تکامل و فلسفه | هادی صمدی

آرش موسوی درگذشت

دوستی بی‌نظیر را از دست دادم. مردی که ابتدا او را در دوران کارشناسی ارشد در دانشگاه شریف دیدم و از همان زمان دوستی‌مان عمیق شد. انسانی که هیچگاه عصبانیت او را ندیدیم. موجودی که صرفا مهربانی بود و همراهی. روزگاری که فلسفه می‌خواند در تحلیل فلسفی کسی به گرد پایش هم نمی‌رسیدیم هرچند خیلی زود دریافت زمین فلسفه برای شورمندی‌های او کوچک است. شور محض بود. ایده‌هایی بس بزرگتر از تحلیل‌های منظم فلسفه علم یا سیاستگذاری علم در سر داشت که به زبان نمی‌امدند (رشته‌ای که در آن دکتری خواند و به همان دلیل نیز سر از مرکز سیاست علمی کشور درآورد، جاییکه این بخت را داشت که همکارنش نیز این روح بی‌تاب را درک کردند).

تجربه‌های زیسته‌اش در قالب‌های فلسفی نمی‌گنجید. تجسدی بود از سکوت‌گرایی ویتگنشتاین، جاییکه می‌گفت تجربه‌هایی‌ست که زبان را یارای بیان آن نیست و باید سکوت کرد.
غوغای پس آن چهره‌ی آرام، آرام گرفت؛ غوغایی در دل دوستانش افکند و رفت.

هادی صمدی

www.group-telegram.com/us/evophilosophy.com/735

9.55K viewsMar 15 at 05:09

آرش موسوی درگذشت

دوستی بی‌نظیر را از دست دادم. مردی که ابتدا او را در دوران کارشناسی ارشد در دانشگاه شریف دیدم و از همان زمان دوستی‌مان عمیق شد. انسانی که هیچگاه عصبانیت او را ندیدیم. موجودی که صرفا مهربانی بود و همراهی. روزگاری که فلسفه می‌خواند در تحلیل فلسفی کسی به گرد پایش هم نمی‌رسیدیم هرچند خیلی زود دریافت زمین فلسفه برای شورمندی‌های او کوچک است. شور محض بود. ایده‌هایی بس بزرگتر از تحلیل‌های منظم فلسفه علم یا سیاستگذاری علم در سر داشت که به زبان نمی‌امدند (رشته‌ای که در آن دکتری خواند و به همان دلیل نیز سر از مرکز سیاست علمی کشور درآورد، جاییکه این بخت را داشت که همکارنش نیز این روح بی‌تاب را درک کردند).

تجربه‌های زیسته‌اش در قالب‌های فلسفی نمی‌گنجید. تجسدی بود از سکوت‌گرایی ویتگنشتاین، جاییکه می‌گفت تجربه‌هایی‌ست که زبان را یارای بیان آن نیست و باید سکوت کرد.
غوغای پس آن چهره‌ی آرام، آرام گرفت؛ غوغایی در دل دوستانش افکند و رفت.

هادی صمدی

BY تکامل و فلسفه | هادی صمدی