Dimitrios S. Patelis, Professor of PhilosophyTechnical University of Crete

Forwarded from Θερσίτης

✔️ Πόλεμος και “ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις”
✔️ Η εμπειρία του Βιετνάμ 🇻🇳

Αν “ένας πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα” (Clausewitz),
οι όποιες “διαπραγματεύσεις”, ανοιχτά ή μέσω τρίτων, αποτελούν “μέρος του πολέμου” αλλά στο διπλωματικό πεδίο.

👉 Μιας κι αναφέραμε το Βιετνάμ, την προηγούμενη μεγάλη στρατηγική ήττα της Δύσης σε πόλεμο, αξίζει να δούμε τις σχετικές αναλογίες με το σήμερα:

1️⃣ Ο πόλεμος του Βιετνάμ, “επίσημα” ξεκίνησε στις 4 Αυγούστου 1964 με την απόφαση του Κογκρέσου των ΗΠΑ για πλήρη πολεμική εμπλοκή, παρόλο που από το 1956 ήδη Αμερικανικές δυνάμεις ήταν εκεί (24.000) και είχαν εμπλακεί σε επιχειρήσεις.

2️⃣ Ο πόλεμος, τυπικά έληξε στις 30 Απρίλη 1975 με την πλήρη επικράτηση Βιετναμέζων: περίπου 750.000 Αμερικανοί είχαν μεταφερθεί στο Βιετνάμ με τα τρομερότερα όπλα που είχε δει ο κόσμος, κι απ’ αυτούς περίπου 60,000 σκοτώθηκαν κι οι άλλοι έφυγαν ηττημένοι και ρεζιλεμένοι!

➡️ Ξέρετε ότι για πάνω από 5 χρόνια (1968 -1973) κι ενώ ο πόλεμος μαίνονταν στο Βιετνάμ, οι αντιμαχόμενες πλευρές στο Παρίσι διεξήγαγαν “πυρετώδεις” μάλιστα
…”ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις”;

➡️ Κι όχι μόνο αυτό αλλά οδήγησαν και σε … Ειρηνευτική Συμφωνία το …1973;
Άλλο βέβαια το τι έγινε στην πράξη και την κατάληξη στη συντριβή της Δύσης δύο χρόνια αργότερα το 1975…

👉 Αν οι λαϊκές δυνάμεις του Βιετνάμ, κάτω από την πολιτική και στρατιωτική ιδιοφυΐα του Χο Τσι Μινχ και του στρατηγού Βο Νγκουγιέν Γκιάπ, κέρδισαν ένα σκληρό πόλεμο στο πεδίο απέναντι σε συντριπτικά ανώτερο αντίπαλο, η “διπλωματική μάχη” 5 χρόνια στο Παρίσι, αποτελεί ένα εκπληκτικό δείγμα “πολέμου με άλλα μέσα”.
Η ηγεσία της Λ.Δ. του Βιετνάμ “θυσίασε” και δέσμευσε για 5 χρόνια στο Παρίσι το μέλος του Πολιτικού Γραφείου του K. K. Βιετνάμ Lê Đức Thọ (Λε Ντουκ Θο) - που στην πορεία αποδείχτηκε μεγάλος μαέστρος της στρατηγικής και της διπλωματίας!

Από την άλλη πλευρά κύριος διαπραγματευτής ήταν ο τότε σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ!

📍 Οι διαπραγματεύσεις στο Παρίσι ξεκίνησαν το 1968, αλλά το πρώτο διάστημα αναλώθηκε σε διάφορες μακρές καθυστερήσεις μηνών κυρίως για το … σχήμα του Τραπεζιού (!) που θα διεξαγόταν.

📍 Ο Λε Ντουκ Θο απαιτούσε ή ένα τετράγωνο τραπέζι με ίσες πλευρές ή σε κυκλικό σχήμα ενώ η αμερικανική προτίμηση ήταν ένα τραπέζι με δύο πλευρές ή δύο αντικριστά ορθογώνια τραπέζια.
Ο λόγος της επιμονής των Βιετναμέζων ήταν για να παράσχουν πλήρη νομιμοποίηση και ισότιμη συμμετοχή στο αντάρτικο NLF (Βιετκόνγκ)!
Τελικά ήταν η πρώτη “μικρή νίκη” των Βιετναμέζων με το τεράστιο στρογγυλό τραπέζι 👆(φωτό) να μένει στην Ιστορία!

📍 Τελικά μετά από … 4 χρόνια παζαριών, οι πλευρές κατέληξαν σε “Συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου και την αποκατάσταση της ειρήνης στο Βιετνάμ” που υπογράφηκε στις 27 Ιανουαρίου 1973. Τέθηκε -θεωρητικά- σε ισχύ στις 8:00 της επόμενης ημέρας.
Η συμφωνία υπογράφηκε από τις κυβερνήσεις της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ (Βόρειο Βιετνάμ), της Δημοκρατίας του Βιετνάμ (Νότιο Βιετνάμ), των Ηνωμένων Πολιτειών και της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Νοτίου Βιετνάμ (PRG), η οποία εκπροσωπούσε τους κομμουνιστές του Νοτίου Βιετνάμ.

Κι όχι μόνο αυτό αλλά ορίστηκαν και … εγγυήτριες δυνάμεις σαν Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου και Εποπτείας (ICCS), η οποία αποτελούνταν από τον Καναδά, την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Ινδονησία, για την παρακολούθηση της συμφωνίας!

Όλοι είχαν σπεύσει να … πανηγυρίσουν το “τέλος του πολέμου”

📍 Μάλιστα στους δύο διαπραγματευτές, Κίσσινγκερ και Θο, απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 1973 για τις προσπάθειές τους! Ο Lê Đức Thọ αρνήθηκε να το παραλάβει.

Βλέπετε πάντα είχε στο μυαλό του σαν “στόχο” OXI την όποια Συμφωνία αλλά την πραγματική Νίκη!

Ανοικτές μάχες ξέσπασαν τον Μάρτιο του 1973 και οι επιθέσεις των Βιετκόνγκ και Βορειοβιετναμέζων διεύρυναν την επικράτειά τους μέχρι το τέλος του έτους.

Δύο χρόνια αργότερα, με μια μαζική επίθεση κατέκτησαν το Νότιο Βιετνάμ στις 30 Απριλίου 1975 και οι δύο χώρες, οι οποίες είχαν χωριστεί από το 1954, ενώθηκαν και πάλι στις 2 Ιουλίου 1976 ως Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ!

Please open Telegram to view this post

VIEW IN TELEGRAM

www.group-telegram.com/us/dimitrios_patelis.com/5800

63 viewsMay 21 at 06:33

✔️ Πόλεμος και “ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις”
✔️ Η εμπειρία του Βιετνάμ 🇻🇳

Αν “ένας πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα” (Clausewitz),
οι όποιες “διαπραγματεύσεις”, ανοιχτά ή μέσω τρίτων, αποτελούν “μέρος του πολέμου” αλλά στο διπλωματικό πεδίο.

👉 Μιας κι αναφέραμε το Βιετνάμ, την προηγούμενη μεγάλη στρατηγική ήττα της Δύσης σε πόλεμο, αξίζει να δούμε τις σχετικές αναλογίες με το σήμερα:

1️⃣ Ο πόλεμος του Βιετνάμ, “επίσημα” ξεκίνησε στις 4 Αυγούστου 1964 με την απόφαση του Κογκρέσου των ΗΠΑ για πλήρη πολεμική εμπλοκή, παρόλο που από το 1956 ήδη Αμερικανικές δυνάμεις ήταν εκεί (24.000) και είχαν εμπλακεί σε επιχειρήσεις.

2️⃣ Ο πόλεμος, τυπικά έληξε στις 30 Απρίλη 1975 με την πλήρη επικράτηση Βιετναμέζων: περίπου 750.000 Αμερικανοί είχαν μεταφερθεί στο Βιετνάμ με τα τρομερότερα όπλα που είχε δει ο κόσμος, κι απ’ αυτούς περίπου 60,000 σκοτώθηκαν κι οι άλλοι έφυγαν ηττημένοι και ρεζιλεμένοι!

➡️ Ξέρετε ότι για πάνω από 5 χρόνια (1968 -1973) κι ενώ ο πόλεμος μαίνονταν στο Βιετνάμ, οι αντιμαχόμενες πλευρές στο Παρίσι διεξήγαγαν “πυρετώδεις” μάλιστα
…”ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις”;

➡️ Κι όχι μόνο αυτό αλλά οδήγησαν και σε … Ειρηνευτική Συμφωνία το …1973;
Άλλο βέβαια το τι έγινε στην πράξη και την κατάληξη στη συντριβή της Δύσης δύο χρόνια αργότερα το 1975…

👉 Αν οι λαϊκές δυνάμεις του Βιετνάμ, κάτω από την πολιτική και στρατιωτική ιδιοφυΐα του Χο Τσι Μινχ και του στρατηγού Βο Νγκουγιέν Γκιάπ, κέρδισαν ένα σκληρό πόλεμο στο πεδίο απέναντι σε συντριπτικά ανώτερο αντίπαλο, η “διπλωματική μάχη” 5 χρόνια στο Παρίσι, αποτελεί ένα εκπληκτικό δείγμα “πολέμου με άλλα μέσα”.
Η ηγεσία της Λ.Δ. του Βιετνάμ “θυσίασε” και δέσμευσε για 5 χρόνια στο Παρίσι το μέλος του Πολιτικού Γραφείου του K. K. Βιετνάμ Lê Đức Thọ (Λε Ντουκ Θο) - που στην πορεία αποδείχτηκε μεγάλος μαέστρος της στρατηγικής και της διπλωματίας!

Από την άλλη πλευρά κύριος διαπραγματευτής ήταν ο τότε σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ!

📍 Οι διαπραγματεύσεις στο Παρίσι ξεκίνησαν το 1968, αλλά το πρώτο διάστημα αναλώθηκε σε διάφορες μακρές καθυστερήσεις μηνών κυρίως για το … σχήμα του Τραπεζιού (!) που θα διεξαγόταν.

📍 Ο Λε Ντουκ Θο απαιτούσε ή ένα τετράγωνο τραπέζι με ίσες πλευρές ή σε κυκλικό σχήμα ενώ η αμερικανική προτίμηση ήταν ένα τραπέζι με δύο πλευρές ή δύο αντικριστά ορθογώνια τραπέζια.
Ο λόγος της επιμονής των Βιετναμέζων ήταν για να παράσχουν πλήρη νομιμοποίηση και ισότιμη συμμετοχή στο αντάρτικο NLF (Βιετκόνγκ)!
Τελικά ήταν η πρώτη “μικρή νίκη” των Βιετναμέζων με το τεράστιο στρογγυλό τραπέζι 👆(φωτό) να μένει στην Ιστορία!

📍 Τελικά μετά από … 4 χρόνια παζαριών, οι πλευρές κατέληξαν σε “Συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου και την αποκατάσταση της ειρήνης στο Βιετνάμ” που υπογράφηκε στις 27 Ιανουαρίου 1973. Τέθηκε -θεωρητικά- σε ισχύ στις 8:00 της επόμενης ημέρας.
Η συμφωνία υπογράφηκε από τις κυβερνήσεις της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ (Βόρειο Βιετνάμ), της Δημοκρατίας του Βιετνάμ (Νότιο Βιετνάμ), των Ηνωμένων Πολιτειών και της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Νοτίου Βιετνάμ (PRG), η οποία εκπροσωπούσε τους κομμουνιστές του Νοτίου Βιετνάμ.

Κι όχι μόνο αυτό αλλά ορίστηκαν και … εγγυήτριες δυνάμεις σαν Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου και Εποπτείας (ICCS), η οποία αποτελούνταν από τον Καναδά, την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Ινδονησία, για την παρακολούθηση της συμφωνίας!

Όλοι είχαν σπεύσει να … πανηγυρίσουν το “τέλος του πολέμου”

📍 Μάλιστα στους δύο διαπραγματευτές, Κίσσινγκερ και Θο, απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 1973 για τις προσπάθειές τους! Ο Lê Đức Thọ αρνήθηκε να το παραλάβει.

Βλέπετε πάντα είχε στο μυαλό του σαν “στόχο” OXI την όποια Συμφωνία αλλά την πραγματική Νίκη!

Ανοικτές μάχες ξέσπασαν τον Μάρτιο του 1973 και οι επιθέσεις των Βιετκόνγκ και Βορειοβιετναμέζων διεύρυναν την επικράτειά τους μέχρι το τέλος του έτους.

Δύο χρόνια αργότερα, με μια μαζική επίθεση κατέκτησαν το Νότιο Βιετνάμ στις 30 Απριλίου 1975 και οι δύο χώρες, οι οποίες είχαν χωριστεί από το 1954, ενώθηκαν και πάλι στις 2 Ιουλίου 1976 ως Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ!