group-telegram.com/Women_SUT/292
Last Update:
بالاخره مادر واقعى كيست؟
🔷همهٔ ما احتمالا با اين پرسش مواجه شديم؛ آيا مادران واقعی، بلاگرهايی هستند كه در اينستاگرام می‌بينيم، يا از سوی ديگر، كسانی هستند كه برای امرار معاش، فرزندانشان را به كاركردن تشويق می‌كنند.
🔷شيوا علینقیان در کتاب «خط آبی کمرنگ»، نشان می‌دهد که یک زن بعد از اینکه باردار می‌شود، با چه تجربهٔ متفاوتی نسبت به خود و بدن خود مواجه می‌شود و در مراحل گوناگون بارداری، رجوع به پزشک، معاینه، زایمان و دوران بعد از تولد فرزند، چه نگرانی‌ها و اضطراب‌ها و دشواری‌هایی را از سر می‌گذراند و همۀ این تجربه‌ها، چه پیوند و نسبتی با جامعه و فرهنگ و اقتصاد و سیاست دارند.
در اين كتاب سخن از کلیشه‌های فرهنگی و تربیتی‌ای است که یک مادر در مواجهه با آن‌ها و تقابلشان با آنچه خود به‌طور واقعی تجربه و احساس می‌کند، دچار اضطراب و تردید می‌شود.
🔷اما نكته ای كه اين كتاب را با ساير كتاب‌های حوزهٔ زنان و خصوصا، كتاب‌های حوزهٔ مادر بودن جدا می‌كند، كليشه اي نبودن آن و به تصوير كشيدن مادر شدن از ديد قشر متوسط و ضعيف جامعه است، اينكه چگونه مادر شدن براي شيوا يک انتخاب آگاهانه، اما برای زنی مثل طيبه يک “حكم مقدس” بوده است.
🔷در کتاب «خط آبی کمرنگ»، با مادرانی واقعی در شهری مدرن مواجهیم نه با کلیشه‌های معمول درباره مادری. نویسنده در کتاب «خط آبی کمرنگ» به‌شیوه‌ای قصه‌وار و نه در قالب مقاله‌ای علمی و دانشگاهی، از تجربۀ مادر بودن می‌نویسد. اما این به معنای غیرعلمی بودن کتاب «خط آبی کمرنگ» نیست. درواقع در این کتاب، ماحصل تحقیقات نویسنده به‌صورت گزارش و روایتی ملموس و عینی از مادر بودن در ایران مدرن ارائه می‌شود.
🔷نويسنده با قلم روان و فهيم، خود از زماني كه خط آبي كمرنگ بيبي چك را می‌بيند، تا زمانی كه در مؤخره کتاب خود می‌نویسد: «من حاصل تبعیضم! مادری کردنم هم حاصل امتیازی است که از طبقهٔ اجتماعی و تلاقی‌های هویتی خود به‌دست آورده‌ام» را روايت مي‌كند.
🔷همانگونه که محققان اینترسکشنال، زن بودن را امری واحد و همگون نمی‌دانند، مادری نیز امری واحد و همگون نیست و علینقیان کوشیده است در «خط آبی کمرنگ»، این را با روایت‌های خودمردم‌نگارانه‌اش به ما یادآوری کند. با اینهمه، جای برخی مفاهیم هنوز در این بازاندیشی‌ها خالی است که شاید علینقیان یا سایر پژوهشگران بتوانند در آثار آیندهٔ خود آن‌ها را نیز مورد ملاحظه قرار دهند؛ از جمله پرداختن به مسئله‌ی مادری غیربیولوژیک.
🔷«خط آبی کمرنگ» بر مادری بیولوژیک استوار است و حتی با پدیدار شدن خطی بر بیبی‌چک آغاز می‌شود، خطی که نخستین نشانه‌ی مادر بودن تلقی می‌شود. ما در این روایت‌ها همواره مادر بودن را در پیوند با بارداری و زایمان می‌بینیم و آنچه مورد بازاندیشی و نقد قرار می‌گیرد فرآیند و هنجارهای مادری در این چارچوب است، حال آنکه مادری غیربیولوژیک می‌تواند ابعاد دیگری از تجربهٔ زیسته‌ٔ مادری را در تلاقی جنسیت، طبقه و سایر هویت‌های اجتماعی بازنمایی کند.
«خط آبی کمرنگ» می‌تواند آغازگر این نگاه در جامعه ایرانی باشد.
#معرفی‌کتاب
@Women_SUT
BY واحد حقوق و مطالعات زنان انجمن اسلامی شریف
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/Women_SUT/292