مدرسه نویسندگی آناهل

📗روش نویسندگان قدیمی در داستان‌نویسی


پژوهشگران اتفاق‌نظر دارند که اکثر رمان‌نویسان قرن نوزدهم بی هیچ طرح و نقشه و حتی اندیشهٔ جدی نوشتن رمان را آغاز می‌کرده‌اند و سپس متناسب با حال‌وهوای روحی و جسمی خود هرچه را ‌فی‌البداهه به ذهن‌شان می‌آمده روی کاغذ می‌آورده‌اند.

از همه بارزتر مورد بالزاک است.
سامرست موآم می‌نویسد:
بالزاک نویسنده‌ای نبود که از آغاز کار بداند چه می‌خواهد بگوید. رمان را با طرح خامی شروع می‌کرد، سپس آن را دوباره می‌نوشت و اصلاح می‌نمود، ترتیب فصل‌ها را عوض می‌کرد، قطعاتی را می‌زد، تکه‌هایی را اضافه می‌کرد، مطالب را تغییر می‌داد و سرانجام، نسخهٔ دستنویسی را به مطبعه می‌فرستاد که خواندن آن تقریباً محال بود.

نمونهٔ غلط‌گیری را پیش او می‌فرستادند و او در آن چنان دست می‌برد که گویی طرح اثری‌است که قصد نوشتن آن را دارد. نه فقط کلمات جدید، بلکه جمله‌ها و قطعه‌ها و فصل‌ها، به آن اضافه می‌کرد. وقتی نمونه‌های غلط‌گیری او، با تمام تغییرات و اصلاحات، دوباره حروف‌چینی می‌شد و نمونه‌های پاکیزه را برای او می‌فرستادند دوباره روی آن‌ها کار می‌کرد و باز در آن‌ها دست می‌برد.

فقط بعد از این کار بود که راضی می‌شد کتابش طبع و نشر شود، تازه به این شرط که در چاپ آینده، اجازه داشته باشد تجدیدنظرها و اصلاحات بیشتری در آن بکند.

🖊 ویلکی کالینز

www.group-telegram.com/us/anahelanjoman.com/4836

580 viewsOct 1, 2024 at 07:19

📗روش نویسندگان قدیمی در داستان‌نویسی


پژوهشگران اتفاق‌نظر دارند که اکثر رمان‌نویسان قرن نوزدهم بی هیچ طرح و نقشه و حتی اندیشهٔ جدی نوشتن رمان را آغاز می‌کرده‌اند و سپس متناسب با حال‌وهوای روحی و جسمی خود هرچه را ‌فی‌البداهه به ذهن‌شان می‌آمده روی کاغذ می‌آورده‌اند.

از همه بارزتر مورد بالزاک است.
سامرست موآم می‌نویسد:
بالزاک نویسنده‌ای نبود که از آغاز کار بداند چه می‌خواهد بگوید. رمان را با طرح خامی شروع می‌کرد، سپس آن را دوباره می‌نوشت و اصلاح می‌نمود، ترتیب فصل‌ها را عوض می‌کرد، قطعاتی را می‌زد، تکه‌هایی را اضافه می‌کرد، مطالب را تغییر می‌داد و سرانجام، نسخهٔ دستنویسی را به مطبعه می‌فرستاد که خواندن آن تقریباً محال بود.

نمونهٔ غلط‌گیری را پیش او می‌فرستادند و او در آن چنان دست می‌برد که گویی طرح اثری‌است که قصد نوشتن آن را دارد. نه فقط کلمات جدید، بلکه جمله‌ها و قطعه‌ها و فصل‌ها، به آن اضافه می‌کرد. وقتی نمونه‌های غلط‌گیری او، با تمام تغییرات و اصلاحات، دوباره حروف‌چینی می‌شد و نمونه‌های پاکیزه را برای او می‌فرستادند دوباره روی آن‌ها کار می‌کرد و باز در آن‌ها دست می‌برد.

فقط بعد از این کار بود که راضی می‌شد کتابش طبع و نشر شود، تازه به این شرط که در چاپ آینده، اجازه داشته باشد تجدیدنظرها و اصلاحات بیشتری در آن بکند.

🖊 ویلکی کالینز

BY مدرسه نویسندگی آناهل