علی عبدی/ دیده بان تحرکات کِریا

یادداشت عراقچی در واشنگتن پست:اکنون فرصتی وجود دارد تا آمریکا سرانجام یک «رئیس جمهور صلح» داشته باشد؛ این‌که آیا این فرصت را مغتنم می‌شمارد یا نه، انتخاب خود آنهاست / با توجه به اظهارات روز دوشنبه ترامپ، ایران آماده است با هدف دستیابی به یک توافق وارد گفت‌وگو شود / حصول هر توافق جدید، مستلزم دریافت تضمین‌هایی برای اجرای متقابل تعهدات است

سیدعباس عراقچی با انتشار یادداشتی در روزنامه آمریکایی واشنگتن پست تصریح کرد: اکنون توپ در زمین آمریکاست. اگر آمریکا به‌دنبال راه‌حل دیپلماتیک واقعی است، ما مسیر آن را پیش‌تر نشان داده‌ایم. اما اگر هدفش تحمیل اراده از طریق فشار باشد، باید بداند:

ملت ایران در برابر زبان زور و تهدید، متحدانه و قاطع واکنش نشان می‌دهد. اکنون فرصتی وجود دارد تا ایالات متحده سرانجام یک «رئیس جمهور صلح» داشته باشد. این‌که آیا این فرصت را مغتنم می‌شمارد یا نه، انتخاب خود آنهاست.

سیدعباس عراقچی با انتشار یادداشتی در روزنامه آمریکایی واشنگتن پست به تشریح و شفاف سازی مواضع مذاکراتی جمهوری اسلامی ایران در آستانه آغاز دور جدیدی از مذاکرات غیرمستقیم با ایالات متحده در عمان پرداخت.

متن یادداشت وزیر خارجه ایران به شرح زیر است:

در هفته‌های اخیر، مجموعه‌ای از نامه‌ها و پیام‌ها میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا رد و بدل شده است. برخلاف برخی تفسیرهای سطحی، این ارتباطات — دست‌کم از سوی ما — نه نمادین بوده‌اند و نه تشریفاتی. ما آن‌ها را تلاشی واقعی برای شفاف‌سازی مواضع و گشودن پنجره‌ای به‌سوی دیپلماسی تلقی می‌کنیم.

با توجه به اظهارات روز دوشنبه رئیس‌جمهور دونالد ترامپ، ایران آماده است با جدیت وارد تعامل شود و با هدف دستیابی به یک توافق وارد گفت‌وگو شود. ما روز شنبه در عمان برای مذاکرات غیرمستقیم دیدار خواهیم کرد. این دیدار به همان اندازه که یک فرصت است، یک آزمون نیز هست.

مدلی که ما برای این تعامل پیشنهاد می‌دهیم، نوآورانه یا بی‌سابقه نیست. ایالات متحده خود در حال میانجی‌گری مذاکرات غیرمستقیم میان روسیه و اوکراین است — مناقشه‌ای به‌مراتب شدیدتر و پیچیده‌تر که ابعاد راهبردی، سرزمینی، نظامی، امنیتی و اقتصادی را در بر می‌گیرد.

من شخصاً نیز تجربه‌ هدایت مذاکرات غیرمستقیم با ایالات متحده را داشته‌ام. این روند که در سال ۲۰۲۱ با میانجی‌گری اتحادیه اروپا انجام شد، هرچند پیچیده‌تر و دشوارتر از مذاکره‌ مستقیم بود، اما هم امکان‌پذیر و هم ثمربخش بود. گرچه آن زمان به خط پایان نرسیدیم، اما دلیل اصلی آن، نبود اراده‌ی واقعی از سوی دولت جو بایدن بود.

پیگیری مذاکرات غیرمستقیم نه یک تاکتیک است و نه بازتاب یک گرایش ایدئولوژیک، بلکه انتخابی راهبردی است که بر پایه‌ی تجربه اتخاذ شده است. ما با دیواری بزرگ از بی‌اعتمادی مواجه هستیم و نسبت به صداقت نیت‌ها تردیدهای جدی داریم؛ تردیدهایی که با اصرار ایالات متحده بر از سرگیری سیاست «فشار حداکثری» پیش از هرگونه تعامل دیپلماتیک، تشدید شده‌اند.

برای حرکت به‌سوی آینده، ابتدا باید به درک مشترکی از این واقعیت برسیم که: به‌طور اصولی، چیزی به‌نام «گزینه نظامی» وجود ندارد، چه رسد به «راه‌حل نظامی». رئیس‌جمهور ترامپ نیز با توصیه به آتش‌بس به‌عنوان نخستین گام برای پایان دادن به جنگ اوکراین، به‌روشنی به این واقعیت اذعان کرده است.

هزینه کردن منابع مالیات‌دهندگان آمریکایی برای تشدید حضور نظامی ایالات متحده در منطقه‌ی ما — حضوری که می‌تواند جان سربازان آمریکایی را هزاران کیلومتر دورتر از خاک‌شان به خطر بیندازد — نه‌تنها به نتیجه‌ دیپلماتیک منتهی نمی‌شود، بلکه مانعی برای آن است. ملت سرافراز ایران، که دولت من در زمینه‌ی بازدارندگی واقعی بر قدرت آنان تکیه دارد، هرگز تحمیل و اجبار را نخواهد پذیرفت.

ما نمی‌توانیم تصور کنیم که رئیس‌جمهور ترامپ بخواهد به یکی دیگر از رؤسای‌جمهور ایالات متحده بدل شود که درگیر جنگی فاجعه‌بار در خاورمیانه شده است؛ جنگی که به سراسر منطقه گسترش خواهد یافت و هزینه‌ای به‌مراتب فراتر از هفت تریلیون دلار از مالیات مردم آمریکا خواهد داشت — هزینه‌ای که دولت‌های پیشین آمریکا در افغانستان و عراق بر باد دادند.

با نگاهی به آینده، دو نکته‌ اساسی شایسته‌ی تأکید است.

نخست آن‌که، ممکن است رئیس‌جمهور ترامپ علاقه‌ای به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) نداشته باشد، اما این توافق حاوی یک تعهد کلیدی است که در آن آمده است: «ایران بار دیگر تاکید می کند که هیچگاه و تحت هیچ شرایطی به دنبال جستجو، تولید و یا به دست آوردن سلاح هسته ای نخواهد بود.»

👍19👎5

www.group-telegram.com/us/kriyaassess.com/38832

1.89K viewsApr 8 at 17:56

یادداشت عراقچی در واشنگتن پست:اکنون فرصتی وجود دارد تا آمریکا سرانجام یک «رئیس جمهور صلح» داشته باشد؛ این‌که آیا این فرصت را مغتنم می‌شمارد یا نه، انتخاب خود آنهاست / با توجه به اظهارات روز دوشنبه ترامپ، ایران آماده است با هدف دستیابی به یک توافق وارد گفت‌وگو شود / حصول هر توافق جدید، مستلزم دریافت تضمین‌هایی برای اجرای متقابل تعهدات است

سیدعباس عراقچی با انتشار یادداشتی در روزنامه آمریکایی واشنگتن پست تصریح کرد: اکنون توپ در زمین آمریکاست. اگر آمریکا به‌دنبال راه‌حل دیپلماتیک واقعی است، ما مسیر آن را پیش‌تر نشان داده‌ایم. اما اگر هدفش تحمیل اراده از طریق فشار باشد، باید بداند:

ملت ایران در برابر زبان زور و تهدید، متحدانه و قاطع واکنش نشان می‌دهد. اکنون فرصتی وجود دارد تا ایالات متحده سرانجام یک «رئیس جمهور صلح» داشته باشد. این‌که آیا این فرصت را مغتنم می‌شمارد یا نه، انتخاب خود آنهاست.

سیدعباس عراقچی با انتشار یادداشتی در روزنامه آمریکایی واشنگتن پست به تشریح و شفاف سازی مواضع مذاکراتی جمهوری اسلامی ایران در آستانه آغاز دور جدیدی از مذاکرات غیرمستقیم با ایالات متحده در عمان پرداخت.

متن یادداشت وزیر خارجه ایران به شرح زیر است:

در هفته‌های اخیر، مجموعه‌ای از نامه‌ها و پیام‌ها میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا رد و بدل شده است. برخلاف برخی تفسیرهای سطحی، این ارتباطات — دست‌کم از سوی ما — نه نمادین بوده‌اند و نه تشریفاتی. ما آن‌ها را تلاشی واقعی برای شفاف‌سازی مواضع و گشودن پنجره‌ای به‌سوی دیپلماسی تلقی می‌کنیم.

با توجه به اظهارات روز دوشنبه رئیس‌جمهور دونالد ترامپ، ایران آماده است با جدیت وارد تعامل شود و با هدف دستیابی به یک توافق وارد گفت‌وگو شود. ما روز شنبه در عمان برای مذاکرات غیرمستقیم دیدار خواهیم کرد. این دیدار به همان اندازه که یک فرصت است، یک آزمون نیز هست.

مدلی که ما برای این تعامل پیشنهاد می‌دهیم، نوآورانه یا بی‌سابقه نیست. ایالات متحده خود در حال میانجی‌گری مذاکرات غیرمستقیم میان روسیه و اوکراین است — مناقشه‌ای به‌مراتب شدیدتر و پیچیده‌تر که ابعاد راهبردی، سرزمینی، نظامی، امنیتی و اقتصادی را در بر می‌گیرد.

من شخصاً نیز تجربه‌ هدایت مذاکرات غیرمستقیم با ایالات متحده را داشته‌ام. این روند که در سال ۲۰۲۱ با میانجی‌گری اتحادیه اروپا انجام شد، هرچند پیچیده‌تر و دشوارتر از مذاکره‌ مستقیم بود، اما هم امکان‌پذیر و هم ثمربخش بود. گرچه آن زمان به خط پایان نرسیدیم، اما دلیل اصلی آن، نبود اراده‌ی واقعی از سوی دولت جو بایدن بود.

پیگیری مذاکرات غیرمستقیم نه یک تاکتیک است و نه بازتاب یک گرایش ایدئولوژیک، بلکه انتخابی راهبردی است که بر پایه‌ی تجربه اتخاذ شده است. ما با دیواری بزرگ از بی‌اعتمادی مواجه هستیم و نسبت به صداقت نیت‌ها تردیدهای جدی داریم؛ تردیدهایی که با اصرار ایالات متحده بر از سرگیری سیاست «فشار حداکثری» پیش از هرگونه تعامل دیپلماتیک، تشدید شده‌اند.

برای حرکت به‌سوی آینده، ابتدا باید به درک مشترکی از این واقعیت برسیم که: به‌طور اصولی، چیزی به‌نام «گزینه نظامی» وجود ندارد، چه رسد به «راه‌حل نظامی». رئیس‌جمهور ترامپ نیز با توصیه به آتش‌بس به‌عنوان نخستین گام برای پایان دادن به جنگ اوکراین، به‌روشنی به این واقعیت اذعان کرده است.

هزینه کردن منابع مالیات‌دهندگان آمریکایی برای تشدید حضور نظامی ایالات متحده در منطقه‌ی ما — حضوری که می‌تواند جان سربازان آمریکایی را هزاران کیلومتر دورتر از خاک‌شان به خطر بیندازد — نه‌تنها به نتیجه‌ دیپلماتیک منتهی نمی‌شود، بلکه مانعی برای آن است. ملت سرافراز ایران، که دولت من در زمینه‌ی بازدارندگی واقعی بر قدرت آنان تکیه دارد، هرگز تحمیل و اجبار را نخواهد پذیرفت.

ما نمی‌توانیم تصور کنیم که رئیس‌جمهور ترامپ بخواهد به یکی دیگر از رؤسای‌جمهور ایالات متحده بدل شود که درگیر جنگی فاجعه‌بار در خاورمیانه شده است؛ جنگی که به سراسر منطقه گسترش خواهد یافت و هزینه‌ای به‌مراتب فراتر از هفت تریلیون دلار از مالیات مردم آمریکا خواهد داشت — هزینه‌ای که دولت‌های پیشین آمریکا در افغانستان و عراق بر باد دادند.

با نگاهی به آینده، دو نکته‌ اساسی شایسته‌ی تأکید است.

نخست آن‌که، ممکن است رئیس‌جمهور ترامپ علاقه‌ای به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) نداشته باشد، اما این توافق حاوی یک تعهد کلیدی است که در آن آمده است: «ایران بار دیگر تاکید می کند که هیچگاه و تحت هیچ شرایطی به دنبال جستجو، تولید و یا به دست آوردن سلاح هسته ای نخواهد بود.»

BY علی عبدی/ دیده بان تحرکات کِریا