group-telegram.com/khosrovanooshiravan/20382
Last Update:
🔻لغت نامه سیاسی🔻
#دماگوژی یا عوام فریبی
عوامفریبی آن است که شخصی به جای استدلال و اقامه برهان برای اثبات یک عقیده، سعی می‌کند از راه تحریک احساسات و هیجان‌های جمعی و توسل به عواطف و جو حاکم، نوعی تصدیق جمعی نسبت به نتیجه مطلوب خود به دست‌آورد، به شیوه‌ای که تک تک مردم چنین بیندیشند که آنها با پذیرش عقیده، به نوعی یگانگی با گروه رسیده‌اند و این یگانگی به آنها امنیت و قدرت میدهد و اگر کسی با عقیده جمع مخالفت کند، از آن روح امنیت و قدرت محروم خواهد شد.
در عوامفریبی، شخص گروه زیادی از مردم را مخاطب قرار داده، با بیاناتی هیجان‌آور و شورانگیز، احساسات و عواطف آنان را تحریک می‌کند و با تکیه بر همین شور و هیجان عوام، آنها را نسبت به نتیجه و مدعای خود متقاعد می‌کند.
در عوامفریبی، گاه برای افزایش تاثیر روی تک‌تک افراد، از وسایل دیگری همچون برافراشتن پرچم‌ها، نواختن موسیقی مناسب کمک گرفته می‌شود.
شیوه غیرمستقیم، مبتنی بر تحریک عواطف مخاطبان در رابطه با استدلال نیست؛ بلکه در آن از شگردهای مختلف دیگری برای برانگیختن روحیه جمعی هر یک از افراد استفاده می‌شود. در این‌جا مخاطب، تک‌تک افرداند، نه توده مردم. مثلا در یک کتاب یا مقاله، مطلب چنان به فرد تلقین می‌شود که می‌پندارد تمام کسانی که در راه رشد و پیشرفت می‌باشند، آن را پذیرفته‌اند و نپذیرفتن آن، جاماندن از کاروان دانش و پیشرفت است.
حربه اصلی عوامفریبی، این احساس درونی‌است که هر کس می‌خواهد مورد تحسین دیگران قرار گیرد و بر ارزش و احترامش افزوده شود. این احساس گاه باعث تمایل افراد به تشبه به افراد مشهور می‌شود. تهیه‌کنندگان تبلیغات و آگهی‌های تجاری از این روحیه حداکثر استفاده را می‌کنند؛ مانند پوستری که در آن شخصیت معروفی را در حال نوشیدن چای مخصوصی نشان میدهد.
افزون بر این، سعی می‌شود میان کالای مورد تبلیغ و امور مورد علاقه مخاطب، ارتباط برقرار شود؛ بنابراین در تبلیغات تصویری، در ضمن تبلیغ یک کالا، صحنه‌هایی از طبیعت یا صحنه‌های مهیج ورزشی استفاده می‌شود.
عوامفریبی مخصوص تبلیغات نیست؛ بلکه به ویژه در جهان سیاست مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دماگوژی یا عوام فریبی، در سیستم سیاسی جدید بیشتر محصول کشورهای توسعه نیافته و به عبارت کمی قدیمی تر کشورهای جهان سوم می باشد. در این نوع جوامع، از آنجا که نهادهای مدنی دگردیسی تاریخی خود را طی نکرده و در مقابل دولت ضعیف هستند و از بسیج اجتماعی لازم برخوردار نیستند و به تبع آن مردم از فرهنگ سیاسی پایین برخودار بوده و علت بیشتر رویدادهای سیاسی و اجتماعی را نمی دانند، بدین خاطر عده ای از دولتمردان از این نقاط ضعف سوء استفاده کرده و مردم را در قالب مطلوب خود هدایت می نمایند. در این نوع حکومت ، دماگوژها با مطرح کردن یک عده از موضوعات خاص مانند مسائل مذهبی، قومی، نژادی و… که با احساسات مردم همبسته هستند، آنها را علیه کانون بخصوصی کانالیزه می نمایند. در زمان معاصر، به علت این که بیشتر دماگوژها از بعد ایدئولوژیک به قضایا نگاه می کنند، دوست دارند آنچه را که خود می پسندند؛ ببینند و نه آنطور که واقعا هست و در نتیجه می خواهند این دیدگاه نادرست خود را به مردم نیز منتقل نمایند. در این نوع جوامع بیشتر قضایا از عینک ایدئولوژی نگریسته شده و پیش داوری سرلوحه آن را تشکیل می دهد. عوام فریب ها اگر در مقابل مشکلات داخلی کم بیاورند، برای انحراف افکار عمومی از توجه بدانها، دنبال عامل خارجی هستند تا مشکلات را به آن نسبت دهند، بنابراین "توهم توطئه" یکی از کارکردهای رایج در این نوع حکومت ها می باشد.
تفاوت دماگوژیسم(عوامفریبی) با
پوپولیسم(عوام گرایی)
در بسیاری از موارد این دو اصطلاح به اشتباه جای هم به کاربرده می شوند
در دماگوژیسم هدف از مطرح کردن برنامه های عامه پسند این است که با فریب مردم، شخص حاکم به اهداف ثانویه دست پیدا کند درواقع فریب اصلی در دماگوژی رخ میدهد
اما در پوپولیسم شخص حاکم به طور واقعی به آرمان های عوام علاقه مند است و در پی پیاده کردن برنامه های عوام پسندانه است.
https://www.group-telegram.com/us/khosrovanooshiravan.com/20372
✍ #فرهاد
BY خسرو انوشیروان
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/khosrovanooshiravan/20382