group-telegram.com/andaromidvari/2800
Last Update:
به یاد جان‌بازان و از جان گذشتگان
استدلال فرهنگ عمومی جهان امروزه روزه بی که تفکیکی قائل شود، پرهیز از اشاعه‌ی هر نوع قول و عملی‌ست که ترویج کردار و رفتار سوء است.
این تا همین جا بسیار هم خوب و عالی است که پاس داشتن جان و عمر آدمی را بیخ و بن کارها نهاده‌اند.
اما در فرسته‌ی «به یاد غریقان بحر بلا» ما از امکان خودکشی و امکان چرخش معنایی آن پرسیدیم و پرسشمان چنان بود که پاسخی چنین را به ذهن می‌آورد: خودکشی می‌تواند امکانی فضیلتمندانه باشد.
در آن فرسته من از بررسی سویه‌های اسطوره‌ای و زبانی ماجرا حذر کردم تا حرف در حوزه‌ی استدلال صرف باقی بماند و رنگ اقناع و عاطفه و هیجان نگیرد.
اما بد نیست این سویه را هم، اکنون در نظر آوریم:
نخست. آرش در افسانه‌ها و اساطیر ما مگر چه کرد؟
جان در تیری نهاد که مرز وطن را، وطن را، زنده کند. او از این ماجرا آگاه بود و آگاهانه برای وطن، چنین کرد و از جان گذشت و جان باخت.
دوم. زبان فارسی براساس همین یادهاست که واژگان و کنایه‌هایی چنین می‌زاید: جان‌باز، جان بر کف...
آیا زبان فارسی و فرهنگ ما ناخواسته در حال ترویج «خودکشی» است؟
آیا با آنکه ما امکان چرخش معنایی و هنگامه‌های این چرخش معنایی را برای «امکان خودکشی» بعینه دیدیم، باید پیرو آن استدلال عمومی و فراگیر از یادکرد امکان‌های فضلیتمندانه‌ی خودکشی بپرهیزیم تا زندگی و جان آدمی را پاس‌دار باشیم؟
اگر چنین است یکبار باید تا نخستین لحظات «ما» شدنمان بازگردیم و ذهن و زبانمان را دوباره بنگریم و درباره‌ی بسیاری چیزها «بازنگری» کنیم.
که عرفا نیز به اصلاح بدایت به وقت نهایت باور دارند.
BY ان‌در امیدواری...
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/andaromidvari/2800