🔻«در این زندگی طولانی‌ام اگر چیزی آموخته باشم این است که ما در #عشق می‌یابیم که می‌خواهیم چه کسی باشیم و در #جنگ می‌فهمیم چه کسی هستیم.
🔻 جوان‌های امروزی می‌خواهند همه چیز را دربارۀ همه کس بدانند. آن‌ها فکر می‌کنند همین که در مورد مشکلی حرف بزنیم آن مشکل حل می‌شود.
🔻من متعلق به نسل کم‌حرف‌تری هستم. هم نسل‌های من ارزش فراموشی را می‌دانند. ما فریبایی بازآفرینی را می‌شناسیم.
با این حال این روزها حس می‌کنم که دارم به جنگ و گذشته خودم فکر می‌کنم. به آن‌هایی که از دستشان داده‌ام.
🔻انگار آن‌هایی را که دوست می‌داشتم گم کرده‌ام. شاید آن‌ها را جایی رها کرده‌ام که به آن تعلق ندارند و از آن‌ها روی گردانده‌ام. این روزها آن قدر سردرگم بوده‌ام که نمی‌توانم به دنبال رد پاهایم بازگردم.
🔻آن‌ها گم نشده‌اند. نه، در جای بهتری هم نیستند. آن‌ها رفته اند. هر چه به پایان سال‌های عمر خودم نزدیک‌تر می‌شوم می‌فهمم که اندوه مثل پشیمانی در دی ان ای ما لانه می‌کند و تا ابد بخشی از وجود ما باقی می‌ماند.»

📕 بلبل
✍️ کریستین هانا Kristin Hannah
🖍مترجم: میثم امامی
🗂 ذهن آویز

@pak_negar