Forwarded from sacral_BY
#крывічы #sacral_orthodox
Першая згадка царквы ў Крывічах - першая палова XVII стагоддзя. Канешне ж, драўляная і ў тыя часы яшчэ ўніяцкая. Фундаваў яе жамойцкі стараста Станіслаў ІІІ Кішка.
Верагодна, неаднаразова перабудоўвалася, бо дрэва, самі разумееце, матэрыял такі… Пасля забароны Берасцейскай уніі ў 1839 годзе перададзена праваслаўнай царкве.
Нагадваючы, пра недаўгавечнасць дрэва, можна ўспомніць, як апісвалі стары храм “Литовские епархиальные ведомости” ў 1881 годзе, калі была асвечана новая часовая царквуха:
“брыдота запусцення“, паводле слова прарока, „якая стаіць на месцы святым”.
А вось гэтая мураваная царква ў рэтра-рускім стылі была дабудавана ў 1887 годзе, асвечана ў гонар Святой Троіцы.
За савецкім часам пратрымалася ажно да 1963 года, пасля чаго ператварылася ў склад.
Першая згадка царквы ў Крывічах - першая палова XVII стагоддзя. Канешне ж, драўляная і ў тыя часы яшчэ ўніяцкая. Фундаваў яе жамойцкі стараста Станіслаў ІІІ Кішка.
Верагодна, неаднаразова перабудоўвалася, бо дрэва, самі разумееце, матэрыял такі… Пасля забароны Берасцейскай уніі ў 1839 годзе перададзена праваслаўнай царкве.
Нагадваючы, пра недаўгавечнасць дрэва, можна ўспомніць, як апісвалі стары храм “Литовские епархиальные ведомости” ў 1881 годзе, калі была асвечана новая часовая царквуха:
“брыдота запусцення“, паводле слова прарока, „якая стаіць на месцы святым”.
А вось гэтая мураваная царква ў рэтра-рускім стылі была дабудавана ў 1887 годзе, асвечана ў гонар Святой Троіцы.
За савецкім часам пратрымалася ажно да 1963 года, пасля чаго ператварылася ў склад.
СВЯТА ТРОЙЦЫ, асабліва Панядзелак Святога Духа - дзень, калі молімся за людзей культуры, мастацтва, літаратуры, музыкі, тэатра... = добрая нагода паслухаць сучасны музыкальны твор Чабора.
Памяці а. Яна Тарасевіча: У 47-ю гадавіну смерці
11 чэрвеня спаўняецца чарговая гадавіна з дня адыходу ў вечнасць выдатнага беларускага рэлігійнага і грамадскага дзеяча, святара і асветніка а. Яна Тарасевіча (1892-1978). Яго жыццёвы шлях стаў прыкладам самаадданага служэння Богу, Бацькаўшчыне і беларускаму народу ў замежжы.
Нарадзіўшыся 20 кастрычніка 1892 г. у в. Клешнякі на Шчучыншчыне, Ян Міхайлавіч Тарасевіч у юнацтве эміграваў у Злучаныя Штаты Амерыкі. Менавіта там ён адчуў пакліканне да духоўнага жыцця. Атрымаўшы бліскучую тэалагічную адукацыю ў Канадзе і Швейцарыі, дзе абараніў доктарскую дысертацыю, у 1923 г. ён быў пасвечаны на святара.
Айцец Ян Тарасевіч стаў адным з найбольш яскравых прадстаўнікоў беларускага ўніяцкага руху ў ХХ ст. Ён прысвяціў сваё жыццё адраджэнню Грэка-Каталіцкай Царквы сярод беларускай дыяспары. У 1936 г. ён уступіў у Ордэн бенедыктынцаў і працаваў у манастыры Святога Пракопа ў Лайле, штат Ілінойс.
Яго дзейнасць не абмяжоўвалася толькі душпастырствам. Айцец Ян быў актыўным грамадскім дзеячам, пісьменнікам, публіцыстам і выдаўцом. У 1941 г. ён стаў адным з заснавальнікаў Беларуска-амерыканскай нацыянальнай рады. Дзякуючы яго намаганням у Чыкага была заснавана беларуская ўніяцкая парафія Хрыста Збаўцы, якая стала духоўным цэнтрам для многіх беларусаў Амерыкі.
Пяру айца Тарасевіча належаць філасофска-тэалагічныя працы, у тым ліку "Зло і лякарства на яго" і "Беларусы ў святле праўды". Ён таксама выдаваў бюлетэнь "Праўда" і ўніяцкі часопіс "Церковный голос".
Нягледзячы на дзесяцігоддзі, праведзеныя на чужыне, а. Ян Тарасевіч заўсёды заставаўся патрыётам Беларусі, некалькі разоў наведваў сваю радзіму.
Памёр айцец Ян 11 чэрвеня 1978 г., пакінуўшы пасля сябе багатую духоўную і культурную спадчыну. Яго імя назаўжды застанецца ў гісторыі беларускага хрысціянскага руху і нацыянальнага адраджэння. У гэты дзень мы згадваем яго малітвай і ўдзячнасцю за яго нястомную працу на карысць беларускай справы.
11 чэрвеня спаўняецца чарговая гадавіна з дня адыходу ў вечнасць выдатнага беларускага рэлігійнага і грамадскага дзеяча, святара і асветніка а. Яна Тарасевіча (1892-1978). Яго жыццёвы шлях стаў прыкладам самаадданага служэння Богу, Бацькаўшчыне і беларускаму народу ў замежжы.
Нарадзіўшыся 20 кастрычніка 1892 г. у в. Клешнякі на Шчучыншчыне, Ян Міхайлавіч Тарасевіч у юнацтве эміграваў у Злучаныя Штаты Амерыкі. Менавіта там ён адчуў пакліканне да духоўнага жыцця. Атрымаўшы бліскучую тэалагічную адукацыю ў Канадзе і Швейцарыі, дзе абараніў доктарскую дысертацыю, у 1923 г. ён быў пасвечаны на святара.
Айцец Ян Тарасевіч стаў адным з найбольш яскравых прадстаўнікоў беларускага ўніяцкага руху ў ХХ ст. Ён прысвяціў сваё жыццё адраджэнню Грэка-Каталіцкай Царквы сярод беларускай дыяспары. У 1936 г. ён уступіў у Ордэн бенедыктынцаў і працаваў у манастыры Святога Пракопа ў Лайле, штат Ілінойс.
Яго дзейнасць не абмяжоўвалася толькі душпастырствам. Айцец Ян быў актыўным грамадскім дзеячам, пісьменнікам, публіцыстам і выдаўцом. У 1941 г. ён стаў адным з заснавальнікаў Беларуска-амерыканскай нацыянальнай рады. Дзякуючы яго намаганням у Чыкага была заснавана беларуская ўніяцкая парафія Хрыста Збаўцы, якая стала духоўным цэнтрам для многіх беларусаў Амерыкі.
Пяру айца Тарасевіча належаць філасофска-тэалагічныя працы, у тым ліку "Зло і лякарства на яго" і "Беларусы ў святле праўды". Ён таксама выдаваў бюлетэнь "Праўда" і ўніяцкі часопіс "Церковный голос".
Нягледзячы на дзесяцігоддзі, праведзеныя на чужыне, а. Ян Тарасевіч заўсёды заставаўся патрыётам Беларусі, некалькі разоў наведваў сваю радзіму.
Памёр айцец Ян 11 чэрвеня 1978 г., пакінуўшы пасля сябе багатую духоўную і культурную спадчыну. Яго імя назаўжды застанецца ў гісторыі беларускага хрысціянскага руху і нацыянальнага адраджэння. У гэты дзень мы згадваем яго малітвай і ўдзячнасцю за яго нястомную працу на карысць беларускай справы.
Грэцыя: частка гістарычных манастыроў на гары Афон пашкоджана
Як паведаміла ў сераду Міністэрства культуры Грэцыі, у выніку землятрусу, які адбыўся ў мінулыя выходныя, пашкоджаны прынамсі тры гістарычныя манастыры на гары Афон на поўначы краіны.
Падводны землятрус магнітудай 5,3 выклікаў пашкоджанні ў манастырах Ксенафонт і Дахіяр, заснаваных у X ст., а таксама ў манастыры Сіманапетра, заснаваным у XIV ст.
Значныя расколіны былі заўважаныя на купале царквы на тэрыторыі манастыра Ксенафонт. Далейшыя пашкоджанні таксама назіраюцца на фрэсках, якія ўжо пацярпелі ад землятрусу ў лютым.
Падобныя пашкоджанні адбыліся ў манастыры Дахіяр, меншыя былі зафіксаваныя ў манастыры Сіманапетра.
«Група грэчаскіх археолагаў і рэстаўратараў праверыць, ці не адбылося іншых пашкоджанняў», — гаворыцца ў паведамленні Міністэрства культуры.
Супольнасць гары Афон у грэчаскай Македоніі ўтвараюць 20 манастыроў, заселеных на працягу многіх стагоддзяў. Яна мае статус аўтаномнага раёна.
Як паведаміла ў сераду Міністэрства культуры Грэцыі, у выніку землятрусу, які адбыўся ў мінулыя выходныя, пашкоджаны прынамсі тры гістарычныя манастыры на гары Афон на поўначы краіны.
Падводны землятрус магнітудай 5,3 выклікаў пашкоджанні ў манастырах Ксенафонт і Дахіяр, заснаваных у X ст., а таксама ў манастыры Сіманапетра, заснаваным у XIV ст.
Значныя расколіны былі заўважаныя на купале царквы на тэрыторыі манастыра Ксенафонт. Далейшыя пашкоджанні таксама назіраюцца на фрэсках, якія ўжо пацярпелі ад землятрусу ў лютым.
Падобныя пашкоджанні адбыліся ў манастыры Дахіяр, меншыя былі зафіксаваныя ў манастыры Сіманапетра.
«Група грэчаскіх археолагаў і рэстаўратараў праверыць, ці не адбылося іншых пашкоджанняў», — гаворыцца ў паведамленні Міністэрства культуры.
Супольнасць гары Афон у грэчаскай Македоніі ўтвараюць 20 манастыроў, заселеных на працягу многіх стагоддзяў. Яна мае статус аўтаномнага раёна.
Вялікая Вячэрня з Ліцьцёй на Нядзелю ўсіх сьвятых, 15 чэрвеня
http://cssr.by/2019-03-04-08-41-21/chasaslou/180-usich-sviatych.html
http://cssr.by/2019-03-04-08-41-21/chasaslou/180-usich-sviatych.html
ГРЭКА-КАТАЛІЦКАЯ ПАРАФІЯ МАЦІ БОЖАЕ ФАЦІМСКАЙ, ГАРОДНЯ
вул. Гараднічанская 32а
РАСКЛАД НАБАЖЭНСТВАЎ
на 16-22 чэрвеня
19 чэрвеня, чацвер
18.00 – св. Імша і працэсія па вуліцах горада
(катэдральны касцёл св. Францішка Ксаверыя)
22 чэрвеня, нядзеля
Усіх святых беларускага народу
10.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага
вул. Гараднічанская 32а
РАСКЛАД НАБАЖЭНСТВАЎ
на 16-22 чэрвеня
19 чэрвеня, чацвер
18.00 – св. Імша і працэсія па вуліцах горада
(катэдральны касцёл св. Францішка Ксаверыя)
22 чэрвеня, нядзеля
Усіх святых беларускага народу
10.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага
Нядзеля ўсіх святых: Трыумф святасці і мэта хрысціянскага жыцця
Заўтра, 15 чэрвеня 2025 г., Царква адзначае адно з важных святаў – Нядзелю Усіх святых. Гэты дзень завяршае кола святаў, звязаных з Пасхай і Зыходам Святога Духа, і адначасова адкрывае глыбокі багаслоўскі сэнс усяго хрысціянскага шляху.
Ушанаванне ўсіх святых разам мае старажытныя карані. Першыя згадкі пра такое свята адносяцца да IV ст. ва ўсходняй частцы Рымскай імперыі. Св. Ян Залатавусны, архіепіскап Канстанцінопальскі, ужо ў той час прамаўляў пропаведзі ў гонар "усіх святых, якія пацярпелі ва ўсім свеце". Першапачаткова гэты дзень быў прысвечаны пераважна мучанікам, якія аддалі сваё жыццё за веру, але з часам яго сэнс пашырыўся.
Канчаткова ў візантыйскім календары свята замацавалася ў IX ст. Імператар Леў VI Мудры (886–912) пабудаваў у Канстанцінопалі велічны храм у імя Усіх святых. Ён хацеў прысвяціць яго сваёй жонцы, імператрыцы Феафаніі, якую шанаваў за яе пабожнасць, але Царква не дазволіла гэтага зрабіць да яе кананізацыі. Тады імператар прысвяціў храм усім святым, каб, калі яго жонка будзе прызнана святой, яна таксама ўшаноўвалася разам з імі. Менавіта з таго часу святкаванне ў 1-ю нядзелю пасля Пяцідзясятніцы стала агульнапрынятым у візантыйскім абрадзе.
Размяшчэнне свята ў царкоўным календары мае глыбокае сімвалічнае значэнне. У дзень Пяцідзясятніцы (Сёмухі) Царква святкуе Зыход Святога Духа на апосталаў. Гэта падзея лічыцца днём нараджэння Царквы. Лагічным працягам з'яўляецца паказ плёну дзеяння Святога Духа ў свеце. І гэты плён – святыя.
Святасць як плён Святога Духа. Нядзеля ўсіх святых наглядна дэманструе, што Святы Дух, Які сышоў на апосталаў, не застаўся бяздзейным. Яго ласка ператварала звычайных людзей – рыбакоў, мытнікаў, воінаў, вучоных, простых вернікаў – у герояў духу. Святыя – гэта людзі, якія ў поўнай меры адгукнуліся на заклік Бога і дазволілі ласцы дзейнічаць у сваім жыцці.
Ушанаванне невядомых падзвіжнікаў. Царква ўспамінае не толькі афіцыйна кананізаваных святых, чые імёны мы ведаем з календара. Гэта дзень памяці незлічонага мноства праведнікаў, мучанікаў, вызнаўцаў і падзвіжнікаў, чые імёны вядомыя толькі Богу. Гэта свята падкрэслівае, што святасць дасягальная для кожнага, незалежна ад сацыяльнага статусу, эпохі ці нацыянальнасці.
Святасць як мэта жыцця кожнага хрысціяніна. Ушаноўваючы "вялікае воблака сведкаў" (паводле Паслання да Яўрэяў, 12:1), Царква заклікае кожнага верніка задумацца пра сваё ўласнае пакліканне да святасці. Прыклад святых паказвае, што з Божай дапамогай можна пераадолець чалавечую слабасць і дасягнуць духоўнай дасканаласці.
Адзінства Царквы Нябеснай і зямной. У гэты дзень асабліва адчуваецца еднасць паміж Царквой, якая змагаецца на зямлі ("Царква ваюючая"), і Царквой, якая перамагла і знаходзіцца ў славе з Богам на нябёсах ("Царква пераможная"). Святыя з'яўляюцца нашымі малітоўнымі заступнікамі і прыкладам для пераймання.
Гэта свята трыумфу веры, надзеі і любові, якое натхняе сучасных хрысціян на ўласны духоўны подз віг, нагадваючы, што шлях да святасці адкрыты для кожнага, хто ідзе за Хрыстом.
Заўтра, 15 чэрвеня 2025 г., Царква адзначае адно з важных святаў – Нядзелю Усіх святых. Гэты дзень завяршае кола святаў, звязаных з Пасхай і Зыходам Святога Духа, і адначасова адкрывае глыбокі багаслоўскі сэнс усяго хрысціянскага шляху.
Ушанаванне ўсіх святых разам мае старажытныя карані. Першыя згадкі пра такое свята адносяцца да IV ст. ва ўсходняй частцы Рымскай імперыі. Св. Ян Залатавусны, архіепіскап Канстанцінопальскі, ужо ў той час прамаўляў пропаведзі ў гонар "усіх святых, якія пацярпелі ва ўсім свеце". Першапачаткова гэты дзень быў прысвечаны пераважна мучанікам, якія аддалі сваё жыццё за веру, але з часам яго сэнс пашырыўся.
Канчаткова ў візантыйскім календары свята замацавалася ў IX ст. Імператар Леў VI Мудры (886–912) пабудаваў у Канстанцінопалі велічны храм у імя Усіх святых. Ён хацеў прысвяціць яго сваёй жонцы, імператрыцы Феафаніі, якую шанаваў за яе пабожнасць, але Царква не дазволіла гэтага зрабіць да яе кананізацыі. Тады імператар прысвяціў храм усім святым, каб, калі яго жонка будзе прызнана святой, яна таксама ўшаноўвалася разам з імі. Менавіта з таго часу святкаванне ў 1-ю нядзелю пасля Пяцідзясятніцы стала агульнапрынятым у візантыйскім абрадзе.
Размяшчэнне свята ў царкоўным календары мае глыбокае сімвалічнае значэнне. У дзень Пяцідзясятніцы (Сёмухі) Царква святкуе Зыход Святога Духа на апосталаў. Гэта падзея лічыцца днём нараджэння Царквы. Лагічным працягам з'яўляецца паказ плёну дзеяння Святога Духа ў свеце. І гэты плён – святыя.
Святасць як плён Святога Духа. Нядзеля ўсіх святых наглядна дэманструе, што Святы Дух, Які сышоў на апосталаў, не застаўся бяздзейным. Яго ласка ператварала звычайных людзей – рыбакоў, мытнікаў, воінаў, вучоных, простых вернікаў – у герояў духу. Святыя – гэта людзі, якія ў поўнай меры адгукнуліся на заклік Бога і дазволілі ласцы дзейнічаць у сваім жыцці.
Ушанаванне невядомых падзвіжнікаў. Царква ўспамінае не толькі афіцыйна кананізаваных святых, чые імёны мы ведаем з календара. Гэта дзень памяці незлічонага мноства праведнікаў, мучанікаў, вызнаўцаў і падзвіжнікаў, чые імёны вядомыя толькі Богу. Гэта свята падкрэслівае, што святасць дасягальная для кожнага, незалежна ад сацыяльнага статусу, эпохі ці нацыянальнасці.
Святасць як мэта жыцця кожнага хрысціяніна. Ушаноўваючы "вялікае воблака сведкаў" (паводле Паслання да Яўрэяў, 12:1), Царква заклікае кожнага верніка задумацца пра сваё ўласнае пакліканне да святасці. Прыклад святых паказвае, што з Божай дапамогай можна пераадолець чалавечую слабасць і дасягнуць духоўнай дасканаласці.
Адзінства Царквы Нябеснай і зямной. У гэты дзень асабліва адчуваецца еднасць паміж Царквой, якая змагаецца на зямлі ("Царква ваюючая"), і Царквой, якая перамагла і знаходзіцца ў славе з Богам на нябёсах ("Царква пераможная"). Святыя з'яўляюцца нашымі малітоўнымі заступнікамі і прыкладам для пераймання.
Гэта свята трыумфу веры, надзеі і любові, якое натхняе сучасных хрысціян на ўласны духоўны подз віг, нагадваючы, што шлях да святасці адкрыты для кожнага, хто ідзе за Хрыстом.
Пятроўскі пост: час духоўнага ўдасканалення і падрыхтоўкі
16 чэрвеня 2025 г. пачынаецца Пятроўскі пост, вядомы таксама як Апостальскі або Пятроўка. Гэты летні пост устаноўлены ў памяць пра святых першавярхоўных апосталаў Пятра і Паўла і іх падрыхтоўку да прапаведвання Евангелля ўсяму свету.
Пятроўскі пост лічыцца адным з найстаражытнейшых у хрысціянстве. Першыя згадкі пра яго сустракаюцца ў пісаннях III-IV ст., у прыватнасці ў "Апостальскай традыцыі" св. Іпаліта Рымскага. Першапачаткова гэты пост быў звязаны з кампенсацыяй для тых, хто па нейкіх прычынах не змог вытрымаць Вялікі пост перад Вялікаднем. Аднак з цягам часу ён набыў самастойнае значэнне, стаўшы перыядам падрыхтоўкі да свята святых апосталаў Пятра і Паўла, якое адзначаецца 29 чэрвеня.
Галоўная мэта Пятроўскага посту, як і любога іншага, — гэта не проста адмова ад пэўных відаў ежы, а найперш духоўнае ўдасканаленне. Гэта час для глыбейшай малітвы, пакаяння, барацьбы з уласнымі грахамі і страсцямі, а таксама для чынення добрых спраў і дапамогі бліжнім.
Прыклад апосталаў Пятра і Паўла служыць для вернікаў узорам самаахвярнага служэння Богу і людзям. Святы Пётр, які тройчы адрокся ад Хрыста, праз глыбокае пакаянне здолеў не толькі вярнуць апостальскае званне, але і стаць "каменем", на якім была заснавана Царква. Святы Павел, які спачатку быў заўзятым ганіцелем хрысціян, пасля свайго цудоўнага навяртання стаў адным з найвялікшых прапаведнікаў Евангелля. Іх жыццёвы шлях сведчыць пра тое, што праз веру, пакаянне і працу над сабой кожны чалавек можа дасягнуць святасці.
Падчас посту Царква заклікае вернікаў наследаваць апосталаў у іх служэнні — праз малітву і пост рыхтаваць сябе да сведчання пра Хрыста ў сучасным свеце.
Пятроўскі пост не з'яўляецца такім строгім, як Вялікі пост. Яго працягласць залежыць ад даты святкавання Вялікадня. Ён заўсёды пачынаецца ў панядзелак пасля Нядзелі Усіх святых, і завяршаецца 28 чэрвеня, напярэдадні дня св. Пятра і Паўла.
Важна памятаць, што мера посту павінна адпавядаць фізічнаму стану, узросту і ўмовам жыцця чалавека. Хворым, цяжарным жанчынам, дзецям і людзям, якія займаюцца цяжкай фізічнай працай, дапускаюцца паслабленні.
16 чэрвеня 2025 г. пачынаецца Пятроўскі пост, вядомы таксама як Апостальскі або Пятроўка. Гэты летні пост устаноўлены ў памяць пра святых першавярхоўных апосталаў Пятра і Паўла і іх падрыхтоўку да прапаведвання Евангелля ўсяму свету.
Пятроўскі пост лічыцца адным з найстаражытнейшых у хрысціянстве. Першыя згадкі пра яго сустракаюцца ў пісаннях III-IV ст., у прыватнасці ў "Апостальскай традыцыі" св. Іпаліта Рымскага. Першапачаткова гэты пост быў звязаны з кампенсацыяй для тых, хто па нейкіх прычынах не змог вытрымаць Вялікі пост перад Вялікаднем. Аднак з цягам часу ён набыў самастойнае значэнне, стаўшы перыядам падрыхтоўкі да свята святых апосталаў Пятра і Паўла, якое адзначаецца 29 чэрвеня.
Галоўная мэта Пятроўскага посту, як і любога іншага, — гэта не проста адмова ад пэўных відаў ежы, а найперш духоўнае ўдасканаленне. Гэта час для глыбейшай малітвы, пакаяння, барацьбы з уласнымі грахамі і страсцямі, а таксама для чынення добрых спраў і дапамогі бліжнім.
Прыклад апосталаў Пятра і Паўла служыць для вернікаў узорам самаахвярнага служэння Богу і людзям. Святы Пётр, які тройчы адрокся ад Хрыста, праз глыбокае пакаянне здолеў не толькі вярнуць апостальскае званне, але і стаць "каменем", на якім была заснавана Царква. Святы Павел, які спачатку быў заўзятым ганіцелем хрысціян, пасля свайго цудоўнага навяртання стаў адным з найвялікшых прапаведнікаў Евангелля. Іх жыццёвы шлях сведчыць пра тое, што праз веру, пакаянне і працу над сабой кожны чалавек можа дасягнуць святасці.
Падчас посту Царква заклікае вернікаў наследаваць апосталаў у іх служэнні — праз малітву і пост рыхтаваць сябе да сведчання пра Хрыста ў сучасным свеце.
Пятроўскі пост не з'яўляецца такім строгім, як Вялікі пост. Яго працягласць залежыць ад даты святкавання Вялікадня. Ён заўсёды пачынаецца ў панядзелак пасля Нядзелі Усіх святых, і завяршаецца 28 чэрвеня, напярэдадні дня св. Пятра і Паўла.
Важна памятаць, што мера посту павінна адпавядаць фізічнаму стану, узросту і ўмовам жыцця чалавека. Хворым, цяжарным жанчынам, дзецям і людзям, якія займаюцца цяжкай фізічнай працай, дапускаюцца паслабленні.
