دامنهٔ تغییراتی که در دو سال اخیر پس از اعتراضات «زن زندگی آزادی» در بخش‌های زیادی از سینمای ایران رخ داد، فراتر از تمام پیش‌بینی‌ها و متفاوت با تمام دوران چهار دهه پس از انقلاب ۱۳۵۷ بود.
آشکارترین جلوهٔ این تغییرات قدرت گرفتن بخش غیررسمی و زیرزمینی این سینما بود که با عرضهٔ تعداد قابل‌توجهی از فیلم‌هایی که بدون رعایت قوانین سانسوری جمهوری اسلامی ساخته شده‌اند، به نمایندهٔ ایران در بسیاری از جشنواره‌ها و رویدادهای بین‌المللی تبدیل شد.
این تحولات نگاه‌ها را به گستردگی و عمق تغییرات رخ‌داده در نگرش‌ها و عملکرد گروهی از سینماگران ایرانی جلب کرده است.
در این گزارش مروری می‌کنیم بر مهم‌ترین فیلم‌های این جریان شامل «منطقه بحرانی»، «آیه‌های زمینی»، «کافه»، «من، مریم، بچه‌ها و ۲۶ نفر دیگر»، «آشیل»، «بی‌پایان»، «مادهٔ تاریک»، «کیک محبوب من»، «ژرفنای شب»، «دانه انجیر معابد»، «شاهد» و «هفت روز» که تاکنون در جشنواره‌های مختلف جهانی به نمایش درآمده‌اند.
@babakgha