نیاز
فریدون فروغی
موسیقی: اسفندیار منفردزاده
ترانه: شهیار قنبری

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
🎸 www.group-telegram.com/pakruh.com

دو‌تا چشم سیاه داری
کورس سرهنگ‌زاده

با صدای فریدون فروغی و نکاتی دربارۀ این ترانه:
www.group-telegram.com/pakruh.com/2139

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
🎸 www.group-telegram.com/pakruh.com

دو‌تا چشم سیاه داری
بیژن مفید

با صدای فریدون فروغی و نکاتی دربارۀ این ترانه:
www.group-telegram.com/pakruh.com/2139

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
🎸 www.group-telegram.com/pakruh.com

دو‌تا چشم سیاه داری
درویش جاویدان

با صدای فریدون فروغی و نکاتی دربارۀ این ترانه:
www.group-telegram.com/pakruh.com/2139

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
🎸 www.group-telegram.com/pakruh.com

اصلاحیۀ روادید تاجیکستان:
www.group-telegram.com/keikojaberim/5546

❇️ روزه دارم من و افطارم از آن لعلِ لب است
آری افطارِ رطب در رمضان مستحب است

روزِ ماهِ رمضان زلف میفشان که فقیه
بخورد روزۀ خود را به گمانی که شب است

زیرِ لب وقتِ نوشتن، همه‌کس نقطه نهد
این عجب نقطۀ خالِ تو به بالای لب است

یارب این نقطۀ لب را که به بالا بنهاد؟
نقطه هرجا غلط افتاد، مکیدن ادب است

شحنه اندر عقب است و، من از آن می‌ترسم
که لب لعل تو، آلوده به ماء‌العنب است

پسر مریم اگر نیست چه باک است ز مرگ
که دمادم لب من بر لب بنت‌العنب است

گفتمش ای بت من! بوسه بده جان بسِتان
گفت: رو! کاین سخن تو، نه به شرط ادب است

مَنعَم از عشق کُند زاهد و آگه نَبُود
شهرت عشق من از مُلک عجم تا عرب است

عشـق آن است که از روی حقیقت باشد
هرکه را عشق مجازی‌ست حمال‌الحطب است

گر صبوحی به وصال رخ جانان جان داد
سودن چهره به خاک سر کویش ادب است

#شاطرعباس_صبوحی_قمی ؟
یا #فصیح‌الزمان_شیرازی ؟
@pakruh

❇️ شاطرعباس صبوحی قمی، متولد سال ۱۲۷۵ در قم، چشم از جهان فرو بسته به سال ۱۳۱۵ در تهران، با اینکه گفته می‌شود سواد خواندن و نوشتن نداشت، به نسبت [سوادش] در سرودن غزل توانا بود.
تردیدهایی در صحت انتساب برخی اشعار به او مطرح است، از جمله همین شعر «روزه» که به فصیح‌الزمان شیرازی (رضوانی) هم نسبت داده شده است.
در غزل صبوحی و غزل فصیح‌الزمان، چند بیتی تفاوت وجود دارد.
غزل، با ابیاتی که در بالا نوشته شده، برای عموم معروف‌تر است و به صبوحی منسوب؛
و آنچه غزل فصیح‌الزمان شمرده شده این است:
@pakruh

❇️ روزه دارم من و افطارم از آن لعلِ لب است
آری افطارِ رطب، در رمضان مستحب است

روزِ ماهِ رمضان زلف میفشان که فقیه
بخورد روزۀ خود را به خیالی که شب است

زیرِ لب وقتِ نوشتن همه‌کس نقطه نهد
گو چرا نقطۀ خالِ تو به بالای لب است

سروِ قدِّ تو که دارد ثمر از آن لبِ نوش
نخلِ امّید بُوَد یا که درخت رطب است؟

پسر مریم اگر نیست چه باک است ز مرگ
تا دمادم لبِ ما بر لبِ بنت‌العنب است

نسبت قدِّ تو با شاخۀ طوبی ندهم
که برِ قامتِ تو شاخۀ طوبی، حطب است

تاب ما زان سر زلف و تب ما زاتشِ عشق
تن و جان در شب هجرت همه در تاب‌ و تب است

نه‌عجب گر بدری پردۀ رضوانی را
تو زره می‌دری و پرده‌ی سعدی قصب است

خویش را خواندم اگر سعدی دوران نه‌عجب
که مرا هرکه بدین نام نخوانَد عجب است

آن‌که سعدی زمان خواند مرا دانی کیست؟
شاهِ با داد و دهِش خسروِ عالی‌نسب است

ناصرالدین‌شه جمجاه که از گوهرِ پاک
کانِ فضل و کرم و معدنِ علم و ادب است

#فصیح‌الزمان_شیرازی (رضوانی)

❇️ فصیح‌الزمان در ۱۲۴۰ خورشیدی (۳۵ سال قبل از تولد صبوحی) در فسا (استان فارس) به دنیا آمد، در نوجوانی و جوانی چند سال در اصفهان و قم زیست، سپس به تهران، به دربار ناصرالدین‌شاه رفت و در ۱۳۲۴ خ. (۹ سال پس از درگذشت صبوحی) در تهران چشم از جهان فروبست.
معروف‌ترین شعر فصیح‌الزمان غزلی‌ست که با این ابیات آغاز می‌شود:

❇️ همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی؟

به کسی جمال خود را ننموده‌ای و بینم
همه‌جا به هر زبانی، بوَد از تو گفت‌وگویی
- - -
🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
🎸 www.group-telegram.com/pakruh.com
🌱 لطفاً لینک مطالب این کانال را حذف نفرمایید. 🌹
🕯 www.group-telegram.com/andishehsarapub

🇺🇿🤠 شوخی خواجه نصیر با سیف‌الدین باخرزی و پاسخ او

سیف‌الدین باخرزی (Bākharzi)،
Сайфуддини Бохарзӣ
معروف به شیخ‌العالَم،
از صوفیان و شاعران قرن هفتم است که در سال ۵۸۶ ق. در باخرزِ خراسانِ ایران زاده و در سال ۶۵۹ ق. در فتح‌آبادِ بخارا درگذشته است.

می‌گویند شخصی که احتمالاً خواجه نصیرالدین توسی بوده، این دو بیت را برای او فرستاده:

هله ای سیفِ دینِ «باخرزی»
بالله ار تو به ارزنی ارزی
کِی تو با آدمی توانی زیست؟
چون تو را گفته‌اند «با خر» زی!

و باخرزی در جواب نوشته:

برو ای دوست طاعتی می‌کن
تا کی آخر تو معصیت ورزی؟
آخرِ عمر با تو خواهم زیست
چون مرا گفته‌اند با «خر» زی!

📚 احوال و آثار خواجه نصیر، ص۳۳۳/ از جیحون تا وخش، دکتر محمدجعفر یاحقی ص۱۲۹

📸 عکس: آرامگاه سیف‌الدین باخرزی در بخارا

🇺🇿🇹🇯 پرسش‌های خود را دربارۀ ازبکستان و تاجیکستان از ما بپرسید:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1764

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
www.group-telegram.com/pakruh.com

آرامگاه رودکی
روستای پنج رودک
دکتر محمدجعفر یاحقی
۲۳ مهرماه ۱۴۰۳
منبع
ویدئو بعدی:
www.group-telegram.com/pakruh.com/2148
🇺🇿🇹🇯 پرسش‌های خود را دربارۀ ازبکستان و تاجیکستان از ما بپرسید:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1764

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
www.group-telegram.com/pakruh.com

موزۀ شهر پنجکنت
دکتر محمدجعفر یاحقی
مهرماه ۱۴۰۳
منبع
ویدئو بعدی:
www.group-telegram.com/pakruh.com/2149
🇺🇿🇹🇯 پرسش‌های خود را دربارۀ ازبکستان و تاجیکستان از ما بپرسید:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1764

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
www.group-telegram.com/pakruh.com

مجسمۀ فردوسی
در پارک دوستی شهر دوشنبه
دکتر محمدجعفر یاحقی
مهرماه ۱۴۰۳
منبع
ویدئو بعدی:
www.group-telegram.com/pakruh.com/2150
🇺🇿🇹🇯 پرسش‌های خود را دربارۀ ازبکستان و تاجیکستان از ما بپرسید:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1764

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
www.group-telegram.com/pakruh.com

دکتر محمدجعفر یاحقی از سمرقند می‌گوید
مهرماه ۱۴۰۳
منبع
⚠️ این‌که گفته شده برای پرواز به سمرقند/ازبکستان ویزا لغو شده درست نیست.
ازبکستان و ایران لغو روادید نداشته‌اند، لغو روادید بین ایران و تاجیکستان و تنها برای سفر هوایی مستقیم از ایران است.
توضیح بیشتر:
www.group-telegram.com/pakruh.com/2052
www.group-telegram.com/pakruh.com/2053
www.group-telegram.com/pakruh.com/2050

ویدئو نخست:
www.group-telegram.com/pakruh.com/2147

🇺🇿🇹🇯 پرسش‌های خود را دربارۀ ازبکستان و تاجیکستان از ما بپرسید:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1764

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
www.group-telegram.com/pakruh.com

خیام‌خوانی «حبیب» را شنیده‌اید؟

حبیب محبیان (۱۳۹۵-۱۳۲۶)
در سال ۱۳۸۸ به ایران بازگشت و در رامسر ساکن شد اما مجاز به فعالیت در زمینۀ موسیقی نبود.

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
www.group-telegram.com/pakruh.com

«فلک‌خوانی»، که آن را یک سبک موسیقی تاجیکی می‌شمارند، آوازخوانی گله‌مندانه با مخاطب قرار دادن فلک است.

این آوازخوانی در تاجیکستان، افغانستان و خراسان بدون موسیقی در دشت و کوه رایج بوده است اما امروزه با موسیقی هم رایج است.

ترانۀ فلک خوانی دوبیتی‌هایی است که پشت سر هم خوانده می‌شوند.
یکی از معروف‌ترین این دوبیتی‌ها این است:

ای چرخ فلک! مرا به چرخ آوردی
کولابی بُدم، مرا به بلخ آوردی
کولاب بودم آب شیرین می‌خوردم
سرگشته مرا به آب تلخ آوردی

در سریال «در چشم باد» این فلک‌خوانی را با موسیقی حسین علیزاده آورده بودند.

نام فلک‌خوانی مرا به یاد اشعاری مانند این شعر خیام می‌اندازد:

ای چرخ فلک خرابی از کینهٔ توست
بی‌دادگری شیوهٔ دیرینهٔ توست
ای خاک اگر سینهٔ تو بشکافند
بس گوهر قیمتی که در سینهٔ توست

🎸 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری:
www.group-telegram.com/pakruh.com

🎉 سال نو مبارک 🌹❤️
با آرزوی سلامت و شادی و موفقیت

تقویم کامل و نهایی سال ۱۴۰۴ هجری شمسی
مرکز تقویم مؤسسۀ ژئوفیزیک دانشگاه تهران (تقویم رسمی کشور)
با مناسبت‌ها و تعطیلات
منبع
@andishehsarapub
💥تحویل سال به وقت ایران، تاجیکستان و افغانستان:

🗓 پنج‌شنبه
۳۰ اسفندماه ۱۴۰۳
۲۰ مارس ۲۰۲۵
۱۹ رمضان ۱۴۴۶

⏰ ساعت ۱۲ و ۳۱ دقيقه و ۳۰ ثانيه به وقت تهران
⏰‌ ساعت ۱۴ و ۱ دقیقه و ۳۰ ثانیه به وقت دوشنبه و تاشکند
⏰ ساعت ۱۳ و ۳۱ دقيقه و ۳۰ ثانيه به وقت کابل

🔎 درستی‌سنجی شایعات مجازی:
www.group-telegram.com/Fact_Check

🇹🇯 🇺🇿 دربارۀ تاجیکستان و ازبکستان:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1764

چکن

در این‌جا دیدیم که چکن چیست:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1776
در این مطلب با نکات و نظراتی دربارۀ چکن آشنا می‌شویم.

باستان‌شناسان تاجیک می‌گویند که چکن از انواع پوشش آریایی‌های باستانی است که بیش از سه هزار سال تاریخ دارد.

چکن عالم افسانه و رویا و اساطير و آیین‌های باستانی آریایی‌ها را در خود نهفته است.

ظفر میرزایف، باستان‌شناس ساکن کولاب (تاجیکستان) می‌گوید: «در انواع لباس چکن به‌ویژه در کلاه نقشی از چلیپای آریایی ترسیم می‌شود که سمبل فراوانی، نجابت، آزادی و آزادگی است.

نقش چلیپای آریایی در کاخ‌ها و کوشک‌های باستانی، از جمله در مدرسۀ شیردار شهر سمرقند و تخت جمشید نیز به چشم می‌خورد.»

رنگین‌ترین چکن‌ها، در منطقه کولاب در جنوب تاجیکستان دیده می‌شود.
معمولاً برای زمینۀ طرح‌های چکن از پارچۀ یکرنگ سفید، صورتی، سبز، آبی یا سرخ استفاده می‌کنند.
رنگ نخ گلدوزی با توجه به رنگ زمینۀ آن انتخاب می‌شود. سه رنگ سپید و سرخ و زرد در این میانه جایگاه ویژه‌ای دارند:
رنگ سپید سمبل بخت است و رنگ‌های زرد و سرخ نشانگر آفتاب و آتش هستند که از نمادهای فرهنگی زرتشتی‌اند.

مردم‌شناسان با اشاره به نقش و طرح‌هایی که روی چکن است، آن را به قرن‌های پیش از میلاد مربوط می‌دانند و گل‌هایی رت که با نام «کاسه» معروف است و شکل خورشید دارد دلیل مهرپرستی مردم در دوران باستان به شمار می‌آورند.

گلی که دور دامن یا کلاه مردان دوخته می‌شود نیز یک طرح باستانی است و سمبل خورشید دانسته می‌شود.

هریک از گل‌های چکن نماد چیزی است و مضمون خاص و نام خود را دارد.

نقشی که در چکن‌های امروزی دیده می‌شود، سال‌ها پیش هم در گل‌دوزی‌ها دیده می‌شد.

با وجود روی کار آوردن نقش و نگارهای تازه در چکن، چادر عروسی و پیراهن عروس نقش و نگار قدیمی خود را حفظ کرده است.

با این که گفته می‌شود برخی از طرح‌های چکن طی هزاران سال بی‌تغییر مانده‌اند، انواع تازه‌ای از پیراهن چکن دیده می‌شود که با سلیقۀ لباس‌پوشی مدرن تهیه شده است.

دوزندگان شکل دوخت پیراهن را تغییر داده‌اند، ولی سمبل‌های خورشیدی و نقش و نگار چکن همان است که بود.

به اعتقاد خداینظر رحیمزاده، جامعه‌شناس تاجیک، در پیراهن چکن هفت رنگ «کمان رستم» یا قوس و قزح را می‌توان مشاهده کرد.

بازار مرادف، مدیر آثارخانه ناحیه دنغره، واقع در جنوب تاجیکستان می‌گوید گوهر اصلی چکن در همین رموز باستانی است:
"در انواع گلدوزی یا گونه‌های مختلف چکن که در جنوب کشور به عنوان «سوزنی» یا «دوری» بیشتر معروف است، ترسیم آتش موقع مرکزی دارد.
آتش بزرگی که در آیین آریایی‌ها افروخته می‌شد و مردم در پیرامون آن چرخ می‌زدند."

مرادف معتقد است که نام «دوری» از همین چرخ زدن یا دور گشتن پیرامون آتش می‌آید
ولی با گسترش اسلام تاجیکان شاید از ترس یا بنا به مقررات زمان، نقش آتش و چرخ‌زنی در پیرامون آن را در گلدوزی‌های خود تحریف کردند. اکنون این نقش در پیراهن چکن به صراحت شناخته نمی‌شود، ولی در گلدوزی‌های مردم کوهستان برجسته‌تر است."

به اعتقاد ظفر میرزایف، باستان‌شناس تاجیک، اصولاً چکن و سوزنی‌هایی که امروز برخی از طراحان مد در خارج از تاجیکستان به نمایش می‌گذارند، به منظور جلب توجه مشتریان سراپا گلدوزی شده، ولی رموز و معانی اصیل آریایی را از دست داده‌اند:
"گوهر اصلی چکن همین تصویر آتشی است که بر آن نقش یافته است."

خیرالله طاهرف، مدیر آثارخانۀ (موزۀ) میرسیدعلی همدانی در شهر کولاب می‌گوید که گلدوزی چهارگوشه‌ای که بر کلاه چکن دیده می‌شود و آن را تنها مردان به سر می‌گذارند، اشاره به چهار عنصر آریایی است و آفتاب و ماه و ستاره و آتش را می‌رساند.

دختران تاجیک در جنوب کشور پیش مادر و خواهران خود از سن ده-دوازده سالگی آموزش چکن‌دوزی می‌بینند و در پارچه‌هایی به اندازه دستمال، نقش‌های مختلف را گلدوزی می‌کنند تا بعدها در تهیۀ جهیزیه عروسی برای خود نقش داشته باشند.

پیراهن چکن اکنون از محبوب‌ترین پوشش‌های ملی زنان تاجیک است و به‌ویژه در جشن‌های ملی آن را بیشتر می‌توان دید.

در منطقۀ کولاب در روزهای نوروز، جوانان با کلاه‌های گرد چکن (تاقی گلدوزی) و دختران با پیراهن‌های چکن به جشن‌های نوروزی و مهمانی‌های این عید ملی می‌روند.

دربارۀ چکن:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1776
منبع
🇺🇿🇹🇯 پرسش‌های خود را دربارۀ ازبکستان و تاجیکستان از ما بپرسید:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1764

🇺🇿 دکتر محمدجعفر یاحقی در سفر بخارا چون روزهای اقامتش به آخر رسیده است می‌گوید:
«از بخارا دل برنمی‌داریم، یعنی نمی‌توانیم»

و آخر شب که با همسفرانش خسته از گشت‌وگذار بی‌وقفه و طولانی به هتل بازگشته‌اند، در تاریکی نیمه‌شب، «بی‌قرار و دلشده، سر به خیابان‌ها گذاشته‌اند».
او در «از جیحون تا وخش» می‌نویسد:
«خیابان‌های سوت و کورش هم برای ما دیدنی است. هر لحظه پیش چشم می‌آوریم که ساعت‌ها در بخارا به شمارش معکوس افتاده است، ده یازده ساعت دیگر باید از دلبری بخارا چشم فروبندیم.»
[پایان نقل قول]
---
😞 و من، دوباره به یاد طرف دیگر ماجرا می‌افتم که «بسیاری از ما ایرانیان شناختمان از "گوشه‌ای از ایران بزرگ فرهنگی که در زنده نگه داشتن زبان فارسی و فرهنگ ایرانی و گسترش دوبارۀ آن نقشی اساسی داشته" ناچیز یا اشتباه است» ...
ادامه (مهم):
www.group-telegram.com/pakruh.com/1764

🌹🌷🪷در سفر بخارا دیدن آن جوی مولیان را انتظار نداشته باشید!
-
از کتاب تاریخ بخارای نَرشَخی (تألیف ۳۳۲ق/۹۴۳م) با ویرایش و تلخیص:

«در قدیم این ضیاعِ جوی مولیان، ملکِ طُغشاده [پادشاه بخارا، قرن ۷ و ۸ میلادی] بود. [که بین بستگان خود تقسیم کرده بود.]
[ضیاع: زمینهای کشاورزی و املاک]

امیر اسماعیل سامانی [۲۹۵-۲۳۴ق/۹۰۷-۸۴۹م] آن را بخرید از حسن بن محمد بن طالوت
و در آن سرایها و بوستانها ساخت،
و بیشتر بر موالیان وقف کرد
جوی موالیان نام داشت
و عامه مردم جوی مولیان گویند.

این ضیاع از همۀ ضیاع بخارا گرانتر، خوشتر و خوش‌هواتر بود.

بعد از امیر اسماعیل هر فرزند او هرکه امیر شد به جوی مولیان بوستانها و کوشکها ساخت به سبب خوشی و خرّمی و نزهت او.

جوی مولیان معمور بود تا آخر عهد سامانیان.
[آخرین شاه سامانی ۳۹۵ق/۱۰۰۵م درگذشت]

چون ملک از سامانیان برفت، آن سرایها خراب شد
و به بخارا دارالملک معین نبود مگر حصار.»
🟢ادامه دارد
📜ماجرای بوی جوی مولیان:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1670
📜و یک افسانه دربارۀ آن:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1669
🎤بوی جوی مولیان با صدای مرتضی:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1668
🇺🇿🇹🇯پرسشهای خود را دربارۀ ازبکستان و تاجیکستان از ما بپرسید:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1764

🪷🌷آب خندان به چمن آمد و با شیون رفت
ناله‌ها کرد که می‌باید از این گلشن رفت!

[شاعرِ ناشناس به زیبایی گفته که حتی آب هم از اینکه باید جوی مولیان را ترک می‌کرده نالان بوده]

«و دیگر سرای پادشاهان به جوی مولیان بوده که بهتر از مقام نفیس بهشت آیین مثل جوی مولیان در بخارا جا و منزلی نبوده.
همه‌جای او سراها و باغها و چمنها و بوستانها و آبهای روان علی‌الدوام در مرغزارهای او در هم پیچیده از میان همدیگر جویها می‌گذشته‌اند
و به هزار جانب به طرف مرغزارها و به گلزارها می‌رفته‌اند
و هرکس که تماشای آبهای روان می‌کرد در حیرت می‌شد که از کجا می‌آید و به کجا می‌رود.

از در ریگستان تا دشتک چهارباغهای خوش و سر حوضهای نیکو، و درختهای کجم* خرگاهی* بوده، به نوعی که ذره‌ای آفتاب از جانب شرقی و غربی به نشستگاه سر حوض نمی‌افتاده
و در این چهارباغها میوه‌های الوان فراوان از ناشپاتی* و بادام و فندق و گیلاس و عناب به‌غایت نیکو و لطیف بوده است»
تاریخ بخارا، نرشخی، ۳۳۲ق

*کِجم: نام درخت، احتمالاً نارون، دهخدا این واژه را جز در تاریخ بخارا نیافته
*خرگاهی: چتری
*ناشپاتی: میوه‌ای شبیه گلابی، شاید نوعی گلابی
مرتبط:
www.group-telegram.com/pakruh.com/2158
ادامه دارد

ترتیب زمانی وقایع در شاهنامه
منبع

🇹🇯 🇺🇿 دربارۀ شعر، موسیقی و گردشگری؛
و تاجیکستان و ازبکستان:
www.group-telegram.com/pakruh.com

سنایی غزنوی، شاعر قرن پنجم و ششم هجری، آن‌جا که ابیاتی از رودکی را به تضمین در شعر خود می‌آورد،
از «بوی» یار مهربان
و «یاد» جوی مولیان
می‌گوید که به احتمال زیاد در شعر رودکی هم به همین صورت بوده:

رنج غربت رفت و تیمار سفر
«بوی یار مهربان آید همی»
این از آن وزنست گفته رودکی
«یاد جوی مولیان آید همی»

امروز این شعر با عبارات
«بوی جوی مولیان» و «یاد یار مهربان» رایج است.
هم میزان رواج بسیار است و هم صورت رایج مشکلی ندارد لذا تأویل آن نه شایسته است و نه بایسته.

بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی‌راه او
زیر پایم پَرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی

🔸روایت افسانه‌وار نظامی عروضی دربارۀ بوی جوی مولیان:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1669
🔸روایت نسبتاً معتبر:
www.group-telegram.com/pakruh.com/1670
🔸در دو پیام که از اینجا آغاز می‌شود:
www.group-telegram.com/pakruh.com/2158
نوشته شده که جوی مولیان چه بوده.
🇹🇯🇺🇿از فرارود (ماوراء النهر) بیشتر بدانید:
www.group-telegram.com/andishehsarapub/14616