group-telegram.com/Sarvestan_z/7055
Last Update:
حافظ که عارف است و می کوشد که نسبت به کشمکش ها و کین توزی ها بی طرف و بی اعتنا باشد و از روی تجاهل می گوید:«ما قصه سكندر و دارا نخوانده ایم، از ما به جز حکایت مهر و وفا مپرس»
باز نمی تواند تأثیر داستانهای باستانی را از خاطر بزداید؛ هنوز کین سیاوش را فراموش نکرده است و به هر مناسبتی از آن یاد می آورد و می گوید:
شاه ترکان سخن مدعیان می شنود
شرمی از مظلمه خون سیاوشش باد
کدام ملت دیگر را می شناسیم که به گذشته خود، به تاریخ باستان خود، به آیین و آداب گذشته خود، بیش از این پای بند و وفادار باشد؟ این جشن نوروز که دو سه هزار سال است با همه آداب و رسوم در این سرزمین باقی و بر قرار است، مگر نشانی از ثبات و پایداری ایرانیان در نگه داشتن آیین ملی خود نیست؟ «نوروز» یکی از نشانه های ملیت ماست. نوروز یکی از روزهای تجلی روح ایرانی است. نوروز برهان این دعوی است که ایران با همه سالخوردگی، هنوز جوان و نیرومند است.
در این روز باید دعا کنیم. همان دعا که سه هزار سال پیش از این زردشت کرد:
«منش بد شکست بیابد.
منش نیک پيروز شود.
دروغ شکست بیابد.
راستی بر آن پیروز شود.
خرداد و مرداد بر هر دو چیره شوند
بر گرسنگی و تشنگی.
اهریمن بدکنش ناتوان شود
و رو به گریز نهد.»
و نوروز بر همه ایرانیان فرخنده و خرم باشد.
نوروز ۱۳۲۶
https://www.group-telegram.com/us/Sarvestan_z.com
BY سروستان
Share with your friend now:
group-telegram.com/Sarvestan_z/7055