پاسخ این خواهد بود: جمهوری اسلامی در ایران. نگاه به ایران به‌عنوان دشمن یا تهدید شماره یک سبب شد که بیش از نیمی از اعضای اتحادیه عرب از جمله سازمان آزادی فلسطین رسماً یا عملاً اسرائیل را به رسمیت بشناسند و در بعضی موارد، مناسبات تنگاتنگ با دشمن دیروز خود برقرار کنند.
نکته دوم: شکل گرفتن جمهوری اسلامی‌ــ در جای ایرانی که نیرومندترین و مطمئن‌ترین شریک و دوست دموکراسی‌های غربی به شمار می‌رفت‌ــ به‌عنوان صادرکننده تروریسم و دشمن غرب، به اسرائیل امکان داد تا نقش ایران دیروز را از آن خود کند. این عبارت که «اسرائیل خط مقدم دفاع از دموکراسی و جهان آزاد است»، هم در اروپای غربی و هم در ایالات‌متحده، شنوندگان فراوان دارد.
@AmirTaheri4
پیش از پیدایش جمهوری اسلامی، هیچ دولتی در واشینگتن حاضر نبود مانند امروز برای اسرائیل چک سفید امضا صادر کند. امروز اما پرزیدنت جو بایدن به‌صراحت می‌گوید: دفاع از اسرائیل دفاع از ایالات‌متحده است! برای توجیه این نظر، یک اشاره به جمهوری اسلامی کافی است؛ نظامی که با اقدامات تروریستی در ایالات‌متحده و تقریباً تمامی کشورهای اروپای غربی و با هارت‌وپورت درباره «صدور انقلاب» و تبدیل کاخ سفید به حسینیه، نقش لولوخورخوره را برعهده‌گرفته است.
امیر طاهری
نکته سوم: لولوخورخوره اسلامی همچنین به قدرت‌های غربی امکان داده است که کل منطقه خاورمیانه را به صورت بزرگ‌ترین بازار خرید اسلحه بازتعریف کنند. حتی مصر از نان شب خود می‌زند تا تازه‌ترین جنگنده‌های فرانسوی را بخرد با این ادعا که حضور جمهوری اسلامی خاورمیانه را در خطر می‌افکند. در حالی که خود جمهوری اسلامی نه‌تنها فاقد نیروی هوایی است، بلکه قابلیت دفاع از فضای آسمانی خود را نیز ندارد.
نکته چهارم: موفقیت آقایان خمینی و خامنه‌ای در تبدیل ایران به یک کشور فقیر، منزوی و بحران‌زده نیز به معنای بیرون نگاه‌داشتن ایران از همه برنامه‌ها برای بازسازی موازنه قدرت‌ها در خاورمیانه است. نتیجه کار افزودن بر اهمیت دیگر قدرت‌های محلی به‌ویژه ترکیه و اسرائیل است. دو کشوری که علی‌رغم مشاجرات عاشقانه گاه‌به‌گاه، در همه زمینه‌هاــ از جمله در تسریع سقوط رژیم جنایتکار اسد‌ــ همکاری نزدیک داشته و دارند. البته روسیه نیز در جریان سقوط اسد، شریک فعال آن دو کشور بود.
بسیار خوب، آیا اکنون می‌توان برندگان و بازندگان از سقوط از اسد را مشخص کرد؟ در حال حاضر، نظر عمومی تحلیلگران این است که نخستین برنده در این ماجرا مردم سوریه هستند و نخستین بازنده جمهوری اسلامی است.
اما اگر از این نخستین نظر بگذریم، احتمال دیگری شکل می‌گیرد؛ احتمالی که تجربه تاریخی اخیر در چندین کشور نمایانگر آن است. در افغانستان، سقوط دولت کمونیستی دکتر نجیب‌الله با شادمانی عمومی روبرو شد، اما نتیجه آن ۱۰ سال جنگ داخلی میان گروه‌های اسلام‌گرا و پس از آن پیدایش القاعده و سرانجام تسلط طالبان و پس از حمله آمریکا، ۲۰ سال برزخی و در پایان، بازگشت طالبان بود.
در عراق، حمله ائتلاف جهانی و سقوط صدام حسین بزرگ‌ترین مانع در راه حرکت عراق به سوی دموکراسی را از میان برد، اما نتیجه پیدایش خلافت اسلامی و یک دهه جنگ داخلی و سرانجام تبدیل دولت بغداد به یک پوسته خالی با دخالت جمهوری اسلامی و اندک‌اندک ورود ترکیه به‌عنوان یک سهم‌خواه از خوان یغما بود.
از دید تحلیلگران، یک برنده دیگر از سقوط اسد اسرائیل است؛ اما در اینجا نیز یک نگاه دوم می‌تواند احتمال دیگری را ترسیم کند. تردید نیست که اسرائیل با نابودی زیربناهای نظامی سوریه، به‌ویژه کارخانه‌های ساخت سلاح شیمیایی، امنیت خود را تقویت کرده است. اسرائیل همچنین بخشی از بلندی‌های جولان را که نتوانسته بود در جنگ‌های پیشین تصرف کند، با یک حمله برق‌آسا ضمیمه کرده است.
با این حال، در صورت تبدیل سوریه به یک سرزمین بی‌دولت و پیدایش مجمع‌الجزایری از پایگاه‌های کوچک و بزرگ تروریستی در آن کشور، اسرائیل ممکن است با دشمنان تازه‌ای روبرو شود که برخلاف دشمنان کلاسیک با سلاح‌های سنتی، می‌توانند ارتش کلاسیک اسرائیل را به برزخ جنگ‌های محدود و تروریستی بکشانند. در آن صورت، اسرائیل که نشان داده است در جنگ کلاسیک شکست نخواهد خورد، ناچار خواهد بود تا دکترین دفاعی خود را در جهت رویارویی با جنگ‌های غیرمنظم بازسازی کند.
بعضی تحلیلگران ترکیه را نیز در ردیف برندگان قرار می‌دهند. این بار نیز در اولین نگاه، می‌توان این تحلیل را پذیرفت. ترکیه اکنون بخشی از مناطق مرزی سوریه را عملاً ضمیمه کرده است. با سقوط اسد، بازگشت بیش از ۴۰۰ شرکت ترک که در حلب سرمایه‌گذاری کرده بودند، محتمل به نظر می‌رسد. همچنین ترکیه می‌تواند بخش بزرگی از صادرات نفتی سوریه را با همکاری ایالات‌متحده به خود اختصاص دهد. از این مهم‌تر، نیروهای ترک و متحدان جهادی آنان در سوریه، نیروهای حزب پ‌کاکا، گروه مسلح کرد که ۴۰ سال جنگ علیه ترکیه را در زندگینامه خود دارد، از مرز سوریه و ترکیه دور نگاه داشته شده‌اند. وضعیت کنونی به ترکیه و متحدان جهادی‌اش در سوریه امکان می‌دهد که پ‌کاکا را برای همیشه از صحنه حذف کنند.
در نگاه دوم اما، ترکیه درگیر وضعی نامعلوم می‌شود که ممکن است سال‌ها یا دهه‌ها ادامه پیدا کند. بیش از نیم‌قرن پیش، ترکیه با دخالت نظامی در قبرس امیدوار بود که پس از یک یا دو سال، با تثبیت اوضاع در آن جزیره، به هدف‌های خود برسد؛ اما ترکیه هنوز در قبرس درگیر است، با حضور بیش از ۲۵ هزار سرباز و هزینه نزدیک به یک میلیارد دلار در سال. در همان حال، دخالت ترکیه مهم‌ترین بهانه برای تعلیق عضویت آنکارا در اتحادیه اروپا است.
@AmirTaheri4
امیر طاهری
نکته سوم: لولوخورخوره اسلامی همچنین به قدرت‌های غربی امکان داده است که کل منطقه خاورمیانه را به صورت بزرگ‌ترین بازار خرید اسلحه بازتعریف کنند. حتی مصر از نان شب خود می‌زند تا تازه‌ترین جنگنده‌های فرانسوی را بخرد با این ادعا که حضور جمهوری اسلامی خاورمیانه را در خطر می‌افکند. در حالی که خود جمهوری اسلامی نه‌تنها فاقد نیروی هوایی است، بلکه قابلیت دفاع از فضای آسمانی خود را نیز ندارد.
نکته چهارم: موفقیت آقایان خمینی و خامنه‌ای در تبدیل ایران به یک کشور فقیر، منزوی و بحران‌زده نیز به معنای بیرون نگاه‌داشتن ایران از همه برنامه‌ها برای بازسازی موازنه قدرت‌ها در خاورمیانه است. نتیجه کار افزودن بر اهمیت دیگر قدرت‌های محلی به‌ویژه ترکیه و اسرائیل است. دو کشوری که علی‌رغم مشاجرات عاشقانه گاه‌به‌گاه، در همه زمینه‌هاــ از جمله در تسریع سقوط رژیم جنایتکار اسد‌ــ همکاری نزدیک داشته و دارند. البته روسیه نیز در جریان سقوط اسد، شریک فعال آن دو کشور بود.
بسیار خوب، آیا اکنون می‌توان برندگان و بازندگان از سقوط از اسد را مشخص کرد؟ در حال حاضر، نظر عمومی تحلیلگران این است که نخستین برنده در این ماجرا مردم سوریه هستند و نخستین بازنده جمهوری اسلامی است.
اما اگر از این نخستین نظر بگذریم، احتمال دیگری شکل می‌گیرد؛ احتمالی که تجربه تاریخی اخیر در چندین کشور نمایانگر آن است. در افغانستان، سقوط دولت کمونیستی دکتر نجیب‌الله با شادمانی عمومی روبرو شد، اما نتیجه آن ۱۰ سال جنگ داخلی میان گروه‌های اسلام‌گرا و پس از آن پیدایش القاعده و سرانجام تسلط طالبان و پس از حمله آمریکا، ۲۰ سال برزخی و در پایان، بازگشت طالبان بود.
در عراق، حمله ائتلاف جهانی و سقوط صدام حسین بزرگ‌ترین مانع در راه حرکت عراق به سوی دموکراسی را از میان برد، اما نتیجه پیدایش خلافت اسلامی و یک دهه جنگ داخلی و سرانجام تبدیل دولت بغداد به یک پوسته خالی با دخالت جمهوری اسلامی و اندک‌اندک ورود ترکیه به‌عنوان یک سهم‌خواه از خوان یغما بود.
از دید تحلیلگران، یک برنده دیگر از سقوط اسد اسرائیل است؛ اما در اینجا نیز یک نگاه دوم می‌تواند احتمال دیگری را ترسیم کند. تردید نیست که اسرائیل با نابودی زیربناهای نظامی سوریه، به‌ویژه کارخانه‌های ساخت سلاح شیمیایی، امنیت خود را تقویت کرده است. اسرائیل همچنین بخشی از بلندی‌های جولان را که نتوانسته بود در جنگ‌های پیشین تصرف کند، با یک حمله برق‌آسا ضمیمه کرده است.
با این حال، در صورت تبدیل سوریه به یک سرزمین بی‌دولت و پیدایش مجمع‌الجزایری از پایگاه‌های کوچک و بزرگ تروریستی در آن کشور، اسرائیل ممکن است با دشمنان تازه‌ای روبرو شود که برخلاف دشمنان کلاسیک با سلاح‌های سنتی، می‌توانند ارتش کلاسیک اسرائیل را به برزخ جنگ‌های محدود و تروریستی بکشانند. در آن صورت، اسرائیل که نشان داده است در جنگ کلاسیک شکست نخواهد خورد، ناچار خواهد بود تا دکترین دفاعی خود را در جهت رویارویی با جنگ‌های غیرمنظم بازسازی کند.
بعضی تحلیلگران ترکیه را نیز در ردیف برندگان قرار می‌دهند. این بار نیز در اولین نگاه، می‌توان این تحلیل را پذیرفت. ترکیه اکنون بخشی از مناطق مرزی سوریه را عملاً ضمیمه کرده است. با سقوط اسد، بازگشت بیش از ۴۰۰ شرکت ترک که در حلب سرمایه‌گذاری کرده بودند، محتمل به نظر می‌رسد. همچنین ترکیه می‌تواند بخش بزرگی از صادرات نفتی سوریه را با همکاری ایالات‌متحده به خود اختصاص دهد. از این مهم‌تر، نیروهای ترک و متحدان جهادی آنان در سوریه، نیروهای حزب پ‌کاکا، گروه مسلح کرد که ۴۰ سال جنگ علیه ترکیه را در زندگینامه خود دارد، از مرز سوریه و ترکیه دور نگاه داشته شده‌اند. وضعیت کنونی به ترکیه و متحدان جهادی‌اش در سوریه امکان می‌دهد که پ‌کاکا را برای همیشه از صحنه حذف کنند.
در نگاه دوم اما، ترکیه درگیر وضعی نامعلوم می‌شود که ممکن است سال‌ها یا دهه‌ها ادامه پیدا کند. بیش از نیم‌قرن پیش، ترکیه با دخالت نظامی در قبرس امیدوار بود که پس از یک یا دو سال، با تثبیت اوضاع در آن جزیره، به هدف‌های خود برسد؛ اما ترکیه هنوز در قبرس درگیر است، با حضور بیش از ۲۵ هزار سرباز و هزینه نزدیک به یک میلیارد دلار در سال. در همان حال، دخالت ترکیه مهم‌ترین بهانه برای تعلیق عضویت آنکارا در اتحادیه اروپا است.
@AmirTaheri4
درگیری بی‌پایان و پرهزینه در سوریه نیز می‌تواند ترکیه را با هزینه‌های انسانی، سیاسی و فرهنگی غیرقابل پیش‌بینی، همان نتایجی را به بار آورد که دخالت جمهوری اسلامی در آن کشور عرضه کرد.
از دید تحلیلگران، روسیه و جمهوری اسلامی دو بازنده اصلی‌اند. روسیه با سقوط اسد امکان باقی ماندن در دو پایگاه خود در طرطوس و لاذقیه را، دست‌کم در میان‌مدت، از دست می‌دهد. پایگاه‌هایی که همواره از درون زمین خود مورد تهدید قرار دارند، به‌سرعت ارزش نظامی خود را از دست می‌دهند. حفظ ۳۰۰۰ جنگجوی مزدور گروه واگنر نیز هم خرج دارد و هم زندگی آنان را در خطر می‌افکند. با این حال، وضع جدید ممکن است منافعی نیز داشته باشد. روسیه خود را از یک بحران بی‌پایان و یک بازی غیرقابل بردن، بیرون می‌کشد و نیروی خود را برای نبرد در اوکراین و احتمالاً پس از آن در مولداوی، متمرکز می‌سازد.
معرفی آیت‌الله خامنه‌ای به‌عنوان بزرگ‌ترین بازنده کار دشواری نیست. بنا بر تخمین آقای حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، رئیس پیشین کمیته امنیت ملی مجلس شورای اسلامی، تهران نزدیک به ۳۰ میلیارد دلار در سوریه هزینه کرد. آقای محسن سازگارا، یکی از مقامات پیشین جمهوری اسلامی که اکنون از منتقدان آقای خامنه‌ای است، تخمین دیگری‌ــ در حدود ۵۰ میلیارد دلارــ عرضه می‌کند. این سرمایه‌گذاری غول‌آسا با فروریختن محور مقاومت در لبنان و سوریه، دود می‌شود و به هوا می‌رود. تئوری «جنگ از راه دور» آقای خامنه‌ای با شکست کامل پایان می‌یابد. از این بدتر، بازگشت احتمالی هزاران جهادی مزدور از سوریه و لبنان به ایران می‌تواند مشکلی برای امنیت داخلی ایران باشد. در همان حال، جهادیان سوریه به‌محض مسلط شدن بر تمام یا بخشی از آن کشور، ممکن است در پی انتقام‌جویی از جمهوری اسلامی برآیندــ قدرتی که در کشتار نیم میلیون سوری و بی‌خانمان کردن نیمی از جمعیت آن کشور سهم بزرگی داشت.
اما در یک نگاه دوم، سقوط اسد ممکن است فوایدی برای جمهوری اسلامی داشته باشد؛ از جمله صرفه‌جویی سالی سه تا پنج میلیارد دلار که حتی اگر بخشی از آن دزدیده شود، بخش دیگر ممکن است برای بهبود وضع اقتصادی به کار آید. از این مهم‌تر، پایان افسانه صدور انقلاب و محور مقاومت ممکن است بخشی از هیئت حاکمه را از خواب افیونی خمینی‌ــ‌خامنه‌ای بیدار کند و در مسیر پذیرفتن ضرورت تغییر ریشه‌ای نظام ورشکسته قرار دهد.
در صحنه سیاست هیچ واقعه‌ای فقط سودبخش یا فقط زیان‌بخش نیست و هیچ بازی برنده یا بازنده صد درصد ندارد. از سقوط قصاب دمشق شادمان باشیم، اما در همان حال، جانب احتیاط را رها نکنیم.
@AmirTaheri4
از دید تحلیلگران، روسیه و جمهوری اسلامی دو بازنده اصلی‌اند. روسیه با سقوط اسد امکان باقی ماندن در دو پایگاه خود در طرطوس و لاذقیه را، دست‌کم در میان‌مدت، از دست می‌دهد. پایگاه‌هایی که همواره از درون زمین خود مورد تهدید قرار دارند، به‌سرعت ارزش نظامی خود را از دست می‌دهند. حفظ ۳۰۰۰ جنگجوی مزدور گروه واگنر نیز هم خرج دارد و هم زندگی آنان را در خطر می‌افکند. با این حال، وضع جدید ممکن است منافعی نیز داشته باشد. روسیه خود را از یک بحران بی‌پایان و یک بازی غیرقابل بردن، بیرون می‌کشد و نیروی خود را برای نبرد در اوکراین و احتمالاً پس از آن در مولداوی، متمرکز می‌سازد.
معرفی آیت‌الله خامنه‌ای به‌عنوان بزرگ‌ترین بازنده کار دشواری نیست. بنا بر تخمین آقای حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، رئیس پیشین کمیته امنیت ملی مجلس شورای اسلامی، تهران نزدیک به ۳۰ میلیارد دلار در سوریه هزینه کرد. آقای محسن سازگارا، یکی از مقامات پیشین جمهوری اسلامی که اکنون از منتقدان آقای خامنه‌ای است، تخمین دیگری‌ــ در حدود ۵۰ میلیارد دلارــ عرضه می‌کند. این سرمایه‌گذاری غول‌آسا با فروریختن محور مقاومت در لبنان و سوریه، دود می‌شود و به هوا می‌رود. تئوری «جنگ از راه دور» آقای خامنه‌ای با شکست کامل پایان می‌یابد. از این بدتر، بازگشت احتمالی هزاران جهادی مزدور از سوریه و لبنان به ایران می‌تواند مشکلی برای امنیت داخلی ایران باشد. در همان حال، جهادیان سوریه به‌محض مسلط شدن بر تمام یا بخشی از آن کشور، ممکن است در پی انتقام‌جویی از جمهوری اسلامی برآیندــ قدرتی که در کشتار نیم میلیون سوری و بی‌خانمان کردن نیمی از جمعیت آن کشور سهم بزرگی داشت.
اما در یک نگاه دوم، سقوط اسد ممکن است فوایدی برای جمهوری اسلامی داشته باشد؛ از جمله صرفه‌جویی سالی سه تا پنج میلیارد دلار که حتی اگر بخشی از آن دزدیده شود، بخش دیگر ممکن است برای بهبود وضع اقتصادی به کار آید. از این مهم‌تر، پایان افسانه صدور انقلاب و محور مقاومت ممکن است بخشی از هیئت حاکمه را از خواب افیونی خمینی‌ــ‌خامنه‌ای بیدار کند و در مسیر پذیرفتن ضرورت تغییر ریشه‌ای نظام ورشکسته قرار دهد.
در صحنه سیاست هیچ واقعه‌ای فقط سودبخش یا فقط زیان‌بخش نیست و هیچ بازی برنده یا بازنده صد درصد ندارد. از سقوط قصاب دمشق شادمان باشیم، اما در همان حال، جانب احتیاط را رها نکنیم.
@AmirTaheri4
Forwarded from Amir Taheri امیر طاهری
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
تفسیر خبر سه شنبه 26 دی 1402 - روزی که شاه رفت
روزی که شاه رفت
گفتگو با آقای امیر طاهری
سه شنبه ۲۶ دی | ۲۱:۳۰ تهران | ایران فردا
بازپخش : ۶ صبح و ۱۴:۳۰
@AmirTaheri4
تفسیر خبر سه شنبه 26 دی 1402 - روزی که شاه رفت
تفسیر خبر سه شنبه 26 دی 1402 - روزی که شاه رفت
روزی که شاه رفت
گفتگو با آقای امیر طاهری
سه شنبه ۲۶ دی | ۲۱:۳۰ تهران | ایران فردا
بازپخش : ۶ صبح و ۱۴:۳۰
فایل صوتی
@AmirTaheri4
روزی که شاه رفت
گفتگو با آقای امیر طاهری
سه شنبه ۲۶ دی | ۲۱:۳۰ تهران | ایران فردا
بازپخش : ۶ صبح و ۱۴:۳۰
فایل صوتی
@AmirTaheri4
Forwarded from Amir Taheri امیر طاهری
۲۶ دی، یکی از تاریکترین لحظات تاریخ معاصر ایران، زمانی که #محمدرضاشاه ایران را ترک کرد.
در پیام خداحافظی گفت: برمی‌گردم!
او شخصاً برنگشت، بلکه به عنوان چراغ امید برای ایرانیانی که برای تأیید مجدد بر هویت ملی خود می‌جنگند، بازگشته است.
@AmirTaheri4
در پیام خداحافظی گفت: برمی‌گردم!
او شخصاً برنگشت، بلکه به عنوان چراغ امید برای ایرانیانی که برای تأیید مجدد بر هویت ملی خود می‌جنگند، بازگشته است.
@AmirTaheri4
Forwarded from Amir Taheri امیر طاهری
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
تیتر کیهان در ۲۶ دی ۱۳۵۷ چه باید می‌بود؟
«شاه رفت، دشمن آمد»
کسانیکه بر ایران مسلط شدند، نشان دادند دشمن ایران هستند، اسلام را بر ایران ترجیح می‌دهند، ایران را به جنگ کشاندند، ۷۵۰ هزار نفر در جنگ کشته شدند، ۱۵۰۰۰ نفر حکم اعدام دارند، ۸ میلیون ایرانی آواره،...
@AmirTaheri4
«شاه رفت، دشمن آمد»
کسانیکه بر ایران مسلط شدند، نشان دادند دشمن ایران هستند، اسلام را بر ایران ترجیح می‌دهند، ایران را به جنگ کشاندند، ۷۵۰ هزار نفر در جنگ کشته شدند، ۱۵۰۰۰ نفر حکم اعدام دارند، ۸ میلیون ایرانی آواره،...
@AmirTaheri4
Forwarded from Amir Taheri امیر طاهری
۲۶ دی ماه، سالروز سیاه‌ترین روز تاریخ معاصر ایران است، زمانیکه #محمدرضاشاه پهلوی از کشور خارج شد.
ما بیش از ۴ دهه است که بهای آن را می‌پردازیم.
ما نمی‌توانیم تاریخ را به عقب برگردانیم، اما کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم این است که عشق و دیدگاه او برای ایران را بازگردانیم.
@AmirTaheri4
ما بیش از ۴ دهه است که بهای آن را می‌پردازیم.
ما نمی‌توانیم تاریخ را به عقب برگردانیم، اما کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم این است که عشق و دیدگاه او برای ایران را بازگردانیم.
@AmirTaheri4
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
محمد دادکان، رئیس پیشین فدراسیون فوتبال و بازیکن سابق تیم فوتبال ایران در گفتگویی با پایگاه خبری «ورزش مدیا» به محمدرضاشاه پهلوی برای ساخت ورزشگاه آریامهر (آزادی) اشاره کرد. پیش‌تر محمد خاکپور، بازیکن پیشین فوتبال نیز چنین اظهار نظری کرده بود. آقای دادکان همچنین در بخش‌های دیگر این گفتگو نقدهای خود به وضعیت کشور را مطرح کرده است.
اتاق خبر منوتو
@AmirTaheri4
اتاق خبر منوتو
@AmirTaheri4
در روز ۱۸ فوریه ۲۰۲۵، میدان ملل ژنو به محلی برای بازتاب صدای واقعی مردم ایران تبدیل خواهد شد. شاهزاده رضا پهلوی، در یکی از مهم‌ترین فرصت‌های تاریخی، در نشست ژنو سخنرانی خواهد کرد تا خواسته‌های آزادی‌خواهانه ملت ایران را به گوش جهانیان برساند. این لحظه‌ای است که
Dr Mitra Babak
@AmirTaheri4
Dr Mitra Babak
@AmirTaheri4
خبر خوب از لبنان
برای اولین بار پس از ۳۰ سال، خبرهای خوبی از #لبنان می آید.چند روز پیش ژنرال جوزف عون به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد.
امروز نیز نواف سلام به عنوان نخست وزیر انتخاب شد.
ضربه ای مضاعف برای مزدوران حزب‌الله خامنه‌ای که تلاش کردند انسداد نهادهای دولتی را طولانی‌تر کنند اما به‌شدت شکست خوردند. سلام، با اکثریت گسترده پارلمانی انتخاب شد.
محمد رعد سخنگوی #حزب‌الله از شدت خشم منفجر شد.
به این ترتیب میلیاردها دلاری که خامنه‌ای برای تبدیل لبنان به پناهگاه خود خرج کرد، دود می‌شود. لبنان در حال بازیابی استقلال است. انسداد سیاسی به پایان رسید
@AmirTaheri4
برای اولین بار پس از ۳۰ سال، خبرهای خوبی از #لبنان می آید.چند روز پیش ژنرال جوزف عون به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد.
امروز نیز نواف سلام به عنوان نخست وزیر انتخاب شد.
ضربه ای مضاعف برای مزدوران حزب‌الله خامنه‌ای که تلاش کردند انسداد نهادهای دولتی را طولانی‌تر کنند اما به‌شدت شکست خوردند. سلام، با اکثریت گسترده پارلمانی انتخاب شد.
محمد رعد سخنگوی #حزب‌الله از شدت خشم منفجر شد.
به این ترتیب میلیاردها دلاری که خامنه‌ای برای تبدیل لبنان به پناهگاه خود خرج کرد، دود می‌شود. لبنان در حال بازیابی استقلال است. انسداد سیاسی به پایان رسید
@AmirTaheri4
سرلشکر حاجی زاده، فرمانده ستاد فضا و موشکهای اسلامی گفت:تهران قصد دارد برنامه‌ای را برای بهره‌برداری از منابع معدنی ماه راه‌اندازی کندو به آمریکا،چین،روسیه و هند بعنوان یکی از ۵ ابرقدرت فضایی بپیوندد.
ایده ای عالی،اما به شرطی که موشکهای پرتاب شده به هواپیمای مسافربری اصابت نکند
@AmirTaheri4
ایده ای عالی،اما به شرطی که موشکهای پرتاب شده به هواپیمای مسافربری اصابت نکند
@AmirTaheri4
تمجید یا طعنه؟
پایگاه خبری تسنیم سپاه پاسداران به یک استاد دانشگاه تهران به دلیل پیشنهاد به آیت‌الله خامنه‌ای برای حاکمیت مستقیم بر ایران حمله می‌کند.
این نشریه نوشت: مقام معظم رهبری در اداره کشور دخالت نمی‌کنند مگر اینکه:
1- به عنوان فرمانده کل نیروهای امنیتی نظامی.
2- برای انتصاب قضات دیوان عالی کشور و کنترل قوه قضائیه
3- تعیین مسیر سیاست خارجی و امنیت ملی
4- انتصاب رؤسای شبکه های رادیویی و تلویزیونی و روزنامه‌های بزرگ
5- انتصاب اعضای شورای عالی نگهبان قانون اساسی
6- انتصاب اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام
7- کنترل بخش‌های کلیدی اقتصاد از طریق بنیادها، بانک‌ها و شرکت‌های نیمه دولتی
8- تنفیذ یا رد نامزدهای مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری و عضویت در هیأت وزیران.
(به عبارت دیگر: او مستقیماً حکومت می‌کند
دولت رسمی غازچرانی می‌کند.)
@AmirTaheri4
پایگاه خبری تسنیم سپاه پاسداران به یک استاد دانشگاه تهران به دلیل پیشنهاد به آیت‌الله خامنه‌ای برای حاکمیت مستقیم بر ایران حمله می‌کند.
این نشریه نوشت: مقام معظم رهبری در اداره کشور دخالت نمی‌کنند مگر اینکه:
1- به عنوان فرمانده کل نیروهای امنیتی نظامی.
2- برای انتصاب قضات دیوان عالی کشور و کنترل قوه قضائیه
3- تعیین مسیر سیاست خارجی و امنیت ملی
4- انتصاب رؤسای شبکه های رادیویی و تلویزیونی و روزنامه‌های بزرگ
5- انتصاب اعضای شورای عالی نگهبان قانون اساسی
6- انتصاب اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام
7- کنترل بخش‌های کلیدی اقتصاد از طریق بنیادها، بانک‌ها و شرکت‌های نیمه دولتی
8- تنفیذ یا رد نامزدهای مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری و عضویت در هیأت وزیران.
(به عبارت دیگر: او مستقیماً حکومت می‌کند
دولت رسمی غازچرانی می‌کند.)
@AmirTaheri4
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
امیر طاهری: درکِ فتیش‌گونه آمریکایی‌ها از دیپلماسی و معضلی به نام جمهوری اسلامی
بخشی از تحلیل امیر طاهری در شرق الاوسط:
« جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده، در آغاز دوره چهار ساله خود در کاخ سفید، توهمی را با شعار گزنده «دیپلماسی بازگشته است!» بیان کرد. اما اکنون می‌بینیم که دیپلماسی که گویا توسط دونالد جی. ترامپ کنار گذاشته شده بود، به دو دلیل بازنگشت.
اول اینکه بایدن و بسیاری دیگر پیش از او، درک فتیش‌گونه‌ای از دیپلماسی داشتند، نه به‌عنوان ابزاری برای دستیابی به اهداف سیاست، بلکه به‌عنوان هدفی در خود.
دلیل دیگر این است که دولت‌های متوالی آمریکا تلاش کردند پازلی را از قطعات پراکنده‌ای بسازند که دائماً تغییر می‌کردند، زیرا هیچ راهنمای کلی برای یک تصویر در دسترس نبود.»
#امیر_طاهری
#دونالد_ترامپ
@AmirTaheri4
امیر طاهری: درکِ فتیش‌گونه آمریکایی‌ها از دیپلماسی و معضلی به نام…
امیر طاهری: درکِ فتیش‌گونه آمریکایی‌ها از دیپلماسی و معضلی به نام جمهوری اسلامی
بخشی از تحلیل امیر طاهری در شرق الاوسط:
« جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده، در آغاز دوره چهار ساله خود در کاخ سفید، توهمی را با شعار گزنده «دیپلماسی بازگشته است!» بیان کرد. اما اکنون می‌بینیم که دیپلماسی که گویا توسط دونالد جی. ترامپ کنار گذاشته شده بود، به دو دلیل بازنگشت.
اول اینکه بایدن و بسیاری دیگر پیش از او، درک فتیش‌گونه‌ای از دیپلماسی داشتند، نه به‌عنوان ابزاری برای دستیابی به اهداف سیاست، بلکه به‌عنوان هدفی در خود.
دلیل دیگر این است که دولت‌های متوالی آمریکا تلاش کردند پازلی را از قطعات پراکنده‌ای بسازند که دائماً تغییر می‌کردند، زیرا هیچ راهنمای کلی برای یک تصویر در دسترس نبود.»
#امیر_طاهری
#دونالد_ترامپ
نسخه صوتی
@AmirTaheri4
بخشی از تحلیل امیر طاهری در شرق الاوسط:
« جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده، در آغاز دوره چهار ساله خود در کاخ سفید، توهمی را با شعار گزنده «دیپلماسی بازگشته است!» بیان کرد. اما اکنون می‌بینیم که دیپلماسی که گویا توسط دونالد جی. ترامپ کنار گذاشته شده بود، به دو دلیل بازنگشت.
اول اینکه بایدن و بسیاری دیگر پیش از او، درک فتیش‌گونه‌ای از دیپلماسی داشتند، نه به‌عنوان ابزاری برای دستیابی به اهداف سیاست، بلکه به‌عنوان هدفی در خود.
دلیل دیگر این است که دولت‌های متوالی آمریکا تلاش کردند پازلی را از قطعات پراکنده‌ای بسازند که دائماً تغییر می‌کردند، زیرا هیچ راهنمای کلی برای یک تصویر در دسترس نبود.»
#امیر_طاهری
#دونالد_ترامپ
نسخه صوتی
@AmirTaheri4
Forwarded from Reza Pahlavi - Official TG
در شرایطی که جمهوری اسلامی از همیشه ضعیف‌تر است و ملت ایران آماده بازپس‌گیری کشورشان هستند، برای دور تازه‌ای از گفتگو با نمایندگان مردم آمریکا به ساختمان کنگره رفتم.
دیدار با عضو مجلس نمایندگان، آقای ریچ مک‌کورمیک به چگونگی #حمایت_حداکثری ایالات متحده از مبارزه ملت ایران برای آزادی اختصاص داشت و اینکه چنین حمایتی در راستای منافع ملی آمریکا نیز است.
I was pleased to be back on Capitol Hill for a new round of meetings with Members of Congress. The Islamic Republic is weaker than ever and the people of Iran are ready to take their country back.
Representative Rich McCormick and I discussed how this benefits America and how Congress can help.
@OfficialRezaPahlavi
دیدار با عضو مجلس نمایندگان، آقای ریچ مک‌کورمیک به چگونگی #حمایت_حداکثری ایالات متحده از مبارزه ملت ایران برای آزادی اختصاص داشت و اینکه چنین حمایتی در راستای منافع ملی آمریکا نیز است.
I was pleased to be back on Capitol Hill for a new round of meetings with Members of Congress. The Islamic Republic is weaker than ever and the people of Iran are ready to take their country back.
Representative Rich McCormick and I discussed how this benefits America and how Congress can help.
@OfficialRezaPahlavi