#انسان شناسی و فرهنگ #فضا سخنرانی دکتر ناصر فکوهی/موسسه فضا/آسیب شناسی فرهنگی مفهوم زمان و مکان/4آبان 1393 قسمت سوم

#انسان شناسی و فرهنگ #فضا سخنرانی دکتر ناصر فکوهی/موسسه فضا/آسیب شناسی فرهنگی مفهوم زمان و مکان/4آبان 1393 قسمت چهارم

📢📢📢صد و بیست و یکمین یکشنبه انسان شناسی و فرهنگ: آسیب شناسی سلیقه در معماری

گزارش نشست های «موزه و گفتمان اجتماعی» در موزه ملک

گزارش نشست های «موزه و گفتمان اجتماعی» در موزه ملک / خرداد ماه 1395

این گزارش تلویزیونی به وسیله برنامه «نمای دو» تلویزیون تهیه شده است و به صورت مختصر سخنرانی های برنامه که در خرداد 1395 در موزه ملک با همکاری دانشگاه هنر برگزار شد را نمایش می دهد. این نشست ها درباره مفهوم موزه و رابطه آن با نظام اجتماعی و چشم اندازهایش برگزار شدند؛ یکی از سخنرانان اصلی این سلسله نشست ها دکتر ناصر فکوهی ( مدیر موسسه بین المللی انسان شناسی و فرهنگ ) بودند...

این گزارش را در کانال آپارات «انتشارات دیداری شنیداری انسان شناسی و فرهنگ» ببینید.
http://www.aparat.com/v/AMTzW

صفحه اشیا و موزه ‌شناسی در انسان شناسی و فرهنگ
http://anthropology.ir/scientific-branch/51

—------------—
✳️↩️
@Anthropology_iran

پاره‌ای از یک کتاب(۱۰۱):فرهنگ و زندگی روزمره/ ناصر فکوهی / انتشارات جاوید/ ۱۳۹۱

https://www.group-telegram.com/nasserfakouhi.com/11690

نیکلا ژورنه: چه تعریفی می‌توان از مفهوم در هم آمیختگی (Metissage) فرهنگی داد؟
ژان لو امسل: در هم آمیختگی پنداره‌ای است که ریشه آن به قرن نوزده باز می‌گردد. منظور از این مفهوم، ابتدا مخلوط شدن خون‌ها از لحاظ نژادی بود. در آن زمان انسان‌شناسان و فیلسوفان نظر کاملا روشنی نسبت به موضوع داشتند: برخی از آن‌ها موافق این در هم‌آمیزی بودند (درهم‌آمیز دوست)(mixophiles) می‌گفتند و برخی از آن‌ها به شدت مخالف آن (درهم‌آمیز هراس)(mixophobes) ...

پیوند به متن کامل در وبگاه ناصر فکوهی
https://nasserfakouhi.com.com/%d9%be%d8%a7%d8%b1%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d8%b2-%db%8c%da%a9-%da%a9%d8%aa%d8%a7%d8%a8101/

پاره‌ای از یک کتاب(۱۰۱):فرهنگ و زندگی روزمره/ ناصر فکوهی / انتشارات جاوید/ ۱۳۹۱

https://www.group-telegram.com/nasserfakouhi.com/11690


نیکلا ژورنه: چه تعریفی می‌توان از مفهوم در هم آمیختگی (Metissage) فرهنگی داد؟
ژان لو امسل: در هم آمیختگی پنداره‌ای است که ریشه آن به قرن نوزده باز می‌گردد. منظور از این مفهوم، ابتدا مخلوط شدن خون‌ها از لحاظ نژادی بود. در آن زمان انسان‌شناسان و فیلسوفان نظر کاملا روشنی نسبت به موضوع داشتند: برخی از آن‌ها موافق این در هم‌آمیزی بودند (درهم‌آمیز دوست)(mixophiles) می‌گفتند و برخی از آن‌ها به شدت مخالف آن (درهم‌آمیز هراس)(mixophobes) . برای نمونه در گروه اخیر می‌توانیم از نظریه‌پرداز نژاد‌گرایی، دوگوبینو، در اواخر قرن گذشته نام ببریم. با این وصف، امروز در زمینه زیست‌شناسی و ژنتیک این مفهوم چندان معنایی ندارد، زیرا ما می‌دانیم که وراثت نه از طریق در هم‌آمیزی بلکه از طریق در کنار هم قرار گرفتن خصوصیات انجام می‌گیرد. بنابراین این فکر را باید فکری قدیمی دانست که اساس آن چند منشاء گرایی (polygénisme) یعنی این نظریه است که بر اساس آن از ابتدا تکثر ریشه‌ای بین نژادهای انسانی وجود داشته و همین امر آن‌ها را به نژادها تبدیل کرده است.
امروزه این مفهوم در جهان مد، ادبیات، موسیقی، هنر، نمایش و فرهنگ به طور عام بسیار رایج شده است و معنایی معادل آمیزش آزاد سبک‌ها، بر زمینه‌ای از در هم‌آمیزی رنگ پوست‌ها دارد. این مفهوم را همچنین می‌توان در نزد تاریخ‌دانانی همچون سرژ گروزینسکی (۱) و با واژگانی دیگر در نزد برخی از اندیشمندان پسا‌مدرنیته فرهنگی چون هومی بهابها(۲) یافت.
این بینش نسبت به جهان با دیدگاهی خاص نسبت به جهانی شدن نیز پیوند دارد. همان نظریه‌پردازانی که جهانی‌شدن فرهنگ را اعلام می‌کنند به مفهوم در هم‌آمیحتگی نیز علاقمند هستند. برای مثال اولف هانرنتز(Ulf Hannerz) اندیشمند پیچیدگی فرهنگی، و یا انسان‌شناس جیمز کلیفورد(James Clifford) در آخرین کتابش (۳). او از همان نظر هانری برگسون و کارل پوپر دفاع می‌کند که جوامع انسانی که قبلا جوامعی بسته بوده‌اند در حال باز شدن هستند: در دوره‌ای پیشین جوامع بدون تماس با یکدیگر رشد می‌کردند ولی امروز همگی با یکدیگر در حال ارتباط‌ اند.

ادامه در وبگاه