«Колькі праўды хаваюць беларускія архівы – мы пакуль нават не ўяўляем»
Павел Баркоўскі, в.а. прадстаўніка па нацыянальным адраджэнні Кабінета, з нагоды Міжнароднага дня архіваў падкрэслівае: адкрыццё архіваў, у тым ліку спецслужбаў, стане адной з ключавых умоў для аднаўлення даверу і гістарычнай справядлівасці ў Беларусі:
«Беларусь застаецца адной з нешматлікіх краін Еўропы, дзе дагэтуль цалкам не адкрыты архівы савецкіх спецслужбаў. Гэтыя архівы – не проста дакументы. Гэта сведчанні рэпрэсій, знішчэння культурнай і палітычнай эліты, гэта праўда пра тое, як сістэма душыла людзей і нацыю.
Я асабіста чакаю ад адкрыцця архіваў не толькі фактаў, але і разумення механізмаў страху і здрады, якія фарміравалі паводзіны людзей. Мы не зможам аднавіць гістарычную годнасць, пакуль архіўная праўда застаецца пад замком. Замкі трэба зняць. Не дзеля помсты, а дзеля вызвалення. У тым ліку – унутранага.
У дэмакратычнай Беларусі павінны быць прынятыя законы, якія забяспечаць поўны доступ да архіваў былых спецслужбаў – з гарантыямі для даследчыкаў, журналістаў, цікаўных грамадзян і сем’яў рэпрэсаваных.
Колькі праўды хаваюць гэтыя архівы – мы пакуль нават не ўяўляем. Але я перакананы: без гэтай праўды мы не зможам скончыць аўтарытарна-таталітарную эпоху ў нашай свядомасці.
Калі ж так званым уладам у Беларусі няма чаго баяцца, як і няма чаго баяцца КДБ і Генпракуратуры, заклікаю іх да неадкладнага адкрыцця архіваў, як гэта было зроблена ва Украіне і краінах Балтыі».
@CabinetBelarus
Павел Баркоўскі, в.а. прадстаўніка па нацыянальным адраджэнні Кабінета, з нагоды Міжнароднага дня архіваў падкрэслівае: адкрыццё архіваў, у тым ліку спецслужбаў, стане адной з ключавых умоў для аднаўлення даверу і гістарычнай справядлівасці ў Беларусі:
«Беларусь застаецца адной з нешматлікіх краін Еўропы, дзе дагэтуль цалкам не адкрыты архівы савецкіх спецслужбаў. Гэтыя архівы – не проста дакументы. Гэта сведчанні рэпрэсій, знішчэння культурнай і палітычнай эліты, гэта праўда пра тое, як сістэма душыла людзей і нацыю.
Я асабіста чакаю ад адкрыцця архіваў не толькі фактаў, але і разумення механізмаў страху і здрады, якія фарміравалі паводзіны людзей. Мы не зможам аднавіць гістарычную годнасць, пакуль архіўная праўда застаецца пад замком. Замкі трэба зняць. Не дзеля помсты, а дзеля вызвалення. У тым ліку – унутранага.
У дэмакратычнай Беларусі павінны быць прынятыя законы, якія забяспечаць поўны доступ да архіваў былых спецслужбаў – з гарантыямі для даследчыкаў, журналістаў, цікаўных грамадзян і сем’яў рэпрэсаваных.
Колькі праўды хаваюць гэтыя архівы – мы пакуль нават не ўяўляем. Але я перакананы: без гэтай праўды мы не зможам скончыць аўтарытарна-таталітарную эпоху ў нашай свядомасці.
Калі ж так званым уладам у Беларусі няма чаго баяцца, як і няма чаго баяцца КДБ і Генпракуратуры, заклікаю іх да неадкладнага адкрыцця архіваў, як гэта было зроблена ва Украіне і краінах Балтыі».
@CabinetBelarus
МакЛейн: «Гамафобія – гэта не проста меркаванне. Гэта недасведчанасць і салідарнасць з рэжымам Лукашэнкі»
Ірына МакЛейн, намесніца прадстаўніцы па сацыяльнай палітыцы Кабінета, выказалася з нагоды гамафобных нападаў на беларускіх удзельнікаў і ўдзельніц прайдаў, якія выкарыстоўваюць нацыянальны сцяг:
«Я гляджу на гэтыя сітуацыі і адчуваю не толькі гнеў, але і сорам. Сорам за людзей, якія называюць сябе дэмакратамі, але гатовыя цкаваць іншых толькі за тое, што тыя не адпавядаюць іх уяўленням пра “норму”.
Вельмі дзіўна і вельмі балюча назіраць, як людзі, што самі зведалі пераслед і гвалт за сваю пазіцыю і ідэнтычнасць, цяпер ператвараюцца ў тых, хто пераследуе іншых. Як людзі, якія патрабуюць роўнасці і свабоды для сябе, адмаўляюць гэтыя ж каштоўнасці ЛГБТК+ беларусам.
Нацыянальны сцяг належыць усім, хто любіць Беларусь, салідарны з ёю, атаясамлівае сябе з ёю. І ніхто не мае манаполіі на тое, каб вырашаць, хто “сапраўдныя беларусы”, а хто не.
Людзі, якія выходзяць з вясёлкавымі і бела-чырвона-белымі сцягамі, не абражаюць Беларусь – яны змагаюцца за яе. Абражаюць Беларусь якраз тыя, хто гатовы прыніжаць, выключаць, дыскрымінаваць, пазбаўляць іншых голасу толькі за тое, кім хто нарадзіўся або хто каго кахае.
Давайце будзем шчырымі: гамафобія – гэта не проста асабістае меркаванне. Гэта недасведчанасць, якая фактычна вядзе да падтрымкі сістэмы, дзе людзей затрымліваюць, катуюць і асуджаюць за тое, што яны адрозніваюцца. Гэта па сутнасці салідарнасць з рэжымам Лукашэнкі.
Факты гавораць самі за сябе:
– У Беларусі няма ніводнага закона, які абараняе ЛГБТК+ людзей ад дыскрымінацыі;
– Аднаполае партнёрства забаронена на ўзроўні Канстытуцыі;
– У 2024 годзе дзясяткі людзей былі затрыманыя і збітыя – ім пагражае да 4 гадоў зняволення нібыта «за прапаганду», а па факце за тое, што яны існуюць;
– Беларусь займае 45-е месца з 49 краін Еўропы па ўзроўні ЛГБТ-свабодаў;
– Сотні беларусаў вымушаныя былі пакінуць краіну праз сваю ідэнтычнасць.
І рэжыму гэта выгадна. Ён хоча, каб мы дзялілі адно аднаго на “нармальных” і “ненармальных”, каб адварочваліся ад сваіх. Бо так – прасцей кіраваць. Ці прымаеце вы гэтыя правілы?
Я прашу: спыніцеся. Зірніце на чалавека побач. Роўнасць – гэта не пра тое, што ўсе аднолькавыя. Гэта пра тое, што ўсе годныя. І пакуль у Беларусі будуць людзі, гатовыя бараніць гэты прынцып – у тым ліку на прайдах – будзе і надзея на тую Беларусь, пра якую ўсе мы марым».
@CabinetBelarus
Ірына МакЛейн, намесніца прадстаўніцы па сацыяльнай палітыцы Кабінета, выказалася з нагоды гамафобных нападаў на беларускіх удзельнікаў і ўдзельніц прайдаў, якія выкарыстоўваюць нацыянальны сцяг:
«Я гляджу на гэтыя сітуацыі і адчуваю не толькі гнеў, але і сорам. Сорам за людзей, якія называюць сябе дэмакратамі, але гатовыя цкаваць іншых толькі за тое, што тыя не адпавядаюць іх уяўленням пра “норму”.
Вельмі дзіўна і вельмі балюча назіраць, як людзі, што самі зведалі пераслед і гвалт за сваю пазіцыю і ідэнтычнасць, цяпер ператвараюцца ў тых, хто пераследуе іншых. Як людзі, якія патрабуюць роўнасці і свабоды для сябе, адмаўляюць гэтыя ж каштоўнасці ЛГБТК+ беларусам.
Нацыянальны сцяг належыць усім, хто любіць Беларусь, салідарны з ёю, атаясамлівае сябе з ёю. І ніхто не мае манаполіі на тое, каб вырашаць, хто “сапраўдныя беларусы”, а хто не.
Людзі, якія выходзяць з вясёлкавымі і бела-чырвона-белымі сцягамі, не абражаюць Беларусь – яны змагаюцца за яе. Абражаюць Беларусь якраз тыя, хто гатовы прыніжаць, выключаць, дыскрымінаваць, пазбаўляць іншых голасу толькі за тое, кім хто нарадзіўся або хто каго кахае.
Давайце будзем шчырымі: гамафобія – гэта не проста асабістае меркаванне. Гэта недасведчанасць, якая фактычна вядзе да падтрымкі сістэмы, дзе людзей затрымліваюць, катуюць і асуджаюць за тое, што яны адрозніваюцца. Гэта па сутнасці салідарнасць з рэжымам Лукашэнкі.
Факты гавораць самі за сябе:
– У Беларусі няма ніводнага закона, які абараняе ЛГБТК+ людзей ад дыскрымінацыі;
– Аднаполае партнёрства забаронена на ўзроўні Канстытуцыі;
– У 2024 годзе дзясяткі людзей былі затрыманыя і збітыя – ім пагражае да 4 гадоў зняволення нібыта «за прапаганду», а па факце за тое, што яны існуюць;
– Беларусь займае 45-е месца з 49 краін Еўропы па ўзроўні ЛГБТ-свабодаў;
– Сотні беларусаў вымушаныя былі пакінуць краіну праз сваю ідэнтычнасць.
І рэжыму гэта выгадна. Ён хоча, каб мы дзялілі адно аднаго на “нармальных” і “ненармальных”, каб адварочваліся ад сваіх. Бо так – прасцей кіраваць. Ці прымаеце вы гэтыя правілы?
Я прашу: спыніцеся. Зірніце на чалавека побач. Роўнасць – гэта не пра тое, што ўсе аднолькавыя. Гэта пра тое, што ўсе годныя. І пакуль у Беларусі будуць людзі, гатовыя бараніць гэты прынцып – у тым ліку на прайдах – будзе і надзея на тую Беларусь, пра якую ўсе мы марым».
@CabinetBelarus
Беларуская дэлегацыя возьме ўдзел у працы Кансультатыўнай групы «Беларусь – ЕС»
Уладзімір Астапенка, прадстаўнік па міжнародным і еўрапейскім супрацоўніцтве Кабінета, выказвае падзяку міжнародным партнёрам за паслядоўную падтрымку дэмакратычнай Беларусі і анансуе ўдзел у чарговым пасяджэнні Кансультатыўнай групы «Беларусь – ЕС», што адбудзецца 11 чэрвеня ў Бруселі:
«Партнёрствы, заснаваныя на каштоўнасцях, з’яўляюцца інструментам не толькі салідарнасці, але і рэальнага ўплыву на міжнародны парадак дня. Для дэмакратычных сіл Беларусі такія фарматы – гэта прастора для выніковай працы і чарговы крок на шляху да ўзмацнення суб’ектнасці структур беларускіх дэмакратычных сіл.
Кансультатыўная група «Беларусь – ЕС» забяспечвае нашу сістэмную камунікацыю з інстытутамі Еўрапейскага саюза. Удзел у гэтай працы дазваляе ўзгадняць практычныя крокі ў галіне падтрымкі грамадзянскай супольнасці, медыя, адукацыі, правоў чалавека і міграцыйнай палітыкі.
У складзе беларускай дэлегацыі – нацыянальная лідарка і кіраўніца Кабінета Святлана Ціханоўская, яе намеснік Павел Латушка, прадстаўніца па сацыяльнай палітыцы Вольга Зазулінская, спікер Каардынацыйнай рады Арцём Брухан, кіраўніца міжнароднай камісіі КР Аляксандра Мамаева, а таксама прадстаўнікі праваабарончых і іншых арганізацый, грамадзянскай супольнасці, свабодных прафсаюзаў ды медыйных структур.
Мы ўдзячныя партнёрам за гатоўнасць да адкрытага дыялогу і разлічваем на далейшае паглыбленне супрацоўніцтва, якое застаецца жыццёва важным ва ўмовах працяглых рэпрэсій і пагрозы беларускаму суверэнітэту».
@CabinetBelarus
Уладзімір Астапенка, прадстаўнік па міжнародным і еўрапейскім супрацоўніцтве Кабінета, выказвае падзяку міжнародным партнёрам за паслядоўную падтрымку дэмакратычнай Беларусі і анансуе ўдзел у чарговым пасяджэнні Кансультатыўнай групы «Беларусь – ЕС», што адбудзецца 11 чэрвеня ў Бруселі:
«Партнёрствы, заснаваныя на каштоўнасцях, з’яўляюцца інструментам не толькі салідарнасці, але і рэальнага ўплыву на міжнародны парадак дня. Для дэмакратычных сіл Беларусі такія фарматы – гэта прастора для выніковай працы і чарговы крок на шляху да ўзмацнення суб’ектнасці структур беларускіх дэмакратычных сіл.
Кансультатыўная група «Беларусь – ЕС» забяспечвае нашу сістэмную камунікацыю з інстытутамі Еўрапейскага саюза. Удзел у гэтай працы дазваляе ўзгадняць практычныя крокі ў галіне падтрымкі грамадзянскай супольнасці, медыя, адукацыі, правоў чалавека і міграцыйнай палітыкі.
У складзе беларускай дэлегацыі – нацыянальная лідарка і кіраўніца Кабінета Святлана Ціханоўская, яе намеснік Павел Латушка, прадстаўніца па сацыяльнай палітыцы Вольга Зазулінская, спікер Каардынацыйнай рады Арцём Брухан, кіраўніца міжнароднай камісіі КР Аляксандра Мамаева, а таксама прадстаўнікі праваабарончых і іншых арганізацый, грамадзянскай супольнасці, свабодных прафсаюзаў ды медыйных структур.
Мы ўдзячныя партнёрам за гатоўнасць да адкрытага дыялогу і разлічваем на далейшае паглыбленне супрацоўніцтва, якое застаецца жыццёва важным ва ўмовах працяглых рэпрэсій і пагрозы беларускаму суверэнітэту».
@CabinetBelarus
Святлана Ціханоўская выступіла падчас адкрыцця 5-га пасяджэння Кансультатыўнай групы “Беларусь – ЕС” у Бруселі
«Я ганаруся тым, што гэтая група вытрымала выпрабаванне часам. І яна не проста існуе – яна дае вынік», – адзначыла кіраўніца Кабінета.
Дэмакратычная лідарка падзякавала еўрапейскім партнёрам за супрацоўніцтва, падтрымку, а таксама рашучыя заявы – пра фальшывыя выбары Лукашэнкі, Дзень Волі і зусім нядаўна – Дзень салідарнасці з палітвязнямі 21 мая:
«Паверце – людзі ўнутры краіны бачаць гэтыя пасланні. Яны адчуваюць вашу падтрымку. Ніколі раней беларусы не мелі такога ўзаемадзеяння з Еўрасаюзам. І ніколі раней Еўрасаюз не быў настолькі вызначальным для лёсу Беларусі. ЕС — гэта не проста наш саюзнік. Гэта наш кірунак. І я веру – мы туды дойдзем».
Кіраўніца Кабінета падзякавала Еўракамісіі за гнуткасць на фоне скарачэння амерыканскай дапамогі: «Вы імгненна прыйшлі на дапамогу. Дзякуй за перанакіраванне сродкаў туды, дзе яны найбольш патрэбныя. Праца медыя, праваабаронцаў, палітычных структур мае крытычнае значэнне, і без вас мы не справімся».
Святлана Ціханоўская таксама прывітала беларускіх удзельнікаў пасяджэння: прадстаўнікоў і прадстаўніц Кабінета, Каардынацыйнай рады, ПЦ «Вясна», Праваабарончага дому, Хельсінкскага камітэта, БАЖ, Прэс-клуба, Кангрэса дэмакратычных прафсаюзаў, а таксама каманды Віктара Бабарыкі.
Кіраўніца Кабінета прывітала таксама нядаўна абранага спікера Каардынацыйнай рады Арцёма Брухана, які ўступіў на гэтую пасаду пасля знікнення Анжалікі Мельнікавай, і анансавала абмеркаванне гэтай сітуацыі падчас палітычнай дыскусіі:
«Быць часткай дэмакратычнага руху – значыць сутыкацца з рэальнай небяспекай. З часу апошняй сустрэчы групы мы перажылі новыя пагрозы, узмацненне рэпрэсій і сур’ёзны фінансавы ціск. Кожны з удзельнікаў сённяшняй сустрэчы можа распавесці пра гэта.
Нягледзячы на ўсе выклікі, мы працягваем. Структуры працягваюць каардынацыю. Людзі падтрымліваюць адзін аднаго.
Мы набліжаемся да пяцігоддзя беларускай рэвалюцыі. Гэта момант для роздуму. Што можам зрабіць лепш – і разам? Як адказваць на новыя рэаліі, як умацоўваць агульную бяспеку, як узмацняць праеўрапейскія настроі – і найперш, як дамагчыся вызвалення палітычных зняволеных.
Так, сітуацыя цяжкая. Але яна не безнадзейная. Ёсць два варыянты: або змагацца, або капітуляваць. Для нас выбар відавочны»
@CabinetBelarus
«Я ганаруся тым, што гэтая група вытрымала выпрабаванне часам. І яна не проста існуе – яна дае вынік», – адзначыла кіраўніца Кабінета.
Дэмакратычная лідарка падзякавала еўрапейскім партнёрам за супрацоўніцтва, падтрымку, а таксама рашучыя заявы – пра фальшывыя выбары Лукашэнкі, Дзень Волі і зусім нядаўна – Дзень салідарнасці з палітвязнямі 21 мая:
«Паверце – людзі ўнутры краіны бачаць гэтыя пасланні. Яны адчуваюць вашу падтрымку. Ніколі раней беларусы не мелі такога ўзаемадзеяння з Еўрасаюзам. І ніколі раней Еўрасаюз не быў настолькі вызначальным для лёсу Беларусі. ЕС — гэта не проста наш саюзнік. Гэта наш кірунак. І я веру – мы туды дойдзем».
Кіраўніца Кабінета падзякавала Еўракамісіі за гнуткасць на фоне скарачэння амерыканскай дапамогі: «Вы імгненна прыйшлі на дапамогу. Дзякуй за перанакіраванне сродкаў туды, дзе яны найбольш патрэбныя. Праца медыя, праваабаронцаў, палітычных структур мае крытычнае значэнне, і без вас мы не справімся».
Святлана Ціханоўская таксама прывітала беларускіх удзельнікаў пасяджэння: прадстаўнікоў і прадстаўніц Кабінета, Каардынацыйнай рады, ПЦ «Вясна», Праваабарончага дому, Хельсінкскага камітэта, БАЖ, Прэс-клуба, Кангрэса дэмакратычных прафсаюзаў, а таксама каманды Віктара Бабарыкі.
Кіраўніца Кабінета прывітала таксама нядаўна абранага спікера Каардынацыйнай рады Арцёма Брухана, які ўступіў на гэтую пасаду пасля знікнення Анжалікі Мельнікавай, і анансавала абмеркаванне гэтай сітуацыі падчас палітычнай дыскусіі:
«Быць часткай дэмакратычнага руху – значыць сутыкацца з рэальнай небяспекай. З часу апошняй сустрэчы групы мы перажылі новыя пагрозы, узмацненне рэпрэсій і сур’ёзны фінансавы ціск. Кожны з удзельнікаў сённяшняй сустрэчы можа распавесці пра гэта.
Нягледзячы на ўсе выклікі, мы працягваем. Структуры працягваюць каардынацыю. Людзі падтрымліваюць адзін аднаго.
Мы набліжаемся да пяцігоддзя беларускай рэвалюцыі. Гэта момант для роздуму. Што можам зрабіць лепш – і разам? Як адказваць на новыя рэаліі, як умацоўваць агульную бяспеку, як узмацняць праеўрапейскія настроі – і найперш, як дамагчыся вызвалення палітычных зняволеных.
Так, сітуацыя цяжкая. Але яна не безнадзейная. Ёсць два варыянты: або змагацца, або капітуляваць. Для нас выбар відавочны»
@CabinetBelarus
Вольга Зазулінская: «Мы ўсе ведаем, да чаго прыводзіць маўчанне і адсутнасць падтрымкі»
Прадстаўніца па сацыяльнай палітыцы Кабінета выступіла падчас пасяджэння Кансультатыўнай групы «Беларусь – ЕС»:
«Больш за мільён беларусаў сёння жывуць па-за межамі сваёй краіны – часцей за ўсё без падтрымкі з боку дзяржавы. Сацыяльная палітыка ў дачыненні да гэтых людзей – гэта не пра спачуванне, а пра агульную бяспеку.
І калі ўнутры Беларусі зараз не можа функцыянаваць нармальная сацыяльная дзяржава, то яе элементы мы павінны фарміраваць тут – у супольнасцях, ініцыятывах, ва ўзаемадапамозе. Гэта – наша агульная архітэктура стабільнасці.
У цэнтры такой сацыяльнай палітыкі павінны быць найперш уразлівыя групы: людзі з інваліднасцю, адзінокія маці, пажылыя, ахвяры гвалту, моладзь без падтрымкі, людзі, што страцілі ўсё…
Асобна – гэта адказнасць перад палітзняволенымі. Тысячы людзей, якія сёння знаходзяцца ў турмах Беларусі, павінны мець перспектыву вяртання да жыцця. Для гэтага патрэбныя праграмы рэсацыялізацыі, псіхалагічнай і медыцынскай рэабілітацыі, юрыдычнай адаптацыі.
Трэці блок – гэта беларускія добраахвотнікі, што змагаюцца і змагаліся супраць расійскай агрэсіі. Многія з іх па-ранейшаму не маюць статусу, доступу да меддапамогі, гарантый, выплат. Родныя загінулых не атрымліваюць дакументаў. Гэта людзі, якія ўнеслі рэальны ўклад у агульную бяспеку, але застаюцца без абароны.
Моладзь і адукацыя – яшчэ адзін крытычны кірунак. Студэнты, выключаныя за ўдзел у пратэстах, дзеці ў выгнанні, моладзь, што губляе сувязь з культурай – усё гэта патрабуе адукацыйных інвестыцый.
Каб падтрымка гэтых кірункаў не была эпізадычнай, мы ініцыюем стварэнне Фонду сацыяльнай падтрымкі беларусаў. Гэта інструмент, які павінен забяспечыць сістэмную дапамогу тым, каго сёння ігнаруе дзяржава. Так, гэта часовая структура, але патрэбная.
Але каб такі інструмент сапраўды працаваў, нам патрэбныя рэсурсы. Мы не маем рэсурсаў дзяржавы, у нас няма дзяржаўнага апарату, бюджэту, фінансавай падушкі, капітала. Таму мы звяртаемся да партнёраў і да вас асабіста – з просьбай пра падтрымку.
Нам патрэбныя даследаванні, лічбы, факты. Мы не можам дзейнічаць наўгад. Але адназначна ведаем: інвестыцыі ў гэты фонд – гэта інвестыцыі ў сацыяльную ўстойлівасць, у папярэджанне крызісаў. Калі чалавек застаецца без дачынення да існуючай сістэмы – ён або знікае, або трапляе пад рызыкі.
Мы ўсе ведаем, да чаго прыводзіць маўчанне і адсутнасць падтрымкі. Пасля Другой сусветнай вайны Беларусь так і не перажыла сваю калектыўную траўму. Савецкая гісторыя была поўная маўчання – і стала глебай для новай дыктатуры. Мы не маем права паўтарыць гэты сцэнарый».
@CabinetBelarus
Прадстаўніца па сацыяльнай палітыцы Кабінета выступіла падчас пасяджэння Кансультатыўнай групы «Беларусь – ЕС»:
«Больш за мільён беларусаў сёння жывуць па-за межамі сваёй краіны – часцей за ўсё без падтрымкі з боку дзяржавы. Сацыяльная палітыка ў дачыненні да гэтых людзей – гэта не пра спачуванне, а пра агульную бяспеку.
І калі ўнутры Беларусі зараз не можа функцыянаваць нармальная сацыяльная дзяржава, то яе элементы мы павінны фарміраваць тут – у супольнасцях, ініцыятывах, ва ўзаемадапамозе. Гэта – наша агульная архітэктура стабільнасці.
У цэнтры такой сацыяльнай палітыкі павінны быць найперш уразлівыя групы: людзі з інваліднасцю, адзінокія маці, пажылыя, ахвяры гвалту, моладзь без падтрымкі, людзі, што страцілі ўсё…
Асобна – гэта адказнасць перад палітзняволенымі. Тысячы людзей, якія сёння знаходзяцца ў турмах Беларусі, павінны мець перспектыву вяртання да жыцця. Для гэтага патрэбныя праграмы рэсацыялізацыі, псіхалагічнай і медыцынскай рэабілітацыі, юрыдычнай адаптацыі.
Трэці блок – гэта беларускія добраахвотнікі, што змагаюцца і змагаліся супраць расійскай агрэсіі. Многія з іх па-ранейшаму не маюць статусу, доступу да меддапамогі, гарантый, выплат. Родныя загінулых не атрымліваюць дакументаў. Гэта людзі, якія ўнеслі рэальны ўклад у агульную бяспеку, але застаюцца без абароны.
Моладзь і адукацыя – яшчэ адзін крытычны кірунак. Студэнты, выключаныя за ўдзел у пратэстах, дзеці ў выгнанні, моладзь, што губляе сувязь з культурай – усё гэта патрабуе адукацыйных інвестыцый.
Каб падтрымка гэтых кірункаў не была эпізадычнай, мы ініцыюем стварэнне Фонду сацыяльнай падтрымкі беларусаў. Гэта інструмент, які павінен забяспечыць сістэмную дапамогу тым, каго сёння ігнаруе дзяржава. Так, гэта часовая структура, але патрэбная.
Але каб такі інструмент сапраўды працаваў, нам патрэбныя рэсурсы. Мы не маем рэсурсаў дзяржавы, у нас няма дзяржаўнага апарату, бюджэту, фінансавай падушкі, капітала. Таму мы звяртаемся да партнёраў і да вас асабіста – з просьбай пра падтрымку.
Нам патрэбныя даследаванні, лічбы, факты. Мы не можам дзейнічаць наўгад. Але адназначна ведаем: інвестыцыі ў гэты фонд – гэта інвестыцыі ў сацыяльную ўстойлівасць, у папярэджанне крызісаў. Калі чалавек застаецца без дачынення да існуючай сістэмы – ён або знікае, або трапляе пад рызыкі.
Мы ўсе ведаем, да чаго прыводзіць маўчанне і адсутнасць падтрымкі. Пасля Другой сусветнай вайны Беларусь так і не перажыла сваю калектыўную траўму. Савецкая гісторыя была поўная маўчання – і стала глебай для новай дыктатуры. Мы не маем права паўтарыць гэты сцэнарый».
@CabinetBelarus
Колькасць ахвяр міжнародных злачынстваў і грубых парушэнняў правоў чалавека ў Беларусі вымяраецца сотнямі тысяч
«Аднаўленне правоў ахвяр з дапамогай міжнародных механізмаў прыцягнення да адказнасці на дадзены момант з'яўляецца адзіным мірным сродкам змянення сітуацыі», – заявіў намеснік кіраўніцы Кабінета, кіраўнік НАУ Павел Латушка падчас абмеркавання «Намаганні па прасоўванні прынцыпу адказнасці» ў межах 5-га пасяджэння Кансультатыўнай групы «Беларусь – ЕС» у Бруселі.
Павел Латушка адзначыў, што адзін з асноўных запытаў беларусаў – адказнасць для тых, хто здзяйсняў і працягвае здзяйсняць злачынствы супраць іх. У адказ на гэты запыт група экспертаў, першапачаткова сфарміраваная ў НАУ, здолела сабраць дастатковыя доказы і абгрунтаваць, што па шэрагу злачынстваў, здзейсненых вышэйшым ваенна-палітычным кіраўніцтвам рэжыму супраць беларусаў, Міжнародны крымінальны суд мае юрысдыкцыю.
У верасні 2023 года быў накіраваны зварот у Міністэрства юстыцыі Літвы з дадзеным аналізам і просьбай перадаць сітуацыю з экстратэрытарыяльнымі злачынствамі, здзейсненымі рэжымам Лукашэнкі супраць беларусаў, на разгляд Офіса пракурора МКС на падставе артыкула 14 Рымскага статута.
«30 верасня 2024 года ўрад Літвы перадаў беларускую сітуацыю на разгляд у Офіс пракурора МКС, які неадкладна пачаў папярэдні разгляд. Такім чынам, упершыню за многія гады беспакаранасці была распачата афіцыйная працэдура ў рамках Міжнароднага крымінальнага суда, якая можа прывесці на першым этапе да частковага аднаўлення правоў ахвяр з Беларусі, а ў будычым і адказнасці прадстаўнікоў рэжыму. Гэта ўжо важны прамы вынік нашай працы, які дэманструе нашу эфектыўнасць і актуальнасць для чаканняў з боку беларускага грамадства».
Намеснік кіраўніцы Кабінета таксама адзначыў, што беларусы, якія вымушана апынуліся па-за межамі краіны, з 1 верасня 2025 года могуць стаць ахвярамі новай рэпрэсіўнай практыкі.
«Паводле новага закона, калі бацькі, якія пастаянна пражываюць за мяжой, не маюць спецыяльных пашпартоў серыі РР, іх дзеці будуць аднесены да тых, што знаходзяцца ў сацыяльна небяспечным становішчы з-за непрысутнасці ў дзяржаўнай школе ў Беларусі. Гэтая працэдура ў канчатковым выніку прыводзіць да пазбаўлення такіх бацькоў бацькоўскіх правоў. Варта падкрэсліць, што такімі пашпартамі валодае вельмі невялікая колькасць грамадзян, а для асоб са статусам міжнароднай абароны іх атрыманне немагчымае».
Таксама Павел Латушка звярнуўся да Еўрапейскай камісіі з просьбай эфектыўна садзейнічаць працы беларускіх дэмакратычных сіл, што займаюцца пытаннямі адказнасці, у намаганнях па прыцягненні Лукашэнкі і яго саўдзельнікаў да адказнасці – як у рамках МКС, так і праз выкарыстанне іншых даступных міжнародных механізмаў.
«Важна сфарміраваць адзінства ў падыходах да вызначэння прыярытэтаў расследавання беларускай сітуацыі ў рамках Міжнароднага крымінальнага суда. Нам патрэбны ўзгоднены падыход, у першую чаргу сярод краін ЕС, на тэрыторыі якіх знаходзіцца большасць ахвяр. З гэтай мэтай мы прапануем стварыць экспертна-кансультатыўную групу, якая будзе складацца з прадстаўнікоў Еўрапейскай камісіі і нашых спецыялістаў, якія штодзённа займаюцца гэтым пытаннем».
Павел Латушка звярнуў увагу, што згодна з пунктам 6 Заключэння Рады ЕС па Беларусі існуе рашэнне Рады кіраўнікоў краін-членаў Еўрасаюза аб важнасці дасягнення адказнасці за злачынствы, здзейсненыя ў дачыненні да беларускага народа, што з’яўляецца падставай да мэтанакіраванай і скаардынаванай працы па кірунку адказнасці.
@CabinetBelarus
«Аднаўленне правоў ахвяр з дапамогай міжнародных механізмаў прыцягнення да адказнасці на дадзены момант з'яўляецца адзіным мірным сродкам змянення сітуацыі», – заявіў намеснік кіраўніцы Кабінета, кіраўнік НАУ Павел Латушка падчас абмеркавання «Намаганні па прасоўванні прынцыпу адказнасці» ў межах 5-га пасяджэння Кансультатыўнай групы «Беларусь – ЕС» у Бруселі.
Павел Латушка адзначыў, што адзін з асноўных запытаў беларусаў – адказнасць для тых, хто здзяйсняў і працягвае здзяйсняць злачынствы супраць іх. У адказ на гэты запыт група экспертаў, першапачаткова сфарміраваная ў НАУ, здолела сабраць дастатковыя доказы і абгрунтаваць, што па шэрагу злачынстваў, здзейсненых вышэйшым ваенна-палітычным кіраўніцтвам рэжыму супраць беларусаў, Міжнародны крымінальны суд мае юрысдыкцыю.
У верасні 2023 года быў накіраваны зварот у Міністэрства юстыцыі Літвы з дадзеным аналізам і просьбай перадаць сітуацыю з экстратэрытарыяльнымі злачынствамі, здзейсненымі рэжымам Лукашэнкі супраць беларусаў, на разгляд Офіса пракурора МКС на падставе артыкула 14 Рымскага статута.
«30 верасня 2024 года ўрад Літвы перадаў беларускую сітуацыю на разгляд у Офіс пракурора МКС, які неадкладна пачаў папярэдні разгляд. Такім чынам, упершыню за многія гады беспакаранасці была распачата афіцыйная працэдура ў рамках Міжнароднага крымінальнага суда, якая можа прывесці на першым этапе да частковага аднаўлення правоў ахвяр з Беларусі, а ў будычым і адказнасці прадстаўнікоў рэжыму. Гэта ўжо важны прамы вынік нашай працы, які дэманструе нашу эфектыўнасць і актуальнасць для чаканняў з боку беларускага грамадства».
Намеснік кіраўніцы Кабінета таксама адзначыў, што беларусы, якія вымушана апынуліся па-за межамі краіны, з 1 верасня 2025 года могуць стаць ахвярамі новай рэпрэсіўнай практыкі.
«Паводле новага закона, калі бацькі, якія пастаянна пражываюць за мяжой, не маюць спецыяльных пашпартоў серыі РР, іх дзеці будуць аднесены да тых, што знаходзяцца ў сацыяльна небяспечным становішчы з-за непрысутнасці ў дзяржаўнай школе ў Беларусі. Гэтая працэдура ў канчатковым выніку прыводзіць да пазбаўлення такіх бацькоў бацькоўскіх правоў. Варта падкрэсліць, што такімі пашпартамі валодае вельмі невялікая колькасць грамадзян, а для асоб са статусам міжнароднай абароны іх атрыманне немагчымае».
Таксама Павел Латушка звярнуўся да Еўрапейскай камісіі з просьбай эфектыўна садзейнічаць працы беларускіх дэмакратычных сіл, што займаюцца пытаннямі адказнасці, у намаганнях па прыцягненні Лукашэнкі і яго саўдзельнікаў да адказнасці – як у рамках МКС, так і праз выкарыстанне іншых даступных міжнародных механізмаў.
«Важна сфарміраваць адзінства ў падыходах да вызначэння прыярытэтаў расследавання беларускай сітуацыі ў рамках Міжнароднага крымінальнага суда. Нам патрэбны ўзгоднены падыход, у першую чаргу сярод краін ЕС, на тэрыторыі якіх знаходзіцца большасць ахвяр. З гэтай мэтай мы прапануем стварыць экспертна-кансультатыўную групу, якая будзе складацца з прадстаўнікоў Еўрапейскай камісіі і нашых спецыялістаў, якія штодзённа займаюцца гэтым пытаннем».
Павел Латушка звярнуў увагу, што згодна з пунктам 6 Заключэння Рады ЕС па Беларусі існуе рашэнне Рады кіраўнікоў краін-членаў Еўрасаюза аб важнасці дасягнення адказнасці за злачынствы, здзейсненыя ў дачыненні да беларускага народа, што з’яўляецца падставай да мэтанакіраванай і скаардынаванай працы па кірунку адказнасці.
@CabinetBelarus
Астапенка: «Падтрымка Беларусі павінна грунтавацца на адкрытасці і выразных прыярытэтах»
Уладзімір Астапенка, прадстаўнік па міжнародным і еўрапейскім супрацоўніцтве Кабінета, падчас пасяджэння Кансультатыўнай групы «Беларусь – ЕС» 11 чэрвеня ў Бруселі акрэсліў пазіцыю Кабінета ў працэсе ацэнкі патрэбаў грамадзянскай супольнасці і дэмакратычных сіл Беларусі:
«Ацэнка патрэбаў (Needs Assessment) – гэта інструмент, праз які Еўрапейскі саюз вызначае, якая падтрымка патрабуецца для беларускай грамадзянскай супольнасці, незалежных медыя, адукацыйных і палітычных ініцыятыў. Ад гэтага працэсу залежыць, як будуць вызначацца прыярытэты міжнароднай дапамогі.
Гэта адначасова важная і адчувальная тэма. У мінулым яна выклікала пытанні наконт недастатковай празрыстасці і інклюзіўнасці. Менавіта таму неабходна забяспечыць шырокае ўключэнне дэмакратычных суб’ектаў і падтрымліваць адкрытую камунікацыю ўнутры супольнасці.
Мы вітаем устанаўленне канструктыўнага дыялогу з Еўрапейскай камісіяй, які сведчыць пра тое, што пазіцыя беларускіх партнёраў улічваецца і можа ўплываць на працэсы прыняцця рашэнняў. Адначасова адзначаем важнасць прадстаўлення вынікаў Nееds Assessment у Каардынацыйнай радзе для забеспячэння празрыстасці і выпрацоўкі агульных падыходаў.
У сённяшніх умовах падтрымка дэмакратычных перамен у Беларусі разглядаецца не толькі ў кантэксце правоў чалавека і вяршэнства права, але і як складнік палітыкі «мяккай бяспекі» ў рэгіёне. Падтрымка Беларусі павінна грунтавацца на адкрытасці і выразных прыярытэтах. Таму Needs Assessment – гэта не тэхнічная працэдура, а частка шырэйшай палітычнай стратэгіі падтрымкі перамен».
@CabinetBelarus
Уладзімір Астапенка, прадстаўнік па міжнародным і еўрапейскім супрацоўніцтве Кабінета, падчас пасяджэння Кансультатыўнай групы «Беларусь – ЕС» 11 чэрвеня ў Бруселі акрэсліў пазіцыю Кабінета ў працэсе ацэнкі патрэбаў грамадзянскай супольнасці і дэмакратычных сіл Беларусі:
«Ацэнка патрэбаў (Needs Assessment) – гэта інструмент, праз які Еўрапейскі саюз вызначае, якая падтрымка патрабуецца для беларускай грамадзянскай супольнасці, незалежных медыя, адукацыйных і палітычных ініцыятыў. Ад гэтага працэсу залежыць, як будуць вызначацца прыярытэты міжнароднай дапамогі.
Гэта адначасова важная і адчувальная тэма. У мінулым яна выклікала пытанні наконт недастатковай празрыстасці і інклюзіўнасці. Менавіта таму неабходна забяспечыць шырокае ўключэнне дэмакратычных суб’ектаў і падтрымліваць адкрытую камунікацыю ўнутры супольнасці.
Мы вітаем устанаўленне канструктыўнага дыялогу з Еўрапейскай камісіяй, які сведчыць пра тое, што пазіцыя беларускіх партнёраў улічваецца і можа ўплываць на працэсы прыняцця рашэнняў. Адначасова адзначаем важнасць прадстаўлення вынікаў Nееds Assessment у Каардынацыйнай радзе для забеспячэння празрыстасці і выпрацоўкі агульных падыходаў.
У сённяшніх умовах падтрымка дэмакратычных перамен у Беларусі разглядаецца не толькі ў кантэксце правоў чалавека і вяршэнства права, але і як складнік палітыкі «мяккай бяспекі» ў рэгіёне. Падтрымка Беларусі павінна грунтавацца на адкрытасці і выразных прыярытэтах. Таму Needs Assessment – гэта не тэхнічная працэдура, а частка шырэйшай палітычнай стратэгіі падтрымкі перамен».
@CabinetBelarus
Forwarded from Светлана Тихановская
Падтрымка для беларусаў. Вынікі 5-га пасяджэння Кансультатыўнай групы ў Бруселі
У сталіцы Бельгіі завяршылася 5-ае пасяджэнне Кансультатыўнай групы Еўрасаюза па Беларусі. З беларускага боку традыцыйна ўдзел узялі палітыкі і прадстаўнікі грамадзянскай супольнасці, сярод якіх — Павел Латушка, Таццяна Хоміч, Уладзімір Астапенка, Іван Краўцоў, Арцём Брухан, Вольга Зазулінская, Аляксандра Мамаева і іншыя.
Што важна ведаць?
Акрамя глабальных тэмаў — вызваленне палітвязняў, сітуацыя з рэгіянальнай бяспекай — абмяркоўвалі больш практычныя, на якія ёсць запыт у беларусаў:
1️⃣ Выдача шматразовых шматгадовых шэнгенскіх візаў. Паколькі рэжым скараціў колькасць консульскіх працаўнікоў, краінам Шэнгена складана павялічыць колькасць візаў. Разам з тым можна выдаваць шматгадовыя візы, што здыме нагрузку з кансулатаў. Чыноўнікі Еўрасаюза запэўнілі: для беларусаў збольшага працягнуць дзейнічаць спрошчаныя ўмовы атрымання візаў — і не будуць уведзеныя абмежаванні, як у дачыненні да расіянаў.
2️⃣ Легалізацыя ў ЕС: дамовіліся выпрацаваць супольны пакет рэкамендацыяў для краінаў ЕС па вырашэнні праблемаў з легалізацыяй.
3️⃣ Падтрымка для незалежных медыя і рэпрэсаваных. На фоне скарачэння замежнай дапамогі Еўрасаюз пераразмеркаваў рэсурсы, каб падтрымаць незалежныя беларускія медыя. Да кастрычніка будзе распрацаваны дакумент «Ацэнка патрэбаў» для прыярытэзацыі напрамкаў, якім патрэбная дапамога. Таксама Еўрасаюз працягне падтрымку рэпрэсаваных, у тым ліку рэабілітацыю — толькі за апошні час праз праваабарончыя арганізацыі дапамогу ЕС атрымалі каля 300 чалавек.
4️⃣ Стыпендыі. За апошні год ЕС падтрымаў больш за 1000 студэнтаў стыпендыямі, абменамі, магчымасцямі навучання, а таксама стажыроўкамі ў розных краінах Еўропы.
5️⃣ Выключэнні з санкцыяў. ЕС гатовы разглядаць мэтавыя выключэнні з санкцыяў, уведзеных супраць рэжыму за ўдзел у агрэсіі супраць Украіны. Гэта дазволіць мінімізаваць наступствы для грамадзянскай супольнасці, перш за ўсё — у гуманітарных выпадках.
У сталіцы Бельгіі завяршылася 5-ае пасяджэнне Кансультатыўнай групы Еўрасаюза па Беларусі. З беларускага боку традыцыйна ўдзел узялі палітыкі і прадстаўнікі грамадзянскай супольнасці, сярод якіх — Павел Латушка, Таццяна Хоміч, Уладзімір Астапенка, Іван Краўцоў, Арцём Брухан, Вольга Зазулінская, Аляксандра Мамаева і іншыя.
Што важна ведаць?
Акрамя глабальных тэмаў — вызваленне палітвязняў, сітуацыя з рэгіянальнай бяспекай — абмяркоўвалі больш практычныя, на якія ёсць запыт у беларусаў:
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Кабанчук з GLOBSEC: «У бяспекавым кантэксце Беларусь не застаецца ўбаку»
Вадзім Кабанчук, прадстаўнік па абароне і нацыянальнай бяспецы Аб’яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, – пра ўдзел ў GLOBSEC Forum 2025, які праходзіць з 12 па 14 чэрвеня ў Празе пад патранатам прэзідэнта Чэхіі Пятра Паўла і чэшскага Міністэрства замежных спраў:
«На форуме GLOBSEC у Празе сабраліся прадстаўнікі больш за 70 краін. Нас найперш цікавяць краіны нашага рэгіёна, нашыя найбліжэйшыя суседзі. Мы бачым, што ў дынамічна зменлівым свеце ўсё часцей узнікаюць новыя, пакуль што нефармальныя саюзы, кааліцыі, партнёрствы. Узмацняецца разуменне таго, што бяспека залежыць не толькі ад глабальных гульцоў, але і ад тых, хто непасрэдна побач.
Асабліва цяпер, калі відаць, што новая адміністрацыя ЗША ўзяла курс на частковую ізаляцыю, рэгіянальнае супрацоўніцтва становіцца яшчэ больш значным. Усё, што датычыцца вайны ва Украіне і падтрымкі Украіны, – у цэнтры ўвагі гэтага форуму. Усе разумеюць, якую пагрозу стварае гэтая вайна для рэгіёна і ўсёй Еўропы.
І для нас, беларусаў, асабліва важна, што беларуская тэма тут таксама гучыць. Адбылася асобная беларуская панэль, і мы бачым, што яна прыцягвае ўвагу. У бяспекавым кантэксце Беларусь не застаецца ўбаку. Наша задача – узмацняць гэтую ўвагу, павышаць ролю дэмакратычных сілаў і нашых інстытуцый у рэгіянальным дыялогу. Мы павінны прасоўвацца далей – і як частка кааліцыі салідарнасці, і як народ, які дбае пра супольную бяспеку».
@CabinetBelarus
Вадзім Кабанчук, прадстаўнік па абароне і нацыянальнай бяспецы Аб’яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, – пра ўдзел ў GLOBSEC Forum 2025, які праходзіць з 12 па 14 чэрвеня ў Празе пад патранатам прэзідэнта Чэхіі Пятра Паўла і чэшскага Міністэрства замежных спраў:
«На форуме GLOBSEC у Празе сабраліся прадстаўнікі больш за 70 краін. Нас найперш цікавяць краіны нашага рэгіёна, нашыя найбліжэйшыя суседзі. Мы бачым, што ў дынамічна зменлівым свеце ўсё часцей узнікаюць новыя, пакуль што нефармальныя саюзы, кааліцыі, партнёрствы. Узмацняецца разуменне таго, што бяспека залежыць не толькі ад глабальных гульцоў, але і ад тых, хто непасрэдна побач.
Асабліва цяпер, калі відаць, што новая адміністрацыя ЗША ўзяла курс на частковую ізаляцыю, рэгіянальнае супрацоўніцтва становіцца яшчэ больш значным. Усё, што датычыцца вайны ва Украіне і падтрымкі Украіны, – у цэнтры ўвагі гэтага форуму. Усе разумеюць, якую пагрозу стварае гэтая вайна для рэгіёна і ўсёй Еўропы.
І для нас, беларусаў, асабліва важна, што беларуская тэма тут таксама гучыць. Адбылася асобная беларуская панэль, і мы бачым, што яна прыцягвае ўвагу. У бяспекавым кантэксце Беларусь не застаецца ўбаку. Наша задача – узмацняць гэтую ўвагу, павышаць ролю дэмакратычных сілаў і нашых інстытуцый у рэгіянальным дыялогу. Мы павінны прасоўвацца далей – і як частка кааліцыі салідарнасці, і як народ, які дбае пра супольную бяспеку».
@CabinetBelarus
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Кабанчук: «Адцягванне ўвагі ЗША можа выклікаць рэакцыю з боку Расіі»
Вадзім Кабанчук, прадстаўнік па абароне і нацыянальнай бяспецы Аб’яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, пракаментаваў наступствы вайны на Блізкім Усходзе для бяспекі рэгіёна і Беларусі:
«На Блізкім Усходзе пачалася эскалацыя, якая можа перарасці з небяспечнай сітуацыі ў рэгіянальную вайну. Які ўплыў гэта можа мець на наш рэгіён? Найперш – гэта адцягванне ўвагі ключавога гульца і ключавога саюзніка Украіны, Злучаных Штатаў Амерыкі.
Мы ведаем, што амаль палова замежнай дапамогі для падтрымкі Украіны пастаўляецца менавіта з боку ЗША. Цяпер, калі на Блізкім Усходзе ідзе вайна, відавочна, што частка гэтай дапамогі будзе пераарыентаваная туды, на гэты кірунак. Пра гэта ўжо была заява амерыканскага кіраўніцтва.
Асноўная небяспека палягае ў тым, што дзве краіны, якія ўцягнуліся ў вайну паміж сабой, валодаюць ядзернай зброяй. Ізраіль – гэта ўжо, так бы мовіць, сакрэт Палішынеля, што ў яго ёсць ядзерная зброя. Іран, відавочна, наблізіўся да валодання ёй, вырабіў некаторыя ядзерныя зарады, што і справакавала ўдар Ізраіля па ім.
Відавочна, што адцягванне ўвагі ключавога хаўрусніка Украіны – ЗША – на Блізкі Усход можа выклікаць рэакцыю з боку Расіі, развязаць ёй рукі для нарошчвання эскалацыі ў нашым рэгіёне і для магчымых правакацый і праекцыі сілы на іншыя краіны – у тым ліку краіны Еўрасаюза з тэрыторыі Беларусі».
@CabinetBelarus
Вадзім Кабанчук, прадстаўнік па абароне і нацыянальнай бяспецы Аб’яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, пракаментаваў наступствы вайны на Блізкім Усходзе для бяспекі рэгіёна і Беларусі:
«На Блізкім Усходзе пачалася эскалацыя, якая можа перарасці з небяспечнай сітуацыі ў рэгіянальную вайну. Які ўплыў гэта можа мець на наш рэгіён? Найперш – гэта адцягванне ўвагі ключавога гульца і ключавога саюзніка Украіны, Злучаных Штатаў Амерыкі.
Мы ведаем, што амаль палова замежнай дапамогі для падтрымкі Украіны пастаўляецца менавіта з боку ЗША. Цяпер, калі на Блізкім Усходзе ідзе вайна, відавочна, што частка гэтай дапамогі будзе пераарыентаваная туды, на гэты кірунак. Пра гэта ўжо была заява амерыканскага кіраўніцтва.
Асноўная небяспека палягае ў тым, што дзве краіны, якія ўцягнуліся ў вайну паміж сабой, валодаюць ядзернай зброяй. Ізраіль – гэта ўжо, так бы мовіць, сакрэт Палішынеля, што ў яго ёсць ядзерная зброя. Іран, відавочна, наблізіўся да валодання ёй, вырабіў некаторыя ядзерныя зарады, што і справакавала ўдар Ізраіля па ім.
Відавочна, што адцягванне ўвагі ключавога хаўрусніка Украіны – ЗША – на Блізкі Усход можа выклікаць рэакцыю з боку Расіі, развязаць ёй рукі для нарошчвання эскалацыі ў нашым рэгіёне і для магчымых правакацый і праекцыі сілы на іншыя краіны – у тым ліку краіны Еўрасаюза з тэрыторыі Беларусі».
@CabinetBelarus
Forwarded from Светлана Тихановская
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Астапенка: «Нават калі лісты не трапяць да адрасатаў, яны пасылаюць выразны сігнал тым, хто трымае людзей у зняволенні»
Уладзімір Астапенка, прадстаўнік па міжнародным і еўрапейскім супрацоўніцтве Аб’яднанага Пераходнага Кабінета і кіраўнік Місіі дэмакратычнай Беларусі ў Бруселі, распавёў пра акцыю салідарнасці з палітзняволенымі, арганізаваную беларускай дыяспарай у Бельгіі 11 чэрвеня, да якой гэтым разам далучыліся кіраўніца Кабінета Святлана Ціханоўская, яе намеснік Павел Латушка, прадстаўніца па сацыяльнай палітыцы Кабінета Вольга Зазулінская, а таксама спікер Каардынацыйнай рады Арцём Брухан.
«Удзел у гэтай акцыі – выказванне падтрымкі і павагі, якое сведчыць: пра палітзняволеных памятаюць, і за іх вызваленне працягваецца барацьба.
Нават калі яны не трапяць непасрэдна да адрасатаў, гэтыя лісты пасылаюць выразны сігнал тым, хто трымае людзей у зняволенні: імёны палітзняволеных гучаць, а патрабаванне вызвалення застаецца неаслабным. Таксама гэта напамін міжнароднай супольнасці пра неабходнасць сталай увагі да лёсу тых, хто ахвяруе свабодай дзеля дэмакратычнай будучыні Беларусі»
@CabinetBelarus
Уладзімір Астапенка, прадстаўнік па міжнародным і еўрапейскім супрацоўніцтве Аб’яднанага Пераходнага Кабінета і кіраўнік Місіі дэмакратычнай Беларусі ў Бруселі, распавёў пра акцыю салідарнасці з палітзняволенымі, арганізаваную беларускай дыяспарай у Бельгіі 11 чэрвеня, да якой гэтым разам далучыліся кіраўніца Кабінета Святлана Ціханоўская, яе намеснік Павел Латушка, прадстаўніца па сацыяльнай палітыцы Кабінета Вольга Зазулінская, а таксама спікер Каардынацыйнай рады Арцём Брухан.
«Удзел у гэтай акцыі – выказванне падтрымкі і павагі, якое сведчыць: пра палітзняволеных памятаюць, і за іх вызваленне працягваецца барацьба.
Нават калі яны не трапяць непасрэдна да адрасатаў, гэтыя лісты пасылаюць выразны сігнал тым, хто трымае людзей у зняволенні: імёны палітзняволеных гучаць, а патрабаванне вызвалення застаецца неаслабным. Таксама гэта напамін міжнароднай супольнасці пра неабходнасць сталай увагі да лёсу тых, хто ахвяруе свабодай дзеля дэмакратычнай будучыні Беларусі»
@CabinetBelarus