گروه اتحاد بازنشستگان

🍁🍂
🔻بیانیه مشترک تشکل های مستقل
به مناسبت بزرگداشت ۸ مارس روز جهانی زن

♦️ بیا تا نام خود را هزاران بار بر لوح آزادی بنویسیم!

از آن هنگام که زنان کارگر پارچه بافی و لباس دوزی های نیویورک (1857) علیه شرایط مشقت بار کار، مزد اندک و ساعات کارطولانی و ستم مضاعف، خیابان های نیویورک را با اعتراضات خود به لرزه انداختند، بیش از یک قرن و نیم می گذرد اما مبارزه سراسری و مشترک زنان برای رهایی از نابرابری، تبعیض، فقر، خشونت و سرکوب در ابعاد جهانی همچنان بی وقفه در حال پیشروی است. امسال در شرایطی روز جهانی زن را پیش رو داریم که زنان معترض ایران، همچنان تمام قد و قاطعانه علیه ابعاد گسترده ستم و سرکوب و زن ستیزی ایستادگی می کنند و شجاعانه و رزمنده مقابل خیل سرکوبگران تاریک اندیش، به قیمت جان، زندان و شکنجه، احکام قرون وسطایی اعدام و برپایی دار ، عقب ننشسته اند. به گونه ای که به تاوان مبارزات و مقاومت بی وقفه زنان به ویژه طی خیزش شکوهمند زن، زندگی، آزادی، سرکوب همه جانبه و زن ستیزی حاکمان شدت فزاینده ای یافته است.  اما زنان و دختران معترض، آگاه و آزاده  هم چون نیکاها، ساریناها و حدیث ها...، همچنان خواهان حق زندگی با رفاه، آزادی و شادی برای جامعه شان هستند.
زنان با تجربه همزمان ستم و استثمار، توان مقابله و مبارزه را در برابر شرایط ظالمانه حاکم در تمامی ابعاد به عمل اجتماعی سوق داده اند. زنانی که پابپای جنبش های سراسری جاری کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و سایر عرصه ها، فعالانه در صف نخست و در تمامی مناطق حضوری فعالانه و موثر دارند و در زمینه خواست ها و محرومیت های بیشمار و ویژه خود همواره علیه شرایط نابرابر و سراپا تبعیض آمیز حاکم ایستادگی نموده و «نه» گفته اند:
  فقر زنانه و بیکارسازی ها،اخراج و از دست دادن مشاغل و تحمیل مزدهای ناچیز و نابرابر در ازای کار یکسان، و نیز در زمینه اشتغال و بازنشستگی و حقوق و مزایای اجتماعی، زنان وضعیت بدتری نسبت به مردان دارند. حذف مزایای عائله مندی زنان بازنشسته و سرپرست یک نمونه از این تبعیض هاست. علاوه بر این موقعیت نابرابر زن و مرد در امر طلاق، نگهداری و تربیت فرزندان، سرپرستی خانواده، وجود چند همسری و صیغه، ازدواج کودکان و پدیده «کودک همسری» - «کودک مادری»، مجازات های وحشیانه قرون وسطایی، حجاب اجباری، نابرابری در ارث بری، در امر شهادت و قضا، حق مسافرت و کار کردن، تصدی یک رشته مشاغل، فعالیت های هنری و ورزشی، افزایش فاجعه بار زنکشی و قتل های ناموسی و غیره تنها بخشی از ستم هایی است که بر زنان وارد می شود. انجام کار مضاعف و سنگینی کار اسارت بار خانگی که دولت ها با انداختن وظایف خود بر گرده زنان از مسئولیت ها و هزینه های ارائه خدمات به جامعه، شانه خالی می نمایند، و نیز فشار مدیریت فقر و فلاکت حاکم بر خانوارهای زحمتکش تحت شرایط مزدهای حداقلی تحقیرآمیز، بیکارسازی ها و تعدیل ها، تورم افسارگسیخته و گرانی های کمرشکن، پیوسته ضربات جسمی و روحی جبران ناپذیری بر زنان تحت انواع خشونت ها وارد می آورد. تحت حمایت های قانونی و شرعی مردسالارانه، افزایش روزافزون آمار خشونت همه جانبه، خودکشی، «زن کشی» و قتل های «ناموسی»، تکان دهنده و فاجعه بار گردیده است. دولت، مذهب و نیروهای واپس گرا در جهت منافع خود بدن زنان را به انقیاد کشیده و کالاسازی نموده و حق مالکیت و تصمیم برای بدن را از زنان سلب نموده اند. تداوم سلب آزادی ها، محدودیت ها، ممنوعیت ها، سرکوب، بازداشت و به بند کشیدن زنان معترض و مبارز نیز همچنان جریان دارد.
اکنون شمار زیادی از زنان چه سیاسی و چه عادی تحت شرایط غیرانسانی و در بی حقوقی مطلق و محروم از دسترسی به امکانات بهداشتی درمانی، ملاقات حضوری، تماس تلفنی، در زندانها بسر می برند مانند: زینب جلالیان، ریحانه انصاری نژاد، سپیده قلیان، ناهید خداجو، ناهید شیرپیشه، راحله راحمی پور، نسرین جوادی، آنیشا اسدالهی و ...  و شماری از زنان زحمتکش فعال مانند شریفه محمدی، پخشان عزیزی، وریشه مرادی با صدور و تایید احکام ظالمانه زیر حکم اعدام قرار دارند. فریاد زنان زندانی و اعتصاب غذای آنان در اعتراض به اعدام های بی شمار و روزانه، در بسیاری از زندان های شهرها و مناطق ایران طنین انداز گردیده و در اقدامی متحدانه با کارزار #سه_شنبه_های_نه_به_اعدام همبسته و پیوند یافته است. 
علیرغم تمام این مشقات،  زنان آگاهانه و مصمم نشان داده اند که به رغم تلاش  سرکوبگرانه حکومت ها و دولت های سرمایه داری و مرتجعان مردسالار، نیرویی تاثیرگذار و قاطع در تحولات رو به پیش جامعه خود هستند؛ چرا که نیمی از آن بوده و حذف شدنی نیستند.
⬇️⬇️

www.group-telegram.com/us/GEtehadbazneshastegan.com/64899

678 viewsedited  Mar 6 at 16:47

🍁🍂
🔻بیانیه مشترک تشکل های مستقل
به مناسبت بزرگداشت ۸ مارس روز جهانی زن

♦️ بیا تا نام خود را هزاران بار بر لوح آزادی بنویسیم!

از آن هنگام که زنان کارگر پارچه بافی و لباس دوزی های نیویورک (1857) علیه شرایط مشقت بار کار، مزد اندک و ساعات کارطولانی و ستم مضاعف، خیابان های نیویورک را با اعتراضات خود به لرزه انداختند، بیش از یک قرن و نیم می گذرد اما مبارزه سراسری و مشترک زنان برای رهایی از نابرابری، تبعیض، فقر، خشونت و سرکوب در ابعاد جهانی همچنان بی وقفه در حال پیشروی است. امسال در شرایطی روز جهانی زن را پیش رو داریم که زنان معترض ایران، همچنان تمام قد و قاطعانه علیه ابعاد گسترده ستم و سرکوب و زن ستیزی ایستادگی می کنند و شجاعانه و رزمنده مقابل خیل سرکوبگران تاریک اندیش، به قیمت جان، زندان و شکنجه، احکام قرون وسطایی اعدام و برپایی دار ، عقب ننشسته اند. به گونه ای که به تاوان مبارزات و مقاومت بی وقفه زنان به ویژه طی خیزش شکوهمند زن، زندگی، آزادی، سرکوب همه جانبه و زن ستیزی حاکمان شدت فزاینده ای یافته است.  اما زنان و دختران معترض، آگاه و آزاده  هم چون نیکاها، ساریناها و حدیث ها...، همچنان خواهان حق زندگی با رفاه، آزادی و شادی برای جامعه شان هستند.
زنان با تجربه همزمان ستم و استثمار، توان مقابله و مبارزه را در برابر شرایط ظالمانه حاکم در تمامی ابعاد به عمل اجتماعی سوق داده اند. زنانی که پابپای جنبش های سراسری جاری کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و سایر عرصه ها، فعالانه در صف نخست و در تمامی مناطق حضوری فعالانه و موثر دارند و در زمینه خواست ها و محرومیت های بیشمار و ویژه خود همواره علیه شرایط نابرابر و سراپا تبعیض آمیز حاکم ایستادگی نموده و «نه» گفته اند:
  فقر زنانه و بیکارسازی ها،اخراج و از دست دادن مشاغل و تحمیل مزدهای ناچیز و نابرابر در ازای کار یکسان، و نیز در زمینه اشتغال و بازنشستگی و حقوق و مزایای اجتماعی، زنان وضعیت بدتری نسبت به مردان دارند. حذف مزایای عائله مندی زنان بازنشسته و سرپرست یک نمونه از این تبعیض هاست. علاوه بر این موقعیت نابرابر زن و مرد در امر طلاق، نگهداری و تربیت فرزندان، سرپرستی خانواده، وجود چند همسری و صیغه، ازدواج کودکان و پدیده «کودک همسری» - «کودک مادری»، مجازات های وحشیانه قرون وسطایی، حجاب اجباری، نابرابری در ارث بری، در امر شهادت و قضا، حق مسافرت و کار کردن، تصدی یک رشته مشاغل، فعالیت های هنری و ورزشی، افزایش فاجعه بار زنکشی و قتل های ناموسی و غیره تنها بخشی از ستم هایی است که بر زنان وارد می شود. انجام کار مضاعف و سنگینی کار اسارت بار خانگی که دولت ها با انداختن وظایف خود بر گرده زنان از مسئولیت ها و هزینه های ارائه خدمات به جامعه، شانه خالی می نمایند، و نیز فشار مدیریت فقر و فلاکت حاکم بر خانوارهای زحمتکش تحت شرایط مزدهای حداقلی تحقیرآمیز، بیکارسازی ها و تعدیل ها، تورم افسارگسیخته و گرانی های کمرشکن، پیوسته ضربات جسمی و روحی جبران ناپذیری بر زنان تحت انواع خشونت ها وارد می آورد. تحت حمایت های قانونی و شرعی مردسالارانه، افزایش روزافزون آمار خشونت همه جانبه، خودکشی، «زن کشی» و قتل های «ناموسی»، تکان دهنده و فاجعه بار گردیده است. دولت، مذهب و نیروهای واپس گرا در جهت منافع خود بدن زنان را به انقیاد کشیده و کالاسازی نموده و حق مالکیت و تصمیم برای بدن را از زنان سلب نموده اند. تداوم سلب آزادی ها، محدودیت ها، ممنوعیت ها، سرکوب، بازداشت و به بند کشیدن زنان معترض و مبارز نیز همچنان جریان دارد.
اکنون شمار زیادی از زنان چه سیاسی و چه عادی تحت شرایط غیرانسانی و در بی حقوقی مطلق و محروم از دسترسی به امکانات بهداشتی درمانی، ملاقات حضوری، تماس تلفنی، در زندانها بسر می برند مانند: زینب جلالیان، ریحانه انصاری نژاد، سپیده قلیان، ناهید خداجو، ناهید شیرپیشه، راحله راحمی پور، نسرین جوادی، آنیشا اسدالهی و ...  و شماری از زنان زحمتکش فعال مانند شریفه محمدی، پخشان عزیزی، وریشه مرادی با صدور و تایید احکام ظالمانه زیر حکم اعدام قرار دارند. فریاد زنان زندانی و اعتصاب غذای آنان در اعتراض به اعدام های بی شمار و روزانه، در بسیاری از زندان های شهرها و مناطق ایران طنین انداز گردیده و در اقدامی متحدانه با کارزار #سه_شنبه_های_نه_به_اعدام همبسته و پیوند یافته است. 
علیرغم تمام این مشقات،  زنان آگاهانه و مصمم نشان داده اند که به رغم تلاش  سرکوبگرانه حکومت ها و دولت های سرمایه داری و مرتجعان مردسالار، نیرویی تاثیرگذار و قاطع در تحولات رو به پیش جامعه خود هستند؛ چرا که نیمی از آن بوده و حذف شدنی نیستند.
⬇️⬇️

BY گروه اتحاد بازنشستگان