НАША ВЕРА.
ХРЫСЦІЯНСКІ КАЛЯНДАР.

ЕЎФРАСІННІН ДЗЕНЬ.

МАЛІТВА ДА СВЯТОЙ.
1⃣
"О, святая й слаўная апякунка й асветніца Беларускага народу, маці нашая Еўфрасіння! Глянь ласкавым вокам сваім на братоў і сёстраў тваіх, што з любоўю й надзеяй вочы душаў сваіх да цябе падымаюць. Ты не асудзіла нас, што мы ў няволі сваёй доўгі час не маглі славіць у святынях сваіх святога імені твайго. Бо мы ведаем, што гэта ты святымі малітвамі сваймі выпрасіла нам ласку Збаўцы нашага, і мы цяпер у святых цэрквах сваіх можам аддаваць хвалу Трыадзінаму Богу й табе, апякунцы нашай.

Таму і ўдзячныя сэрцы нашы, поўныя любові й падзякі да цябе, у захапленні спяваюць: Радуйся, святая маці нашая, Еўфрасіння!

Прыймі, заступніца нашая, гэтую малітву братоў і сёстраў тваіх, як нашаю нявымоўную падзяку, любоў і хвалу табе - надзея, слава і ўцеха наша! Усе мы с радасцю аддаём сябе пад святую апеку тваю.
👇

НАША ВЕРА.
ХРЫСЦІЯНСКІ КАЛЯНДАР.

ЕЎФРАСІННІН ДЗЕНЬ.
2⃣
"Маліся й далей за шматпакутны народ наш перад пасадам Усявышняга, каб мы сталіся верным і набожным, выбраным народам Ягоным !

Каб Іісус Хрыстос Духам Сваім Святым узмацняў і прасвятляў душы й сэрцы нашых святароў і правадыроў, усцяшаў і радаваў нашых удоваў і сіротаў, а ўсім нам паслаў спакой і радасць і прывёў нас на вольную зямельку нашу, каб мы ўсе разам маглі славіць цябе і пяяць хвалу Яму, Збаўцу нашаму, ды цешыцца й радавацца ў валадарстве славы Ягонай на вякі вякоў. Амінь."

НАШЫ ПОСТАЦІ.
ЕЎФРАСІННЯ ПОЛАЦКАЯ.
ДЗЕНЬ ПАМЯЦІ.
"МАЛІТВА".
"Узышла высока асветы эпоха.
Колькі ж нарадзілася дужых дзяўчат,
каб у дванаццаць звярнуцца да Бога
і павандраваць да яго ў пяцьдзесят.
Шэнціла ж нам на акрутных чужынцаў!
Знішчаных імі, знявераных шмат.
Укленчыла дзяўчынка за свет памаліцца.
Смагу наталіў шчырых слоў вадаспад.
На летапісанне ёй часу ставала.
Камяні і коп'і свісталі, гулі.
Храм прысніла ў сне, а ў Сяльцы збудавала
за трыццаць тыдняў да скону зямлі.
Нібы дзіўны сон, той помнік нябескі,
светлы, як зямлі нашай спёка і стынь.
Дыхаюць гарачымі вуснамі фрэскі.
З горыччу ўглядаюцца вочы з вышынь.
На ахвярны шлях несмяротных пісьменніц
ад цялеснай прагі да горасных шат
як мага выводзіць сясцёр і пляменніц.
Да нябеснай сутнасці ўзносіць дзяўчат.
Пачуццё ў заціснутых вуснах дзявочых.
Вусны пацалункам кранаў толькі крыж.
Як усё ты зведаў, о люд наш прарочы!
I натхнёна, горда, спрадвечна маўчыш!"
(Данута Бічэль-Загнетава).

 Святая Еўфрасіння Полацкая: нябесная заступніца зямлі беларускай

Еўфрасіння Полацкая, князёўна і ігумення, асветніца і мецэнатка, з'яўляецца адной з самых шанаваных святых у Беларусі. Яе жыццё і дзейнасць, якія прыпалі на XII ст., пакінулі незгладжальны след у духоўнай і культурнай спадчыне беларускага народа.

Нарадзілася Прадслава (свецкае імя Еўфрасінні) каля 1104 г. у сям'і полацкага князя Святаслава-Георгія, сына легендарнага Усяслава Чарадзея. З юнацтва яна вызначалася незвычайнай любоўю да кніжнай навукі і глыбокай пабожнасцю. Адмовіўшыся ад дынастычнага шлюбу, дванаццацігадовая Прадслава таемна прыняла пострыг у манастыр пад імем Еўфрасіння.

Свой манаскі шлях яна пачала ў келлі пры Полацкім Сафійскім саборы, дзе займалася перапісваннем кніг, спрыяючы пашырэнню асветы. Пазней Еўфрасіння заснавала жаночы і мужчынскі манастыры, якія сталі сапраўднымі цэнтрамі духоўнасці і культуры ў Полацкім княстве. Пры манастырах дзейнічалі школы, бібліятэкі і іканапісныя майстэрні.

Вяршыняй яе дзейнасці стала будаўніцтва па яе замове Спаса-Праабражэнскага сабора — жамчужыны полацкай архітэктурнай школы, які захаваўся да нашых дзён. Для гэтай царквы па заказе Еўфрасінні ў 1161 г. майстрам-ювелірам Лазарам Богшам быў створаны ўнікальны шэдэўр — напрастольны крыж, вядомы як Крыж Еўфрасінні Полацкай. Гэтая святыня, упрыгожаная каштоўнымі камянямі і святымі рэліквіямі, стала сімвалам духоўнай моцы беларускага народа, хаця яе лёс пасля Другой сусветнай вайны застаецца невядомым.

Еўфрасіння Полацкая таксама была таленавітым дыпламатам і міратворцам, спрыяючы спыненню міжусобных войнаў.

На схіле гадоў прападобная здзейсніла паломніцтва ў Святую Зямлю. Падчас гэтага падарожжа яна памерла ў Ерусаліме ў 1173 г. Яе мошчы былі перавезены спачатку ў Кіева-Пячэрскую лаўру, а ў 1910 г. урачыста вернуты ў Полацк, у заснаваны ёю Спаса-Еўфрасіннеўскі манастыр, дзе яны спачываюць і сёння.

Памяць святой Еўфрасінні Полацкай штогод ушаноўваецца 23 траўня. Яна лічыцца нябеснай заступніцай Беларусі, сімвалам духоўнага самаахвяравання, асветы і непахіснай веры.

Кардынал Паралін удзяліў біскупскую сакру нунцыю ў Беларусі

22 мая 2025 года мансеньёр Іньяцыа Чэфаліа, Апостальскі нунцый у Беларусі, атрымаў біскупскае пасвячэнне. Сакрамэнт яму ўдзяліў у Базіліцы Святога Пятра ў Ватыкане кардынал-дзяржсакратар П’етра Параліна.

Агульнабеларускія дні моладзі пройдуць у Гродне (+праграма) https://grodnensis.by/anonsy/13201-ahulnabelaruskiia-dni-moladzi-proiduts-u-hrodne.html

З'езд беларускіх каталіцкіх святароў у Мінску (24-25 мая 1917 г.): Крок да беларусізацыі Царквы

Мінск, 24-25 мая 1917 года ўвайшлі ў гісторыю беларускага каталіцтва як дні правядзення Першага з’езда беларускіх каталіцкіх святароў. Гэты форум стаў знакавай падзеяй у кантэксце беларускага нацыянальнага абуджэння пачатку ХХ стагоддзя і засведчыў імкненне часткі каталіцкага духавенства да беларусізацыі Царквы і падтрымкі нацыянальных памкненняў.

З’езд сабраў у Мінску каля 30 святароў з розных куткоў Беларусі. Галоўнай мэтай форуму было абмеркаванне актуальных пытанняў жыцця Каталіцкай Царквы ў Беларусі ва ўмовах новых палітычных рэалій пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года, а таксама вызначэнне ролі духавенства ў беларускім нацыянальным руху.

Цэнтральнымі тэмамі дыскусій на з’ездзе сталі:

* Беларусізацыя Царквы: Удзельнікі з’езда актыўна абмяркоўвалі неабходнасць увядзення беларускай мовы ў набажэнствы і пропаведзі. Гучалі заклікі да таго, каб Царква стала бліжэйшай да простага беларускага народа, размаўляла з ім на роднай мове.
* Выданне рэлігійнай літаратуры па-беларуску: Святары падкрэслівалі важнасць забеспячэння вернікаў малітоўнікамі, катэхізісамі і іншай рэлігійнай літаратурай на беларускай мове.
* Роля Царквы ў нацыянальным жыцці: Абмяркоўвалася пытанне аб тым, якую пазіцыю павінна заняць Царква ў дачыненні да беларускага нацыянальнага руху і ўмацавання беларускай дзяржаўнасці. Выказваліся думкі аб неабходнасці падтрымкі нацыянальных культурна-асветніцкіх ініцыятыў.
* Арганізацыйныя пытанні: Разглядаліся пытанні царкоўнага самакіравання і неабходнасці большай аўтаноміі для беларускіх каталіцкіх структур.

Хоць з'езд не прывёў да неадкладных радыкальных зменаў у структуры і дзейнасці Царквы, ён меў важнае сімвалічнае і праграмнае значэнне. Былі прыняты рэзалюцыі, якія заклікалі да:

* Паступовага ўвядзення беларускай мовы ў царкоўнае жыццё.
* Арганізацыі выдання беларускамоўнай рэлігійнай літаратуры.
* Больш актыўнага ўдзелу святароў у беларускім нацыянальным жыцці.

Таксама на з'ездзе была створана "Хрысціянска-дэмакратычная злучанасць" ("Chryścijanskaja Demakratyčnaja Złučanaść") – першая беларуская хрысціянска-дэмакратычная партыя, што стала важным крокам у палітычнай самаарганізацыі беларускіх каталікоў.

З'езд беларускіх каталіцкіх святароў 24-25 мая 1917 года стаў важным этапам у працэсе фарміравання беларускай нацыянальнай свядомасці сярод каталіцкага духавенства і вернікаў. Ён прадэманстраваў, што значная частка каталіцкіх святароў гатовая была падтрымаць беларускі нацыянальны рух і працаваць на карысць беларусізацыі Царквы. Ідэі, выказаныя на з'ездзе, знайшлі свой працяг у дзейнасці беларускіх каталіцкіх дзеячаў у наступныя гады, хоць і сутыкнуліся са значнымі цяжкасцямі і перашкодамі з боку як польскіх царкоўных колаў, так і пазней савецкай улады. Падзея застаецца важным сведчаннем імкнення да нацыянальнай ідэнтыфікацыі ў рэлігійным жыцці Беларусі пачатку ХХ стагоддзя.

Вялікая Вячэрня на Нядзелю сьлепанароджанага, 25 траўня

http://cssr.by/2019-03-04-08-41-21/chasaslou/198-slepanarodzhanaga.html

Священное рукоположение действительным образом может принять только крещёный мужчина.

Кан. 754. (ККВЦ)

На фото Рукоположение диакона Белорусской Греко-Католической Церкви Римо-Католическим епископом.

🎙️ У новым выпуску “Хрысціянства і беларуская літаратура” айцец Андрэй Крот працягвае разважанні пра спадчыну пісьменніка і крытыка Адама Бабарэкі.

📚 На прыкладзе двух апавяданняў – “Зьмітрова вясельле” і “Трынаццатае чысло!” – аўтар перадачы аналізуе, як у творах Бабарэкі адлюстроўваюцца змены ў беларускай вёсцы 1920-х гадоў, калі савецкая ўлада спрабавала замяніць хрысціянскія каштоўнасці атэістычнымі звычаямі.

🤵 👰 Айцец Андрэй падкрэслівае, што сёння мы бачым сур’ёзны крызіс інстытуту сям’і ва ўсім свеце, адной з важных прычын якога з’яўляецца нежаданне людзей жыць паводле праказанняў Творцы ды будаваць сужэнствы на хрысціянскім падмурку.

ГРЭКА-КАТАЛІЦКАЯ ПАРАФІЯ МАЦІ БОЖАЕ ФАЦІМСКАЙ
вул. Гараднічанская 32а
РАСКЛАД НАБАЖЭНСТВАЎ
на 26 траўня – 1 чэрвеня

26 траўня, панядзелак
18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

28 траўня, серада
Адданне свята Вялікадня
18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

29 траўня, чацвер
Узнясенне Госпада нашага Ісуса Хрыста
18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

30 траўня, пятніца
18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

1 чэрвеня, нядзеля
Святых айцоў І Сусветнага Сабора
10.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага
- Ружанец

✴️ У суботу, 24 траўня 2025 г. іпадыяканы Арцём Калугін з грэка-каталіцкай парафіі Уваскрасення Хрыстова ў Віцебску і Валеры Гаўрута з грэка-каталіцкай парафіі святых братоў-апосталаў Пятра і Андрэя ў Брэсце атрымалі пасвячэнне на дыякана біскупам Віцебскім Алегам Буткевічам. Падзея адбылася ў Глыбокім у касцёле Найсвяцейшай Тройцы.

https://catholicnews.by/ver-u-toe-shto-prachytaesh-navuchaj-tamu-u-shto-paverysh-zhyvi-tak-jak-budzesh-navuchac-pasvjachjenne-dyjakanatu-adbylosja-glybokim

25 траўня адзначаем свята Трэцяга адшукання галавы св. Яна Хрысціцеля

Ці ведаеце вы?

У Евангеллях імя Яна Хрысціцеля сустракаецца больш за 90 разоў. Гэта найбольш згадваная пасля Ісуса Хрыста асоба Новага Запавету і адзін з нямногіх персанажаў, пра каго мы ведаем з моманту яго зачацця да моманту смерці.

Нарэшце, пра жыццё і дзейнасць Яна апавядаюць не толькі ўсе 4 евангелісты. Звесткі аб ім змяшчаюцца ў аўтарытэтнага юдэйскага гісторыка Іосіфа Флавія ў працы «Юдэйскія старажытнасці».

▸ Сам Збавіцель кажа пра яго як пра найвыбітнейшага чалавека з усіх, хто калі-небудзь жыў на зямлі (Мц 11:11).

Отпускная грамота может быть направлена епархиальным епископом любому епископу той же Церкви своего права. Однако, она не может быть направлена епископу другой Церкви, отличной от той, к которой принадлежит кандидат к Рукоположению, если только на это не получено разрешение от структур, упомянутых в кан. 748, § 2.

Кан. 752. (ККВЦ)

На фото преподание Таинства Рукоположения диакону Белорусской Греко-Католической Церкви, совершаемое по отпускной грамоте, данной с согласия соответствующих структур, епископом Римо-Католической Церкви.

Егіпет: Першыіерархі Цэркваў Блізкага Усходу адзначылі 1700-годдзе Першага Усяленскага Сабору

Першыіерархі Цэркваў Блізкага Усходу ўзялі ўдзел у святкаванні 1700-годдзя Першага Усяленскага сабору ў Нікеі. Мерапрыемства прайшло пры саборы св. Марка ў каірскім раёне Абасія па запрашэнні прадстаяцеля Копцкай Царквы Патрыярха Тавадраса II. Дэвізам святкавання сталі словы апостала Паўла: «Будзьце аднадушнымі і аднадумцамі» (Флп 2:2), паведамляе «Благовест-инфо» са спасылкай на сайт Копцкай Царквы.

Перад пачаткам мерапрыемства ў каірскай рэзідэнцыі Тавадраса II адбылася яго сустрэча з Патрыярхам Антыяхійскім і ўсяго Усходу Ігнаціем Яфрэмам II (Сіра-якавіцкая Царква) і Каталікосам Кілікійскім Арамам I. Сярод гасцей таксама былі прадстаяцель Александрыйскай Праваслаўнай Царквы Патрыярх Тэадор II, англіканскі архібіскуп Александрыі Самі Фаўзі, прэзідэнт аб'яднання пратэстанцкіх Цэркваў Егіпта доктар Андрэа Закі, іншыя духоўныя лідары Блізкага Усходу.

Пасля афіцыйнага прыёму ўдзельнікі сабраліся ў двары сабора, дзе прайшоў парад скаўтаў, потым кіраўнікі трох старажытнаўсходніх Цэркваў: Тавадрас II, Ігнацій Яфрэм II і Арам I далі сумесную прэс-канферэнцыю, пасля чаго выступілі некалькі царкоўных хораў і былі паказаны дакументальныя фільмы пра сабор у Нікеі.

Затым выступіў Патрыярх Тэадор II, які паведаміў, што ў яго Царкве 2025 год абвешчаны Годам памяці св. Атанаса Александрыйскага. Мерапрыемства завяршылася выступленнем Патрыярха Тавадраса II.

Айцец Канстанцін Маскалік: Шлях душпастыра ў віхурах XX ст

Канстанцін (Кастусь) Маскалік (1918–2010) — выдатная постаць у гісторыі беларускага рэлігійнага і культурнага жыцця ў эміграцыі, грэка-каталіцкі святар, які прысвяціў сваё жыццё служэнню Богу і беларускаму народу. Яго жыццёвы шлях, напоўнены драматычнымі падзеямі і нястомнай працай, з'яўляецца яскравым сведчаннем веры і адданасці сваім ідэалам.

Нарадзіўся будучы святар 28 мая 1918 г. у мястэчку Гарадзея, непадалёк ад Нясвіжа, у сялянскай сям'і. Рана асірацеўшы, Кастусь выхоўваўся ў сваякоў. Пасля заканчэння сямігадовай школы ён два гады правёў пры Жыровіцкім праваслаўным манастыры. Яшчэ ў юнацтве ён зацікавіўся ўсходнім абрадам у еднасці з Рымскім Пасадам і нават правёў некаторы час у грэка-каталіцкім манастыры айцоў-студытаў ва Уніве (Украіна).

Другая сусветная вайна карэнным чынам змяніла яго лёс. У 1941 г. Маскалік быў мабілізаваны ў Чырвоную Армію. Як ураджэнец Заходняй Беларусі, якая да 1939 г. уваходзіла ў склад Польшчы, ён здолеў далучыцца да Арміі Андэрса. Разам з 2-м Польскім корпусам ён прайшоў праз Іран, Ірак, Палестыну і Егіпет, удзельнічаў у Італьянскай кампаніі, у тым ліку ў знакамітай бітве пад Монтэ-Касіна.

Пасля заканчэння вайны Канстанцін Маскалік вырашыў прысвяціць сябе святарскаму служэнню. У 1947 г. ён паступіў у Папскую калегію "Русікум" у Рыме — цэнтр падрыхтоўкі святароў усходняга абраду. 10 красавіка 1955 г. ён прыняў святарскія свячанні з рук украінскага грэка-каталіцкага архібіскупа Івана Бучкі.

Святарская дзейнасць айца Канстанціна была непарыўна звязана з беларускай дыяспарай. Адразу пасля пасвячэння ён быў накіраваны ў Лондан для службы ў Беларускай каталіцкай місіі. У 1958 г. яго пераводзяць у Парыж, дзе ён узначаліў аналагічную місію ў Францыі.

Значным перыядам у жыцці святара стала праца ў беларускай секцыі Радыё Ватыкана з 1962 па 1984 год. Дзякуючы яго намаганням, голас Апостальскай Сталіцы гучаў на беларускай мове, несучы слова веры і надзеі суайчыннікам па абодва бакі "жалезнай заслоны".

З 1985 г. і да канца свайго жыцця а. Канстанцін Маскалік зноў служыў у Лондане, апякуючыся беларускімі грэка-католікамі ў Вялікабрытаніі. Ён адышоў у вечнасць 12 красавіка 2010 г. у Лондане на 92-м годзе жыцця, пакінуўшы пасля сябе светлую памяць як пра сціплага, але самаадданага душпастыра, які ўсё сваё жыццё прысвяціў служэнню беларускай справе і адраджэнню Уніі.