ديد‌بان آزار
Photo
🔹بیانیه‌ای خطاب به سازمان‌های فمینیستی و فعالان ضداعدام در سراسر دنیا
بیش از ۱۲۰۰ تن از جمله زنان زندانی سیاسی، فعالان حوزه زنان و فعالان ضداعدام از ۴۴ کشور جهان طی بیانیه‌ای خواستار پایان دادن به احکام اعدام در ایران شدند. این بیانیه به بیش از ۱۰۰ سازمان و شبکه فمینیستی بین‌المللی، سازمان‌های بین‌المللی مخالف اعدام و حامی زندانیان ارسال شده و از آنها برای اقداماتی مشترک، دعوت به عمل آمده است.
ایران یکی از بزرگ‌ترین مجریان اعدام زنان در جهان است. تنها در سال ۲۰۲۳، دست‌کم ۲۴ زن اعدام شدند و بسیاری دیگر در معرض خطر اعدام قرار دارند. بسیاری از این زنان، که اغلب ناشناخته و نامرئی می‌مانند، به دلیل اتهاماتی مرتبط با قتل همسرانشان به اعدام محکوم شده‌اند. در حالیکه، خود آنان قربانیان خشونت شدید خانگی، ازدواج کودکی و ازدواج اجباری هستند و با موانع سیستماتیک برای طلاق روبرو می‌شوند. این زنان از قبل تا بعد از مواجهه با سیستم‌های سرکوبگر قضایی و زندان در ایران، تبعیض‌های عمیق تقاطعی، هنجارهای جنسیتی آسیب‌رسان و انگ اجتماعی را تجربه می‌کنند
علاوه بر این، در حال حاضر دو زن زندانی سیاسی کُرد – پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی و فعال حقوق زنان که در ژوئیه ۲۰۲۴ به اعدام محکوم شد، و وریشه مرادی، فعال سیاسی و حقوق زنان که در نوامبر ۲۰۲۴ به اعدام محکوم شد – در خطر اعدام قرار دارند. این موارد نه‌تنها حمله به زنان بلکه بخشی از الگوی گسترده سرکوب اقلیت‌های اتنیکی در ایران را نشان می‌دهد.
در سال ۲۰۲۳، بیش از نیمی از تمام اعدام‌های ثبت‌شده مربوط به متهمان مواد مخدر بوده است، که بیشتر آنها از جوامع به حاشیه رانده شده و آسیب‌پذیر بوده‌اند. این مسئله چرخه بی‌عدالتی و نابرابری را تداوم می‌بخشد. خانواده‌های قربانیان، که بسیاری از آنها زنان هستند، با هزینه‌های عاطفی و اجتماعی-اقتصادی ویرانگری روبرو می‌شوند.
ما، به عنوان زندانیان سیاسی زن، مدافعان حقوق زنان و فعالان فمینیست، از همه جنبش‌های حقوق زنان، فمینیستی، مخالفان مجازات اعدام و مدافعان الغای زندان می‌خواهیم تا با زندانیان سیاسی زن پخشان عزیزی و وریشه مرادی، و همچنین تمام زنانی که در رابطه با جرایم عمومی به اعدام محکوم شده‌اند اعلام همبستگی کنند. ما خواستار لغو فوری احکام اعدام آنان هستیم.
متن کامل:
https://harasswatch.com.com/news/2425/
@harasswatch
بیش از ۱۲۰۰ تن از جمله زنان زندانی سیاسی، فعالان حوزه زنان و فعالان ضداعدام از ۴۴ کشور جهان طی بیانیه‌ای خواستار پایان دادن به احکام اعدام در ایران شدند. این بیانیه به بیش از ۱۰۰ سازمان و شبکه فمینیستی بین‌المللی، سازمان‌های بین‌المللی مخالف اعدام و حامی زندانیان ارسال شده و از آنها برای اقداماتی مشترک، دعوت به عمل آمده است.
ایران یکی از بزرگ‌ترین مجریان اعدام زنان در جهان است. تنها در سال ۲۰۲۳، دست‌کم ۲۴ زن اعدام شدند و بسیاری دیگر در معرض خطر اعدام قرار دارند. بسیاری از این زنان، که اغلب ناشناخته و نامرئی می‌مانند، به دلیل اتهاماتی مرتبط با قتل همسرانشان به اعدام محکوم شده‌اند. در حالیکه، خود آنان قربانیان خشونت شدید خانگی، ازدواج کودکی و ازدواج اجباری هستند و با موانع سیستماتیک برای طلاق روبرو می‌شوند. این زنان از قبل تا بعد از مواجهه با سیستم‌های سرکوبگر قضایی و زندان در ایران، تبعیض‌های عمیق تقاطعی، هنجارهای جنسیتی آسیب‌رسان و انگ اجتماعی را تجربه می‌کنند
علاوه بر این، در حال حاضر دو زن زندانی سیاسی کُرد – پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی و فعال حقوق زنان که در ژوئیه ۲۰۲۴ به اعدام محکوم شد، و وریشه مرادی، فعال سیاسی و حقوق زنان که در نوامبر ۲۰۲۴ به اعدام محکوم شد – در خطر اعدام قرار دارند. این موارد نه‌تنها حمله به زنان بلکه بخشی از الگوی گسترده سرکوب اقلیت‌های اتنیکی در ایران را نشان می‌دهد.
در سال ۲۰۲۳، بیش از نیمی از تمام اعدام‌های ثبت‌شده مربوط به متهمان مواد مخدر بوده است، که بیشتر آنها از جوامع به حاشیه رانده شده و آسیب‌پذیر بوده‌اند. این مسئله چرخه بی‌عدالتی و نابرابری را تداوم می‌بخشد. خانواده‌های قربانیان، که بسیاری از آنها زنان هستند، با هزینه‌های عاطفی و اجتماعی-اقتصادی ویرانگری روبرو می‌شوند.
ما، به عنوان زندانیان سیاسی زن، مدافعان حقوق زنان و فعالان فمینیست، از همه جنبش‌های حقوق زنان، فمینیستی، مخالفان مجازات اعدام و مدافعان الغای زندان می‌خواهیم تا با زندانیان سیاسی زن پخشان عزیزی و وریشه مرادی، و همچنین تمام زنانی که در رابطه با جرایم عمومی به اعدام محکوم شده‌اند اعلام همبستگی کنند. ما خواستار لغو فوری احکام اعدام آنان هستیم.
متن کامل:
https://harasswatch.com.com/news/2425/
@harasswatch
دیدبان آزار
«از مدافعان عدالت می‌خواهیم که برخیزند»
بیش از 1200 تن از جمله زنان زندانی سیاسی، فعالان حوزه زنان و فعالان ضداعدام از 44 کشور جهان طی بیانیه‌ای خواستار پایان دادن به احکام اعدام در ایران شدند. این بیانیه به بیش از 100 سازمان و شبکه فمینیستی بین‌المللی، سازمان‌های بین‌المللی مخالف اعدام و
🔹توافق جنسی «کسالت‌بار» یا زیبایی‌شناسی تجاوز؟
نویسنده: هانا
چند روز قبل مقاله‌ای از ژیژک خواندم تحت عنوان «سکس، قراردادها و آداب» که به این مضمون پرداخته بود که آیا ما به‌نوعی قرارداد یا مصالحه بین طرفی رابطه جنسی نیاز داریم یا خیر و در ادامه به این نکته پرداخته بود که آن مفهومی از رضایت که مورد نظر فمینیست‌ها و فعالان «می تو» است، نوعی قرارداد در رابطه جنسی را تداعی می‌کند و سپس به میزان عملی و واقعی بودن این قرارداد پرداخته بود. ژیژک در این مقاله همچنین مطرح کرده بود که چنین قراردادی را شاید فقط در نوعی از مواجهه جنسی که بر اساس رابطه سادومازوخیسم ساخته شده است (که با نام BDSM نیز شناخته می‌شود)، عملی است. رابطه‌ای که در آن دو طرف حدود آسیب رساندن و آسیب دیدن خود را تعیین و مشخص می‌کنند که تا چه میزان اجازه پیشروی دارند. در ادامه متن با استدلال‌هایی آشنا مواجه می‌شویم؛ از این‌‌دست که فمینیست‌هایی که بر مفهوم رضایت کامل در سکس تاکید دارند، پیچیدگی‌های روانی انسان را در موقعیت‌های مختلف در‌نظر نمی‌گیرند و اینکه مثلا کسی در میانه روند رابطه نظرش را به ادامه‌دادن تغییر دهد، حرفی غیرمنطقی می‌دانند.
من نقدهای زیادی را درخصوص مفهموم رضایت که در جنبش می تو مطرح شد دیده‌ام که غالبا از جانب مردان بیان شده است. این نقدها مضامین مشابهی دارند، از جمله اینکه فمینیست‌ها از روان انسان سر در نمی‌آورند و همه‌چیز را سیاه و سفید می‌بینند و همچنین فاقد حس زیبایی‌شناسی هستند زیرا که سکس را آنگونه که اکنون هست -گویی همیشه اینطور بوده است- با تمام زیبایی‌هایش درک نمی‌کنند و از همین‌رو درجهت تغییر و بازتعریف آداب مواجهه جنسی هستند.
سیمون دوبووار در قسمت‌های پایانی کتاب جنس دوم می‌گوید (این برداشت من از کتاب است و جملات دقیقا مندرج‌شده در آن نیست) ممکن است مردان زیادی بگویند اگر برابری جنسیتی حاصل شود، جهانی از زیبایی‌هایی کە تا کنون خلق شده از بین می‌رود یا بی‌معنا می‌شود، جهان زیبایی که هنر و ادبیات متاثر از نظم غالبش در روابط جنسیتی، ساخته‌اند، روابطی که در غالب آنان، از زیبایی‌های معشوق فاقد عاملیت یا دارای عاملیتی دروغین ستایش می‌شود، ستایشی که به‌ناچار باید پذیرفته شود. عاشق جان‌برکفی حاضر است که داستان حول اعمال تعیین‌کننده او می‌چرخد، اوست که می‌سازد و ویران می‌کند، او است که تصاحب می‌کند عشق را و معشوق را و از همین‌روست که عدم پذیرش او ناروا و نابخشودنی است.
متن کامل:
https://harasswatch.com.com/news/2426/
@harasswatch
نویسنده: هانا
چند روز قبل مقاله‌ای از ژیژک خواندم تحت عنوان «سکس، قراردادها و آداب» که به این مضمون پرداخته بود که آیا ما به‌نوعی قرارداد یا مصالحه بین طرفی رابطه جنسی نیاز داریم یا خیر و در ادامه به این نکته پرداخته بود که آن مفهومی از رضایت که مورد نظر فمینیست‌ها و فعالان «می تو» است، نوعی قرارداد در رابطه جنسی را تداعی می‌کند و سپس به میزان عملی و واقعی بودن این قرارداد پرداخته بود. ژیژک در این مقاله همچنین مطرح کرده بود که چنین قراردادی را شاید فقط در نوعی از مواجهه جنسی که بر اساس رابطه سادومازوخیسم ساخته شده است (که با نام BDSM نیز شناخته می‌شود)، عملی است. رابطه‌ای که در آن دو طرف حدود آسیب رساندن و آسیب دیدن خود را تعیین و مشخص می‌کنند که تا چه میزان اجازه پیشروی دارند. در ادامه متن با استدلال‌هایی آشنا مواجه می‌شویم؛ از این‌‌دست که فمینیست‌هایی که بر مفهوم رضایت کامل در سکس تاکید دارند، پیچیدگی‌های روانی انسان را در موقعیت‌های مختلف در‌نظر نمی‌گیرند و اینکه مثلا کسی در میانه روند رابطه نظرش را به ادامه‌دادن تغییر دهد، حرفی غیرمنطقی می‌دانند.
من نقدهای زیادی را درخصوص مفهموم رضایت که در جنبش می تو مطرح شد دیده‌ام که غالبا از جانب مردان بیان شده است. این نقدها مضامین مشابهی دارند، از جمله اینکه فمینیست‌ها از روان انسان سر در نمی‌آورند و همه‌چیز را سیاه و سفید می‌بینند و همچنین فاقد حس زیبایی‌شناسی هستند زیرا که سکس را آنگونه که اکنون هست -گویی همیشه اینطور بوده است- با تمام زیبایی‌هایش درک نمی‌کنند و از همین‌رو درجهت تغییر و بازتعریف آداب مواجهه جنسی هستند.
سیمون دوبووار در قسمت‌های پایانی کتاب جنس دوم می‌گوید (این برداشت من از کتاب است و جملات دقیقا مندرج‌شده در آن نیست) ممکن است مردان زیادی بگویند اگر برابری جنسیتی حاصل شود، جهانی از زیبایی‌هایی کە تا کنون خلق شده از بین می‌رود یا بی‌معنا می‌شود، جهان زیبایی که هنر و ادبیات متاثر از نظم غالبش در روابط جنسیتی، ساخته‌اند، روابطی که در غالب آنان، از زیبایی‌های معشوق فاقد عاملیت یا دارای عاملیتی دروغین ستایش می‌شود، ستایشی که به‌ناچار باید پذیرفته شود. عاشق جان‌برکفی حاضر است که داستان حول اعمال تعیین‌کننده او می‌چرخد، اوست که می‌سازد و ویران می‌کند، او است که تصاحب می‌کند عشق را و معشوق را و از همین‌روست که عدم پذیرش او ناروا و نابخشودنی است.
متن کامل:
https://harasswatch.com.com/news/2426/
@harasswatch
دیدبان آزار
رضایت «کسالت‌بار»
نعکاس مبارزات فمینیستی ایران و دیگر کشورهای دنیا علیه سرکوب و خشونت جنسی و بررسی و معرفی اشکال سازماندهی زنان علیه خشونت
ديد‌بان آزار
Video
🔹ارائه ندا ناجی با عنوان: «قفس را بسوزان و به نمایش عدالت نه بگو: مراقبت رادیکال علیه سرکوب و زندان» در سومین همایش دیدبان آزار (اسفند ۱۴۰۲):
ارائه خود را با بررسی انتقادی مرزبندی‌هایی آغاز می‌کنم که بدون مبنای دقیق میان «زندانی سیاسی» و «زندانی عادی» در خارج از زندان برقرار شده است. در مواجهه با زندانیان سیاسی، رویکرد ما اغلب اعتراضی و نفی‌کننده است؛ یعنی ما با بازداشت آنها مخالفت می‌کنیم و واکنش قوه قضائیه را غیرقابل قبول می‌دانیم. ما اعتراض می‌کنیم، زیرا معتقدیم جرمی صورت نگرفته است و اگر هم عملی انجام شده باشد، مشروع و برحق بوده است. اما پرسش این است که چرا در مواجهه با زندانیان جرایم عادی، همراه با قوه قضائیه و همسو با سیاست حبس‌محور قرار می‌گیریم و زندان برای ما این‌چنین امری بدیهی به نظر می‌رسد؟
به نظرم لازم است این بحث را با نقد مطلق‌انگاری مفهوم «زندانی سیاسی» ادامه دهم و پرسش کنم: چرا زندانی جرایم عادی، جان، آزادی، و حتی خانواده و فرزندش – که مانند تمام کودکانی که والدین زندانی دارند به شدت تحت تأثیر زندانی‌شدن والدین قرار می‌گیرند – برای ما که خود را متعهد به ارزش‌های اجتماعی و انسانی می‌دانیم، اهمیت و حساسیت سیاسی و اجتماعی مشابهی ندارد؟
من منکر فایده‌ها و کارکردهای تأکید بر مفهوم «زندانی سیاسی» و نقشی که کمپین‌های آزادی زندانیان سیاسی در جلب توجه به این افراد ایفا کرده‌اند نیستم. به‌ویژه که این تأکید گاهی به حفاظت از جان زندانیانی که نامشان را می‌دانیم کمک کرده است. اما این مسئله را می‌توان از زاویه دیگری نیز دید: اینکه چرا و در چه شرایطی اعتراض به بازداشت زندانیان سیاسی مؤثر واقع می‌شود و در چه مواردی بی‌تأثیر می‌ماند.
ویدئوی کامل ارائه:
https://youtu.be/GsZ5p4j2JQU?si=9oqJHLlLBgDn6WB_
@harasswatch
ارائه خود را با بررسی انتقادی مرزبندی‌هایی آغاز می‌کنم که بدون مبنای دقیق میان «زندانی سیاسی» و «زندانی عادی» در خارج از زندان برقرار شده است. در مواجهه با زندانیان سیاسی، رویکرد ما اغلب اعتراضی و نفی‌کننده است؛ یعنی ما با بازداشت آنها مخالفت می‌کنیم و واکنش قوه قضائیه را غیرقابل قبول می‌دانیم. ما اعتراض می‌کنیم، زیرا معتقدیم جرمی صورت نگرفته است و اگر هم عملی انجام شده باشد، مشروع و برحق بوده است. اما پرسش این است که چرا در مواجهه با زندانیان جرایم عادی، همراه با قوه قضائیه و همسو با سیاست حبس‌محور قرار می‌گیریم و زندان برای ما این‌چنین امری بدیهی به نظر می‌رسد؟
به نظرم لازم است این بحث را با نقد مطلق‌انگاری مفهوم «زندانی سیاسی» ادامه دهم و پرسش کنم: چرا زندانی جرایم عادی، جان، آزادی، و حتی خانواده و فرزندش – که مانند تمام کودکانی که والدین زندانی دارند به شدت تحت تأثیر زندانی‌شدن والدین قرار می‌گیرند – برای ما که خود را متعهد به ارزش‌های اجتماعی و انسانی می‌دانیم، اهمیت و حساسیت سیاسی و اجتماعی مشابهی ندارد؟
من منکر فایده‌ها و کارکردهای تأکید بر مفهوم «زندانی سیاسی» و نقشی که کمپین‌های آزادی زندانیان سیاسی در جلب توجه به این افراد ایفا کرده‌اند نیستم. به‌ویژه که این تأکید گاهی به حفاظت از جان زندانیانی که نامشان را می‌دانیم کمک کرده است. اما این مسئله را می‌توان از زاویه دیگری نیز دید: اینکه چرا و در چه شرایطی اعتراض به بازداشت زندانیان سیاسی مؤثر واقع می‌شود و در چه مواردی بی‌تأثیر می‌ماند.
ویدئوی کامل ارائه:
https://youtu.be/GsZ5p4j2JQU?si=9oqJHLlLBgDn6WB_
@harasswatch
YouTube
همایش ۱۴۰۲ - روز دوم - پنل سوم
پگاه پزشکی-مهسا غلامعلی‌زاده «نامه‌نگاری‌های زنانه؛ مراقبت و روایت در نوشتن به هم، از هم و با هم»
الف « مراقبت در بند 209 زندان اوین؛ ما از لابلای کلمات و آواها دست‌های یکدیگر را پیدا می‌کنیم»
ندا ناجی « قفس را بسوزان و به نمایش عدالت نه بگو؛ مراقبت رادیکال…
الف « مراقبت در بند 209 زندان اوین؛ ما از لابلای کلمات و آواها دست‌های یکدیگر را پیدا می‌کنیم»
ندا ناجی « قفس را بسوزان و به نمایش عدالت نه بگو؛ مراقبت رادیکال…
ديد‌بان آزار
Photo
🔹برای نجات جان پخشان عزیزی، شریفه محمدی، وریشه مرادی و دیگر زندانیان در خطر اعدام
دوشنبه ۶ اسفند، ساعت ۹ شب به وقت ایران، در اعتراض به احکام اعدام با هشتگ #WeProtestExecution خواهیم نوشت
@harasswatch
دوشنبه ۶ اسفند، ساعت ۹ شب به وقت ایران، در اعتراض به احکام اعدام با هشتگ #WeProtestExecution خواهیم نوشت
@harasswatch
ديد‌بان آزار
Photo
🔹حجاب اجباری و سرکوب زنان در اصفهان
تعدادی از زنان گزارش داده‌اند که به دلیل تخطی از مقررات حجاب اجباری برای پدرانشان پیامک اخطار ارسال شده است. در یکی از این پیام‌ها که مربوط به اصفهان است نوشته شده: «جناب آقای ...، با سلام و احترام فرزند شما خانم ... بدون رعایت پوشش قانونی در سطح شهر اصفهان حضور داشته‌اند. لطفا پیگیری لازم به منظور رعایت قانون و اصلاح پوشش ایشان انجام شود. معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان اصفهان.»
زنی نوشته است مدتی قبل در اصفهان، درحالیکه پیاده بوده و نه سوار بر خودرو، شناسایی شده و پیام کشف حجاب دریافت کرده است. بعد از چندین هفته پیام کشف حجاب برای پدرش هم ارسال شده است. پیامی که از پدر خواسته نسبت به رعایت پوشش فرزندش اقدام کند.
یک زن ساکن اصفهان در گفت‌وگو با دیدبان آزار به دو پیامی که اخیرا دریافت کرده اشاره می‌کند و می‌گوید حس می‌کند دائما تحت نظر است: «حس زیر نظر بودن واقعا برایم آزاردهنده است. به‌علاوه، خانواده من مذهبی هستند و با باورهای من مخالفند و نگرانم که آنها هم بفهمند و کلا زندگی‌ام تحت‌تاثیر قرار بگیرد.»
درحالیکه شورای امنیت ملی موقتا مانع اجرای قانون حجاب و عفاف شده، روایات منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی از تداوم نظارت سختگیرانه و مستمر بر پوشش زنان در اصفهان حکایت دارد. زنان به‌طور روزانه پیامک کشف حجاب دریافت می‌کنند و تهدید می‌شوند که برایشان پرونده قضائی تشکیل خواهد شد. بسیاری از این زنان سوار خودرو نبوده‌اند که به‌واسطه پلاک خودرو شناسایی شوند، بلکه عابر پیاده بوده‌اند و همین موضوع تعجب آنان را برانگیخته است که چگونه مورد شناسایی قرار گرفته‌اند. حتی زنانی که به‌عنوان مسافر در سطح اصفهان رفت‌وآمد داشته‌اند هم از این نظارت و شناسایی دائمی نوشته‌اند.
زنان می‌گویند حجاب‌بانان در میدان نقش‌جهان حی‌وحاضرند و پیوسته تذکر حجاب می‌دهند. زنی دیگر به دیدبان آزار از تذکر حجاب در بناهای تاریخی می‌گوید: «اردیبهشت سال جاری یک روز به اصفهان رفتیم. داخل بناهای تاریخی گفتند شالت را سرت کن. راستش دلم نمی‌خواست مسافرت برای مادر و همسرم خراب شود و پوشیدم. روی سی‌وسه‌پل، پلیس به همسرم گفت "بگو خانومت حجابش را سرش کند." همسرم گفت توجه نکن و به راهمان ادامه دادیم. دو روز بعد برام پیامک حجاب عابر پیاده با اسم و فامیلم آمد.»
متن کامل:
https://harasswatch.com.com/news/2427/
@harasswatch
تعدادی از زنان گزارش داده‌اند که به دلیل تخطی از مقررات حجاب اجباری برای پدرانشان پیامک اخطار ارسال شده است. در یکی از این پیام‌ها که مربوط به اصفهان است نوشته شده: «جناب آقای ...، با سلام و احترام فرزند شما خانم ... بدون رعایت پوشش قانونی در سطح شهر اصفهان حضور داشته‌اند. لطفا پیگیری لازم به منظور رعایت قانون و اصلاح پوشش ایشان انجام شود. معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان اصفهان.»
زنی نوشته است مدتی قبل در اصفهان، درحالیکه پیاده بوده و نه سوار بر خودرو، شناسایی شده و پیام کشف حجاب دریافت کرده است. بعد از چندین هفته پیام کشف حجاب برای پدرش هم ارسال شده است. پیامی که از پدر خواسته نسبت به رعایت پوشش فرزندش اقدام کند.
یک زن ساکن اصفهان در گفت‌وگو با دیدبان آزار به دو پیامی که اخیرا دریافت کرده اشاره می‌کند و می‌گوید حس می‌کند دائما تحت نظر است: «حس زیر نظر بودن واقعا برایم آزاردهنده است. به‌علاوه، خانواده من مذهبی هستند و با باورهای من مخالفند و نگرانم که آنها هم بفهمند و کلا زندگی‌ام تحت‌تاثیر قرار بگیرد.»
درحالیکه شورای امنیت ملی موقتا مانع اجرای قانون حجاب و عفاف شده، روایات منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی از تداوم نظارت سختگیرانه و مستمر بر پوشش زنان در اصفهان حکایت دارد. زنان به‌طور روزانه پیامک کشف حجاب دریافت می‌کنند و تهدید می‌شوند که برایشان پرونده قضائی تشکیل خواهد شد. بسیاری از این زنان سوار خودرو نبوده‌اند که به‌واسطه پلاک خودرو شناسایی شوند، بلکه عابر پیاده بوده‌اند و همین موضوع تعجب آنان را برانگیخته است که چگونه مورد شناسایی قرار گرفته‌اند. حتی زنانی که به‌عنوان مسافر در سطح اصفهان رفت‌وآمد داشته‌اند هم از این نظارت و شناسایی دائمی نوشته‌اند.
زنان می‌گویند حجاب‌بانان در میدان نقش‌جهان حی‌وحاضرند و پیوسته تذکر حجاب می‌دهند. زنی دیگر به دیدبان آزار از تذکر حجاب در بناهای تاریخی می‌گوید: «اردیبهشت سال جاری یک روز به اصفهان رفتیم. داخل بناهای تاریخی گفتند شالت را سرت کن. راستش دلم نمی‌خواست مسافرت برای مادر و همسرم خراب شود و پوشیدم. روی سی‌وسه‌پل، پلیس به همسرم گفت "بگو خانومت حجابش را سرش کند." همسرم گفت توجه نکن و به راهمان ادامه دادیم. دو روز بعد برام پیامک حجاب عابر پیاده با اسم و فامیلم آمد.»
متن کامل:
https://harasswatch.com.com/news/2427/
@harasswatch
دیدبان آزار
تذکر پوشش، پیامک‌های مکرر و تشکیل پرونده قضایی
نعکاس مبارزات فمینیستی ایران و دیگر کشورهای دنیا علیه سرکوب و خشونت جنسی و بررسی و معرفی اشکال سازماندهی زنان علیه خشونت
طرح‌هایی مرتبط با آزار جنسی زنان در فضای عمومی که تلاش دارند به کلیشه‌های پیرامون خشونت جنسی بپردازند، منتشرشده در مجله توفیق، سال‌های ۱۳۴۸ و ۱۳۴۹
طرح اول: شماره ۵، ۶ بهمن ۱۳۴۹
طرح دوم: شماره ۲۲، ۳۰ مرداد ۱۳۴۸
طرح سوک: شماره ۱۴، ۵ تیر ۱۳۴۸
@harasswatch
طرح اول: شماره ۵، ۶ بهمن ۱۳۴۹
طرح دوم: شماره ۲۲، ۳۰ مرداد ۱۳۴۸
طرح سوک: شماره ۱۴، ۵ تیر ۱۳۴۸
@harasswatch
ديد‌بان آزار
Photo
🔹چشم‌اندازی برای بازماندگان
سربازان روسی، هفته‌ها اولسکی سیواک را در زیرزمینی سرد خانه‌اش شکنجه دادند و به آلت تناسلی او شوک الکتریکی وارد کردند. در پاییز ۲۰۲۲ که شهر توسط اوکراین آزاد شد، فهرست بلندی از پزشکان و متخصصان برای کمک به بهبودی سیواک تهیه و از او خواسته شد که از میان آنها مواردی را که لازم دارد انتخاب کند. اما در این لیست اورولوژیست و یا متخصصان دستگاه ادرار یا تناسلی مردان وجود نداشت. او پرسید: «آیا باید به متخصص زنان مراجعه کنم؟» تا آن زمان کسی به مردان قربانی خشونت جنسی در جنگ فکر نکرده بود و خدمات حمایتی مشخصی برای این افراد وجود نداشت. او با سکوت و استیگما مواجه شد و فعالیت خود را به‌عنوان کنشگر حامی مردان قربانی خشونت جنسی در جنگ آغاز کرد.
کمیساریای حقوق بشر سازمان ملل از سال ۲۰۲۲ تاکنون، صدها مورد خشونت جنسی ارتکابی توسط سربازان روس را مستند کرده که دو-سوم آن علیه مردان در بازداشتگاه‌ها صورت گرفته است. سازمان ملل گزارش داده که روسیه تقریبا در تمامی بازداشتگاه‌ها، بر اسرای جنگ و مردم عادی، به‌طور سیستماتیک شکنجه جنسی اعمال کرده است. این شکنجه‌ها شامل تجاوز، اقدام به تجاوز، تهدید تجاوز، اخته‌سازی، برهنه‌سازی اجباری، تحقیر جنسی، ضرب‌وشتم آلت تناسی و اعمال شوک الکتریکی به اندام جنسی بوده است. چارو لاتا هاگ، مدیر اجرایی سازمان «All Survivor» که از مردان قربانی خشونت جنسی حمایت می‌کند می‌گوید آمارهای اخیر بی‌سابقه است و مستندسازی این خشونت‌ها چالش‌هایی جدی دارد.
سازمان ملل ۲۳۶ مورد خشونت جنسی علیه مردان و دو مورد علیه پسران را طی سه سال اخیر ثبت کرده است. سیواک اولین شبکه حمایتی را برای مردان بازمانده خشونت جنسی راه‌اندازی کرده است. او هفته‌های ابتدایی پس از آزادی، شدیدا احساس تنهایی می‌کرد و تقریبا تمامی گروه‌های حمایتی، منابع و خدمات درمانی، بر زنان متمرکز بودند.
پیشتر گزارش‌های متعددی از خشونت جنسی سربازان روس علیه زنان اوکراینی نیز منتشر شده است. در ماه‌های اولیه جنگ، نماینده پارلمان اوکراین در یک مصاحبه تلویزیونی به یک مورد تجاوز در حومه شرقی کیف اشاره کرد که در آن زنی پس از کشته شدن همسرش به‌دست نیروهای روس، در مقابل چشمان فرزندش مورد تجاوز قرار گرفته بود. زن ۳۳ ساله که جان سالم به در برد، این واقعه را گزارش داد؛ به گفته او یک فرمانده روسی و یک سرباز پس از تاریک شدن هوا در روز ۹ مارس به خانه‌اش در روستای کوچکی در نزدیکی کیف آمدند و همسر ۳۳ ساله‌اش را در حیاط جلویی خانه به ضرب گلوله کشتند.
متن کامل:
https://harasswatch.com.com/news/2428/
@harasswatch
سربازان روسی، هفته‌ها اولسکی سیواک را در زیرزمینی سرد خانه‌اش شکنجه دادند و به آلت تناسلی او شوک الکتریکی وارد کردند. در پاییز ۲۰۲۲ که شهر توسط اوکراین آزاد شد، فهرست بلندی از پزشکان و متخصصان برای کمک به بهبودی سیواک تهیه و از او خواسته شد که از میان آنها مواردی را که لازم دارد انتخاب کند. اما در این لیست اورولوژیست و یا متخصصان دستگاه ادرار یا تناسلی مردان وجود نداشت. او پرسید: «آیا باید به متخصص زنان مراجعه کنم؟» تا آن زمان کسی به مردان قربانی خشونت جنسی در جنگ فکر نکرده بود و خدمات حمایتی مشخصی برای این افراد وجود نداشت. او با سکوت و استیگما مواجه شد و فعالیت خود را به‌عنوان کنشگر حامی مردان قربانی خشونت جنسی در جنگ آغاز کرد.
کمیساریای حقوق بشر سازمان ملل از سال ۲۰۲۲ تاکنون، صدها مورد خشونت جنسی ارتکابی توسط سربازان روس را مستند کرده که دو-سوم آن علیه مردان در بازداشتگاه‌ها صورت گرفته است. سازمان ملل گزارش داده که روسیه تقریبا در تمامی بازداشتگاه‌ها، بر اسرای جنگ و مردم عادی، به‌طور سیستماتیک شکنجه جنسی اعمال کرده است. این شکنجه‌ها شامل تجاوز، اقدام به تجاوز، تهدید تجاوز، اخته‌سازی، برهنه‌سازی اجباری، تحقیر جنسی، ضرب‌وشتم آلت تناسی و اعمال شوک الکتریکی به اندام جنسی بوده است. چارو لاتا هاگ، مدیر اجرایی سازمان «All Survivor» که از مردان قربانی خشونت جنسی حمایت می‌کند می‌گوید آمارهای اخیر بی‌سابقه است و مستندسازی این خشونت‌ها چالش‌هایی جدی دارد.
سازمان ملل ۲۳۶ مورد خشونت جنسی علیه مردان و دو مورد علیه پسران را طی سه سال اخیر ثبت کرده است. سیواک اولین شبکه حمایتی را برای مردان بازمانده خشونت جنسی راه‌اندازی کرده است. او هفته‌های ابتدایی پس از آزادی، شدیدا احساس تنهایی می‌کرد و تقریبا تمامی گروه‌های حمایتی، منابع و خدمات درمانی، بر زنان متمرکز بودند.
پیشتر گزارش‌های متعددی از خشونت جنسی سربازان روس علیه زنان اوکراینی نیز منتشر شده است. در ماه‌های اولیه جنگ، نماینده پارلمان اوکراین در یک مصاحبه تلویزیونی به یک مورد تجاوز در حومه شرقی کیف اشاره کرد که در آن زنی پس از کشته شدن همسرش به‌دست نیروهای روس، در مقابل چشمان فرزندش مورد تجاوز قرار گرفته بود. زن ۳۳ ساله که جان سالم به در برد، این واقعه را گزارش داد؛ به گفته او یک فرمانده روسی و یک سرباز پس از تاریک شدن هوا در روز ۹ مارس به خانه‌اش در روستای کوچکی در نزدیکی کیف آمدند و همسر ۳۳ ساله‌اش را در حیاط جلویی خانه به ضرب گلوله کشتند.
متن کامل:
https://harasswatch.com.com/news/2428/
@harasswatch
دیدبان آزار
از خشونت جنسی در جنگ تا سازماندهی و دادخواهی؛ چشم‌اندازی برای بازماندگان
نعکاس مبارزات فمینیستی ایران و دیگر کشورهای دنیا علیه سرکوب و خشونت جنسی و بررسی و معرفی اشکال سازماندهی زنان علیه خشونت
Forwarded from مطالعات جنسیت و سکسوالیته
⭕️ کارگروه مطالعات جنسیت و سکسوالیته انجمن انسان‌شناسی ایران برگزار می‌کند:
▪️نشست تخصصیِ
“زنان، دولت و اقتصاد سیاسی؛
درهم‌تنیدگی اقتصاد سیاسیِ خدمات دولتی و وضعیت زنان”
▪️پنجشنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۳
▪️از ساعت ۱۳ الی ۱۸
▪️شیوه برگزاری: آنلاین
▪️ حضور برای همه آزاد و رایگان است، اما نیاز به ثبت‌نام قبلی دارد.
ثبت‌نام از طریق سایت:
https://survey.porsline.ir/s/lUOB4E4
یا ارسال پیام در تلگرام به:
@Enrollment403
@AnthropologyOfGender
▪️نشست تخصصیِ
“زنان، دولت و اقتصاد سیاسی؛
درهم‌تنیدگی اقتصاد سیاسیِ خدمات دولتی و وضعیت زنان”
▪️پنجشنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۳
▪️از ساعت ۱۳ الی ۱۸
▪️شیوه برگزاری: آنلاین
▪️ حضور برای همه آزاد و رایگان است، اما نیاز به ثبت‌نام قبلی دارد.
ثبت‌نام از طریق سایت:
https://survey.porsline.ir/s/lUOB4E4
یا ارسال پیام در تلگرام به:
@Enrollment403
@AnthropologyOfGender
ديد‌بان آزار
Photo
دانشگاه در ایران یکی از مهمترین فضاهای حضور اجتماعی زنان است و برای بسیاری از زنان جوان به ویژه زنان ساکن شهرهای کوچک و روستاها مهمترین پنجره مشارکت اجتماعی است. علیرغم دستاوردهای اجتماعی انکارناپذیر دانشگاه برای زنان، یکی از مشکلات تحصیل زنان، وقوع آزار جنسی در دانشگاه است که پدیده‌ای جهانی است. برخی مطالعات و گروه‌های پژوهشی دانشگاهی در بعضی دانشگاه‌ها تلاش برای مستند کردن این پدیده و چاره‌جویی برای آن را در دستور کار خود قرار داده‌اند.
گاهی موضوع آزار جنسی در دانشگاه را مشابه آزار جنسی در سازمان‌های دیگر مانند محیط کار و وقوع آزار جنسی میان کارفرما/کارمند قلمداد می‌کنند؛ آما آزار جنسی در دانشگاه، فراتر از موضوع سواستفاده از قدرت در رابطه دونفره شغلی است. در اینجا متهم به آزار، بخشی از ساختار قدرت دانشگاه است که اعتبار آن را با خود یدک می‌کشد و نمی‌توان به‌سادگی آن را پاسخگو کرد، چراکه برخلاف یک سازمان کاری، ساختار دانشگاه برای رد اتهام و حفظ خوش‌نامی خود می‌کوشد. هرگونه سیاست‌گذاری موثر برای کاهش این شکل از خشونت در دانشگاه و فراهم‌شدن محیطی امن برای دانشگاهیان و بویژه دانشجویان، از دل دانش و فهم دانشجویان ذی‌نفع و نیز با عوامل علّی و زمینه‌ساز وقوع آزار جنسی برمی‌آید. این پژوهش به دنبال فهم چگونگی عملکرد آزار جنسی در یکی از دانشگاه‌های ایران است و سه پرسش اصلی داشته است:
کدام عوامل و شرایط، زمینه‌ساز وقوع آزار جنسی در محیط دانشگاه است؟
دانشجویان دختر قربانی آزار جنسی در دانشگاه، به چه استراتژی‌ها و راهبردهایی برای مقابله با آن متوسل می‌شوند؟
کدام عوامل مانع آشکارسازی و پیگیری آزار جنسی در دانشگاه است؟
دانلود فایل مقاله ⬇️
@harasswatch
گاهی موضوع آزار جنسی در دانشگاه را مشابه آزار جنسی در سازمان‌های دیگر مانند محیط کار و وقوع آزار جنسی میان کارفرما/کارمند قلمداد می‌کنند؛ آما آزار جنسی در دانشگاه، فراتر از موضوع سواستفاده از قدرت در رابطه دونفره شغلی است. در اینجا متهم به آزار، بخشی از ساختار قدرت دانشگاه است که اعتبار آن را با خود یدک می‌کشد و نمی‌توان به‌سادگی آن را پاسخگو کرد، چراکه برخلاف یک سازمان کاری، ساختار دانشگاه برای رد اتهام و حفظ خوش‌نامی خود می‌کوشد. هرگونه سیاست‌گذاری موثر برای کاهش این شکل از خشونت در دانشگاه و فراهم‌شدن محیطی امن برای دانشگاهیان و بویژه دانشجویان، از دل دانش و فهم دانشجویان ذی‌نفع و نیز با عوامل علّی و زمینه‌ساز وقوع آزار جنسی برمی‌آید. این پژوهش به دنبال فهم چگونگی عملکرد آزار جنسی در یکی از دانشگاه‌های ایران است و سه پرسش اصلی داشته است:
کدام عوامل و شرایط، زمینه‌ساز وقوع آزار جنسی در محیط دانشگاه است؟
دانشجویان دختر قربانی آزار جنسی در دانشگاه، به چه استراتژی‌ها و راهبردهایی برای مقابله با آن متوسل می‌شوند؟
کدام عوامل مانع آشکارسازی و پیگیری آزار جنسی در دانشگاه است؟
دانلود فایل مقاله ⬇️
@harasswatch
jspi-vآزار جنسی۱.pdf
308.3 KB
🔹نگاهی جامعه‌شناختی به وقوع آزار جنسی در دانشگاه
نویسندگان: خدیجه کشاورز، فردوس شیخ‌الاسلام، فاطمه موسوی ویایه
منبع: دوفصلنامه مسائل اجتماعی ایران
@harasswatch
نویسندگان: خدیجه کشاورز، فردوس شیخ‌الاسلام، فاطمه موسوی ویایه
منبع: دوفصلنامه مسائل اجتماعی ایران
@harasswatch