Brain Gym|باشگاه مغز

‍ 🌱🌸🦋ز کویِ یار می‌آید نسیمِ بادِ نوروزی
از این باد اَر مدد خواهی، چراغِ دل برافروزی
به صحرا رو که از دامن غبارِ غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل، غزل گفتن بیاموزی 

همراهان و مخاطبان عزيز
سلام
به پايان سالی ديگر نزديک می‌شويم؛ اسفند از ذوقِ شکوفه‌ها لبخند بر لب دارد، پرستوها نويدِ آمدن بهار را سر داده‌اند و بزمِ طبيعت در راه است...

آدمی‌زاد است ديگر، در لحظات خلوتش گاه ناخودآگاه گذرانِ روزها و شب‌هايش را مرور می‌کند؛ خوشی‌ و ناخوشی‌ها، بُرد و باخت‌ها، تلخی و شيرينی‌ها... می‌کاود که کفه‌ی ترازو به نفع کدامشان سنگين‌تر بوده و چگونه سالی را سپری کرده است؟
و البته که نفسِ زندگی آميزه‌ای از تمامی اين‌هاست و درک هيچ‌يک بی‌تجربه‌ی آن‌يکی مفهوم پيدا نمی‌کند، اما در گذار از هرکدام، آن هسته‌ی اصلی، آن کيميای سعادت، «همسفر، همراه و هم‌مسير» است، اينکه در پيمودنِ راه، در سختی‌ و آسانی‌ها چه کسانی آدمی را مشايعت کرده‌اند، پابه‌پايش آمده‌اند، او را پله‌ای بالاتر بُرده‌اند و با او مسير را پير شده‌اند.

لبخندِ مهربان مادر، دستِ گرم پدر، قدمت فُلان رفيق، حمايت آن استاد، عشق بی‌قيدوشرط يار، معرفت يک همکار... اين‌ها ستاره‌وار در ذهنم درخششی ابدی دارند: «گفتی به روزگاران، مهری نشسته گفتم/ بيرون نمی‌توان کرد، حتي به روزگاران! »

ما در مجموعه‌ی «مهرسا» و «باشگاه مغز» به عظمت واژه‌ی «همراهی» آگاهيم و نمی‌دانيد چه حسِ شادی يگانه‌ای است ديدن ذره‌ذره بزرگ‌شدن حلقه‌ی خوانندگان و همراهانمان در مرور اين سيزده‌ سال، که همين تعهدی مُستدام و دليلی است بر اصرار ورزيدن برای حفظ کيفيت هر اثری که توليد می‌کنيم و هر کارگاه، همايش يا سمينار آموزشی که برگزار مي‌شود.

اين روزها سخنی از فريدريش نيچه مُدام در ذهن تکرار می‌شود: «افسردگی به انسان فرصت انديشيدن نمی‌دهد، بنابراين برای اينکه انسان نادان بماند، بايد اندوهگينش ساخت.»
و شايد رسالت اصلی هر يک از ما در اين روزگار، ستيز با جهل و افسردگی با هر روش ممکن است و هم‌زمان تربيت نسلی که «حل مسئله» را تکرار و تمرين می‌کند و با ذهنی روشن و انعطاف‌پذير براي هر بحران و هر چالشی يا راه‌حلی پيش‌رو می‌گذارد يا اميدي خلق می‌کند. نسلی که به مُسری‌بودن شادی ايمان دارد. «شادی زِ ميان غم برانگيز/ در عالمِ بی‌وفا، وفا کن » و بنابراين هرقدر سخت، هرقدر ناممکن، به مدد از علم، «شيشه‌‌ی غم را به سنگ مي‌کوبيم » و خواندن، آموختن و دانایی را چراغِ راه مي‌کنيم.

🌙در واپسين روزهای سالی کبيسه همزمان با حلولِ ماه مبارک رمضان که در آن خوانِ رحمت پروردگار بی‌دريغ بر بندگانش گشاده است، بر سر سفره‌ی افطار، بر سر سفره‌ی هفت‌سين برای هموطنان حالی خوش و دلی آرام و برای وطن‌مان ايران‌زمين، آزادی و آبادی آرزومندیم.

🧠باشگاه مغز

🆔@bashgahmaghz

www.group-telegram.com/us/bashgahmaghz.com/1018

2.5K viewsedited  Mar 19 at 15:58

‍ 🌱🌸🦋ز کویِ یار می‌آید نسیمِ بادِ نوروزی
از این باد اَر مدد خواهی، چراغِ دل برافروزی
به صحرا رو که از دامن غبارِ غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل، غزل گفتن بیاموزی 

همراهان و مخاطبان عزيز
سلام
به پايان سالی ديگر نزديک می‌شويم؛ اسفند از ذوقِ شکوفه‌ها لبخند بر لب دارد، پرستوها نويدِ آمدن بهار را سر داده‌اند و بزمِ طبيعت در راه است...

آدمی‌زاد است ديگر، در لحظات خلوتش گاه ناخودآگاه گذرانِ روزها و شب‌هايش را مرور می‌کند؛ خوشی‌ و ناخوشی‌ها، بُرد و باخت‌ها، تلخی و شيرينی‌ها... می‌کاود که کفه‌ی ترازو به نفع کدامشان سنگين‌تر بوده و چگونه سالی را سپری کرده است؟
و البته که نفسِ زندگی آميزه‌ای از تمامی اين‌هاست و درک هيچ‌يک بی‌تجربه‌ی آن‌يکی مفهوم پيدا نمی‌کند، اما در گذار از هرکدام، آن هسته‌ی اصلی، آن کيميای سعادت، «همسفر، همراه و هم‌مسير» است، اينکه در پيمودنِ راه، در سختی‌ و آسانی‌ها چه کسانی آدمی را مشايعت کرده‌اند، پابه‌پايش آمده‌اند، او را پله‌ای بالاتر بُرده‌اند و با او مسير را پير شده‌اند.

لبخندِ مهربان مادر، دستِ گرم پدر، قدمت فُلان رفيق، حمايت آن استاد، عشق بی‌قيدوشرط يار، معرفت يک همکار... اين‌ها ستاره‌وار در ذهنم درخششی ابدی دارند: «گفتی به روزگاران، مهری نشسته گفتم/ بيرون نمی‌توان کرد، حتي به روزگاران! »

ما در مجموعه‌ی «مهرسا» و «باشگاه مغز» به عظمت واژه‌ی «همراهی» آگاهيم و نمی‌دانيد چه حسِ شادی يگانه‌ای است ديدن ذره‌ذره بزرگ‌شدن حلقه‌ی خوانندگان و همراهانمان در مرور اين سيزده‌ سال، که همين تعهدی مُستدام و دليلی است بر اصرار ورزيدن برای حفظ کيفيت هر اثری که توليد می‌کنيم و هر کارگاه، همايش يا سمينار آموزشی که برگزار مي‌شود.

اين روزها سخنی از فريدريش نيچه مُدام در ذهن تکرار می‌شود: «افسردگی به انسان فرصت انديشيدن نمی‌دهد، بنابراين برای اينکه انسان نادان بماند، بايد اندوهگينش ساخت.»
و شايد رسالت اصلی هر يک از ما در اين روزگار، ستيز با جهل و افسردگی با هر روش ممکن است و هم‌زمان تربيت نسلی که «حل مسئله» را تکرار و تمرين می‌کند و با ذهنی روشن و انعطاف‌پذير براي هر بحران و هر چالشی يا راه‌حلی پيش‌رو می‌گذارد يا اميدي خلق می‌کند. نسلی که به مُسری‌بودن شادی ايمان دارد. «شادی زِ ميان غم برانگيز/ در عالمِ بی‌وفا، وفا کن » و بنابراين هرقدر سخت، هرقدر ناممکن، به مدد از علم، «شيشه‌‌ی غم را به سنگ مي‌کوبيم » و خواندن، آموختن و دانایی را چراغِ راه مي‌کنيم.

🌙در واپسين روزهای سالی کبيسه همزمان با حلولِ ماه مبارک رمضان که در آن خوانِ رحمت پروردگار بی‌دريغ بر بندگانش گشاده است، بر سر سفره‌ی افطار، بر سر سفره‌ی هفت‌سين برای هموطنان حالی خوش و دلی آرام و برای وطن‌مان ايران‌زمين، آزادی و آبادی آرزومندیم.

🧠باشگاه مغز

🆔@bashgahmaghz

BY Brain Gym|باشگاه مغز